Doğru insanla bir şekilde yollar kesişir mi yoksa biz mi doğru insanı arayıp buluruz

Böyle de iyiyim aslında yalnızken de mutluyum ama bazen keşke biri olsa da birlikte mutlu olsak diyorum, bazen çok yalnız hissediyorum.
Karşıma da kimse çıkmıyor bayadır, ciddi ciddi evde kaldım herhalde diye düşünmeye başladım. Nerede bu bekar erkekler ? Nasıl arayacağım yanlış mı arıyorum acaba? Bir de şu var, bu yaşa kadar bekar kalan erkeklerde de bir umursamazlık kız bana yürüsün diye beklemeler hat safhada. Nerde 25 yaş erkeklerinin atılganlığı hey gidi heyyy
Öncelikle 30 yaş bekar biri olarak selam ederim .:halay: Seni çok iyi anlıyorum. Bazen huzurlu ve sakin hissediyorsun, bazense birşeyler eksik gibi ve yalnız.... İnsan içini paylaşacak bir hayat arkadaş arıyor. Ki çok doğal bir istek.

25 yaş üstü erkekler konusunda da söyleyeceğim şu, muhtemelen onların da gönül kırgınlıkları olmuştur. Olgunlaştıkça gençliğin ilk yıllarındaki hesapsız heyecanlar olmuyor. Ya da aynı cesaret. Bir erkek senden yeşil ışık görmeden gelmeyebilir. Lakin yeşil ışıktan sonrasını da senden bekliyorlarsa zaten doğru insan o değildir. Erkek isterse ne yapar eder kızın kalbini kazanır.
 
Son düzenleme:
Yaşım 33, bekarım. Kurslar, sosyal aktiviteler, arkadaş ortamları, tavsiyeler ile birileriyle tanışmalardan sıkıldım hepsi de kısa ömürlü oldu zaten. Çoğu başlamadan bitti. Şimdi işten eve evden işe, bazen arkadaşlarla dışarı çıkarız o kadar. Birilerini tavsiye eden de kalmadı. Bayadır kimseyle görüşmüyorum.
Ama artık düzgün biriyle yuva kurmak istiyorum.
Bunun için illa ki o aktivite senin bu sosyal ortam benim gezip durmam mı gerekiyor yoksa ben normal günlük yaşantımı sürerken o kişinin yoluyla bir şekilde kesişir mi yollarımız, sizde nasıl oldu? Ve ben o doğru kişiyi nasıl bulacağım?
Nasip canım valla her şey nasip. Ben iki kez nişanlandım ayrıldım. Olmayınca olmuyor. Hatta 2.si düğüne 10 gün kalaydı. Demek ki birbirimizin nasibi değilmişiz.
Benim görüştüğüm insan sayısının haddi hesabı yok. Liste epey uzun ama ne faydası var. Bu işler çevreyle, görüşmeyle, kursla olmuyor. Allah dilerse, yolda yürürken de karşılaşıyorsun, O dilemezse nişanlansan da evlenemiyorsun.
Evlilik =mutluluk gibi düşünme, şartlandırma kendini. Evlilik mutluluk getirebilir de getirmeyebilir de. Sen şu anı yaşa. Anı yaşamayı ihmal etme.Bunları düşünüp de yorma, üzme kendini. Senden bir daha yok bu dünyada, öyle düşün. Kendini sev. Sen kendini sevdikçe olumlu enerji yayarsın etrafa. Ve bir bakarsın hayat arkadaşın çıkıvermiş karşına
 
Allah isterse her şey gerçekleşir. Anında şehzadeyi karşına çıkartır. Geç evliliğin imtihan olduğuna inananlardanım. Ruhlar aleminde bedenlenmeden bu imtihanı biz seçtik belkide. Allaha, dünyaya intikal ettiğimiz vakit ne kadar dua edersek edelim beni evlendirme mani ol dualarımı kabul etme bu imtihandan sevap kazanmayı niyet ediyorum demiş olabiliriz. Allah hakkımıza hayırsız diye değil, bu imtihanı seçtiğimiz için vermiyor. Çünkü Allah aciz mi "kulumun hakkına hayırlı değil olmasın onu koruyorum "demesi. Ruhlar aleminde Allaha ne zaman evleneceğimizi belirtmişsek ya da evlilik istememişsek ölene kadar onu görüp yaşayacağız. İşte bu kader, kısmet, imtihan, çile, kara yazgı vb. Nedersen de..
 
