Bende hayret ediyorum yeni nesile..
Halbuki çok yaşlı da sayılmam daha 22 yaşındayım.
Lise yıllarımı düşünüyorum, annem makyaj yapmama izin vermezdi. Okula giderken asla süremezdim. Dershaneye giderken de renk versin diye yalandan sürmeme izin verirdi.
Şu yaşıma kadar bir kere bile saçımı boyatmadım. Annem izin vermedi. Hala daha saçını boyatırsan eve almam seni diyor gülerek. Ben de annem istemediği için hiç boyatmadım.
:)
Lise eteğimin boyu çok uzundu mesela, annemden gizli kestirmiştim biraz, farketmiş ama bir şey dememiş. Çok sonra öğrendim. :)
Evimizin kuralları vardır bizim. Her akşam sofraya birlikte oturalım ister, bütün arkadaşlarımı tanır. Arkadaşlarımla akşam dışarı çıkmak için haftada 1 gün izin verirdi lisedeyken. Şimdi ben ayrı bir şehirdeyim, ama hala annemin evine gittiğimde ondan izin alırım bir yere giderken. Çünkü evimizin kuralıdır bu.
günaydın canım bizim evimizde de belli kurallar vardır aynı sizn gibi akşam yemekleri mutlaka beraber yenir daha sonra işlerimiz varsa onu hallediriz sabah kahvaltısı mutlaka yenir anne ve babanında bunda payı çoktur
Birçok genç annesiyle çok kaba konuşuyor, dikkat ediyorum. Salak, aptal, gerizekalı gibi laflar söylüyorlar. Ben anneme sesimi yükseltmekten korkarım. Kalbi kırılır, morali bozulur diye ödüm patlar. Zaten sinirle de olsa asla kötü bir kelime söyleyemeyiz, küçücük çocukken bile dilimizi tutmayı bilirdik biz.
Kısacası, hayret ediyorum kafasını kilosuyla, güzelliğiyle, yüzündeki küçücük sivilcesiyle bozan genç kızlara..
Tek dertleri popolarının küçük olması, seksi görünmek ve erkeklerin kendilerini beğenmesi, popüler olmak bir başka ifadeyle..
Erkeklerde az değil.. Onlar da kızlarla fiziksel bir şeyler yaşamak derdinde.
Sorumluluk duygusu yok, anne-babaya saygı yok..
Gerçi bu tipleri yola getirmekte mümkün :) Annemin eline versem birkaç tanesini, yola getirirdi muhakkak.. :)