Dileğim anne olmak diyenler buyrun burda dertleşelim

kardelenbhr .!.:
günaydın canım nasılsın bakalım ben yarın doktora gidicem biraz korkuyorum
Genişletmek için tıkla...

canım nasıl olayım ya karnım agrıyo ...kardelenim senin icin hayırlısı neyse o olsun senin adına cok seviniyorum inş aşılaman tutar ve hayırlısıyla saglıklı bebişini kucagına alırsın dualarım seninle....
 
canım inşşş yumoşlar gerken seviyeye gelmişlerdir
inşşşş TEDAVİN SANA BEBĞİNİ GETİRİR inşşşşşşşşşşşşşşşşşşşşşşşşşşş
hiç kormka bebğinle buşuma anın olarak düşün
pelin67 .!.:
günaydın kızlar... hayırlı pazarlar herkeze
Genişletmek için tıkla...

günaydın canım
 
yeteeeeer .!.:
offfffffff KUZUM YAAAA NE ZORDUR PAZAR PAZAR ÇALIŞMAK
ALLAH KOLAYLIK VERSİN
Genişletmek için tıkla...
sagol canımmmm inşallah zor tabi..
hadi hayırlısı cnm yaa..klomeni biliyodum da aşılama olacagını bilmiyodum inşallahhhh tutar canım inşallahhhh..Rabbim yardım etsin..yumoşlar büyüsün inşşş.
pelin67 .!.:
günaydın kızlar... hayırlı pazarlar herkeze
Genişletmek için tıkla...


günaydın pelinim hoşgeldin...sen geldin ben gidiyorum geç kalmadan giyinip çıkayım...geçmiş olsun inşallah geçer canım yaaa.tatilim salı günleri peloş haftasonu 2 gün izin yapacagımız bi işimiz olsa keşke(eşimde bende full çaşlışıyoruz..millet gezip duruyo bizde onlara hizmet ediyoz işte

hadiin kaçtım ben ALLAHA EMANET OLUN canlarım..iyi pazarlar.
 

canım karnını sıcak tut sıcak da bişeyler iç bide çikolata ye iyi gelir sağol canım bakalım ne diycek doktor
 

evet derinim ya bi dogru dürüst sohbet edemedik ama olsun sen işine gec kalma kolay gelsin sana canım...cok sagol tatlım ...sonra görüşürüz cok öpüyorum seni
 
kardelenbhr .!.:
canım karnını sıcak tut sıcak da bişeyler iç bide çikolata ye iyi gelir sağol canım bakalım ne diycek doktor
Genişletmek için tıkla...

tamam canım cok sagol...her şey cok güzel olcak allahımın izniyle sen icini rahat tut hep iyi şeyler düşün inş bu sefer bebişin gelcek sana hayırlısıyla canıım...güzel haberlerini bekliyoruz...
 
KIZLAR BAKARMISIN AYNI SÜRECİ YAŞAYANLARIN YAŞADIKLARI NE KADAR YAKIN BİRBİRİNE


Benimle aynı durumda olan tüm bayanlara sesleniyorum:
Merhaba Sibel Hanım mailinizi aldığımda hikayemi yazmayı bir borç bildim kendime,benim için bu çok zor olsada benimle aynı şeyleri yaşayanlara yalnız olmadıklarını göstererek ben de bir nebze faydalı olurum inşallah.


26 yaşında evlendiğimde en büyük korkum daha evliliğe adapte olmadan bir çocuk sahibi olmaktı,bu sebeple evliliğimin ilk 9 ayında doğum kontrol hapı kullandım .9 ayın sonunda eşimin ısrarlarıyla hapı bıraktım ve ailemdeki geçmişe dayanarak hemen hamile kalacağımı düşündüm.Vücudumdaki her belirtiyi hamilelik belirtisi sanarak 11 ay hamile kalmayı bekledim ,bu arada yaşım 28 olmuştu ,ve bir doktora gitmeye karar verdik.Yapılan tetkiklerde her şey normaldi doktorumuz bize 3 ay süre verdi.3 ay sonra tekrar doktorumuza gittiğimizde çok daha ayrıntılı tetkikler yapıldı.Yapılan her tetkik benden birşeyler götürüyordu sanki ,düşündükçe hala içim acıyor.Canımın acımasını geçiyorum,durumumuzdan ve psikolojimizden daha iyi anlaması gereken hemşirelerin ve doktorların küstah tavırları zaten zor olan durumu çekilmez hale getiriyordu.Sonuç olarak bir sorun saptanamadı ve doktorumuz aşılama önerdi ard arda 3 aşılama yapıldı.Her birinde eşimin verdiği destek unutulamaz.Her seferinde olsun diye yapmadığım kalmadı.


