Ben de 5 gün önce dekolman plasenta sebebiyle bebeğimi kaybedenlerdenim... 4o hafta 2 günlüktü. O gün randevum vardı, hiçbir sorun yoktu, gece yattım yatağa ve aniden ir ıslaklık hissiyle uyandım. Ben başta suyum geldi sandım çünkü hiçbir ağrı hissetmiyordum ama ışığı açınca gördük ki her taraf kan. Hastaneye gittik, NST'ye bağlandım kalp atışlarını bir müddet bulamadılar sonra duyduk ama normalden düşüktü (120-130 arası). Genel anesteziyle uyutuldum ve uyandığımda bebeğimin yoğun bakımda olduğunu, durumunun kritik olduğunu söylediler. Doktor tahminen 15 dakika oksijen alamadığını söyledi... Yani yoğun bakımdan çıkabilse bile beyninde hasar olacaktı. Yaşadığım çaresizliği tarif edemem. Yine de yaşasın istiyordum, o benim yavrumdu, bakardım ona, bunca insan nasıl bakıyordu? Hem belki Allah'ım dualarımı kabul ederdi ve sağlıklı olurdu. Ama bir gün dayanabildi kızım. Bu forumda yazılanların hepsini okudum ve gerçekten aynı acıyı paylaştığımızı gördüm. Yan odalardan bebek sesleri gelirken, bizim odamızdaki yas sessizliği; hastaneden elinden bebeğiyle çıkanlar varken ben kucağım ve karnım boş şekilde çıkıyordum... Beni ayakta tutan Allah'a olan inancım ve ailem oldu. Allah bu acıyı yaşayan herkese sabır versin ve bir daha hamile kalıp sağlıkla bebeklerimizi kucağımıza almamızı nasip etsin.[/QUOTE
Canım çok geçmiş olsun.Basin sağolsun.Allah sabır versin.Inşallah meleklerimizin kardeşlerini kucagimiza alacağımız günler de gelecek.Sabır...