Geçen yavru kuş yakalamış getirmiş deli manyak.Benim de evde baktığım ve dışarda baktıklarım böcek filan ne varsa yakalıyorlar
Deprem mi fare mi deseler fare derim herhalde
25. Katta oturuyordum uykularım filan bozulmuştu heran deprem oluyor sanıyordum
Şimdi daha huzurluyum
Hem bahçeli hayvanlı evler çocuklar için çok güzel
Oğlum büyüdü artık bazen bahçede top oynamaya çıkıyor hep keşke bu imkanlara küçükken sahip olsaydık diyorum
Benimki geçen öldürmüş büyük siyah bir böcek çöpün yanına bırakmışGeçen yavru kuş yakalamış getirmiş deli manyak.
Benim evdeki kedilerim de balkondan falan çekirge yakalayıp evin içine getiriyorlar. Avlamıyorlar da, öyle canlı canlı salona bırakıyorlar. Sonra ben zıplaya zıplaya evden çekirge çıkarmaya çalışıyorum
Kedi komik hayvan ya, kesinlikle bu dünyadan değiller bence.
Ben bahçeli evde büyüdüm, çocuğum olsaydı kesinlikle bahçeli evde büyütürdüm.
Adam haklı. Ev tadilatına girmek çocuk oyuncağı değil. Hem maddi hem manevi yük altına girmiş. Siz çocuk gibi vazgeçtim diyorsunuz.Merhaba,
23 Nisan depremine İstanbul'un en riskli bölgelerinden birinde oturururken, 10. katta tek başıma yakalandım. Zaten aşırı derecede deprem fobim var. Binamız yeni bina ve sağlam olduğunu düşünüyoruz. Duvarlarda, kolonlarda vs hiçbir çatlak oluşmadı. Hatta otopark katını inceledik, orası da sapasağlam ama deprem sırasında öyle büyük bir korku yaşadım ki birkaç gün üst bacagım acıdı, kendimi o an cok fazla sıkmısım.
Kayınvalidemler de deprem açısından çok güvenli bir bölgede, iki katlı bir evin ikinci katında oturuyorlar. 1,5 senelik evliyim. İlk evlendiğimizde o eve biz yerleşmiştik, ancak bahçe içerisinde olmasından dolayı fare sıkıntısı yaşadım ve İstanbul'un neredeyse dışı olduğu için ve iş yerlerimize uzak kaldıgı için taşındık şu anki evimize geçtik. Yaklaşık 7-8 aydır burada oturuyordum. Evimi çok seviyorum.
Depremden sonra kayınvalidemlerde kaldık birkaç gün ve o süreçte o ev bana çok sağlam geldiği için kendi evime geçmek istemedim. Birkaç gün sonra geçtiğimizdeyse evde adım atarken bile korkuyordum, yıkılacak gibi hissediyordum. Olay da burada başlıyor. Yukarıda dediğim gibi kayınvalidemler iki katlı bir evin ikinci katında oturuyor, alt katı boş. O günlerdeki korku ve panikle eşime, aşagı kattaki eve taşınabilir miyiz? dedim. O ev de kaba inşaattı. Odaları bile yok yani örülmemiş öyle düşünün. Eşim de zaten (bahçe içerisinde sakin bir yer olması, sahiplenilen köpeklerimizin orada olmasından dolayı) orayı çok sevdiği için hemen kabul etti ve harekete geçti.
Ancak insan çok uzun süre panikle ve korkuyla yaşayabilen bir canlı değil, ortam sakinleşince ve artçılar azalınca normal hayatıma cok şükür dönebildim. Şu an da taşınmak istemiyorum. Tabii oraya bir miktar tadilat masrafı yapıldı. Bu arada eşim de ben de çalışıyoruz. Eşimin fikri bu evde senemiz dolana kadar oturup oraya geçmek, benim mevcut işimden ayrılmam (uzak kaldıgı için) ve istersem o taraflarda bir işe girmem. Ancak ben taşınmak istemediğimi söylüyorum. Eşim de haklı olarak ama bu durum senin teklifindi dedi.
