- 24 Mayıs 2008
- 3.723
- 5.938
- 683
Çok ponçiksiniz
Çok ponçiksinizGerçekten öyle, yengeç burcuyum herkes derdini bana anlatıyor. Artık alnıma dert dinlenir 1 TL yazasım var
Yengeç burçlarının makus talihi işteGerçekten öyle, yengeç burcuyum herkes derdini bana anlatıyor. Artık alnıma dert dinlenir 1 TL yazasım var
Bende böyle yemek yaparken bulaşık yıkarken hatta dustayken kendi kendime anlatip cvp veriyorum bazen tartışıyoruz bileKime anlattıysam anlaşılmadığımı fark ettigim için kimseyle paylaşmıyorum. Genelde dinleyen tarafım. Kendimle çok konuşuyorum
Aynı ben kaç kisiyim Allah bilirBende böyle yemek yaparken bulaşık yıkarken hatta dustayken kendi kendime anlatip cvp veriyorum bazen tartışıyoruz bile
KatılıyorumGerçekten öyle, yengeç burcuyum herkes derdini bana anlatıyor. Artık alnıma dert dinlenir 1 TL yazasım var
Ahahaha süpermiş buBende böyle yemek yaparken bulaşık yıkarken hatta dustayken kendi kendime anlatip cvp veriyorum bazen tartışıyoruz bile
Aynı ben kaç kisiyim Allah bilir
Abllama anlatırım. O benim sırdaşım herşeyimdirr. Çok güzel öğütler verir. Çözümler sunarİyi pazarlar KK'nın güzel kadınları.
Direkt konuya girmek istiyorum. Uzun zamandır olan bir sorun bu benim için. Zaten sürekli dert yakınan biri değilimdir ama hani böyle anlatmak istediğiniz, dolduğunuz anlar vardır da birden çözülüverirsiniz ya, hani sürekli yaptığınız birşey değildir ama zaman zaman ihtiyaçtan dolayı olur. İşte tam bu anlarda anlatıp rahatlayacağıma daha fazla canım sıkılıyor. Sonrasında bundan böyle hiç kimseye birşey anlatamayacağım diyorum ama insanız işte bir an oluyor boşalıveriyorum.İşte sorun burda başlıyor. Karşımdaki kişide. Bu aile oluyor bazen,bazen bir dost, bazen normal bir arkadaş, bazen mesai arkadaşı...
Karşıdan duyduklarım "herkes öyle, her yerde bu var, seninki de sorun mu, bak şöyle şöyleleri de var nankörlük etme, o değil de benim başıma neler geldi biliyor musun, ben neler yaşıyorum deyip odağı kendisine çevirme vs."
Ben zaten çözüm istemiyorum onlardan direkt. Dinlesinler beni, bir iki umutlu söz söyleseler yetecek. Ama ben her sorunumu, sıkıntımı anlattığımda daha umutsuz daha kötü hissediyorum kendimi. Ee ben kimle paylaşıcam sıkıntımı.Sizlerde de var mı bu durum. Ne yapıyorsunuz bu durumda. Kimlerle paylaşıyorsunuz dertlerinizi? Size de böyle davranıyorlar mı yoksa benim çevre mi hepten sorunlu? Anlatmamayı mı seçmeli, duvara mı anlatmalı bilemedim ki.
Siz ne kadar tatlisiniz tesekkurler... Konuları mi ve beni biliyorsunuz herhalde siz de çok değerlisin iz sağolun...Mekânı cennet olsun anneciğinizin.
Kaybettiklerimiz gitti,artık hergeçengün biz onlara yaklaşıyoruz.ve bir gün kavuşacağız....
Tıpkı annenizin eşsiz ve çok değerliniz olduğu gibi kızınız için de siz çok değerli ve eşsizsiniz.
Onun da gözü gibi sakındığı tek bir anneciği var.
Bundan sonra onun için güçlü olacaksınız.olmalisıniź.
Merhaba öncelikle Rabbim dert verip derman aratmasın ,bugünümüze şükür ama bende çevremdekilerin sorunları beni anlayan destek tek bir insan olmaması nedeniyle psikoloğa gidiyorum düzenli ve çok rahatlamış tabiri caizse kuş kadar hafif çıkıyorum seansdan anlatıyorum ağlıyorum gülüyorum her tepki serbest :) ve karşınızda sizi tam anlamıyla anlayan birinin olması harika bi duygu :) bu arada yarın yine seansım var sizede tavsiye ederim sevgilerİyi pazarlar KK'nın güzel kadınları.
Direkt konuya girmek istiyorum. Uzun zamandır olan bir sorun bu benim için. Zaten sürekli dert yakınan biri değilimdir ama hani böyle anlatmak istediğiniz, dolduğunuz anlar vardır da birden çözülüverirsiniz ya, hani sürekli yaptığınız birşey değildir ama zaman zaman ihtiyaçtan dolayı olur. İşte tam bu anlarda anlatıp rahatlayacağıma daha fazla canım sıkılıyor. Sonrasında bundan böyle hiç kimseye birşey anlatamayacağım diyorum ama insanız işte bir an oluyor boşalıveriyorum.İşte sorun burda başlıyor. Karşımdaki kişide. Bu aile oluyor bazen,bazen bir dost, bazen normal bir arkadaş, bazen mesai arkadaşı...
Karşıdan duyduklarım "herkes öyle, her yerde bu var, seninki de sorun mu, bak şöyle şöyleleri de var nankörlük etme, o değil de benim başıma neler geldi biliyor musun, ben neler yaşıyorum deyip odağı kendisine çevirme vs."
Ben zaten çözüm istemiyorum onlardan direkt. Dinlesinler beni, bir iki umutlu söz söyleseler yetecek. Ama ben her sorunumu, sıkıntımı anlattığımda daha umutsuz daha kötü hissediyorum kendimi. Ee ben kimle paylaşıcam sıkıntımı.Sizlerde de var mı bu durum. Ne yapıyorsunuz bu durumda. Kimlerle paylaşıyorsunuz dertlerinizi? Size de böyle davranıyorlar mı yoksa benim çevre mi hepten sorunlu? Anlatmamayı mı seçmeli, duvara mı anlatmalı bilemedim ki.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?