Amin canım çok teşekkür ederim. Aynen doğru söylüyorsun. Nişanlımla beraberken ailem bir dengesizlik ettiğinde ona koşardım. O da teselli ederdi evlenince kurtulacaksın diye. (Bu konuda da ne yalan söyleyeyim hiç ailem hakkında terbiyesini bozmadı, sinirli anımdan yararlanıp saçma eleştiriler yapmadı. ) İşte o yüzden ona daha çok kızıyorum. Ahh diyorum ne vardı her şeyi mahvetmeseydi de yine onda huzur bulsaydım, o olsaydı huzur kaynağım.
Amin arkadaşım... Ben iş konusuna eskisi kadar üzülmeyeli çok oldu zaten. Daha doğrusu kendim için üzülmeyeli. Fark ettim ki hep ailem istemediğim yerde çalışmaya zorlayacak, aileme destek olamayacağım, kursa gidiyorum masraf oluyor falan diye yeyip bitiriyorum kendimi. Yani aslında rahat bırakılsam hiç umursamayacağım ama olmuyor ki.
İnşallah fedakarlıkta bulunma boşluğu vermez Allah hiçbir zaman bana. En çok da ondan korkuyorum. Direnemeyip istediklerini yaparım diye aklım çıkıyor.
Söz konusu ailem de olsa tarafsız yaklaşıyorum ve evet bence birçok şeyde onların payı var. Belki kötü niyetli değiller, iyiliğimizi istiyorlar ama hoşlanmadığım birçok nokta var. Mesela yuva kurma konusunda da işe girme konusunda da bence temiz kalpli düşünmedikleri için Allah başımıza bunları veriyor olabilir. Hep bir kıyaslama içerisinde çünkü, özellikle annem. Birinin bir yere atandığını duyunca falan bana kötü davranıyor, açıyor çözülmemiş test kitaplarımı yüzüme vuruyor. Gerekçeleri de hep aynı: onlar evde bunaldığım için iş hayatına atılmamı bu kadar çok istiyorlar.
Kpss geldi çattı. Bu yıl hep kurumların sınavları ve mülakatlarıyla geçti, hepsine umut bağladım. Ayrıca psikolojim hiç yerinde değildi ve eski nişanlım hep teselli etti evlenince ben seni çalıştırırım kazanırsın istediğin yerleri diye. Ben de zaten ders çalışmaktan adeta tiksinmiş vaziyetteydim bahane aradım. Sonuç olarak hazırlanmadım. Son günlerde çalıştıklarımla sınavda iyi bir puan gelirse mucizelerin sıradan insanlar için de olacağına inanmaya başlarım artık.
İşte senin mesela 1 yıl gecikmeli olmuş ama olmuş. Ben 3.5 yıldır uğraşıyorum ve yaşım 24. Daha lisans eğitimim bitmeden ikinci üniversiteden önlisans okumak falan derken başladım kpss telaşına. Hem okuyup hem çalışacaktım güya. Okul bitti, yeniden ünv okuyorum ama hala ortalarda iş namına bir şey yok. Evet vardır bir vakti ama bazen diyorum Allah hiç mi nasip etmeyecek acaba... Bu başvurduklarım neyse de, benim hayalimde hakime olmak var, hukuk bitirmek var... Onlara da hiçbir zaman ulaşamamaktan çok korkuyorum..