Depresyondan çıkamıyorum

catharsis,
iyi niyetlerin önerilerin ve yakınlığın için teşekkürler
dua'nın gücüne bende inanırım ve tabiri caizse sürekli de ediyorum
dediğin gibi keyfe keder bu hastalığa yakalanmadık elbette
gerçekten zor günlerdi ve sanki hiç bitmeyecek gibi
toparlanıcam dedikçe üstüne eklenenler iyice umudunu kaybettiriyor insana
ama bir yandan da yaşanılması gerekiyormuş ki yaşadık diyebiliyorum
yanlız şu aşamada gerek forumlardan takiplerimde
gerekse yakın çevremde görebildiğim çok iyi bir doktorla karşılaşan sanırım yok
bu beni biraz daha tedaviden uzaklaştırıyor
yanlış teşhişler,yanlış ilaç tedavileri daha kötü yapar diye de korkuyorum
ooffff:çok üzgünüm:
hyr cnm öyle düşünme.. ben iyice araştırarak,olumlu referanslar duydugum bir doktor bulup gittim. doktora kadavra olarak gittim diyebilirim.ruhum parcalanmaktan unufak olmuştu.artık ruh diye birşey kalmamış gibiydi. ben sorunları hakkında rahat konuşamayan, olumsuz duygularını rahat belli edemeyen,içine atan,bununla birlikte çok düşünen biriyim. doktor beni konuşturdu,bunu başardı,gözlerim dolmuştu ilk seansta.. çok şaşırmıştım.ilaca başlamadan bile rahatlamıştım o seanstan çıktığımda..
araştırıp mutlaka iyi bir doktora git. ilk seansta doktordan elektirk ve güven almazsan, yılma baska doktor bul. maalesef çürük elmalar doktorlar arasında da var. umarım iyi birine çatarsın.
bu arada özellikle kadınlarda depresyon yüzde 99 oranında tedavi ediliyor.
tedavisi asıl zor olan anksiyete, bozuklugu ya da panik atak gibi rahatsızlıklar gibi hastalıklar..

bu arada orchidea da çok güzel anlatmış sana tedavi sürecini..
şu an beynin seratonin denen hormonu salgılamakta zorlanıyor. hastalığın sebebi de bu.. ilaçlar bu hormonu harekete geçirecek canım..
uyuşukluk olmaz, hatta enerjin artacak, hatta bak bana uykusuzluk çekiyorum yüksek doz ilaca ragmen..
sevgili catharsis yazdığın her şey için teşekkür ederim....

kendi adıma ilerlemelerim olduğunu görebiliyorum, sadece gel-git anları olması beni yoruyor şimdilik....
aslında inanıyorum ama bu inancım boşa çıkacak diye de korkuyorum
böyle düşününce de iyileşeceğime inancım bir anda yok oluyor.
sonra tekrar inanmaya çalışıyorum....

bu arada haklısın. aslında hastalığımın başlarında arkadaşlarım sürekli yanımdaydılar. yalnız kalıp düşünmemem için hep bir şekilde kendimi normal insanların arasına atıyordum.
başlarda çok acı verici. deli gib yalnız kalıp ağlamak isterken, bunun sizi daha kötü yapacağını bildiğiniz için sürekli kendini oyalamaya çalışmak...

ama haklısın ne kadar kendmizden bahsedersek o kadar kötü oluruz ama öyle de içine çekiyor ki bizi karamsarlık... ve karşı koymak bazen öylesine güçleşiyor ki...

deydey cim, doktorum bana sadece tedaviye gelip bir şeyler anlatmış olamk bile çok önemlidir. tedaviye bir adım atmak aslında tedavinin yarısı... sadece güvenebilmek gerekiyor doktoruna.
ayrıca ilaçların seni uyuşturmasından ya da uyutmasından çekiniyorsan bunu doktorunla paylaşınca sana ona göre ilaç verebiliyor. örneğin ben ilacımı günde 2 doz kullanıyor olsam da ekstra bir uyku hali yaşatmıyor. bu ilaçlar bizim karamsarlığımızdan dolayı salgıladığımız hormonların etkisini azaltmak için zaten.

en kısa zamanda tedavine başlayacağına inanıyorum.

