- 4 Şubat 2017
- 280
- 297
- 23
- Konu Sahibi filtercoffee
-
- #1
Herkese iyi akşamlar. Yaklaşık 1.5 yıldır evliyim, eşimle toplam 7yila yakın beraberliğimiz var. Ben kamuda çalışıyorum, çok şükür iyi kazanıyorum. Eşim özel sektördeydi ama radikal bir karar aldik ve işten ayrilip KPSS çalışmaya başladı. Eşimle memleketlerimiz farklı ve alakasız 3.bir şehirde yaşıyoruz. Şu an için tayin durumu yok.
Konuya gelecek olursam.... Konu bebek sahibi olmak. Bir yanım istiyor, artık yaş geldi geçiyor sonuçta.... Şu an hamile kalsam 29da anne olmuş olcam,eşim 32 olacak. Ama aklımı bu iş güç durumlari kurcalıyor. Eşim ola ki atandı ve başka bir yere gitti, napicaz diyorum,paramparça oluruz(tayin durumları çok sıkıntılı)...atanamazsa daha kötü, o zaman ne yapicaz bu şehirden nasıl cikicaz diyorum. Aileler uzakta, uzak olmak simdi bile bizi uzerken bebek olursa napariz...burda kimsemiz yok kim yardım edecek...kime emanet edicem bebeği....kimseye de gel benim bebeğime bak diyemem, ailelerimizin düzenini bozamam.... Tüm bunları düşündükçe korkuyorum tabi iyi bir anne olamamaktan, evle işle bebeği bir arada yurutememekten..... Bir yanım da artık anne baba olmamız lazım diyor.... bir taraftan da ya nankörlük yapıyorsam, ya biz isteyince de Allah vermezse diyorum.. Düşünüyorum işin içinden çıkamıyorum. İsterdim ki ya eşimin ya benim memleketimde olalım, eşimin işi oturmuş olsun. Bebeğim telaşın içine değil oturmuş bir düzenin içine olsun ama zaman akıp gidiyor. Geç kaliyormusum gibi hissediyorum. Tavsiyelerinize tecrubelerinize fikirlerinize ihtiyacım var. Sizce nasıl bir yol izlemeliyiz? Şimdiden teşekkürler
Konuya gelecek olursam.... Konu bebek sahibi olmak. Bir yanım istiyor, artık yaş geldi geçiyor sonuçta.... Şu an hamile kalsam 29da anne olmuş olcam,eşim 32 olacak. Ama aklımı bu iş güç durumlari kurcalıyor. Eşim ola ki atandı ve başka bir yere gitti, napicaz diyorum,paramparça oluruz(tayin durumları çok sıkıntılı)...atanamazsa daha kötü, o zaman ne yapicaz bu şehirden nasıl cikicaz diyorum. Aileler uzakta, uzak olmak simdi bile bizi uzerken bebek olursa napariz...burda kimsemiz yok kim yardım edecek...kime emanet edicem bebeği....kimseye de gel benim bebeğime bak diyemem, ailelerimizin düzenini bozamam.... Tüm bunları düşündükçe korkuyorum tabi iyi bir anne olamamaktan, evle işle bebeği bir arada yurutememekten..... Bir yanım da artık anne baba olmamız lazım diyor.... bir taraftan da ya nankörlük yapıyorsam, ya biz isteyince de Allah vermezse diyorum.. Düşünüyorum işin içinden çıkamıyorum. İsterdim ki ya eşimin ya benim memleketimde olalım, eşimin işi oturmuş olsun. Bebeğim telaşın içine değil oturmuş bir düzenin içine olsun ama zaman akıp gidiyor. Geç kaliyormusum gibi hissediyorum. Tavsiyelerinize tecrubelerinize fikirlerinize ihtiyacım var. Sizce nasıl bir yol izlemeliyiz? Şimdiden teşekkürler