Doğru mu yaptım bilmiyorum...

begbeg93 .!.:

Hayatımdan bir çok insanı çıkardım... Şöyle ki çok yakınım dediğim bir dostum vardı, fakat iki yüzlülüğünü ve ben aramadıkça aramayışından dolayın bağımı kopardım onunla, hep ben görüşelim edelim derdim artık demeyi bırakınca o zaten hiç demedi ve hiç arayıp sormadı e öyle olunca da bağlarımız koptu haliyle.. Aynı şekilde tamamen anormal bir arkadaşım vardı, her gördüğüne aşık olduğunu sanırdı, cinsellikle ilgili iğrenç şeyler anlatırdı, her önüne gelenle düşüp kalkmaya hazır ve o da yalancı iki yüzlü bir kızdı ancak gene de dostum diye tahammül ederdim onu da hayatımdan çıkardım. Bu iki kişi hayatımdan çıkalı neredeyse 2 sene oldu ve yoklukları pek üzmedi beni açıkçası. Ama acaba bazen doğru yapmış mıyım diye düşünüyorum, çok az arkadaşım kaldı çünkü... Bir tek üniden 2-3 yakın arkadaşım var o kadar onlarla da şükür 4 seneden beri bağımız kopmadı, her zaman yan yana olduk. ama bazen düşünüyorum doğru oldu mu bu yaptığım diye çünkü ben çok sessiz bir kızım ve az çevrem olması kendime olan güvenimi daha da kırıyor sanki, ünidekilerden başka arkadaşlarım kalmadığı için kendimi onlara muhtaç hissediyorum çünkü onların benim dışımda da arkadaşları var ama benim yok... bir ortama gittiğimizde hep ben en sessiz olan ben oluyorum kolay kolay konuşmuyorum yapım gereği. sizce bu düşüncelerimde haklı mıyım yani kendimi mecbur etme konusunda falan? bazen kendimi tam anlamıyla ezik gibi hissediyorum da...

Genişletmek için tıkla...

sakeena .!.:

sakın öyle ezik hissetmeyin... bazılarının çevresi kalabalık olur bazılarının bir iki kişiden ibaret...
bende bazı nedenlerden dolayı hayatımdan çıkardım bazı arkadaşlarımı... eksikliklerini hissetmiyor değilim, tabiki hissediyorum... ama yapıları ve karekterleri onlardan soğumama sebep oldu... sizin arkadaşlarınıza benzer arkadaşım vardı... bn aramasam aramazdı, ben görüşelim demesem görüşmezdik..senelerce kahrını çektim, dertlerini dinledim, omuzumda ağladı gözyaşını sildim... ama noldu, koca bir hiç.. bir tek sıkıntımda yanımda olmadı, bir gün hal hatır sormadı.. demekki ben ederinden fazla değer vermişim kendisine... ne yaptım? çıkardım hayatımdan.. zamanla koptuk... aramıyorum sormuyorum... benim huyuma benzer bir huyunuz var sizinde... tahammül edemediğiniz insanları çıkaıyorsunuz hayatınızdan...aynen benim gibi.. ama emin ol bir iki arkadaş eksik olsun, gönlüm huzurlu olsun... sanmayın ki herkesin onlarca dostu var... nadirdir bu... samimi olsun bir tane olsun yeter bile... benim de telde görüştüğüm arkadaşlarım var ama yüzyüze görüşemiyoruz uzaklık veya evlilik nedenlerinden dolayı....
şuan yeni taşındığım yerde de iki arkadaş edinmiştim... birinin beni kullandığını hissettiğimden beri onada mesafeliyim...
belki yalnızım, belki hep evimde kendimle başbaşayım ama en azından kişliğimden ve onurumdan ödün vermediğim için mutluyum.... sırf çok dostum olsun diye bana ters gelen şeylere tahammül edip de göstermelik dostluk sürdürmem kimseyle...

Genişletmek için tıkla...

Boncuk4693 .!.:

Doğru yapmışsın canım emin ol öyle olanlar faydadan çok zarar verebilirler.Bir kaç tane arkadaşın olsun ama guvenebilecegin insanlar olsun.Canını sıkma insanın kafası oyle daha rahat oluyor tam tersine kendını daha güçlü hissetmelisin iradelisin peşinde hala koşmamışsn arkadaşının kımılerı menfaat ugruna yapışırlar birilerine artık eskısı gıbı arkadaşlık kalmadı ne yazıkkı insan guvenemıyor acaba arkamdan knuştumu benı kullanıyormu bunları dusunmek daha acı

Genişletmek için tıkla...