Gönderdim canım malesef. İlk başta özensizce yazdım, bitirdiğim ikinci üniversiteyi falan yazmadım ama hemen geri dönüş yaptı bu ne biçim cv diye. Almamam için mi uğraşıyor falan demiş.
Babamdan korkuma düzgün cv gönderdim bu defa sesi çıkmadı. Adamla da yüzyüze görüşme fırsatım yok, sadece telefonda görüşebilirim ama anlayacağına ihtimal vermiyorum. İnanç konusunda hiç anlayışlı değil. İnanmıyor hatta. Şimdi ben başörtümü açmak istemiyorum amca desem güler, muhtemelen aşağılar ve babama da hemen söyler.
Canım çok teşekkür ederim iyi geldi bana mesajın. Alıntı yapmadığın için şimdi tesadüfen gördüm ben yazılanları. Ağrıtırım o zaman ara sıra başını, çok ihtiyaç duyuyorum çünkü dertleşmeye.
Teşekkür ederim dualarınızı beklerim. :)
Öyle tabi. Çok şükür isyan etmemeye çalışıyorum ama geçen sene bu zamandan beri üst üste çok kötü şeyler yaşadım. Toparlanamadan yenileri eklendi üstüne. Hep tutuyorum kendimi ama artık psikolojimin sağlam olmadığını düşünüyorum. Haklısınız söylediklerinizde. Evlensem daha kötü olurdu belki ama bir yandan da diyorum o olsaydı birlikte bir çözüm arardık tüm sıkıntılara. İş konusunda rahat edecektim mesela onunla evlenseydim. O çok saygı duyardı bu konuda seçimlerime. İstediğim, severek çalıştığım bir iş olması için, hayallerim için çok çaba sarf etti destek oldu. Ne bileyim arkadaşımdı işte o benim, kimseye anlatamadıklarımı ona anlatırdım. Boşluğu inanın hiçbir şekilde dolmuyor.
Ailemin söylediği yer de kesinlikle başörtüye müsade etmeyen bir yer. Özel banka. Kaldı ki kamuda serbest olduğu halde atanırsan açarsın başını, amirin falan hoşlanmayabilir diyecek kadar hoşgörüsüz bir babam var. Bunu anlatmak çok zor. Şöyle söyleyeyim, eğer tesettürlü değilseniz birinin size ısrarla giymek istemediğiniz kıyafetleri giydirmeye zorladığını düşünün. Belki nasıl bir ruh hali içinde olduğumu anlarsınız. Bir de ben başıma kötü şeyler geldikçe duaya ve ibadetlere sığınıyorum. Kendime çeki düzen vermeye çalışıyorum. Gerçekten Allah rızası için örtündüm, şimdi sırf babam istiyor diye açılırsam sanki çok kötü bir şey yapmışım hissinden kurtulamam. Ki o bile bana eski nişanlımı hatırlatır. Örtünme kararı aldığımda da babam köstek olmuştu, kıyafetim bile yoktu doğru düzgün. Ama nişanlım hep yanımdaydı.
Ders çalışma konusunda ben de bir dönem çok hırslandım ama zaten sınava çok kısa süre kalmıştı biz ayrıldığımızda. Geçen haftaya kadar hala programlı bir biçimde çalışıyordum, ne kurtarsam kardır diyordum ama olmadık şeyler geldi başımıza. Cenazemiz oldu çalışmalarım aksadı, sonra ramazan girdi falan. Öncesinde de 2012 puanımla atanmaya çalışıyordum, mülakat aşamasından elendim birkaç kez bu yıl. Sonra nişanım, ve nişanımda babamın çıkardığı rezalet falan. Kısacası psikolojimi düzeltip, kafamı toplayıp adam akıllı hiç ders çalışamadım ve bugün sınavım berbat geçti. Şimdi başvuru yaptığım bir kurumdan haber bekliyorum. Önceki yılki puanımla sınav listesine girebilirsem çok mutlu olacağım. Ama o da olmazsa bir b planım yok. Ne yaparım gerçekten bilmiyorum.