Ne yasadiniz? Konuyu birazdaha acsaniz. Ayrica gercek dost iyi günde oldugu gibi kötü gündede yaninda olmali, derdini paylastiginizdan beden pismanlik duyuyorsunuzki?
Derdini paylaşmayan derman bulamaz neden pişman oluyorsun ki :26:
Büyük hayal kırıklığı, her şey güzel olacak derken bir anda tepetaklak olması, üstelik sebepsiz.
Ama demek ki var bir hikmet.
Belki de sen göremedin gözlerini açıp, Rabbim karşına böyle çıkardı.
Seni sevdiği için, seni korumak için.
Kaldıramadığımız yerde mukadderat diyorum, sen en iyisini bilirsin diyoruz.
Her şeyin hayırlısı.
Yakın zaman önce nişanlımdan ayrıldım. Aslında ondan nefret etmem gerek ama 2 yıl önceki kadar yoğun hisler besliyorum hala. Hiç çıkmıyor aklımdan. Çok özlüyorum...
Bir yandan işsizlik sorunum var. Yıllardır uğraşmama rağmen atanamıyorum. En son girdiğim, derece yaptığım bir sınavda mülakattan sırf torpilim yok diye elendim. Ve artık ailem sanırım beni fazlalık olarak görüyor ki asla istemiyorum orada çalışmak dediğim bir yerde işe girmem için baskı yapıyorlar. Sanki ben değilim istemiyorum diyen... Görmezden geliyorlar beni.
Kimse neyin var, atlatabildin mi sıkıntılarını diye sormadığı gibi benden büyük bir özveri bekliyorlar. Her hareketim suç, ne yapsam yaranamıyorum...
Bu psikolojiyle benden 2 hafta kalmış kpssye çalışmamı ve yüksek puan almamı bekliyorlar bir de...
Bana, karakterime, inancıma, acıma, hiçbir şeyime zerre kadar saygıları yok...
Sanki tüm dünya karşımda ve ben tek başıma ayakta kalmaya çalışıyorum...
Azıcık olsun yüzümü güldüren tek şey tavşanımdı. Yatmadan evvel yatırırdım göğsüme, onunla dertleşirdim. Bir tek o benden nefret etmiyordu. Onu da aldılar az önce elimden...
Yakın zaman önce nişanlımdan ayrıldım. Aslında ondan nefret etmem gerek ama 2 yıl önceki kadar yoğun hisler besliyorum hala. Hiç çıkmıyor aklımdan. Çok özlüyorum...
Bir yandan işsizlik sorunum var. Yıllardır uğraşmama rağmen atanamıyorum. En son girdiğim, derece yaptığım bir sınavda mülakattan sırf torpilim yok diye elendim. Ve artık ailem sanırım beni fazlalık olarak görüyor ki asla istemiyorum orada çalışmak dediğim bir yerde işe girmem için baskı yapıyorlar. Sanki ben değilim istemiyorum diyen... Görmezden geliyorlar beni.
Kimse neyin var, atlatabildin mi sıkıntılarını diye sormadığı gibi benden büyük bir özveri bekliyorlar. Her hareketim suç, ne yapsam yaranamıyorum...
Bu psikolojiyle benden 2 hafta kalmış kpssye çalışmamı ve yüksek puan almamı bekliyorlar bir de...
Bana, karakterime, inancıma, acıma, hiçbir şeyime zerre kadar saygıları yok...
Sanki tüm dünya karşımda ve ben tek başıma ayakta kalmaya çalışıyorum...
Azıcık olsun yüzümü güldüren tek şey tavşanımdı. Yatmadan evvel yatırırdım göğsüme, onunla dertleşirdim. Bir tek o benden nefret etmiyordu. Onu da aldılar az önce elimden...
Diger yazinizida okumustum bu konuda yalniz degilsiniz inan ayni seyleri bende yasiyorim bu durumdan kurtulmak icin ne yapmak gerek inan bende bilmiyorum cok sevdigim bir insan var ama ne kendisi istiyor ne ailesi beni nede benim ailem zor gerckten
tavşanını kim neden aldı ki?
fındık yaşadığın çok ağır şeylerdi. ama geçti ve bitti. kendine gel artık. ailen anlattığın kadarıyla seni fazlalık görecek kimseler değil. seni önemsiyorlar o kadar çabuk karar verme. onların dediği yere git ve çalış. onlar senin kafanın dağılmasını istiyorlardır. eminim görüyorlardır halini şurda ne kadar olduki ayrılalı bu halde olman çok normal. kendine gel ve silkelen çalışmakla hiç birşey kaybetsin aksine yeni ortanlar görüp yeni insanlar tanıdıkça kafan dağılır.
tavşanı aldıklarını kuyunca sinirlendim ama sanırım o tavşan oldukça sen onu unutamayacaksın. en doğrusunu yapmışlar.
Allah sabır versin ikimize de ne diyeyim ki...
Ailem... Bakamazmışız, büyüdükçe etrafı kemirmeye başlarmış, tüylerini yutarmışım da hastalanırmışım... Bir parka götürdüler. Dolaşacakmış orada özgürce. Ben zaten kafese falan hapsetmemiştim istediği gibi dolaşıyordu evde.
evde tavşan olmaz ama balkonda olabilir çünkü kötü koku oluyor..
birde ailem beni düşünmüyor kimse beni sevmiyor demişsin ama ailem tüyleri seni hasta etmesin diye tavşanı almışlar farkında mısın bilmiyorum ama ailen seni düşünüyor önemsiyor ve değer veriyor..
seni istemediğin bi işe sokmak istemelerinin sebebide belki içinde olduğun durumdan biran önce kurtulmandır sosyalleşmen içindir kafan dağılsın diyedir belkide birazda bu açıdan bak derim..
insan mutsuz olmak üzülmek isterse sebep çok..
şükretmek lazım..
Seni neden fazlalık olarak görsünler ki?
Hayata atılmanı istiyorlar, belki de senin bu kötü halini görüp toparlanman için istiyorlar işe girmeni.
Iyiliğini isteyip bunu yanlış yoldan yapıyor olabilirler tabii.
Aileyle ne kadar takışılsa da fazlalık olarak görmezler ki çocuklarını.
Kendi alanında olmuyorsa yaz dönemi için geçici bir iş mi baksan?
Satış elemanı olarak falan çalışsan geçici süre.
Yorgunluktan canın çıksın, emin ol daha iyi olursun şu halinden.
Zaten beni çok seven, hayatlarından yok olsam eksikliğimi hissedecek insan yok gibi etrafımda. Ben aramazsam aranmıyorum en basiti. Buradan belli işte insanları artık bunalttığım. Kimse mecbur değil ki benim saçma sapan ağlamaklı konuşmalarımı duymaya, ölmek istiyorum diye haykırışlarımı dinlemeye... Daha kendi annem babam acıma saygı göstermiyorken başkalarından beklemem lüzumsuzluk değil mi?
Amin canım. Ama keşke dayanma gücü de verse...
Balkonda da geziyordu zaten. Çok temiz bir hayvan hiçbir yere tuvaletini falan yapmıyordu. Hergün ben onu alkolsüz ıslak mendille temizliyordum mis gibiydi.
Ben kapalıyım canım. İstedikleri yer kapalı çalışan kabul etmiyor. Ayrıca çok yorucu bir iş, çok yoğun tempoyla çalışılıyor. Onlar şimdilik başla sonra yine kpss çalışır istediğin yerlere atanırsın diyor ama o tempoyla çalışırken mümkün değil. İnan hiç istemiyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?