yaşadıklarımı anlatmaya kalksam satırlar yetmez.. artık herşeyden bunalmış durumdayım...
uzun oloacak ama anlatayım. 23 yaşındayım. yaklaşık bir yıllık evliyim. evliliğim olaydı. eşim ortaokul ben lisans mezunuyum. ailem karşı çıkınca eşim beni zorla kaçırdı. bana olan sevgisine aldandım. kabullendim bende. bir yıldır tam bi işkence içindeyim. eşim hiç bana kendini tanıttığı gibi biri değil, meğer ne kadar aldanmışım.bir salak gibi kanmışım.pasif,tembel,cahil bi kocam var evet. ama herşeye rağmen aramızdaki sevgi bitmedi.günlerce saatlerce ağlasam. tartışsak kavgalarda etsek vazgeçemiyoruz birbirimizden.ya da ben vazgeçmekten korkuyorum..geri dönmek hayata sıfırdan başlamak..keşkeler..pişmanlıklar...
ondan çok şey istemiyorum aslında biraz sorumluluk ve birazda heves. ama maalesef yok onda. zaten davranışları canımı sıkıyo bi de bu miskinliği beni öldürecek. hele bi de işin içine alkol ve kendi bencillikleri girince hepten bitiyorum ben. herşey tamammış gibi bi de maddi imkansızlık. ikimizde çalışıyoruz çok şükür ama para geldiği gibi harcamlara gidiyor beyfendinin kredi kartları saolsun yarısını götürüyo..geri kalanda zaten kira faturalar vs.... ne işim istediğim iş ne de eşim.belki böyle söylemem yanlış eşim için ama işte hatayı ben en başında yapmışım meğer.tam memurluğa hazırlanırken beni kaçıran eşim hayatımı alt üst etti.hayattaki tüm hedeflerim ve hayallerim ailemle birlikte bi anda yok oldu.tüm psikolojim alt üst oldu.kendime bakıyorum da saf salak bişey oldum galiba. ailemden uzaklık,yanlızlık,olumsuz iş koşulları,maddi sıkıntılar ve evde huzursuzluk..hayatım resmen cehannem gibi.
hayattan bi tat almıyorum artık..
uzun oloacak ama anlatayım. 23 yaşındayım. yaklaşık bir yıllık evliyim. evliliğim olaydı. eşim ortaokul ben lisans mezunuyum. ailem karşı çıkınca eşim beni zorla kaçırdı. bana olan sevgisine aldandım. kabullendim bende. bir yıldır tam bi işkence içindeyim. eşim hiç bana kendini tanıttığı gibi biri değil, meğer ne kadar aldanmışım.bir salak gibi kanmışım.pasif,tembel,cahil bi kocam var evet. ama herşeye rağmen aramızdaki sevgi bitmedi.günlerce saatlerce ağlasam. tartışsak kavgalarda etsek vazgeçemiyoruz birbirimizden.ya da ben vazgeçmekten korkuyorum..geri dönmek hayata sıfırdan başlamak..keşkeler..pişmanlıklar...
ondan çok şey istemiyorum aslında biraz sorumluluk ve birazda heves. ama maalesef yok onda. zaten davranışları canımı sıkıyo bi de bu miskinliği beni öldürecek. hele bi de işin içine alkol ve kendi bencillikleri girince hepten bitiyorum ben. herşey tamammış gibi bi de maddi imkansızlık. ikimizde çalışıyoruz çok şükür ama para geldiği gibi harcamlara gidiyor beyfendinin kredi kartları saolsun yarısını götürüyo..geri kalanda zaten kira faturalar vs.... ne işim istediğim iş ne de eşim.belki böyle söylemem yanlış eşim için ama işte hatayı ben en başında yapmışım meğer.tam memurluğa hazırlanırken beni kaçıran eşim hayatımı alt üst etti.hayattaki tüm hedeflerim ve hayallerim ailemle birlikte bi anda yok oldu.tüm psikolojim alt üst oldu.kendime bakıyorum da saf salak bişey oldum galiba. ailemden uzaklık,yanlızlık,olumsuz iş koşulları,maddi sıkıntılar ve evde huzursuzluk..hayatım resmen cehannem gibi.
hayattan bi tat almıyorum artık..