- 7 Şubat 2017
- 761
- 518
- 103
- 40
- Konu Sahibi Zomzom3535
- #1
Arkadaşlar merhaba,
yurtdışında yaşıyorum. Türkçem için kusura bakmayın Kendi çabamla anca bu kadarını öğrenebildim. benim derdim kendimle. Nasıl desem...hiç sosyal değilim. Hiç arkadaşım yok. Ama aramıyorum da. Benimle arkadaşlık kurmak isteyen, buluşalım mı diyen birçok iş arkadaşı var fakat ben hiç kendiliğimden arayıp sormam kimseyi Aklıma gelmez. Her şeyi yalnız yapmayı tercih ederim. Eşyalarıma çok ama çok bağlıyım. Öğrenciyken hafızama hayrandı öğretmenlerim, çalışkan ve müthiş kapasiteli bir öğrenciydim. Mesela bir sayfaya bakıp bikere okumakla öğrenirdim ve hiç unutmazdım. Bir de resim yeteneğim insanların hep dikkatini çekti. Şuan hatta bir yayınevi için çizimler yapıyorum hobi gibi. Asıl mesleğim farklı....iş hayatımda ise başarılıyım, çok titiz çalışırım. Ama nasıl desem. Bazı sıkıntılarım var. Mesela bu unutmama meselesi. Detaylara aşırı takılmam ve unutamam hayatımı öyle zorlaştırıyor ki. Film izlerkene detaylara takıldığımdan çekim hatalarına konsantre olup izlediğim şeyin tadını kaçırıyorum. Yanımda arkadaşa da eziyet oluyor. Gürültü işiğa vs dayanamıyorum...Konuşurkene kimsenin gözüne bakamıyorum aslında fakat ben bir yöntem geliştirdim. Alınlarının ortasına diye bakıyorum, onlar beni gözlerine bakıyor zannediyor. Aslında göz teması ve tokalaşmak beni ürkütüyor. Grip olduğumu veya elime krem sürdüğümü söylüyorum atlatıyorum insanları. Bazen toplntı isteniyor (bilgilendirme vs ) fakat ben o kadar ürküyorum ki yetişkin insanlardan...çok hassas bir yapım var malesef. Bazen insanların niyetlerini anlamıyorum bana ne demek istediklerini. Korku var içimde. Normal iş hayatımda sıkıntı yok çünki bununla alakalı başetme yöntemlerim var. Bu sosyal fobi midir? Nedir? Psikologluk bir durum olduğunu zannetmiyorum çünki yapımla alakalı sanırım. Böyle olan var mı? Nasıl başettiniz? Adını bile bilmediğim bir şey.
yurtdışında yaşıyorum. Türkçem için kusura bakmayın Kendi çabamla anca bu kadarını öğrenebildim. benim derdim kendimle. Nasıl desem...hiç sosyal değilim. Hiç arkadaşım yok. Ama aramıyorum da. Benimle arkadaşlık kurmak isteyen, buluşalım mı diyen birçok iş arkadaşı var fakat ben hiç kendiliğimden arayıp sormam kimseyi Aklıma gelmez. Her şeyi yalnız yapmayı tercih ederim. Eşyalarıma çok ama çok bağlıyım. Öğrenciyken hafızama hayrandı öğretmenlerim, çalışkan ve müthiş kapasiteli bir öğrenciydim. Mesela bir sayfaya bakıp bikere okumakla öğrenirdim ve hiç unutmazdım. Bir de resim yeteneğim insanların hep dikkatini çekti. Şuan hatta bir yayınevi için çizimler yapıyorum hobi gibi. Asıl mesleğim farklı....iş hayatımda ise başarılıyım, çok titiz çalışırım. Ama nasıl desem. Bazı sıkıntılarım var. Mesela bu unutmama meselesi. Detaylara aşırı takılmam ve unutamam hayatımı öyle zorlaştırıyor ki. Film izlerkene detaylara takıldığımdan çekim hatalarına konsantre olup izlediğim şeyin tadını kaçırıyorum. Yanımda arkadaşa da eziyet oluyor. Gürültü işiğa vs dayanamıyorum...Konuşurkene kimsenin gözüne bakamıyorum aslında fakat ben bir yöntem geliştirdim. Alınlarının ortasına diye bakıyorum, onlar beni gözlerine bakıyor zannediyor. Aslında göz teması ve tokalaşmak beni ürkütüyor. Grip olduğumu veya elime krem sürdüğümü söylüyorum atlatıyorum insanları. Bazen toplntı isteniyor (bilgilendirme vs ) fakat ben o kadar ürküyorum ki yetişkin insanlardan...çok hassas bir yapım var malesef. Bazen insanların niyetlerini anlamıyorum bana ne demek istediklerini. Korku var içimde. Normal iş hayatımda sıkıntı yok çünki bununla alakalı başetme yöntemlerim var. Bu sosyal fobi midir? Nedir? Psikologluk bir durum olduğunu zannetmiyorum çünki yapımla alakalı sanırım. Böyle olan var mı? Nasıl başettiniz? Adını bile bilmediğim bir şey.
Yapılan esprileri imalı konusmaları cogu zaman anlamıyorum. Acaba bana laf mı soktu diye. Esime anlattıgımda anlıyorum aaaa öyle mi demis vs..
Kendim de laf soylemeyi beceremem pek. Kabullendim yapısal bence.
