Herkese merhabalar. Sizlerden fikir almak istiyorum. Her ne kadar neyin ne olması gerektiğini bilsem de terzi kendi söküğünü dikemiyor. 24 yaşındayım ve 1 buçuk yıllık ilişkim vardı. Düne kadar. Onu gerçekten çok seviyordum. Gerçekten ona tutulmuştum. Hayatıma giren ilk insan oydu ve yıllar sonra tekrar bir araya geldik. Lakin zor bir insandı. Kıskançlıkları, aşırılıkları vardı. Onunla ilişkiye başladığımda çalışıyordum (sağlık çalışanıyım). Çalışmamı istemiyordu. Bende zaten kpss sınavına çok daha iyi hazırlanmak için işten ayrılmıştım. Sosyal medya kullanmamı istemedi, kullanmadım. Onun da kullanmasını istemedim. Hiçbir şekilde erkek arkadaşlarımla konuşmamı, görüşmemi kabul etmedi. Her ne kadar eski arkadaşlarım olsalar da. Gezmemi istemedi. Her dışarı çıktığımda yarım saat yazmayınca direkt arardı neden bana yazmıyorsun diye. Beraber dışardayken neden şuna baktın, neden buna baktın tarzı muhabbetlerde döndü. Eğer gerçekten aşık olmasam bunları asla göz ardı edemezdim. İyiyken gerçekten çok iyiydik ama kavgalarımız fena oluyordu. Her neyse çok anlattım. Asıl konuya geliyorum. Üniversiteden erkek bir arkadaşım aradı beni öyle nasılsın iyi misin diye konuştuk. Daha sonra sınav hakkında bana mesaj attı öyle netlerimizle ilgili ya da nasıl geçtiği hakkında gayet mesafeli bir şekilde konuştuk ve konu kapandı. Sevgilim bunu gördü. Bunu görmesiyle bana yüklenmesi bir oldu. Beni aldattın dedi. Hani hiçbir erkek arkadaşınla konuşmayacaktın dedi. Kahp*, k*şar, haysiyetsiz, karaktersiz, şerefsiz. Ağzına ne geldiyse bana söyledi hepsini. Asla kaldıramadım ve o an kendimi çok suçlu hissettim. Ağladım sadece. Laf anlatmaya çalışmaktan da vazgeçtim bu laflardan sonra. Suçluluk hissetsem de onu aldatmadım. Beni engelledi her yerden. Ulaşmaya çalışmazdım zaten. Bir daha onun kadar birini sevebilir miyim sanmıyorum. Annesiyle tanışmıştım, o da annemle tanışmak üzereydi. Sizce tüm bunlar normal mi? Veya sevgililik döneminde bunları yaşayan evlenince neler yaşamaz ki? Bana lütfen yardımcı olun ben haksız mıyım ?
