İnan herkes başta zorlanıyo çünkü kolay değil tamamen sana ihtiyacı olan bi canlı var. Ben de doğum yaptıktan sonra umduğum gibi olmadı. Aglamadigim gün yoktu bebeğim kolikti sürekli agliyodu ,uyumuyodu .ben kendimi ceheneme düşmüş gibi hissediyodum. Günleri bırak dakikalar gecmiyodu. Bebeği bir aylık olan insanlara bile ozeniyodum . Sokakta oynayan çocukları görüp agliyodum. Şuan oğlum bir yaşında bugünleri gorecegime hiç inanamazdim çünkü bir ay bile çok uzak görünüyordu. Başka annelerin annelujlerini bosverin . Siz kendi bebeğiniz için dünyadaki en iyi annesiniz.
Ben de çok zor zamanlar geçirdim hala da geçiriyorum. Hamileliğimden beri eşim yok şuan oğlum bir yaşında . İnanamıyorum büyüdü oysa sinir krizleri gecieiyodum Allah a dualar ediyodum çocuğumun ve benim canımı alsın diye. Çok zor şeyler yaşadım geçti inşallah bu süreçleri de geciricez. Hala rahat banyo yapamıyorum onun uyumasını bekliyorum ve banyolarim 5-10 dk uzunluklarda oluyo
bakımlı annelere hala ozenmiyorum desem yalan olur. Hamileliğimden beri saçımı topuz dışında başka bi şekil vermedim, düzenli banyo yapsam şükür. Geçiyo elbet hele size gülümsedigi kahkahalar attığı günler gelecek sonra anne dediği günler sonra ilk diş, ilk adım .... Bunlar inanılmaz mutluluk verici. Zor ama hayata tutunabilmek için bsizi güçlü kılıyor. Doğum yaptığımız zaman sadece içimizden bi çocuk çıkmıyo aynı zamanda bi anne doğuyo işte bizi asıl zorlayan içimizdeki annenin doğması. Çünkü o doğum sadece çocuğun doğumuyla başlıyo ve bir süre devam ediyo. Allah kolaylık versin geçecek