ben de büro varken sabahın köründe kalkar, giyinir süslenir püslenir bir sürü yol giderdim.. hiç gözüme gelmezdi.
işim gereği istanbul kazan biz kepçe günboyu da yollardaydık..
akşam da 8'den önce çıkmazdım.. cumartesileri de giderdim.. hatta bi kere pazar gidip büroda kahvaltı yapmıştık
şimdi her sabah neredeyse küfrederek uyanıyorum. uykuya doyamıyorum.makyaj yapmak istemiyorum.
hep evde olup bugün ne giysemi izlemenin hayallerini kuruyorum.. odamdan dışarı çıkmıyorum.
kimseyle doğru düzgün birşey paylaşmıyorum.
benim çalışma ortamım çok kötü. galiba, mutsuz insanlarla ilgilendiği için kurum, çalışanlar da mutsuz..