Bu yazıyı bir hastane odasından yazıyorum. Yarım saat önce canım anneme ALS teşhisi kondu. Daha 3 gün önceye kadar adını bile bilmiyorduk oysa.
Bu hastalığın tedavisi yok. Şimdilik kollarında güç kaybı var.
doktorların dediğine göre bir süre sonra ellerini kullanamayacak.
sonra bütün vücuduna yayılacakmış.
konuşamayacak, yemek yiyemeyecek.
Bütün bunlar olurken çevresindeki her şeyi duyacak anlayacak, ama tek bir kasını bile hareket ettiremeyecek.
52 yaşında daha. Kızının düğünü olacaktı bayram sonu.
Oğlu daha lisede.
Şu anda yanında ben varım.
söyleyemedim ona.
Nasıl söylenir ki?
Ben ki o kadar soğukkanlı davranırım her durumda.
Ama şu anda kendimi zor tutuyorum.
rabbim yardımcınız olsun çook zor çok geçmiş olsun ben bir ay önce babamı beyin kanserinden kaybettim 53 yaşındaydı bitkisel hayata girdi hep dua etim inşallah bitkisel hayatta kalır ama nefes alır diye acınız büyük ama bence yinede şükredin anneniz sizi anlıycak en önemlisi yattığı yerden bile kalbi atacak nefes alıcak babam için bunada razıydım ama artık malesef yok
seni çok iyi anlıyorum ama sakın pes etme
geçen yıl haziran ayının son haftası babamın belden altı tutmadı...kardeşim eve en yakın hastaneye götürmüş...akciğer embole'ye bağlı bacaklarda damar tıkanıklığı var demiş doktor...biz anjiyo yapamıyoruz..bir hastanede yaptırın ama bugun mutlaka yapılsın yoksa yarına ölür babanız dio...
kardeşim beni aradı salya sümük ...abla hemen gel die...eşimi aradım hastaneye gittik...yolda aramadığım özel hastane devlet hastanesi kalmadı hiç biri kabul etmedi..hemen yapamayız ekibimiz yok bilemem ne..o an yıkıldım seyredecekmiyim babamın ölümünü die içim çıktı...bi yandan da ofisteki arkadaşlarım bişeyler yapmaya çalışıyolar...sonra arkadaşım aradı..biz bi devlet hastanesine gittik...ama o yol bitmedi..dağ gibi adama küçücük kaldı arabada..neyse hastaneye vardık bakmadılar ki bu hastane kalp ve damar hastalıkları üzerine...damarları tıkalı değil sizi yanlış yönlendirmişler bel fıtığı var dedi...doç.dr..kalp damar cerrahı doktor musvettesi...çaresizlik an be an büyüyordu...ne yapacaz derken ordan bi hasta bi hastane söledi aldık babamı gitiik bu arada saat 5 falan doktor falan yok ortalıkta nöroloji ye çıktık..randevu yapan kız yok doktorlarımız artık hasta almıyo dio bende acilden yolladılar ya ne demek diyorum ama kızı parcalayacam nerdeyse...donra bir doktor çıktı sesime ne oluyo burda dedi...anlattım..tamam gelin bakıyım dedi ama babam yürüyemiyoki aldı babamı kucağına kardeşimle muayene etti...
damarlar tıkalı dedi hemen kalp damardan hoca çağırdı o da baktı hemen hastayı anjiyo alıyoruz dediler..doktora akciğerinin durumunu da söledik götürdüler..elimde bi çöp poşeti..içinde babamın kiyafetleri...çok zordu..anjiyo bitmiyo..30 dk çıkar dediler 2 saat geçti yok...hiç bişey yapmıyosun annem darmadağın kardeşim ole ...eşim aldı beni dışarı çıkardı..kendine gel die bağırdı...annene kardeşine bak sen büyüksün kendine gel toparla herkesi de dedi..hiç unutmam..sonra kardeşim geldi abla babam çıktı doktor çağırıyo die...gittik iyi şeyler duyacağımızı zannediyoruz ama doktorun her lafı yıkıcı..anjiyoda kalbı durdu..ciğerlerdeki suya bağlı boğulma yaşadı dedi...çok zor geri geldi şu an yoğun bakımda ve hayatı tehlikesi var dedi...bacakta açılmadı ayırıca dedi...
