İyi akşamlar kadınlar kulübünün değerli üyeleri.Derdim kendim. Bilmiyorum belki söyleyeceklerime bu muymuş derdin bunu mu takıyorsun diyeceksiniz.Sorunum yalnızlık. hayatımda biri olsun istiyorum. Bir şey olduğunda onunla paylaşmak dertleşmek konuşmak beraber gülmek . Mesela gezmeyi felan çok severim artık gidesim de pek gelmiyor artık hayatımdaki kişiyle gitmek istiyorum. Arkadasın yok mu diyeceksiniz var ama nerdeyse cevremdekilerin çoğu evli ya da nişanlı. Öncelikli tabi ki evleri eşleri. Onlarla da bir yere takılabiliyorum. Bu yüzden çoğu şeyi tek yapmaya çalışıyorum yalnız olduğumun için.özellikle bu aralar bu yalnızlığı daha çok hissediyorum hele ki sosyal medyaya baktıkça. Ne zaman sosyal medyada dolaşsam birileri ya evleniyor ya nişanlanıyor. Neden bende yok diyorum aman kimseyi kıskandığımı sanmayın. Herkes musmutlu olsun. Ama kötü hissetmeye başladım ciddi anlamda. Canım sıkkın bu konuda. Birinin manevi olarak varlığına ihtiyacım var. Böyle hissetmem normal mi? Ben mi abartıyorum yoksa? bu işler tabi ki de nasip. Bilemiyorum içimi dökmek istedim. (yaşım 26)