Ardından tek çaremizin tüp bebek olduğu söylendi ve bu sefer tüp bebek tedavimize başladık ikisi devlet yardımıyla bir tanesi özelde 3 tüp bebek tedavisi gördüm ve sonuç aynı ,negatif.Size yaşadıklarımı nasıl anlatsam,sesimi duyurmak istiyorum benim gibi olan herkese.

Ağır bir tedavi süreci tüp bebek tedavisi bunu yaşamayan bilemez,neden böyle olduğunu anlatmak istiyorum.



Hormonel dengenizi tamamen etkisi altına alan ilaçlar kullanıyorsunuz,ve çok sık doktor muayenesi görüyorsunuz.Hamile bir bayanın hamilelik ve doğumla yaşadığı doktor kontrollerinin iki katı kadar belki.Sizin için çok özel olan durumunuz, bu işle ilgilenen insanlar için o kadar sıradan ki, bu durumu yaşayanların insan olduğunu unutuyorlar,karşılarında tamir edilmesi gereken bir robot varmış gibi davranıyorlar.Hiç unutmam o kadar stresliyim ki sürekli doktoruma aynı soruyu sormuşum “bu sefer olacak değil mi” ,çok güvendiğim doktorumun cevabıyla bu soruyu çok sorduğumu fark ettim,ben ondan şefkat ve anlayış,cesaret beklerken “çok sıktın artık aynı soruyla “oldu.Orada yıkıldım zaten .



Tedavinin en kolay kısmı ilaçlı olan kısmı bence.Asıl zor kısım bekleme aşaması.Her şey bitiyor ve siz kendi dünyanızda olumlu olumsuz düşüncelerinizle baş başa, beklemeye başlıyorsunuz,kendinize hamileymiş gibi davranıyorsunuz.Bildiğim tüm olumlu eylemleri gerçekleştirdim,okuduğum her şeyi uyguladım, bebeğim bu sefer gelsin diye.Bu mücadeleyi verirken,normal ve çok kolay şekilde hamile kalan ve bunu gururla vurgulayan ve insanın kendini sakatmış gibi hissetmesine sebep olan insanlarla olan mücadelemi de hafife alamaz kimse,birçok insandan duyduğum tuhaf sözler cabası.İnsanı kendi sıkıntısıyla da bırakmıyorlar,kadınların bu kadar acımasız olabileceklerini aklımın ucundan geçirmezdim.

En yakınınız diye düşündükleriniz bile yaşadıklarınızın kıyısından bile geçemiyor. Düşünmekten yorgun,gururunuz ayaklar altında,umudunuz pamuk ipliğine bağlı,tek istediğiniz sizi rahatlatacak ve değerli hissettirecek bir yürek.Bir gün bir çocuğum olursa bu sadece bizim sabrımızın sonucu olacak,dua edin diye olumlu dileklerini beklediğimiz ama buz gibi yürekleriyle içimizi daha da üşüten güya yakınlarımızın değil.Ablamın verdiği destek unutulmaz.İnsan böyle durumlarda yakınlarının ne kadar yakın olduğunu anlıyor.En çok eşime yalnızlığı için çok acıdım.Her başarısız sonuçta dökemediği içini ,benim göz yaşlarıma sakladı hep.Bu sabrımızın sonucunu alacağımıza eminim,en çokta eşimin sessiz o engin sabrının sonucunu alacağımızı biliyorum.