bole bole babamı 4 kere anjiyo yaptılar her seferinde kalbi durdu..bacak kurtulmadı orası ayrı acı çok uzatmayım..bacağını aldılar..düzeliyo gibiydi...taburcu günümüz bile belli olmuştu ama bi telefon gece saat 3 annem..babanı götürdüler kesin öldüu bana demiyolar geln die..neye uğradığımızı şaşaırdık..gittik hastaneye...doktoru bulduk kalp kirizi..geri geldi ama dua edin ölsün dedi..sadece bir noktaya bakacak bütün vücüt felç olacak şimdi uyutuyoruz dedi...ağladım ağladım...4 ay yoğun bakımda yattı bende kapısında....sonra birgün gözlerini kırtı bir gün omuzlarını oynattı ama bilmiyodu,hatırlamıyodu hiç bişey beynine oksijen gitmediği için beyinni küçülmüştü...bizler onun için yabancıydık...sonra yeniden toparlamaya başldı..bu arda 90 kilo hastaneye yatan adam 43 kiloya düşütü
kalpte her durmada çiddi hasarlar oluşmuştu..ameliyet olması gerkiyodu ankara istanbul kalmadı hangi doktorla görüşsek masada kalır bırakın dedi...nasıl ya aklım almıyodu nasıl bırakırdım..araştırdım araştırdım sonra bi doktr bldum..allah razı olsun ondan yaparım bu ameliytı dedi...şaşırdım o ünlü doktorlar olmaz derken bu doktor olur diodu..riskini sordum var tabi durum ortada bardak dolmuş ama henüz taşmamış dedi...artık nasıl baktıysam adama...bak anlıyorum seni bu ameliyetten kesin çıkar demiyorum allah değilim ben ama elimden geleni yapıcam..nasipse kalkar o masadan dedi..sonra şunu unutma ecel birdir değişmez eğer eceli o masaysa yapacak bişey yok ama değilse kalkar dedi...ertesi gün sabah 8de ameliyete girecekti onay vermiştim...o ameliyatta ben kayınperimle dışarıda annemin yanına hiç gidemiyrorum zaten kadın yıkık durumda..ameliyatten çıktı. hamd olsun rabbime
sonra ameliyattan bir iki hafta sonra karın ağrısı vardı şiddetli babamın meğer kalp kendi görevini yapamadığı için bağırsakları besleyen damarlar tıkanmış..buda bağırsklarda kitle oluşturmuş...yine doktor doktor hastnane gezdik..neyse çok uzun oldu...bğırsaklarından da ameliyat oldu..bağırsaklarda çıkan kitleye doktorlar anlmam vermediler ilk defa böle bişey görüyoruz dediler
yani umutlu ol allah babama ikinci kez yaşa dedi...tabiki eskisi gibi değil kardeşim eşime enişte dio babamda enişte dio...halen devam ediyo tedavimiz ama bu bir mucize doktorlarda dio...nasıl nasıl atlaatı die inanç...allaha güven isyan etme sakın çok dua ettik allahıma hamd olsun allah ki olmayanı oldurur unutma..yokda doktorlar kaç kere öldürdü benim babamı
sana umut olsun die yazdım bunun al bir abdest oku bi yasin allah yalvar....
bi tadığımızın tanıdğı varmış doğrumu yanlış bilemem o sormuş kadına..kadında bole çok dindarmış...bir kulun duasıyla allah bağışlmaış sevdiklerine demiş..o yüzden allah sığın zaten bole durumlarda ondan başka kimimiz var ki
çok geçmiş olsun sana ve annene dua edecem..kızlar okuyanlar bi maaşşallah desin çünkü babam nazardan bu hale geldi...
