Birlikte yaşayan tanıdıklarım var onlar dahi evlilik bünyesine girdiğinde değişimlerin olduğunu söylediler.
Çünkü toplumsal roller, çevrenin beklentileri vs.. de işin içine giriyor. Birlikte yaşarken anası her gün beklemiyor ama nikahtan sonra ana oğul hasret kalıyorlar bi
dolayısıyla artık sen bu evin erkeği o da kadını herkes yerini bilecek moduna giriyorlar.
Eşimle uzun yıllar arkadaşlık ettik, sonrasında evlendik. Evlendiğimde beni şaşırtmadı ilk aylar sadece ailelerle ilişkiyi yoluna koymak için ikimiz birlikte direndik.
Ailesi bi haksızlık yapsa farketti bildi görüyorum dedi. Olabildiğince engel oldu. Olamadığı noktada idare et, duymamazlıktan gel, kapımızı kapayınca huzurluyuz buna odaklan gibi cümleler kurdu.
Ev işlerinde hep yardımcı idi, hamileliğimde bir kez bile iş yapmadım.(çok zor geçti nazdan dolayı değil) Sonrasındaki sağlık sorunlarımda da... Ama ne zaman ben iyileştim. Adam iş bırakmaya gitti. Yorulmuş dinleneyim yine yardım ederim dedi. Biz yorulunca 10 dakika oturuyoruz o aylarca dinlenmeyi bekliyor
Bence şok olmamak adına anne babasının iş paylaşımlarını, birbirlerine davranış şekillerini gözlemlemek lazım.
Öte yandan anlayış ve saygıyı elden bırakmadan iletişimi sağlamak gerek.
Öyle canım, cicim, aşkım, böcüğüm vs.. ile gitmiyor evlilik. Konuşabilmek sohbet edebilmek çok önemli mesele.
gitti bizim ömür
ve herşeyin suçlusu dön dolaş sen oluyosun herkesi mutlu etmek senin görevin gibi bazen kaçıp gitmek istiyorum herkezden uzağa