Ben tedavilerimde hiç kendime tamamen odaklanamadım,hep başkalarının sıkıntısı da vardı ,çokça onlara kafa yordum ama içten içe çok kırıldım belki de ilgiye en çok ihtiyacım olduğu sırada yapayalnızdım,benimle ilgilendiklerini zanneden kuru insan kalabalığının içinde.Benimle aynı durumda olan tüm bayanlara sesleniyorum,bebeğimiz için verdiğimiz bu mücadelede onlara ne kadar güçlü bir anneleri olduğuna ikna edelim ki çabuk gelsinler bize,ve içimizdeki güce sarılalım bunun için,çünkü ben aradığım desteği bir tek kendimde buldum,tüm beni sevdiklerini söyleyenler bana destek olma sınavlarından kaldılar.Ablam bir tek sen dokuna bildin yorgun yüreğimin derinliklerine.Bu süreçte beni en çok rahatlatan, ablamın verdiğim mücadelenin ne kadar değerli olduğunu ve benim gerçekten güçlü bir insan olduğumu söylemesiydi.Yedi senedir bu gelişim aşamasının içindeyim.Gelişim aşaması diyorum çünkü kendimdeki bir çok zayıf yönü fark edebildim en azından bu sayede,benim için bu süreç tamamlanmadı,beni bekleyen meleğim için yeterince olgunlaşamadığımı düşünüyorum çoğu zaman ,bu yüzden nazlanıyor meleğim diyorum.Rabbim hepimize yardım etsin ve gönlümüzdeki meleği kucaklamayı,derin derin onun mis kokusunu koklamayı nasib etsin .
 