Yaşım 33, bekarım. Kurslar, sosyal aktiviteler, arkadaş ortamları, tavsiyeler ile birileriyle tanışmalardan sıkıldım hepsi de kısa ömürlü oldu zaten. Çoğu başlamadan bitti. Şimdi işten eve evden işe, bazen arkadaşlarla dışarı çıkarız o kadar. Birilerini tavsiye eden de kalmadı. Bayadır kimseyle görüşmüyorum.
Ama artık düzgün biriyle yuva kurmak istiyorum.
Bunun için illa ki o aktivite senin bu sosyal ortam benim gezip durmam mı gerekiyor yoksa ben normal günlük yaşantımı sürerken o kişinin yoluyla bir şekilde kesişir mi yollarımız, sizde nasıl oldu? Ve ben o doğru kişiyi nasıl bulacağım?
Al bendende o kadar .Buldum sanıyorsun eşin oluyo insan kocasına guvenmezse kime güvenecek?Oda attıyor nir kazık.Allah yardımcımız olsun.Dünya guvenılecek gıbı deil.
 
Allah isterse her şey gerçekleşir. Anında şehzadeyi karşına çıkartır. Geç evliliğin imtihan olduğuna inananlardanım. Ruhlar aleminde bedenlenmeden bu imtihanı biz seçtik belkide. Allaha, dünyaya intikal ettiğimiz vakit ne kadar dua edersek edelim beni evlendirme mani ol dualarımı kabul etme bu imtihandan sevap kazanmayı niyet ediyorum demiş olabiliriz. Allah hakkımıza hayırsız diye değil, bu imtihanı seçtiğimiz için vermiyor. Çünkü Allah aciz mi "kulumun hakkına hayırlı değil olmasın onu koruyorum "demesi. Ruhlar aleminde Allaha ne zaman evleneceğimizi belirtmişsek ya da evlilik istememişsek ölene kadar onu görüp yaşayacağız. İşte bu kader, kısmet, imtihan, çile, kara yazgı vb. Nedersen de..

Böyle bir şey gerçekten vardıysa ben kesin gerizekalı gibi ‘bundan imtihan olmak istiyorum ‘ demişimdir. Bu yorum umudumu tüketti birden.
 
Ben eşim karşıma çıkmasaydı asla evlenmezdim eşime de hep söylemişimdir bunu ve allah onu benim karşıma öyle bir anda ve pat diye çıkardı ki 2. Ayda evlilik teklifi etti aslında ne o 2. Ayda evlilik teklif edecek biri ne de ben kabul edecek biriyim ilahi bir dokunuş bizimkisi diyorum o yüzden hayırlısını isteyin sadece mantık evliliği yapmayın aşık olmak ve sevilmeyi tadın mutlaka kısmet ederse mevla el getirir yel getirir sel getirir...
 
Böyle bir şey gerçekten vardıysa ben kesin gerizekalı gibi ‘bundan imtihan olmak istiyorum ‘ demişimdir. Bu yorum umudumu tüketti birden.
Siz çok yaşayın emi.Bu yorumunuz çok güldürdü beni.
Kısmetinizde varsa karşınıza en olmadık zamanda bile çıkartır Allah.Sınavımız dediğimiz şeylerde genelde, en çok neye düşkünsek veya asla yapmam etmem dediğimiz konulardan oluyor.Siz Allaha, kendiniz için hayırlı nasip ve kısmetler vermesi için duå edin yeter.
 
