Bu yazıyı bir hastane odasından yazıyorum. Yarım saat önce canım anneme ALS teşhisi kondu. Daha 3 gün önceye kadar adını bile bilmiyorduk oysa.
Bu hastalığın tedavisi yok. Şimdilik kollarında güç kaybı var.
doktorların dediğine göre bir süre sonra ellerini kullanamayacak.
sonra bütün vücuduna yayılacakmış.
konuşamayacak, yemek yiyemeyecek.
Bütün bunlar olurken çevresindeki her şeyi duyacak anlayacak, ama tek bir kasını bile hareket ettiremeyecek.
52 yaşında daha. Kızının düğünü olacaktı bayram sonu.
Oğlu daha lisede.
Şu anda yanında ben varım.
söyleyemedim ona.
Nasıl söylenir ki?
Ben ki o kadar soğukkanlı davranırım her durumda.
Ama şu anda kendimi zor tutuyorum.
Sağolun arkadaşlar, Allah hepimize sağlık versin. daha önemlisi sağlığın değerini bilecek akıl fikir versin. kendim dahil ufak tefek şeyleri dert eden o kadar çok kişi var ki çevremde. forumda da öyle. çirkinim diyen, erkek arkadaşım mesaj atmadı vs. vs. bunlar dert değilmiş.
güya düğünüm vardı bayramda. şu anda gözüm görmüyor bile.
kıyamam ben anneme ya
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?