Bana Gerçek aşkı öğreten şimdi yanımda..
Merhaba Sibel Hanım,
Ben uzun zaman önce mücadeleyi kazananlardanım. Şimdiye kadar mücadelem hakkında konuşmayı yada yazmayı hiç düşünmemiştim ama buraya gelen yazıları okuyunca ve tabii ki zamanında mücadele ederken bu tür kazananların hikayelerini okuyup umutlarımın arttığını hatırlayınca size yazmaya karar verdim.
Bizim hikayemiz mayıs 2004 yılında evlenmemiz ile başlıyor. Biz diğer çiftler gibi biraz evliliğimizin tadını çıkartalım daha sonra çocuk sahibi oluruz diye hiç düşünmedik. Hemen bir çocuğumuz olsun istedik ama kısmet 3 sene sonrasınaymış:)
Evlendikten 4 ay sonra evde yaptığımız hamilelik testinin olumlu çıkması üzerine doktora başvurduk ve ne yazıkki doğumdan gelen bir yumurtalık kistim olduğunu öğrendik. Aslında o zamana kadar bu kist bana hiçbir rahatsızlık vermemişti ve haliyle ben de farketmemiştim. Neyse doktorlar kistin hemen alınması gerektiğini ancak oluşan kistin yumurtamı da içine aldığını bu nedenle yumurtamın da alınacağını bunun hamilelik için hiçbir engel oluşturmayacağını söylediler ve acilen ameliyat oldum. Kistim alındı tabii sol yumurtalığımla birlikte. Ameliyattan sonra doktorumuz bize 6 ay hamileliği yasakladı. 6 ay sonra biz tekrar çocuk istedik ve bu nedenle tekrar doktorumuzun yolunu tuttuk. O zamana kadar bize herhangi bir problemden bahsetmeyen doktorum bende polikistik over sendromu rahatsızlığı olduğunu belirtti. Bu durum bizi üzdü ama umudumuzu kaybetmedik. Eşime ve bana testler yapıldı. Eşimde hiçbirşey çıkmadı ve böylece bizim tedavi sürecimiz başlamış oldu. Her ay gidilen doktor kontrolleri kullanılan hormon ilaçları ve sonuç hüsran. Bu durum yaklaşık 1 sene sürdü ve biz bu bir senenin sonunda geçte olsa doktorumuzun bizi oyaladığının farkına vardık. Yeni bir doktora gitmeye başladık. Tekrarlanan testler 3 ay süren ilaç tedavileri ve sonuç yine hüsran. Doktorumuz bize bu üç ay sonunda daha fazla bu şekilde uğraşmanın gereksiz olduğunu bizim bir an önce bir tüpbebek merkezine başvurmamazın daha isabetli olacağını söyledi. Zaten gidişattan sonucun buraya varacağını tahmin ettiğimizden bizim için süpriz olmadı.
İstanbulda çok ünlü bir hastanenin özel tüpbebek kliniğine gittik. Ne yazıkki bizim teslerimizi tekrarlama gereği duymadan aşılama tedavisine başlandı. İğneler kontroller derken aşılamanın yapılacağı gün geldi. Sabah erkenden hastaneye gittik. Eşimden spermler alındı. 1-2 saat sonra aşılamanın yapılması için heyecanla merkeze gittik. Odaya alındım. İşlemi gerçekleştirecek olan doktor geldi. Ben inanılmaz heyecanlı ve stresliyim. Doktor girer girmez "işlemi yapalım ama eşinizin sonuçları kötü çıkmış sperm sayısı aşılama için çok yetersiz. Sonuç olumsuz olacak"demezmi. Dünya başıma yıkıldı. Doktor işlemi tamamladı biz tuttuk evin yolunu ama yinede umut ediyorum, belki olur diye. Tabii sonuç gene hüsran. Olmadığınamı üzüleyim, harcanan emek ve paraya mı bilemedim.
Artık başka yöntemler denememeye ve iyi bir merkezde tüpbebek tedavisi olmaya karar verdik. 2-3 merkez seçip görüşmeye gittik. En sonunda Acıbadem hastanesinde cem beyle yolumuza devam etmeye karar verdik.
Hiç vakit kaybetmeden tedaviye başladık klasik iğneler konroller derken ilk tüpbebek tedavimizi tamamladık. Sonucun pozitif olacağına o kadar inanıyorumki anlatamam size. O 12 gün geçmek bilmedi. 12. gün sabah erkenden hastanedeyim. Kan verildi sonuç beklenmeye başladı ama ben zaten çok eminim sonucun pozitif olduğuna.
Sonunda hemşire geldi ve dünyamın yıkıldığı o sözleri söyledi.NEGATİF
Benim için hayat durdu, zaman durdu, herşey önemini yitirdi. Kulaklarım uğuldamaya başladı. Kendimi dışarı nasıl attığımı bilmiyorum. Aylardan kasım. Dışarıda yazdan kalma bir hava. İnsanlar cıvıl cıvıl ama benim içim kan ağlıyor. Hastaneden eve kadar hem yürüdüm hem ağladım. Herkes bana bakıyor ama benim umrumda değil.
Hiçbir olumsuz sonucu değil ama bunu atlatmam çok zor oldu. Doktorumuz aradı. Pes etmemem gerektiğini şansımın yüksek olduğunu ve tekrar denemem gerektiğini söyledi ama eşim artık istemiyor. Benim çok yıprandığımı ve artık tedavileri kesmemiz gerektiğini benim sağlığımın daha değerli olduğunu söylüyor.(sağolsun hakkını ödeyemem) Ayrıca maddi olarak da sona gelmiş durumdayız. Ama ben pes etmiyorum. Bir daha deneyelim diye tutturdum.
Önce bir bankadan kredi çektik ve tekrar tedaviye başladık. İğneler, ilaçlar, yumurta toplamalar, transfer derken ikinci tüp bebek tedavisini de tamamladık.
Geçmek bilmeyen 12 gün sonunda inanmakta güçlük çektiğim o sonuç. POZİTİF
Çok şükür sorunsuz ama tedirgin bir hamilelik süreci ve sonunda hayatımın anlamı OĞLUM. KAYRAM. BİRTANEM.
Bana aşkın gerçek anlamını öğreten oğlum şu anda 3 yaşında. Ona bakınca tüm çektiklerimin hepsini unutuyorum. İnanın onun için çekilen herşeye değecek bir çocuk. (hoş bütün çocuklar öyledir.)
Benim 3 sene süren yolculuğum işte böyle. Umarım tedavisi hala süren yada bu yolda uğraşan herkes birgün çocuklarını kucaklarına alırlar. Anne olmak muhteşem birşey. Rabbim isteyen herkese bu güzel duyguyu tatırsın.
Hikayemi okuyan herkese umut olması dileğiyle......
 