Tabii ki kimse beni zorla götüremez ama cok sıkıntı yaşıyorum. Ben de eşime, orada da bir düzenimiz evimiz olmuş oldu. Şimdilik kalsın. Dolapları, kapıları ve taktırmayalım diyorum ama garip buluyor bu düşüncelerimi.
Ne önerirsiniz? Karışık anlattıysam kusura bakmayın, olayın kendisi karışık zaten:) Kararsız bir durumda kaldıgım için de kendime çok kızıyorum. Hayatta net olmayı severim ama böyle saçma bi durumun içine düştüğüm için kendime çok kızıyorum.
Evet ama panik anında alınmış bir karar yüzünden de istemediğim bi yere taşınmak zorunda mıyım :/
Eşime maddi her konuda destek oluyorum. Araba alırken, taşınırken, ilk evlendiğimizde kredi öderken ve hala oluyorum. Bu kadarına hakkım var bence ama yine de keşke böyle olamasaydı diyorum.
Deprem istanbulun her yerini etkileyecek. Sizin binanız güvenli ancak çevreniz güvenli mi? Depremde benim binam etkilenmedi ancak karşımdaki bina etkilendi ve o kadar yüksek ki tek korkumuz binamızın üstüne devrilmesi. Ne yazık ki kaderden kaçış yok. Önleminizi alın tabiki ancak bu korku ile yaşanmazMerhaba,
23 Nisan depremine İstanbul'un en riskli bölgelerinden birinde oturururken, 10. katta tek başıma yakalandım. Zaten aşırı derecede deprem fobim var. Binamız yeni bina ve sağlam olduğunu düşünüyoruz. Duvarlarda, kolonlarda vs hiçbir çatlak oluşmadı. Hatta otopark katını inceledik, orası da sapasağlam ama deprem sırasında öyle büyük bir korku yaşadım ki birkaç gün üst bacagım acıdı, kendimi o an cok fazla sıkmısım.
Kayınvalidemler de deprem açısından çok güvenli bir bölgede, iki katlı bir evin ikinci katında oturuyorlar. 1,5 senelik evliyim. İlk evlendiğimizde o eve biz yerleşmiştik, ancak bahçe içerisinde olmasından dolayı fare sıkıntısı yaşadım ve İstanbul'un neredeyse dışı olduğu için ve iş yerlerimize uzak kaldıgı için taşındık şu anki evimize geçtik. Yaklaşık 7-8 aydır burada oturuyordum. Evimi çok seviyorum.
Depremden sonra kayınvalidemlerde kaldık birkaç gün ve o süreçte o ev bana çok sağlam geldiği için kendi evime geçmek istemedim. Birkaç gün sonra geçtiğimizdeyse evde adım atarken bile korkuyordum, yıkılacak gibi hissediyordum. Olay da burada başlıyor. Yukarıda dediğim gibi kayınvalidemler iki katlı bir evin ikinci katında oturuyor, alt katı boş. O günlerdeki korku ve panikle eşime, aşagı kattaki eve taşınabilir miyiz? dedim. O ev de kaba inşaattı. Odaları bile yok yani örülmemiş öyle düşünün. Eşim de zaten (bahçe içerisinde sakin bir yer olması, sahiplenilen köpeklerimizin orada olmasından dolayı) orayı çok sevdiği için hemen kabul etti ve harekete geçti.
Ancak insan çok uzun süre panikle ve korkuyla yaşayabilen bir canlı değil, ortam sakinleşince ve artçılar azalınca normal hayatıma cok şükür dönebildim. Şu an da taşınmak istemiyorum. Tabii oraya bir miktar tadilat masrafı yapıldı. Bu arada eşim de ben de çalışıyoruz. Eşimin fikri bu evde senemiz dolana kadar oturup oraya geçmek, benim mevcut işimden ayrılmam (uzak kaldıgı için) ve istersem o taraflarda bir işe girmem. Ancak ben taşınmak istemediğimi söylüyorum. Eşim de haklı olarak ama bu durum senin teklifindi dedi.
Tabii ki kimse beni zorla götüremez ama cok sıkıntı yaşıyorum. Ben de eşime, orada da bir düzenimiz evimiz olmuş oldu. Şimdilik kalsın. Dolapları, kapıları ve taktırmayalım diyorum ama garip buluyor bu düşüncelerimi.