Ben kendim icin sureci soyle ozetleyeyim. Ne zaman ki kendimle mutlu olmaya kendimle iyi zaman gecirmeye basladim, karsima o insan cikti ve 2 kusur senenin ardindan evlendik. Gecmiste yikici bir ayriligin ardindan 3 sene kadar mutsuz depresif umutsuz gecirdim her gunumu. Sonra yavas yavas kendi icimde kendimi iyilestirdim, o insani unuttum ve kendimin farkina vardim. Tam mutluyum kendimle dedigimde hayatima biri girdi, suanki esim. Ha, peri masali gibi miydi ilk zamanlar, hayir. Bir dargin bir barisik, bir turlu saglam zemine oturmayan surekli ayril baris bir iliski olarak basladi. Sonra bir kirilma noktasi yasadik ve ben ipleri kopardim. Iste o zaman ona dank etti. Ve benden vazgecmedi. Cunku neden? Ben kendime saygi duyuyordum. Degerliydim ve ona bagimli degildim. Onsuz da hayatimi pekala surdurebilirdim. Iste bir kadini guzellikten daha cazibeli yapan sey budur;ozguveni. Burda okudugum pekcok konuda kadinlar hayatlarindaki adam tarafindan deger gormuyor ama hala iliskiye devam ediyorlar. Ve sonuc ne oluyor biliyor musunuz? Depresif bir ruh hali,gozlerinin ici gulmeyen mutsuz bir kadin ve bosa gecen zaman..

O yuzden size yegane tavsiyem su ki, kendinizle mutlu olup en cok kendinize deger verdiginizde beklediginiz insan hayatiniza bir sekilde girecek.
 
Allah isterse her şey gerçekleşir. Anında şehzadeyi karşına çıkartır. Geç evliliğin imtihan olduğuna inananlardanım. Ruhlar aleminde bedenlenmeden bu imtihanı biz seçtik belkide. Allaha, dünyaya intikal ettiğimiz vakit ne kadar dua edersek edelim beni evlendirme mani ol dualarımı kabul etme bu imtihandan sevap kazanmayı niyet ediyorum demiş olabiliriz. Allah hakkımıza hayırsız diye değil, bu imtihanı seçtiğimiz için vermiyor. Çünkü Allah aciz mi "kulumun hakkına hayırlı değil olmasın onu koruyorum "demesi. Ruhlar aleminde Allaha ne zaman evleneceğimizi belirtmişsek ya da evlilik istememişsek ölene kadar onu görüp yaşayacağız. İşte bu kader, kısmet, imtihan, çile, kara yazgı vb. Nedersen de..
Böyle bir bilgiyi nereden aldınız, kaynağını merak ettim. İnsan imtihanını kendi mi seçiyormuş?
 
Allah isterse her şey gerçekleşir. Anında şehzadeyi karşına çıkartır. Geç evliliğin imtihan olduğuna inananlardanım. Ruhlar aleminde bedenlenmeden bu imtihanı biz seçtik belkide. Allaha, dünyaya intikal ettiğimiz vakit ne kadar dua edersek edelim beni evlendirme mani ol dualarımı kabul etme bu imtihandan sevap kazanmayı niyet ediyorum demiş olabiliriz. Allah hakkımıza hayırsız diye değil, bu imtihanı seçtiğimiz için vermiyor. Çünkü Allah aciz mi "kulumun hakkına hayırlı değil olmasın onu koruyorum "demesi. Ruhlar aleminde Allaha ne zaman evleneceğimizi belirtmişsek ya da evlilik istememişsek ölene kadar onu görüp yaşayacağız. İşte bu kader, kısmet, imtihan, çile, kara yazgı vb. Nedersen de..
Şu yazdıklarınızın bazıları aşırı saçma ve umut kıracak cinsten.bazı şeyleri kendine göre eğip bükme de diyebiliriz.
ne yani sadece ruh formundayken dünya hayatında ne istediğin soruluyor,sen de hakkında en ufak fikrin olmadıgı bir şeyde şunu istiyorum bunu istemiyorum diyorsun ve o şey kabul edilmiş bir şekilde dünyaya mı geliyorsun?o zaman tüm çabalar,dualar beyhude?
evlilik imtihanından sevap almak nasıl bir şey onu da anlamadım..
Herkesin fikrine saygı duyuyorum fakat başkalarını umutsuzluğa sürükleyecek,ruhani konularda eğilip bükülmüş şeyleri görünce yazmamak olmaz.nerede hangi kaynakta yazıyor bu kısım?bu tarz uyduruk şeyleri kendinize saklayın.
 
