Dışlandığım için kendimi değersiz hissediyorum

Haklısınız ama kuzenime böyle olmayıp bana böyle olmaları üzdü beni, dediğiniz gibi kendimden başka kimse bana yardım etmeyecek keşke bu kadar yalvarmasaydım onlara kendime çok üzüldüm
Açık konuşayım; sizin gibi insanlar beni çok yoruyor. Niye yalvarıyorsun, sonra niye oturup kendine acıyorsun? Bir de burda destek arıyorsun görüşüne. Adam ister kuzenini alır, ister elin bin kat yabancısını ya. Ben de etrafımda böyle birini istemez, seni işe almazdım.
 
Onların bulacağı işten de hayır gelmez. Ben yerinde olsam kimseye birşey demeden öyle veya böyle kendim çabalar minnet etmezdim.
Şu sıra işi olanın da yarın ne olacagı belli degil. İşten çıkarma yasakları henüz kalkmadı. Kendini degersiz hissedecek bir durum söz konusu olamaz. Ortam, şartlar şuan kötü. Herkes sıkıntıda. Güzel düşün. Dik dur, herşey yoluna girecek..
 
25 yaşındayım, 2 senedir iş arayan biriydim bunu en başından beri bilen akrabalarımdı, bu 2 sene içerisinde defalarca iş aradığımı söyledim yalvardığım bile oldu kaç kez, kendimde ayrıca iş aradım cv dağıttım birçok işyerine pastanede falan çok kısa süre çalıştım, pandemi olunca eskisi gibi gezemedim iş için sadece internetten başvurdum, birkaç gün önce öğrendim ki kuzenimi mezun olunca hemen işe almışlar, kuzenimle bölümümüz aynı değil ama işyerinde ikimize de uygun alan vardı, ben 2 senedir resmen yalvardım ama kuzenim işsizlik duygusunu hiç çekmeden hemen işe alındı, teyzem de ben evde oturuyorum ailem baskıcı kimsemiz yok diye dalga geçti, akrabalarıma beni işe alın dedim yine bu seferde ama yazın şöyle bir yer açabiliriz falan diye oyaladılar yine tamam desem bile devamı yok çağırmıyorlar yani, hayatımda gerçekten birçok kötü durum yaşadım okul ortamı aşk ilişkisi olarak ama hiçbiri beni bu kadar üzmedi, kendimi beceriksiz dışlanmış bir işe yaramazmış gibi hissediyorum ve gece uyuyamıyorum pek, yine işlere başvuruyorum ama sanki bu hayatta hiçbir şey hak etmiyorum gibi hissediyorum, geleceğim belirsiz resmen evde oturup hayallerimle yaşamak zoruma gidiyor.
Siz kendinize değer vermezseniz kimse vermez. Biraz özgüvene ihtiyacınız var bence. Geçici bir dönem yaşıyorsunuz diye düşünün inşallah rabbim güzel kapılar açar.
 
Ben artık çok sıkıldım. Herkes kendi akrabasını, dayısını, emmisini işe alma peşinde. Ya da dayısına halasına güveniyor. Yani sekreterlik için gerçekten torpile gerek var mı? Sirkülasyonun yüksek olduğu bir meslek grubu ve çok göze batan bir eksikliğiniz yoksa iş bulursunuz zaten. Bunun için yalvarmak neden?
 
X