Doğru mu yaptım?

Geçmiş olsun. Derin bir yara..
Eşinizle paylasmanız bana göre yanliş değil. Geçmişte, yani olayın yaşandığı zaman neden aile bireylerinden biriyle paylaşmadınız bu durumu? Kim bilir başka kimin canı yanmıştır..
 
Üzüldüm yaşadıklarınıza. Eşinize anlatmakla tabi ki iyi yapmışsınız. Eşler hayat ortağımız değil midir? Ne için varlar ki? İyi günlerimizi de kötü günlerimizi de paylaşıp, birbirimize destek olamıyorsak, eş olmanın da manası yok. Umarım gittikçe daha iyi hissedersiniz. Ama ailenize anlatmalıydınız, hala anlatabilirsiniz. Anneniz hayatta mı, ona anlatın. (sonradan gördüm, vefat etmiş. Mekanı cennet olsun, Allah size de sabır versin. Peki başka yakınınız yok mu? Belki ona anlatabilirsiniz.) Bu sadece sizinle ilgili değil, bunu da düşünün. Böyle bir sapık muhakkak başka çocukları da taciz etmiştir, belki ediyordur. Birilerine anlatarak bunun önüne geçebilirsiniz belki.
 
Ailemle paylaşmaya korktum.
 
Teşekkür ederim. Anlatacağım kimsem yok malesef. Anlatırım ama herkese açıklama yapmak zorunda kalırım. Bu da beni daha kötü yapar. Şu an hazır değilim.
 
Teşekkür ederim. Anlatacağım kimsem yok malesef. Anlatırım ama herkese açıklama yapmak zorunda kalırım. Bu da beni daha kötü yapar. Şu an hazır değilim.
Öncelik sizsiniz tabi ki.
Bununla ilgili bir psikologa gitme şansınız var mı? Böyle çocukluk travmaları genelde atlatılmamış, sadece bastırılmış oluyor. =(
 
Artık içinde tutamayıp kusmışsun çokta iyi olmuş, içten içe sır gibi kendini yemenden iyidir. Helal olsun.
Hukuki süreç için birşey diyemem anladığım bir konu değil ama o kişi bunu reddedecektir ve savcılık bu suçlamayı açarken senden kanıt isteyecektir..
Söyleyememeni anlıyorum. Korku, utanç, insanların sana o gözle bakmasından çekinme... çok normal bi tepki aslında milyonlarca çocuk, genç kız, aynen bunu yaşıyor. Herkes ses çıkaramıyor malesef.
eşin kendini çok çaresizhissedecek. Belkide onca zaman o adamla normal şekilde görüştüğü zamanlar aklına gelip çıldıracak gidip iki yumruk atmak isteyecek. İnşallah sakin bir adamdır. Eğer artık dillendirmeye karar verdiysen bence teyzenden başla.İnanmak istemeyebilirler seni suçlayabilirler bunlara hazır ol. Bi yerde içinden atıp kendini iyileştirmenin yolu geçde olsa bunlarla yüzleşmekten geçiyor canım.
Çok geçmiş olsun Allah senide ailenide korusun
 
Öncelik sizsiniz tabi ki.
Bununla ilgili bir psikologa gitme şansınız var mı? Böyle çocukluk travmaları genelde atlatılmamış, sadece bastırılmış oluyor. =(
Ne güzel içimi okudunuz.
Bastırdım. Evet. Hayırlısı ile lı virüs olayları bitsin. Kpss sınavım geçsin. Gerekeni yapacağım. Psikologa gitmeyi düşünüyorum. Ama devlete değil. Özel terapi almak istiyorum. Köşeye biraz para atmam lazım
 
O kadar haklısınız ki. İnşaALLAH(c.c) eşim hep sakin kalır.
Yüzleşmeye hazır değilim. Düşüncesi bile ürkütüyor beni.
Dualarınız için teşekkür ederim. Amin cümlesiyle inşaALLAH(c.c)...
 
Çok çok normal...
Yoksa bunca sene evlenip çoluk çocuğa krışana kadar nasıl tutsun insan kendini..
Unutma ertelediğin her an bastırıyorsun. Kendi kendine zarar verirsin. Yıllarca için için hasta olmaktansa bir kere kus, at içinden. Ve psikolojik tedavi kesinlikle sana yardımcı olur. Göz ardı etme.
yıllarca içinde göğüsledin bunu, dışından çok daha rahat göğüslersin merak etme. Bazı travmaların zihinde canlandırılması onları gerçekten yaşamaktan daha beter tepkiler doğurur.
evladın ve eşin için iyileş.
Eşinde eğer yükselmeye başlarsa bu benim meselem de. Halledicem de. Sana manevi destek olsun ve yanında dik dursun. Haklıyken haksız duruma düşmeyin.Teyzenle konuşmayı erteleme bence .
Tekrar çok geçmiş olsun... hayatta ne geçmiyor ki? Bu da geçer. Merak etme..
 
Bastırdığımın farkındayım.
En çok ta kızım için iyi olmalıyım. Kızıma güzel örnek olmalıyım. Tedavi için en yajın zamanda harekete geçeceğim. Ruhumu iyileştireceğim. Geçecek... Kimse ettiği kötülük ile kalmayacak buna inanıyorum. Desteğiniz için teşekkür ederim. Hakkınızı helal edin. Vakit ayırıp yazmışsınız.
 
Seve seve ne demek..
Selametle inşallah.
Haklısın kızın duymamalı bencede.
iyi günlerde yazışalım
 
Ailemle paylaşmaya korktum.
Anladım.
Cocukluk arkadaşım, 8-9 yaşlarında iken bir aile dostları tarafından tacize uğradı. O da kimseye anlatamadı. Bana da yıllar sonra anlattı. Ağlamaktan boğulurcasına hem de..
Ama bir daha bu konuyu hiç konuşmadık. Sanırım paylaşma ihtiyacı duydu o an.
 
Onu anlayabiliyorum en derinden.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…