ve catharsis tekrar teşekkürler :)
canım, şimdi gelgitler bende de bitmiş değil ama git gide azalıyor diyebilirim. benim en ciddi sorunum şu an için kabuslar ve uykusuzluk.. 3-4 gün uyuyamıyorum. hiçbir uyku hapı kar etmıyor. bugun 4-5 saat uyudum ve az önce uyandım. çok feci kabuslar gördum. ve kabus gördğümde günüm mahvoluyor. dün size yazarken çok daha iyiydim ama şu an kötü hissediyorum kendımı..
ilk seansta doktorum demişti, uzun bir yolumuz olacak.. yavas yavas iyi olcaksın diye..
bunlar olacak belli ki...karamsarlık zaman zaman gene tavan yapacak.. direnmeye çalış çok zor biliyorum. sanki insanı içine almak isteyen bir hortum bu karamsarlık ve insanın canı bununla boğuşurken de cok yanıyor, direnmek savaşmak gibi yorucu ..
ama umut etmeye başlamışsın ya arada iyimserlik kapını çalıyor ya , onu bırakma,onu sıkı sıkı yakala.. en azından realist bir şekilde sana şunun için söz verebilirim ki depresyonun geçecek.. anksiyete kalırsa kalır..o da biraz bizim elimizde..

merhaba,
tam 10 yıl önce ağır ruhsal çöküntü teşhisiyle tedaviye başladım, zaman geçti ruhsal çöküntü depresyon oldu, depresyon anksiyete bozukluğu oldu, üstüne bir de obesesif kompülsif eklendi, en son reçetede yazan teşhisim "dirençli depresyon + anksiyete bozukluğu+ OKB.. mafoldumben
10 yıldır hayatımdan birgün bile tat alamadım, mutluluk bana oldukça uzak görünüyor.. İlaçları kullanıyorum tedavm devam ediyor ama sonucu ne olacak bilmiyorum...senağlama
hayat yaşamaya değmez gibi görünüyor ama kendimi de öldüremiyorum kabir azabından korkuyorum....
kolumu oynatmaya gücüm yok hevesim yok hiçbirşeye....
Sanırım sorunumuz gerekten çok ince düşünen insanlar olmamız, o yüzden her sıkıntı böyle derin işliyor bize..
bu hastalıkla mücadele eden herkese Rabbim şifa versin inşallah....
 
unfortunate_angel,
10 yıl çok uzun bir zaman..
acaba yanlış tedavi kurbanı mı oldun?
şu an yazdıkların hiç iyi şeyler değil. doktorunla bunları paylaştın mı?
doktorun inthar olasılıgını hiç kurcalamadı mı?
lütfen kendin için birşeyler yap..böyle olmaz.. başka doktor, başka tedavi...
belki de bir klinikte yatman gerek..
yaşın kaç bu arada?
 
tekrar teşekkürler catharsis

artık hayata tutunmak için her şeyi yapacağım....

hayatı zorlaştıran benim bakış açım aslında

bunu atlatmaya bakmalıyım

bunu hepimiz yapmaya çalışmalıyız.

hayatı bir matem gibi yaşamak çok ağır...
 
merhaba...
öncelikle şunu söylemeliyim ki hayat çoğunu anlayamadığımız mucize ve mutluluklarla dolu.mutluluğu somut bir şekilde elimizde görmek isterken yanımızdan geçip giden ve asla geri dönmeyecek olan bir çok güzel anı kaçırıyoruz.hayat yaşanmak zorunda olan saatler topluluğu değil;kimi zaman bi parça monoton;kimi zaman bi bebeğin gülücüğünde yakladığın mutluluk;kimi zaman yüreğindeki aşk acısı;kimi zamanda annenin gözlerinde gördüğün umuttur bence.ve her bir saniyesinde seni gözeten İlahi aşkın sahibi..Yaradılış amacımız..ondan uzaklaştıkça büyüyen bir dehlize döner hayat..
zamanında benzer şeyleri yaşamış biri olarak yazdım;yanlışım varsa affola...ve son bir şey daha..eğer bulabilirseniz internetten la tahzen(üzülme) diye bir video var,izlemenizi tavsiye ederim..
 
sabırlı olmakkk

bunları atlatmak için en önemli koşul bu

sabırlı olmak

ama öyle zor ki....
 
sabırlı olmakkk

bunları atlatmak için en önemli koşul bu

sabırlı olmak

ama öyle zor ki....

çok zor ..
ama zamana güvenmek
tedaviye inanmak dısında şansımız yok

bana doktorum tedavi sorunlarını yok etmez ama onlarla başaçıkabilecek gücünü geri getirir demişti.
 
kesinlikle öyle...
ilaçlar sonuçta sihir değiller. ya da hayata tozpembe bakmamızı sağlayan gözlük...

sadece yoğunluğu hafifletip bizi iten bir tip güç...

gerisi bize kalmış...
 
Bende benzer seyler yasiyorum. Zaten ben depresyon hastasi bir anneyle büyüdüm. Zaman zaman iyi oluyorum ama tekrar bana geri dönüyor bu pis hastalik.
Bende sürekli evdeyim, canim bisey yapmak istemiyor ama evde oturdukca daha cok sariyor beynimi.
Birde bu aralar sunu cok düsünüyorum.....acaba seytan mi ugrasiyor? Zaten uzun zamandir hep namaza baslicam diyorum ama oda bir türlü icimden gelmiyor. Annemde hep imanin zayif, dinin icin bisey yapmiyorsun ondan seninle kolayca ugrasiyor diyor.
Elbette tiplada ilgili ve tedavi olmak gerek, bende bir dönem antidepresan kullandim ama belki allaha daha cok güvensem ve ölümden korkmasam bu kötü düsünceler vs olmaz diyorum. Sacmaladim mi?
 
