Derdim ağlamak...

Bir balık burcu olarak bende herseye ağlardım.en ufak biri bana sesini yükseltse,kırılsam,sinirlensem,haksızlıga uğrasam vs hemen gözyaşı akmaya başlardı.sadece zamanla insanları biraz tanıdım,kimseye tam güvenmiyorum,insanlardan beklentim daha da azaldı.böyle olunca sadece sinirden ağlama kaldı bana.tabi beslediğimiz kuş kaçınca,öteki kuş ayağını kırınca,sokakta uyuyan yaşlı adam görünce,sevdiğim bir insan yanımda ağlayinca falan benim de ağlamalarımı saymazsak gayet normalim artık
 
ben tam olarak böyleydim
bendeki asil sorun şuydu vijdanimin sesi benden once bagiriyordu kirilsanda kirma diye gonlum sus diyordu beynim parçala behçet diyordu duygu karmaşasindan konusamayip oturup sinirimden agliyordum
vijdanimin sesini kismayi kirdiklarinda kirmam gerektigini kendime defalarca anlattiktan sonra geçti
ha kirdiktan sonra eve gelip yine sessiz sessiz ağliyorum o başka ama en azindan kendimi ezdirmemeyi öğrendim
 
Bende herşeye ağlayan çok duygusal birydim antidepresan iyi geldi fakat ilaç alışkanlık yapıyor psikologa gitmeni tavsiye ederim gerçekten faydası oluyor
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…