Üniversite öğrencisiyim ancak 17 yaşından beri ailevi sebeplerden dolayı ailemden ayrı yaşıyordum. Annem beni intihar girişimine sürükleyecek bir olay yaşattı, babam suçlu benmişim gibi annemden çıkaramadığı hırsını benden çıkardı dövdü beni hem de hastanelik olana kadar. O günden sonra bir süre ikisiyle de görüşmedim. Tekrar görüşmeye gittiğimde babam beni sudan bir sebepten dövdü, kendimi evden dışarıya zor attım çünkü babam öldüresiye dövme kapasitesine sahip. Sonra aradan geçen zamanda evlenmeye karar verdim, kısmetse sözleniyorum birden kıymetli oldum. Zaten evleneceksin bir süre beraber yaşayalım kızımızla dediler, evime yerleştiler. Olmaz dedim yapamayız beraber dedim binbir türlü vaatlerde bulundular. Sonuçta anne baba dedim ses çıkarmadım değiştiler sanmıştım.
Sonuç ne mi? Geldiklerinden beri işe ağlayarak gidiyorum (part time çalışıyorum) çünkü her kahvaltı sofrasında kavga çıkıyor. Bugün yine bir kavga büyümesin diye evden çıktım döndüğümde babam üstüme yürüdü ama cesaret edemedi vurmaya çünkü tek yanlışında o evden duramayacağını açıkça söyledim.
Babam hem kabullenemedi hem ayrılamadı ikisi arasında sürekli huzursuzluk var atışma var. Anneme göre bunun sebebi benmişim ben yokken böyle davranmıyormuş ee o zaman taşınmasaydın yanıma diyorum susuyor.
Bu yaşadıklarımı tek bir kişi bilmez çünkü dışarıdan mükemmel aile tablosu olarak gözükürüz. Annem ve babam da maddiyatımdan hiç kısmaz onlar için bitmiştir onlar dünyanın en iyi anne ve babasıdır.
Her yaptığım batar oldu babam resmen bahane arıyor bana sarmak için. İşe geç kalıyordum arabayla gideyim dedim ne gerek var dedi iki adım yol dedi, sonra bütün gün benim arabamla gezmiş ben yapınca sorun oluyor yani.
Ben artık dayanamıyorum çok sinirli bir insan oldum bugün 'Niye taşındınız hayatımı zorlaştırdınız iyice ben yalnızken çok huzurluydum şu an sürekli huzursuzum keşke gelmeseydiniz' dedim ama gerçekten son raddeye geldim. Ben huzur istiyorum hayatımda sadece huzur mal para pul hiçbir şey umrumda değil ama bunu ailem anlamıyor bir türlü.
Sözde nişanda düğünde sorun çıkacak diye o kadar korkuyorum ki
Sonuç ne mi? Geldiklerinden beri işe ağlayarak gidiyorum (part time çalışıyorum) çünkü her kahvaltı sofrasında kavga çıkıyor. Bugün yine bir kavga büyümesin diye evden çıktım döndüğümde babam üstüme yürüdü ama cesaret edemedi vurmaya çünkü tek yanlışında o evden duramayacağını açıkça söyledim.
Babam hem kabullenemedi hem ayrılamadı ikisi arasında sürekli huzursuzluk var atışma var. Anneme göre bunun sebebi benmişim ben yokken böyle davranmıyormuş ee o zaman taşınmasaydın yanıma diyorum susuyor.
Bu yaşadıklarımı tek bir kişi bilmez çünkü dışarıdan mükemmel aile tablosu olarak gözükürüz. Annem ve babam da maddiyatımdan hiç kısmaz onlar için bitmiştir onlar dünyanın en iyi anne ve babasıdır.
Her yaptığım batar oldu babam resmen bahane arıyor bana sarmak için. İşe geç kalıyordum arabayla gideyim dedim ne gerek var dedi iki adım yol dedi, sonra bütün gün benim arabamla gezmiş ben yapınca sorun oluyor yani.
Ben artık dayanamıyorum çok sinirli bir insan oldum bugün 'Niye taşındınız hayatımı zorlaştırdınız iyice ben yalnızken çok huzurluydum şu an sürekli huzursuzum keşke gelmeseydiniz' dedim ama gerçekten son raddeye geldim. Ben huzur istiyorum hayatımda sadece huzur mal para pul hiçbir şey umrumda değil ama bunu ailem anlamıyor bir türlü.
Sözde nişanda düğünde sorun çıkacak diye o kadar korkuyorum ki