Bende benzer seyler yasiyorum. Zaten ben depresyon hastasi bir anneyle büyüdüm. Zaman zaman iyi oluyorum ama tekrar bana geri dönüyor bu pis hastalik.
Bende sürekli evdeyim, canim bisey yapmak istemiyor ama evde oturdukca daha cok sariyor beynimi.
Birde bu aralar sunu cok düsünüyorum.....acaba seytan mi ugrasiyor? Zaten uzun zamandir hep namaza baslicam diyorum ama oda bir türlü icimden gelmiyor. Annemde hep imanin zayif, dinin icin bisey yapmiyorsun ondan seninle kolayca ugrasiyor diyor.
Elbette tiplada ilgili ve tedavi olmak gerek, bende bir dönem antidepresan kullandim ama belki allaha daha cok güvensem ve ölümden korkmasam bu kötü düsünceler vs olmaz diyorum. Sacmaladim mi?[/QUOT

bilimsel olarak bile din inancının insanları depresif vakalardan koruduğu biliniyor.Ve bana göre de bazen insanlar sığındığı Yüce Varlıktan uzaklaştıkları zaman bu tarz karmaşalar yaşayabiliyor.Benim için sığınılacak tek varlık Rabbimdir;bir başkasına ailesi,sevdiği,çevresi vs... Bence tutun var gücünle yüce Yaradana...
 
Slm Ackreph! Bu arada bende akrepim ve burclarin karektere olan gücüne inaniyorum. Galiba sende öyle ve bilirsin zaten akrepler cok karamsar olur, cok detayli düsünür vs. Bende öyleyim cok ama cok düsünüyorum, tabi calismadigimdan cokta zamanim var kurmaya.
Söyle bisey, belki sizlerde yasiyorsunuz, dua edince aklima tuhaf seyler geliyo, artik seytan mi ugrasiyor bilmiyorum. Annem bu aralar mutsuz oldugum icin ve depresyona yatkin oldugum icin (baska nedenleride vardir tabi) beni ve kendisini ümreye yazdirmis. Kismet olursa bir ay sonra gidecez. Ilk duydugumda sevindim ama bir haftadir panik taka benzer hislere kapiliyorum, korkular basladi, icimden diyorum oraya gidersem beni daha cok sykar, ya orda depresyona girersem, ya uyuyamazsam, ya aklima kötü seyler gelirse orda. Tövbe allahim ama artik dinimle bile süpheler geliyor aklima, ya hersey yalansa diye.
Hep icimde bir kavga, hani filmlerde olur ya, bir tarafta seytan konusur diger taraftan melek biseyler söyler....
Acaba normal mi, yoksa imanim zayif oldugundan mi, yoksa herseye negatif baktigim icin mi???
Sacmaladiysam kusura bakmayin, icimden geceni yaziyorum.
 
Ben de 10 yıldır bu hastalığın içindeyim.Tam olarak sıyrılamıyorum birtürlü.Bu hastalığa yakalanmadan önce okadar çok güler kahkahalar atardım ki,çok enerji dolu pozitif bir insandım.Ancak şuan bu halimden eser yok.Çok çok olumsuz bir insan değilim ama beni etkileyecek çok komik olan şeyler dışında pek birşeye gülemiyorum:))))))))))))))

Ben de depresyon başlangıcı olarak başlamıştı,sonra anksiyete oldu buna bir de pa eklendi:)))
İlaç kullan iyi ol tedaviyi tamamla.Birkaç ay ilaç içmeden yaşa.Snr en ufak bir üzüntüde yeniden başa say,yeni bir doktor arayışına gir bu sefer olacak de.Aynı şeyleri yaşadım durdum senelerdir.

Ben de depresyon hastası bir annenin çocuğuyum hatta evleneli 4 yıl oldu.Depresyon hastası bir kayınvalidenin geliniyim ve eşim de depresyon hastası görümcem de.kaydirigubbakcemile3

bir de bu aralar bebiş düşünüyoruz bebişimize geçmez inşallah bu rahatsızlık.