Maalesef nazar... Nasıl bi göz var bu insanlarda anlamıyorum. Çok çok geçmiş olsun. Yazınızı gözyaşlarıyla okudum. Allah babanızı size bağışlamış. İmkansız diye bişey yoktur. TEz zamanda sağlığına kavuşur inşallah. Benim annem de 1 ay kadar önce bi rahatsızlık geçirdi. Geceyarısı gelen bi vefat haberiyle bi anda şok yaşadı. Çok yakınımız olan biri değildi ama anneme o saatte öyle bi haber almak yetti. Bi anda saçmalamaya ve sürekli aynı şeyleri tekrarlamaya, boş boş bakmaya başladı. 1-2 gün sonra kendine geldi ama geçirdği şey o kadar basit bişey değildi maalesef. Biriki saat önce sizinle gülen sohbet eden insan, bi anda gözünüzün önünde yok gibi oluyor.
Allah tüm hastalara acil şifalar versin inşallah.
aynen ole..arkadaşın konusunu okuyunca başa döndüm...hani derler bilrisiniz babalar küçük kızların krallarıdır die..sapasağlam adam bir günde ölüme geldi...inanamıyo insan başta şaka gibi bişey diyosun ama ole değil...
arkadaşın konuşunu göz yaşarımla okudum...allah düşmanıma bile yaşatmasın...o hastane kapısında baklemek doktorları takip etmek bişey ya sadece iyi yada kötü bişey duyabilmek için çok zorud hale devam ediyo bizim sürecimiz allah tüm hastlara şifa versin...insan hastanede anlıyo nelerle uğraşıyo insanlar hiç unutmam
her gün işe gitmeden hastne gidiyoum doru yoğun bakım srvisine çıkıyodum arıyodum doktor gelşyodu bilgi vermek için söz aynı stabil değişen bişey yok....babam yoğun bakımda yatalı 2 ayını tamamlamıştı...doktor yine aynı değişen bişey yok bekliyoruz dedi...teşekkür ettim gidecekken bi dakka dedi...gel seninle bi çay içelim dedi...indik kafetaryaya
çalışıyomusun dedi..evet dedim..bu nasıl çalışmak sabah burdasın akşam burdasın dedi...ne yapıyım patronum anlayışlı bişey demiyo saolsun dedim...bana bak dedi..sen ölmedin hastada değilsin öle değilmi...sen bu kapının önünde yatsanda bişey diyemem içerideki baban ama sen yaşıyosun kendine gel kaç aydır böle ya kalkacak yada bilşiyosun işte ama ebi bi daha böle görmek istemiyorum dedi..kulakları çinlasın b... hocanın hiç unutmam o günü
dah güçlenmiştim..çünkü annemle kardeşimide idare etmem gerekiyodu.. çok zor günlerdi allah bir daha yaşatmasın rabbim şu mübarek günlerde tüm hastalrın derdine deva eyle yarabbim
Bu yazıyı bir hastane odasından yazıyorum. Yarım saat önce canım anneme ALS teşhisi kondu. Daha 3 gün önceye kadar adını bile bilmiyorduk oysa.
Bu hastalığın tedavisi yok. Şimdilik kollarında güç kaybı var.
doktorların dediğine göre bir süre sonra ellerini kullanamayacak.
sonra bütün vücuduna yayılacakmış.
konuşamayacak, yemek yiyemeyecek.
Bütün bunlar olurken çevresindeki her şeyi duyacak anlayacak, ama tek bir kasını bile hareket ettiremeyecek.
52 yaşında daha. Kızının düğünü olacaktı bayram sonu.
Oğlu daha lisede.
Şu anda yanında ben varım.
söyleyemedim ona.
Nasıl söylenir ki?
Ben ki o kadar soğukkanlı davranırım her durumda.
Ama şu anda kendimi zor tutuyorum.
Yaninda olacaksin, guclu olacaksin, moral vereceksin, bol bol internetten arastirma yapacaksin. Allah sabir ve sifa versin.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?