Anaokulunda öğretmenim ve hep başkalarının çocuklarına baktım ve sevdim
Merhaba Sibel hanım;

Yapmış olduğunuz çalışmaları çok takdir ediyorum. Derneğinize üye olmaktan çok gurur duyuyorum. Allah isteyen herkese bebeklerini kısmet etsin. Hep hikayemi yazmak istedim ama bir türlü kelimelere dökemedim umarım şimdi becerebilmişimdir. Galiba biraz uzun oldu. Ama içim hep çok acımıştı. Anaokulunda öğretmenim ve hep başkalarının çocuklarına baktım ve sevdim. kıskanmadım ama hep üzüldüm. kendimin de olsun istedim. anneler günlerinde çok ağladım.

Ben 2003 yılında 30 yaşında evlendim. Polikistik over sedromum olduğunu daha önceden biliyordum.Gitmiş olduğum doktorlar sorunun büyük olmadığını çocuğum olabileceğini söylemişti.Çevremde de bu rahatsızlığı olup çocukları olanlar vardı.Evliliğimiz ilk senesi çocuk istemedik daha sonra da istedik olmadı. Gittiğimiz doktor yumurtlama takibi, doğal yolla döllenme, aşılama yöntemlerini uyguladı ama sonuç alamadık. Bize eğer çok istiyorsak bir tüp bebek merkezine gitmemizi önerdi. Bir tüp bebek merkezini tavsiye etti. O zamanlar televizyonlara da çıkan meşhur bir doktor var dedi. Bizde ona gittik. Muayenemizi olduk, hikayemizi dinledi tahliller istedi. Bu arada 3cm lik bir kist gördü ve bunu almadan tedaviye başlayamayız dedi. Diğer doktorum bu kisti nasıl görmedi.Bizi niye uyarmadı bilmiyorum.O doktora da oldukça kızdım. Önce küçük bir operasyonla kisti aldılar daha sonra tedaviye başladık.

Polikistik olduğum için yumurtalıklarım oldukça iyi cevap verdi ,yumurtalar toplandı. Döllendi.13 tane iyi kalitede embriyo elde edildi. 2 gün sonra 4 tanesi transfer edildi.12 gün dinlendim. Öğretmen olduğum için okulun tatil olduğu dönemi seçmiştim. Öyle zor geçti ki anlatamam. Tuvalete gitmeye bile korkuyordum. 12 günün sonunda hastanede test yaptılar ve değerim 50 çıktı o zamanlar ne demek olduğunu bilmiyordum. Hamilesin demediler. İki gün sonra gel tekrarlayacağız dediler. 2 gün sonra değer 100 e çıktı. Daha iyi dediler ve bir hafta sonra her şey yolundaysa keseyi görmek için gelirsiniz dediler. Ben dinlendim. Hatta hamilelik belirtilerim de başladı. Mide bulantılarım ve tiksinmelerim oldu. Ve bir gün bıçak gibi kesildi. Eşime dedim yok artık hamile değilim. Ertesi gün keseyi görmek için hastaneye gittik. Evet kese yoktu. Çok üzüldük. Çok ağladım. Çok umutlanmıştım. İlaçları bıraktım ve birkaç gün sonra kanamam oldu ve bir et barçası geldi. Hayatımın en kötü günüydü. Eşim tekrar denemem dedi. Ama bir sene sonra tekrar aynı merkezde denedik. Bizimle hiç ilgilenmediler. Sancım olduğu halde transfer yaptılar ve tutmadı. Tüm dünyam yıkıldı.