Bende 30 yaşıma yaklaşıyorum o tanistirmalarin ne kadar moral bozucu süreçler olduğunu bilirim. İşin icinde mantik olduğu icin herkes çıkarına uyanla devam etmek istiyor ki fedakarlık yoksa iliskide devam edemiyor. 1 ya da 2
gorsumede tikanip kalıyor. Birilerinin onerilmemesi belki iyi bile bu noktada..cunku yipratmaktan baska bi faydasi olmuyor. En yakin zamanda en doğru kisi cikar karsiniza da ins nokta atışı yaparsınız:) bir kişi onerilsin tam olsun..
Ortam degisikligi cok yaptim ben ama düşüneceğim birileri denk gelmedi bu yuzden nasip olduğunu düşünüyorum. En son bir arkadaşımın akrabası biriyle tanistirmak istedi o kadar bıkmıştım ki bende artik "gidip bi cay icip sohbet ederim aman ne olacak" diye gittim görüşmeye iyi gideceğini tahmin etmezdim:) yalniz şunu da ifade edeyim insanin yaşi ilerledikce "bunun icin mi bekledim en iyisi olsun" algisi olabiliyor buna dikkat edin..ben su an karsimdakinin insanlığına ve ona olan hislerime bakarak yol alıyorum..meslek eğitim acısından denk değiliz..mesela eskiden korkardım asagilik kompleksi olur mu diye . Şu an bile çevrem bu konuda uyariyor beni. Bende mesleği parası olanlarla görüştüm, ne oldu? diyorum..benim karsima cikmadi elbette düzgünleri vardır ama:) şu an görüştüğüm kişi cok insancıl ,muhabbetimiz iyi, hislerim güzel ve cok incr düşünceli biri. Bazi seylerden vazgecmek gerekebiliyor her istediğimiz olmayabiliyor.
 
Öncelikle 30 yaş bekar biri olarak selam ederim .:halay: Seni çok iyi anlıyorum. Bazen huzurlu ve sakin hissediyorsun, bazense birşeyler eksik gibi ve yalnız.... İnsan içini paylaşacak bir hayat arkadaş arıyor. Ki çok doğal bir istek.

25 yaş üstü erkekler konusunda da söyleyeceğim şu, muhtemelen onların da gönül kırgınlıkları olmuştur. Olgunlaştıkça gençliğin ilk yıllarındaki hesapsız heyecanlar olmuyor. Ya da aynı cesaret. Bir erkek senden yeşil ışık görmeden gelmeyebilir. Lakin yeşil ışıktan sonrasını da senden bekliyorlarsa zaten doğru insan o değildir. Erkek isterse ne yapar eder kızın kalbini kazanır.
Bir de arkadaslar evlenmeye baslayinca eskisi gibi birlikte gezme , sohbet imkani bulamayınca insan daha da anlıyor yalnızlığını. Ben bu asamada aileme yaklastim onlarla gezdim:) bazen yalniz cikmaya alistim ki sevmem yalnizligi cok
 
30 yaşını geçen erkeklerde abartılmış bir özgüven, bir ben merkezcilik var.Bunu bende fark ettim.
Elimi sallasam ellisi durumu var.Yahu gelmişin 38 yaşına hala gözü 20lerindeki ergenlerde.
21 yaşındaki biriyle nasıl anlaşacaksın diyesim geliyor ama o zamanda kıskanç derler diye demiyorum.
Umursamazlık maalesef 30u geçen kadınlara karşı var. Bunların nedeni hep anne faktörü.

