Derdim arkadaş sevmemem


Ben galiba pek vefalı bir arkadaş değilim.liseden üniversiteden ve küçüklükten mahalleden olmak üzere 4 5 yakın kıza arkadaşım var. Onları çok aramam. Vaktim de olmuyor ama seviyorum. Görüştüğümüz zaman mutluoluyorum. Sıkıntılarımı paylaşabiliyorum. Yine de srekli görüşürsem sıkılırım. Ve fazla derdimi kimselere açmam eşimden başka. Seyrek iyi geliyor. Uzakta olsam senin gibi belki de kopardım bilmiyorum :)
Ailem eşim yetiyor genelde. Bir arkadaşımı arayacak kadar sıkıntım olmadı hiç hayatta. Belki de o yüzden Anlamıyorum. İlerde ne olur bilmiyorum tabi.
 
Bir ortamda gıcık olduğum bir kişi bile varsa o ortama ben de gitmek istemem konu sahibi.

Bu açıdan anladım seni..

Bunun dışında ben arkadaşsiz yaşayamam.

Sadece eşim olsun mutlu olurum modunda kadınlara hayret ediyorum..
 


Peki eşinden yana derdin olsa kime anlatırsın merak ettim?

Kimseye anlatma gereği duymuyorsun sanırım helal olsun valla.
 
Peki eşinden yana derdin olsa kime anlatırsın merak ettim?

Kimseye anlatma gereği duymuyorsun sanırım helal olsun valla.

Eşimle derdimi eşimle çözüyorum. Onunla yaşadığım hiçbir problemde bu kadar gerilmiyorum çünkü açıkça konuşabiliyorum. Ama başkalarıyla olan problemlerde içime çok atıyorum galiba.
 
Bende hem dansdan hem de senden karakter özellikleri var nomu hahahah

Ben de arkadaşsız yaşayamam, anlaşamadığım hemen hemen kimse yok gibidir saolsun insanlar da sever beni ama çok azına içimi dökerim. Çoğu insanla kolay anlaşmamın sebebi de yüzeysel olmam zaten. Yörünge gibi düşünürsek merkeze yakın dostların sayısı az ama dış yörüngelerde her telden insan var

Fakat gel gelelim samimiyetsizliği hiç sevmem dansı anlıyorum o sebepten, ben iyi elektrik alamıyorsam birinden pek ilişmem, sevdiğim arkadaşlarımı da içten severim. Ama kimi insanlar oluyor ki iki taraf da birbirlerinden aslında hoşlanmıyor ama birisi illa ki yapış yapış yakın olmaya kasıyor konuda anlatılan kız gibi. Başka yerde de dedikodusunu yapıyor mesela. Öyle insanlar itici ya.
 
Akrep burcuyum diyince devamini okumadim, zaten oraya kadar olan kisim da uyusuyor benimle, biz istemedikce insanlar bizimle iletisine gecmesin istiyoruz ve herkesle iliskimiz mesafeli, ozel alanimiza girilmesinden hic hazetmeyiz... Esim bu huyumdan cok sikayetci cunku kendisi insan iliskilerinde asiriya kacan bir tip, neredeyse tum arkadaslarimizla hep birlikte ayni evde yasasak memnun olur.
 
Bence o kızın yüzüne seni sevmiyorum diyip rahatlamaniz lazım.. ruhunuzu emiyor ve hasta hissettiriyor içinizde tuttuklariniz sanki..

Dünden beri bana en mantıklı gelen yorum buydu sanırım. Bunu demek zor olan. Bugün bana gelip dün benim hakkımda dedikodu yapıldığını gelseydim buna mahal vermiceğini anlattı. Erkekler arkamdan bel altı sohbet yapmış vs gibi bir şeyler geveledi. Bu kız başıma büyük iş açıcak korkuyorum. Ben de sus kimseye karşı saygımı kaybetmek istemiyorum sen de dahil dedim. Ben de çok kızdım ortamda tepki verdim diyo. Keşke gelip anlatmasydın bitir artık diye kızdım. Çıldırtıvak beni.
 
Cok gecmis olsun
Ben de senin gibiyim sanirim ondan seni kendime yakin hissediyorum. Rahatsizliginla ilgili hic bir sey hissetmemistim yani hic de duygu durum bozuklugu varmis gibi gelmedi bana. Tam tersine akil alinabilecek, mantikli ve ayaklari yere basan birisin dansy, keske herkes senin gibi olsa
Evet itiraf ediyorum ben seviyorum seni
 
belaltı sohbet miii?
ne yapmaya çalışıyor bu şapşal kız.
cidden biraz daha sert tepki vermeliydin bence.
 
Bipolar bozukluğun varsa o bazı dönemler kabuğuna çekilme hissin çok normal. Bir aşırı sosyalleşme bir de asosyal olma insanlardan kaçma şeklinde gösterir kendini. Dönemsel bir durum bu sende biliyorsun. İlaç kullanmak istememe sebebin nedir? Aslında daha rahat atlatırsın o dönemleri ilaçla. Kuzenim bu rahatsızlığı şiddetli geçirdiği için bu dönemlerde hastaneye bile yatıyordu.

Bence kasma kendini, suçlama, üzülme. Başka şeylere odaklan, insanları çok düşünme. Bir süre sonra geçecek diye düşün.
 
belaltı sohbet miii?
ne yapmaya çalışıyor bu şapşal kız.
cidden biraz daha sert tepki vermeliydin bence.

İçimde fırtınalar kopuyo artık dışarı vuramıyorum sinirimi sorunum o. Kızdım susturdum ama olay çıkarsam yeriydi bence de. Erkeklerin hakkımda ne konuştuğu umrumda değil. Bu kızı yolucam sonunda. Nişanlıydı. Ayrılınca böyle ayarı da kaçtı erkeklerle aşırı samimi olmaya başladı.
 