Artık konuyu kapatmış gibiydik. Eşim askere gitti. Geldiğinde ufak ufak konuyu konuşmaya başladık tekrar. Sıradan bir hastanede normal bir kadın doğum uzmanına kontrollere gidiyordum. Polikistik over olduğum için devamlı adet gecikmesi oluyor ve test yapmak zorunda kalıyordum. Tek çizgiyi görmekten usanmıştık. Aşılama yaptırdık olmadı. Ben bu arada yeni bir iş yerine başlamıştım.

Bir gün arkadaşımız 7. denemesinden sonra ikizlerine kavuşmuştu. Eşimle bana daha ne bekliyorsunuz tekrar denemelisiniz dedi. Ben yeni işe yerimde bunu yapamam dedim derken ve bizi Umut tüp bebeğe yönlendirdi. Gittik harika 2 doktorla tanıştık. Ve uzman bir ekiple. Bu arada sitenizi takip ediyordum. Hemen derneğe de üye oldum ve merkezden indirim aldım.

Hemen tedaviye başladık. İğnelerimi kendim vuruyordum. Doktorların tanımlamasıyla koklama dozuydu. 23 tane yumurta toplandı ve 12 embriyo elde edildi. Ama hormonlarım transfere çok uygun olmadı ve embriyolar donduruldu. Adet gördüm ve tekrar vücudum ilaçlarla transfere hazırlanmaya başlandı. Ama bu seferde heyecandan progestrontabledini alıp teste öyle gitmiştim ve progestoron hormonum yüksekti hapı almadığımı hesaplayarak kontrol ettiler ama gene de yüksekti ve doktorum riske atmayalım gene transfer yapılamadı. Beklemek ölüm gibiydi. Bir ay daha transfer hazırlama tedavisi. Ve bu sefer her şey yolundaydı ve transferim yapıldı.

Kurban bayramıydı herkese yalan söyledik. Arkadaşlara gidiyoruz kalmaya diye. Telefonları açmadık. Çok sevdiğim komşumun kızı nişanlanıyordu ve transferin üçüncü günüydü. Nişana gittik. Banyoda düştüm rahat oturamıyorum ve çok başım ağrıyor dedim. Çok kısa kaldık ve kimse anlamadan eve döndük. Transferin beşinci günü işe başladım. Anaokulu öğretmeniyim ve doktor sadece çocukları kaldırma, ağır kaldırma uzanma falan gibi şeyler söyledi. Okulda arkadaşlarım biliyordu ve bana 15 gün çok yardımcı oldular. Ve bu arada annem düştü ve omurgasını çatlattı yatıyordu. Benim test sonucu almama 2 gün var. Sonucu aldığımız günü hiç unutamam şok olmuştuk. Kan değerlerim 1500 dü. Hemşire söyledi biz donduk kaldık. Hemşire beni yanına oturttu. Yapmam ve yapmamam yemem ve yememem gerekenleri sayıyordu. Bana masal gibi geldi. Doktorun yanına indik. Kan değerlerini söyledik. Bizi tebrik ettiler. Biz hiç sevinemedik. Psikolog bana sarıldı. Hamilesin dedi. Ama çoğul olabilir dedi. Sevinçle ayrılık.

Annemin yanına gittik. Yatıyordu. Devamlı bana evi temizle şunu yap bunu yap diyordu. Hele yataktan kaldırmak çok zor işti.Ona söylemek zorunda kaldık.Yoksa 3 ay kimseye söylemeyecektim. Yemin etti kimseye söylemeyeceğine. Sevinçten çok ağladı.

Ondan sonra sırf o iki çizgiyi görmek için o hazır testlerden iki defa daha yaptım evde.

Keseleri görmeye gittiğim gün eşim İstanbul dışındaydı. Okuldan bir arkadaşım yanımda geldi. Heyecandan ikimizde ölecektik. Iki tane kese gösterdi ekranda doktor. Sevinçten konuşamıyordum bile.