Yakın bir akrabam bile 33 yaşındaki oğluna bir arkadaşımı tavsiye ettiğimde; ne yapacaksın 32 yaşındaki kızı.Sana 22 yaşında bakalım demişti.Nasıl tiksinerek yüzüne baktıysam konuyu hemen değiştirmişti.Yaşıtım da gayet iyi biriydi.Kendileri kaybettiler yazık.
Evet maalesef erkek talip gibi anlayis oldugu icin kac yasima gelirsem geliyim yine bulurum özgüvenleri var bencede
o yuzden cikarlarina uyarsa tanismak istiyorlar yoksa başkası mı yok modundalar
 
İnsanların çoğu diyor ki hiç ummadığın zamanda o seni bulur diyorlar.
 
Bir de arkadaslar evlenmeye baslayinca eskisi gibi birlikte gezme , sohbet imkani bulamayınca insan daha da anlıyor yalnızlığını. Ben bu asamada aileme yaklastim onlarla gezdim:) bazen yalniz cikmaya alistim ki sevmem yalnizligi cok
Bekar arkadaşım kalmadı :) Neredeyse hepsinin çocuğu var. E onları da anlıyorum eş, çocuk, aile sorumluluklar... Eskisi gibi vakit geçiremiyoruz ve onların beni anladığını hissetmiyorum. Ya da paylaşacak şeyler değişiyor. O un derdi ailesi, çocuğu, çocuğu ve eşiyle ilgili sorunları oluyor. Ortak paydayı kaybediyor gibi oluyorsun. Öyle işte. Hayırlısı demekten başka yapacak bir şey yok. Evlilik kolay mı, değil. Sorumluluğu ağır, öyle bekar hayatın gibi olmuyor. İnsan her mzan elinde olmayanı hoş görüyor. Evliler de Bekarlara özeniyor:)
 
Bekar arkadaşım kalmadı :) Neredeyse hepsinin çocuğu var. E onları da anlıyorum eş, çocuk, aile sorumluluklar... Eskisi gibi vakit geçiremiyoruz ve onların beni anladığını hissetmiyorum. Ya da paylaşacak şeyler değişiyor. O un derdi ailesi, çocuğu, çocuğu ve eşiyle ilgili sorunları oluyor. Ortak paydayı kaybediyor gibi oluyorsun. Öyle işte. Hayırlısı demekten başka yapacak bir şey yok. Evlilik kolay mı, değil. Sorumluluğu ağır, öyle bekar hayatın gibi olmuyor. İnsan her mzan elinde olmayanı hoş görüyor. Evliler de Bekarlara özeniyor:)
Ortak paydayi kaybetme tespiti cok dogru🙂 ben de biraz yeni evli bir insan olarak evlenip baska sehire yerlestikten sonra sevdigim bir iki kiz arkadasimla telefonda mumkun oldugunca konusmaya yazismaya calisiyordum. Ama bir sure sonra baktim ki ortak konumuz kalmamis. Ben diyelim aksama yemek yapip camasir makinesini bosaltma derdindeyim, o bana diyor ki amaan sonra yikarsin camasirlari bu kadar titizlenme. Oysaki titizlenmekten degil ki, evin rutini bu sekilde. Bir iki kere ailemin yanina gittigimde de zaten cok kisa kaldigimiz icin sadece ailemle zaman gecirdim. Zaten oyle cok cok yakinliginiz yoksa bir sure sonra paylasim da azalinca arkadaslik bitiyor. Yani benim icin oyle oldu.
 
Back
X