Ne önerirsiniz? Karışık anlattıysam kusura bakmayın, olayın kendisi karışık zaten:) Kararsız bir durumda kaldıgım için de kendime çok kızıyorum. Hayatta net olmayı severim ama böyle saçma bi durumun içine düştüğüm için kendime çok kızıyorum.
Haklısınız bu şekilde konuşursam olayları farklı noktalara çekebilirim ama benim demek istediğim şey tadilata başlanması maddi açıdan bize eksi olabilir şu an için, onu da birlikte hallederiz. Onun dışında ne gibi bir sıkıntı oluşturabilirim eşim için sizce? Onu da üzmek istemiyorum.Maddi konularda sorumluluk alıyor olmanızın konuyla ilgisi yok ki.
Hatta eşinizle konuşurken buradan yürürseniz daha yıkıcı olursunuz.
Ay bilmiyorum. Üzerimize yıkılacak (konuşması bile tüyler ürpertici) büyüklükte bir bina olmasa da hep uzun binalar var. Yine de riskli ya. Bizimki de 11 katlı zaten. Önlem almak ben de istiyorum ancak taşınmayı düşündüğümüz yer de çok süper bir ev değil açıkcası. Eksileri var oranın da. En büyük artısı deprem açısından cok güvenli.Deprem istanbulun her yerini etkileyecek. Sizin binanız güvenli ancak çevreniz güvenli mi? Depremde benim binam etkilenmedi ancak karşımdaki bina etkilendi ve o kadar yüksek ki tek korkumuz binamızın üstüne devrilmesi. Ne yazık ki kaderden kaçış yok. Önleminizi alın tabiki ancak bu korku ile yaşanmaz
Deprem açısından güvenli olduğunu ne yazık ki bilemeyiz. Önceki silivride oldu belki sonraki kadıköyde eyüpte sarıyerde olacak maalesef istanbulda hiçbir yer güvenli değilAy bilmiyorum. Üzerimize yıkılacak (konuşması bile tüyler ürpertici) büyüklükte bir bina olmasa da hep uzun binalar var. Yine de riskli ya. Bizimki de 11 katlı zaten. Önlem almak ben de istiyorum ancak taşınmayı düşündüğümüz yer de çok süper bir ev değil açıkcası. Eksileri var oranın da. En büyük artısı deprem açısından cok güvenli.
Ben de böyle düşündüm. En azından dolaplar, kapılar takılmasa da geneli bitmiş olsun diye ama eşim ona da yanaşmadı.evi yaptırın kalsın orda
bi şey olursa düzeniniz var olmuş olur
bahçeyi hiç bir şeye değişmem
Evet evimi seviyorum ama bir de böyle bir işe kalkıştık, arada kaldım. :/ Diğer evin özelliklerinin yanında şu anki evim saray gibi kalır bu arada. Oranın en büyük avantajı deprem olması durumunda cok güvenilir olması.Burda bu kadar insan deprem bugün olmazsa yarın olur güvenli bahçeli eve git demesine ragmen aslında siz onları duymuyorsunuz. Anlık karar verebildiğinizi farkettiğinize göre kalmak istemeniz de anlık karar olabilir. Bahçeli eve fareli demeniz de pireye kızıp yorgan yakmaya benziyor.
Bence panik olmayın ona göre bir daha düşünün, dediğiniz gibi kimse zorla götüremez. O yüzden iyice düşünün. Bundan sonra bir daha taşınalım derseniz iyice gerginlik olur çünkü.Merhaba,
23 Nisan depremine İstanbul'un en riskli bölgelerinden birinde oturururken, 10. katta tek başıma yakalandım. Zaten aşırı derecede deprem fobim var. Binamız yeni bina ve sağlam olduğunu düşünüyoruz. Duvarlarda, kolonlarda vs hiçbir çatlak oluşmadı. Hatta otopark katını inceledik, orası da sapasağlam ama deprem sırasında öyle büyük bir korku yaşadım ki birkaç gün üst bacagım acıdı, kendimi o an cok fazla sıkmısım.