Hamilelik çok güzel bir duyguydu. Çok güzel geçirdim. Çok kilo almadım. Çok midem bulandı, Reflüm de çoktu. Ama hayatımın en güzel sekiz ayıydı. Okulda çalışmaya devam ettim.Bebeklerim 33. Haftada gelmeye karar verdiler. 10 gün küvezde kaldılar. Eve eli boş dönmek çok acıydı. Ama şimdi 16 aylık bir kızım bir oğlum. var .Yaşadığım her şeye değer. Onlara sarılınca, öpünce her şeyi unutuyor insan.

Allahtan dileğim isteyen herkese evlat versin.

Birde vazgeçmesinler……..

Sevgiler
 
herkeze hayırlı pazarlar diliyorum arkadaşlar

ben bugün çok karmaşık bir rüya gördüm anlatmak isterim parça parça olarak anlatıcam aklımda kaldıgı kadar sözde ben kadın dogum doktoruna gitmişim tedaviye sıramı bekliyorum doktor çagırdı içeri girdim tahmin edin içerde hangiiz vardı YETERCİM EVET CANIM SEN VARDIN

adam masasında oturuyo bizde senle karşı sandalyelerde oturuyoruz ben başladım anlatmaya ben işte 2 kayıp yaşadım rahim agzı açıklıgı vardı filan işte doktor dedi ben hatırlıyorum 8 santim açılmış kişinin bile dogum yaptıgını gününde diyodu dikmeye gerek yok dedi allahım gönlüne göre verdi dedi
sonra yeter sana döndü sende anlatıyosun işte dedavilerini filan diyosun tüp bebek yaptırmak istiyorum diyosun adam suratına bakarak diyoki yaptırmana gerek yok zaten siz hamilesiniz diyo senle ben bir seviniyoruz ama kafan açık spor giyinmişsin yetercim elimi tutuyosun sıkıyosun diyosunki nasıl olur benim bebegim olmuyodu diyosun oda alah verince olmayacak bişey yok diyo doktor ban bakıyo diyoki hani çok seviniyoruzya bebgi olmuyodu arkadaşın yemin ederim kendim hamile kalmış gibi seviniyorum diyosunki sevinçten cep telefonu alıyosun eline diyosunki ben bunu ebrara arayıp demezmiyim diyosun arıyosunda konuştugunu görmedim işin enteresanı doktor sana ikiz bebek bekliyosun diyo şaşıpta kalıyoruz yaşını soruyo sen 35 diyosun birlikte kalkıyoruz ordan bir yere gidiyoruz kızların hepsi orda ebrar deyip baırıyosun içeri girince bende seviniyorum diyorum ben söylüyüm beni bir tersliyosun bagırıyosun ban sanki beni istemezmiş gibi elinle itiyosun beni çok agırıma gitti kırıldım yanibende çıkıyorum ordan çıkıyorum yanımda biri var ama hatırlamıyorum etrafa bakarken üst katlara gelinle damat görüyorum ama afedersiniz camda öpüşüyolar gelinligin duası var ama eelbise gibi bembeyaz damadında sakalları var öpüşüyolar görüyorum kafamı çeviriyorum işin enteresanı gülüceksiniz belki ama ajda pekkanı görüyorum evine gitmişim benbeyez gecelik giymiş daha çok şey gördümde hatırlayamadım şimdi vallahi kız çok saçma rüya gördüm he ara ara kalktım yattım rüyada parça paça dedimya ondan herhal yorumlarınızı bekliyom
kız yeter alıcagın olsun beni çok kırdın küstüm sana
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Ölmek istiyorum artık dayanamıyorum
2
Yorumlar
21
Görüntüleme
3K
Zerriniffet
Anneler hiç intiharı düşündüz mü?
3 4 5
Yorumlar
89
Görüntüleme
5K
scarlett O hara
Annemin Uzun Süren Misafirliği ve İçsel Sorgulamalarım
2
Yorumlar
36
Görüntüleme
4K
leyla_17
L
S
ARTIK KATLANAMIYORUM...
2
Yorumlar
35
Görüntüleme
1K
Ahuzarr
U
Rızam dışında ilişkiye zorlandım bakireliğim bozuldu
6 7 8
Yorumlar
152
Görüntüleme
7K
succulentaski
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…