- 23 Ağustos 2011
- 5.411
- 9.344
- 148
- Konu Sahibi iyotsuztuz
-
- #1
Anneannem var, 65 yaşında. 10 seneden fazla süredir dizlerinden ameliyat olması gerekiyor ama yaptırmadı hiç. Doktorlar senelerce ertesi gün kalkacaksın, basit bir operasyon dediler ama yaptırmadı. Annem hastanede çalışıyor, muayene ettirmiş onu. Doktor ya baston kullan hastalığın ilerlemesin ya da 6 ay yatmayı göze al çünkü kalkamazsın bu ameliyattan demiş. Anneannem baston kullanmayı kabul etmiyor. O kadar yaşlı değilmiş. (!)
Ameliyat olacağım diye tutturdu. Dedem sağ. Üst katlarında da dayım oturuyor. Dayımın karısı ev hanımı, küçük çocukları da yok. Çocuklar 17 ve 19 yaşında, yengem 42.
Anneannemler haftasonu bize geldiler. Konuşurken laf arasında anneannem bize taşınmak istediğini, ona bakmamızı istediğini söyleyince annem çıldırdı ve bakmayacağımızı söyledi.
Çıldırmasının sebepleri şunlar;
*12 daireli apartmanları var, evimizin 500 mt falan ötesinde, o apartman dayıma verdiler tamamen, biz kirada oturuyoruz. 10 daire içi yapılı ve boş.
*Annem boşanırken cidden beş kuruş paramız yoktu, kendimizi toparlayana kadar yanınıza taşınalım dedik, evleri 5 oda bir salon, yer sıkıntısı yok. Anneannem istemedi. Kediniz var dedi. Ama şu an da kedimiz var.
*Yengem annemden sadece bir yaş büyük ve çalışmıyor, alt kata inip yemek yapması olsun, ufak tefek bakımı olsun çok zor değil. Dedem sapasağlam zaten belki ev dışından birinin yapacağı bakıma ihtiyacı bile olmayacak anneannemin.
*Anneannemler en son bizim evimize geçen nisanda, anneannem acile gittiklerinde girmişlerdi. Annemin hastanede çalıştığını yukarıda da yazdım, sebep o yani. Evlerimiz çok yakın ve kapımızı açmıyorlar çıkarları olmadığı sürece. Dizinden dolayı çok yürümek istemiyor da olabilir ama ikimiz de giriş kattayız ve mesafe gerçekten yok. Dedemin arabası falan da var zaten, istese bırakabilir.
*Geçen gün çok basit bir ameliyat oldum-20'lik dişle alakalı- ve anneannem ameliyat sonrası bana geçmiş olsun demedi, onunla markete gidip de poşet taşımadığım için söylendi. Hem de aynı gün, arada zaman yoktu. Ki grip olan insana bile geçmiş olsun denmez mi? Hala demedi.
Bu sebeple bakımı kabullenmedik. Annemle konuşmaya çalıştım. Söylediği şey; "bana değil, sana güveniyor zaten. hep evdesin sanıyor. Evet evdesin ama arada canın istiyor okula gidiyorsun, canın istiyor arkadaşlarınla çıkıyorsun, canın istemiyorsa yemek yapmıyorsun. Ben neden sana sorumluluk yükleyeyim. Bana zor durumda yardım etmeyen anama babama ben elimden geldiğince destek oldum. (Hastane işlerini kast ediyor.) Bugüne kadar kime yatırım yaptıysa biraz da o evladı baksın."
Hak vermiyor değilim anneme, çünkü zamanında annem evlenirken nikaha bile katılmamışlar. Hiçbir şey yapmamışlar. Boşanma döneminde babamın lehine şahitlik yapacaklardı az kalsın son anda babam vazgeçti hatta.
Ama yine de içim çok rahat değil. Sonuçta annemin annesi diye düşünüyorum ama yaptıkları hiç az şeyler değil. Malında mülkünde değilim ama iki evlat arasında bu kadar uçurum ayrım da yapılmaz ki.
Sizce bu işe hastaneye götürmek falan dışında karışmayarak doğru olanı mı yapıyoruz?
Ameliyat olacağım diye tutturdu. Dedem sağ. Üst katlarında da dayım oturuyor. Dayımın karısı ev hanımı, küçük çocukları da yok. Çocuklar 17 ve 19 yaşında, yengem 42.
Anneannemler haftasonu bize geldiler. Konuşurken laf arasında anneannem bize taşınmak istediğini, ona bakmamızı istediğini söyleyince annem çıldırdı ve bakmayacağımızı söyledi.
Çıldırmasının sebepleri şunlar;
*12 daireli apartmanları var, evimizin 500 mt falan ötesinde, o apartman dayıma verdiler tamamen, biz kirada oturuyoruz. 10 daire içi yapılı ve boş.
*Annem boşanırken cidden beş kuruş paramız yoktu, kendimizi toparlayana kadar yanınıza taşınalım dedik, evleri 5 oda bir salon, yer sıkıntısı yok. Anneannem istemedi. Kediniz var dedi. Ama şu an da kedimiz var.
*Yengem annemden sadece bir yaş büyük ve çalışmıyor, alt kata inip yemek yapması olsun, ufak tefek bakımı olsun çok zor değil. Dedem sapasağlam zaten belki ev dışından birinin yapacağı bakıma ihtiyacı bile olmayacak anneannemin.
*Anneannemler en son bizim evimize geçen nisanda, anneannem acile gittiklerinde girmişlerdi. Annemin hastanede çalıştığını yukarıda da yazdım, sebep o yani. Evlerimiz çok yakın ve kapımızı açmıyorlar çıkarları olmadığı sürece. Dizinden dolayı çok yürümek istemiyor da olabilir ama ikimiz de giriş kattayız ve mesafe gerçekten yok. Dedemin arabası falan da var zaten, istese bırakabilir.
*Geçen gün çok basit bir ameliyat oldum-20'lik dişle alakalı- ve anneannem ameliyat sonrası bana geçmiş olsun demedi, onunla markete gidip de poşet taşımadığım için söylendi. Hem de aynı gün, arada zaman yoktu. Ki grip olan insana bile geçmiş olsun denmez mi? Hala demedi.
Bu sebeple bakımı kabullenmedik. Annemle konuşmaya çalıştım. Söylediği şey; "bana değil, sana güveniyor zaten. hep evdesin sanıyor. Evet evdesin ama arada canın istiyor okula gidiyorsun, canın istiyor arkadaşlarınla çıkıyorsun, canın istemiyorsa yemek yapmıyorsun. Ben neden sana sorumluluk yükleyeyim. Bana zor durumda yardım etmeyen anama babama ben elimden geldiğince destek oldum. (Hastane işlerini kast ediyor.) Bugüne kadar kime yatırım yaptıysa biraz da o evladı baksın."
Hak vermiyor değilim anneme, çünkü zamanında annem evlenirken nikaha bile katılmamışlar. Hiçbir şey yapmamışlar. Boşanma döneminde babamın lehine şahitlik yapacaklardı az kalsın son anda babam vazgeçti hatta.
Ama yine de içim çok rahat değil. Sonuçta annemin annesi diye düşünüyorum ama yaptıkları hiç az şeyler değil. Malında mülkünde değilim ama iki evlat arasında bu kadar uçurum ayrım da yapılmaz ki.
Sizce bu işe hastaneye götürmek falan dışında karışmayarak doğru olanı mı yapıyoruz?