Kayınvalidemler de deprem açısından çok güvenli bir bölgede, iki katlı bir evin ikinci katında oturuyorlar. 1,5 senelik evliyim. İlk evlendiğimizde o eve biz yerleşmiştik, ancak bahçe içerisinde olmasından dolayı fare sıkıntısı yaşadım ve İstanbul'un neredeyse dışı olduğu için ve iş yerlerimize uzak kaldıgı için taşındık şu anki evimize geçtik. Yaklaşık 7-8 aydır burada oturuyordum. Evimi çok seviyorum.
Depremden sonra kayınvalidemlerde kaldık birkaç gün ve o süreçte o ev bana çok sağlam geldiği için kendi evime geçmek istemedim. Birkaç gün sonra geçtiğimizdeyse evde adım atarken bile korkuyordum, yıkılacak gibi hissediyordum. Olay da burada başlıyor. Yukarıda dediğim gibi kayınvalidemler iki katlı bir evin ikinci katında oturuyor, alt katı boş. O günlerdeki korku ve panikle eşime, aşagı kattaki eve taşınabilir miyiz? dedim. O ev de kaba inşaattı. Odaları bile yok yani örülmemiş öyle düşünün. Eşim de zaten (bahçe içerisinde sakin bir yer olması, sahiplenilen köpeklerimizin orada olmasından dolayı) orayı çok sevdiği için hemen kabul etti ve harekete geçti.
Ancak insan çok uzun süre panikle ve korkuyla yaşayabilen bir canlı değil, ortam sakinleşince ve artçılar azalınca normal hayatıma cok şükür dönebildim. Şu an da taşınmak istemiyorum. Tabii oraya bir miktar tadilat masrafı yapıldı. Bu arada eşim de ben de çalışıyoruz. Eşimin fikri bu evde senemiz dolana kadar oturup oraya geçmek, benim mevcut işimden ayrılmam (uzak kaldıgı için) ve istersem o taraflarda bir işe girmem. Ancak ben taşınmak istemediğimi söylüyorum. Eşim de haklı olarak ama bu durum senin teklifindi dedi.
Tabii ki kimse beni zorla götüremez ama cok sıkıntı yaşıyorum. Ben de eşime, orada da bir düzenimiz evimiz olmuş oldu. Şimdilik kalsın. Dolapları, kapıları ve taktırmayalım diyorum ama garip buluyor bu düşüncelerimi.
Ne önerirsiniz? Karışık anlattıysam kusura bakmayın, olayın kendisi karışık zaten:) Kararsız bir durumda kaldıgım için de kendime çok kızıyorum. Hayatta net olmayı severim ama böyle saçma bi durumun içine düştüğüm için kendime çok kızıyorum.
part time kediFare bir şekilde çözülüyor. Büyük bahçeli müstakil evdeyim ben de. Bütün kapılara camlara sağlam tel taktırıp kapıları açık bırakmazsınız.
Bahçede de birkaç kedi beslerseniz onlar zaten hallediyor işi.
Bizim önceden sokakta baktığımız, şimdi geceleri eve aldığımız bir part time kedimiz var mesela. Kendisi sağolsun aylık oda kirası olarak fare yakalıyor.
eşime destek oluyorum derken, siz ailesiniz zaten. destek olmuyorsunuz muhtemelen elinizden geldiği kadar yaşadığınız hayatı paylaşıyorsunuz. kaldı ki söz hakkı para ile sınırlandırılabilir bişey olmamalı. Yoksa ev hanımları eşleri ne derse ona göre yaşamalı bu mantığa göre. ev konusuna gelince,durum kvye , eşinize, aile yapınıza bir sürü şeye göre değişir. bu konulara hakim olanda sizsiniz.Evet ama panik anında alınmış bir karar yüzünden de istemediğim bi yere taşınmak zorunda mıyım :/
Eşime maddi her konuda destek oluyorum. Araba alırken, taşınırken, ilk evlendiğimizde kredi öderken ve hala oluyorum. Bu kadarına hakkım var bence ama yine de keşke böyle olamasaydı diyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?