Allahım çok zor bir durum ,hepimize acil şifalar versin,Hayata güzel bakış açıları versin ,dayanma gücü versin.
:Saruboceq:
 
uzun zamandır internete giremedim ama çok şükür daha iyi hissediyorum kendimi...
hala bazı aksilikler var ama ben artık onlarla zaman kaybetmemeye çalışıyorum ve tutunabildiğim kadar,tutunabildiğim yerlerine sarılıyorum şimdilik....

burada bana destek olan tüm arkadaşlarıma binlerce teşekkür ediyorum....
 
beni kötü hissettiren şeylerden kaçmaya çalışıyorum. bazen de sıkıntımı yok sayıp yaşamaya devam etmeye çalışıyorum. bazen kendini kandırmak işe yarayabiliyor.

başlarda çok zordu kendiniiyi olduğuna inandırmaya çalışmak. acıda verdi, inkar edemem ama mutlu olmayı hakettiğime inanarak mücadele etmeye çalışıyorum. kendimi iyi hissetmeyi hak ediyorum. kendimi iyi hissederek geçirebileceğim anlarımın ellerimden kaymasını istemediğime karar verdim ve mücadeleme devam ediyorum.

perşembe günü kontrolüm var bu arada ve son 1 ayda gösterdiğim ilerlemeyi doktoruma anlatmaya sabırsızlanıyorum....

küçük bir de öneri:sizi üzen anları, anıları fazla düşünmeyelim. çünkü bugünler de bir gün gelecek birer anı olacak, bugünleri güzel anılarla doldurmaya çalışalım...
 
elıfecevural hanım bende aynı durumdayım ,ılac tedavısıyle bı kac ay ıyı oluom sonra ufacık bır darbede cokus ,su ana kadar kendımı oldurmedıysemde oda allaha olan ınancımdandır ,bıtkılerle tedavıyı duydum depresyon ıcın bılgısı olan varmı acaba
 
kızlar kendinizi dinlemeyinn çok büyük sağlık probleminiz yoksa kendinizi özgür hisedinn,,,,size kendi üzüntümü anlatıcamm:KK43:((belkii daha hafifse sizinki şükredersinizz,,kesinlikle doğrudur anlatıcaklarımm(((bundan 6 sene önce uykumda konuşmalar başladıı,,,sonra bağırmalar başladıı çok geç farkettim komşularınn(kendinibilmez insanların)alayları üzerine zorla farkettirdiler,,bağırma ama nasıl cinsel rüyalar görüyordumm birde dışımdan sesli bağırıyormuşumm:KK43:((((((((:-)umursamaz: peşime komşunun oğlu arkadaşları takıldırlar ölesiye aşağıladılar:KK43:(((bir sene geçmeden ailem tatildeyken balkon kapısı açık giriş kapısı tamamen kilitli..balkon kapısından ben banyo yaparken girmoiş komşunun oğluu vede resimlerimi çekmiş çıplak ben taa çıkarken gördümm..sokaklarda uluorta dağıttılarr,,şurası şöle burası bölee(((((avukata gittim,,polise gittimm kanıtım olamdığından birşey yapamadım ağladım krize girdim,ölesiye ağladım üzüldümm aileme söylesem ne olucak?ancak ya abim olucaktı,,,uykum geçmedi dahada ilerledii vede bu insanlar iyice bana takıldılar her yere peşimde evin içinde dinliyorlar küfür feryat işleri güçleri yok zaten mutsuz ve zararlı insanlardıı eli bıçaklı hırsız evime giren oğlan taksiiciyi bıçaklamakktan içeri girdi sonra,,annesi öle aynı kumaştann,,,bunlar normal aileler değiller zaten,,senelerce çektim ordan taşındık bende .ok derin izleri varrr,,,beni onlarhasta etttii,,,şuan taşınalı bir sene oldu ama uykularım çok aşırı ve insnalar bunun uykuda olabileceğğine inanmak istemiyor istediğim kadar söyleyim kız bilerek yapıyo gene hakaretler tehditler yaşamaktan bıktım,,,gene beraber gidiyorum peşime çocukları takıyolar ya inanması zor ama ne yazıkki durum bu,,,evlenicem insan inşş destek olur bana henüz öle fedakar birinide göremedimm(((((evlenince yavş yavaş kaybolur kanısındayımmm,,,benim bahçeli evde otursaydım hiç düşmanım olmıcaktıı,,sessizim kimselere zararım yok,,zaten oyüzdedn bunlar başıma geldii(((((resimlerim hala dolaşıyoo onlarda çok zülme uğradımmm gelde üzülme üzmek için çok kötü sözler sarfediyolar tam yanımdan geçerkenn duysanız tepeniz atar dövversiniz o insanıı((((((senelerdir işitiyorum ses çıkarmıyorummm pasif agresif oldum bu yüzdennn ne bitcek çilemm((eğer dışardan bir etken yaşamdıysanızz sağlığınız yerindeyse çıkın hemen dışarıı güzel süslenin püsleninnn
şükredin allaha benim gibi bişeyle karşılaşmadığınız içinnn
 
kelebeketkisii Nasıl bir türkçedir bu. Yazdıklarını anlamak, cümleleri birbirine bağlamak çok güç.
 
X