Babam bipolar ama bana tam teşhis konmadı. İlaçlara bağlanmaktan çok korkuyorum işim ağır yan etkileri rahatsız ediyor
 
Herkes kalabalık grupları sevecek sürekli içli dışlı olacak diye bir şey yok. Kimse arkadaş edinmek de zorunda değil. Herkesin kendi tercihi. Hele siz içine kapanık değil gayet sosyalsiniz anlattığınıza göre. Bence derdiniz arkadaş sevmemeniz değil o yüzden.
Bu anlattığınız arkadaşınız(!) derdiniz. En büyük zarar kaynağı bu kadın. Şu anlattıkları basit şeyler değil farkında mısınız?Başkalarını geçtim siz bile yanlış tavrın kendinizde olduğuna inanmışsınız. Arkadaş sevmediğinizi sanmışsınız. Konuşmalarıyla dedikodusuyla herkesi yalanlarına inandırabilecek potansiyelde. İlişkinizi kesin. İmkanınız varsa uzaklaşın ondan.
 
Bende sizin gibiyim ailem olsun yeter içini dışını biliyorsun samimiyet var herşeyden önce . İşyerindeki arkadaşlığa güvenmiyorum.Birbirini çekemeyenmi ararsın dedikodusunu yapan mı o yüzden çok çok önemli hiçbirşeyimi anlatmam.Millete malzeme vermek istemem.Çok iyi olursun sırrını verirsin oldu ya anlaşamadın canını acıtmak için olmadık yerden vurur.Ne gerek var.Lise ve çocukluk arkadaşları başka.O zaman herşey daha masumaneydi ve samimiydi hala görüştüklerim var.

O bahsettiğiniz kız haddini çoktan aşmış bu ne laubalilik
 
Konuyu okuyunca kendi kendime bende arkadaş sevmiyorum sanırım dedim. Hiçte farkında değilmişim,son 1 senedir bende yanlız yada kızımla takılıyorum,kafam rahat,kimsenin derdini dinlemiyorum. Ev buluşması zaten hiç bana göre değil oldum olası,çok ekstrem bir durum (doğum,hastalık vs)olmadiğı sürece ev ziyaretinede gitmemeye çalışıyorum. Önceden böyle değildim ama ,severdim kalabalığı,sonradan değiştim.
Israr konusunda gayet haklısınız,bende sevmem,kimseyede ısrar etmem bu konularda,gelmek istemiyorum bile diyebilmeli insan rahatça ama mecbur bırakılıyoruz çoğu zaman bahane üretmeye.
Herşeye rağmen sizin durum biraz keskin sirke küpüne zarar durumu olmuş sanki. Bilemiyorum,boşverebilirsiniz,söyleyeceğinizi söyleyip o konuyu orada bırakabilirsiniz,aksi halde zararı size inanın.
Çok geçmiş olsun bu arada,acil şifalar diliyorum.
 
Babam bipolar ama bana tam teşhis konmadı. İlaçlara bağlanmaktan çok korkuyorum işim ağır yan etkileri rahatsız ediyor

Eğer ibaresi varsa hemen çok iyi bir psikoloğa git canım, başlangıç falansa atlatırsın. Bu insanlardan kaçma durumu karakter değil de psikolojik olabilir o zaman. Bu bipolar bozukluk konusunda çok iyi uzmanlar var İstanbul'da, umarım yoktur böyle bir rahatsızlığın ama eğer varsa da ilerlemesini engellersin. Belki ilaçsız psikolojik destekle bile çözersin. İleriki boyutunun maalesef tedavisi yok, sadece ilaçla etkileri azaltılıyor ama işte o şiddetli manik ve depresif dönemleri geldi mi ilaç da kar etmiyor.

Allah babana da şifa versin, çok zor bir hastalık (
 
Evlendikten sonra herkes bir taraflara dagiliyor, es, is, cocuklar derken, surekli gorusmek diye birsey soz konusu olmuyor zaten.. Canin muhabbet istediginde, ya da bir derdini paylasip rahatlamak istediginde aramaya basliyorsun onlari, onlar da seni..
Isyerindeki kiz senin arkadasin degil. Adi is "arkadasi" sadece.. Ben de calisiyorum, is arkadasi iste kaliyor, onlar arkadas listemde yok bile, cunki tarafimdan arkadasliga secilmis degiller, patronumun sectikleri onlar sadece.. Ha aralarinda hosuma giden biri olsa belki olur, ama simdiye dek hic olmadi. Burada yalniz vakit gecirmeye de bayiliyorum. Senin isyerindeki kiz bende olsa hic yuz vermezdim, profesyonel davranir, sadece isle ilgili konularda konusurdum o kadar..
Arkadasimi arayacak kadar bir sikintim olmadi hayatta, esim yetiyor diyorsun ama bak bugun bir kiza sikilmissin ve esin yetmemis, burada konu acmis bizimle paylasiyorsun. Bir sikintini paylasmak icin arkadasa ihtiyac duymak da iste boyle birsey zaten.. Ararsin, anlatirsin, fikir alisverisinde bulunursun, bir fincan kahve esliginde karsilikli muhabbet rahatlatir, telefonu kapattiginda, ya da bulusmadan ayrildiginda sorun cozulmus, yureginden bir yuk atilmis, yuzune bir gulumseme gelmis, rahatlamissindir bile..
 
senle derdi ne ki cidden.
bence de sağlam bir carlasan olacakmış:))
çizmeyi çook aşmış.
sen de söyleyemediklerin yüzünden gerginsin bu kadar.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…