Aslına bakarsan bi bakıma doğru demiş :) iki gün olmasa da 7 güne normal hayata dönüyorsun. Hatta ben ikinci gün eve geldiğimde direk Çamaşırları makineye atmıştım. Ertesi günde evi süpürmüştüm. Ama normal Doğum yapan yengemde benden çok dikiş vardı ve oturamıyordu rahat rahat. Ben sadece oturduğum yerden kalkarken destek almıştım ilk bir hafta. Tabi herkes farklı olabilir :)çok iyi anlıyorum sizi aynı sorun bende de var. insan üzülüyor bizimde en hassas zamanlarımız sonuçta. ne zaman yardıma çağırsam o gün perişan oluyorum. bende ne yapacağım hiçbir fikrim yok. sezeryan olacak ve yalnızım maalesef yardıma geliriz diyenler bir bir yan çizmeye başladılar bile. hatta bayramda sezeryan çok rahat biz normal doğurduğumuzda oturamıyorduk bile sen 2 günde ayağa kalkarsın diyen bir kayınvalidem bile var.
Hiç korkma. Benimde ilk kızım sezaryen ile doğdu İnan annem olmasa bile eşim ve ben herşeyi halledermişiz. Gözün korkmasın sakınilk çocuğum bu kadar yan çizmeye artık çağırmam. ama sezeryanda başıma ne gelecek bilmiyorum. çocuğuma kendim bakabilicekmiyim ayağa kalkabilicekmiyim. 2 saatte bir emzirmek var ya uyuya kalırsam yalnız bu işi götürebilir miyim? vb gibi sorular var aklımda. normal doğum yapsam hiç bu kadar takılmazdım ama sezeryan girince işin içine eğilip kalkamıyoruz, çocuğumuzu kucağımıza alamadık hatta yürümek eziyet diyen kadınları duyunca biraz korktum açıkçası. başıma ne geleceğini bilmiyorum şimdilik yaşayınca görücem artık.
Aynen :) İnan daha iki gün önce Kv, kp, annem, babam, kardeşim, kızım 8 kişiydik ve kahvaltıyı ben hazırladım :)) 33 günlük bebekle gece zaten uyumamıştım. Teşekkür ederim bu arada Allah razı olsun :)girlinred bebeğin hayırlı uğurlu olsun,kuzularini güle güle büyüt.Dediklerin çok doğru,üstüne anneler de dogumlarini hatırlayıp gece gündüz kendi şartlarını,dogumlarini anlatmaya başlamiyirlar mi !!inan catliyordum.Birinci haftadan itibaren onların kahvaltısını hazırlarken,kendi yatağımın çarşaflarıni değiştirirken buldum kendimi...en iyisi herkes bebeği görmeye gelip ikişer gün kalsin...onda da ayrı ayrı gelsinler mümkünse ...
ilk çocuğum bu kadar yan çizmeye artık çağırmam. ama sezeryanda başıma ne gelecek bilmiyorum. çocuğuma kendim bakabilicekmiyim ayağa kalkabilicekmiyim. 2 saatte bir emzirmek var ya uyuya kalırsam yalnız bu işi götürebilir miyim? vb gibi sorular var aklımda. normal doğum yapsam hiç bu kadar takılmazdım ama sezeryan girince işin içine eğilip kalkamıyoruz, çocuğumuzu kucağımıza alamadık hatta yürümek eziyet diyen kadınları duyunca biraz korktum açıkçası. başıma ne geleceğini bilmiyorum şimdilik yaşayınca görücem artık.
Daha 1 ay var bu kadar da abartmayın. Anne babanız size temizlik ve yemek yapmaya mi geldiler ayıp yahu..Böyle beklentiye girmeyin.35 haftalik hamileyim tahminen 1 ay icinde dogum yapacagim ve ailelerimizden ayri bir şehirde yasiyoruz. Son 1 ayim kaldi diye ailemi cagirdim geleli 1 hafta oldu ama simdiden pismanim.
Annem daha once şekeri yukseldiginden dolayi 3,4 gun hastanede yatti (1sene once) o gunden beri kendini seker hastasi zannediyor ve muthis sıkı bir diyeti var sabahtan kalkip kendine ekmek yapiyor hic bir ogununu atlamiyor ve kendine gul gibi bakiyor. Ancak konu bana gelince inanin umrunda bile degil kizim bisey ister misin kahvaltiyi ben hazirlayayim filan kesinlikle hic bir yardimi yok bana sadece kendine bakiyor babami da hasta olduguna oyle inandirmis ki babamda annemin etrafinda pervane.
Bu durum beni şimdiden bunaltti bana kimsenin bir yardimi olmadigi gibi ekstradan evde bir kalabalik ve iş yükü olustu 1 ay daha boyle gidebilir miyim bilmiyorum eşim aileme patlamak uzere her isimi esim ve kardeşim hallediyor evi temizliyorlar bana yardimci oluyorlar ama annemle babamin bu tavri beni gercekten strese surukluyor...
Bu arada gerek nazikce gerek sinirle uyardim bana bakmaya mi geldiniz kendinize mi diye laf bile soktum sonra pisman oldum kalplerini kiriyorum diye bi de oturdum ona agladim. Keske cagirmasaydim simdi ne yapacagim
Neden çağırdın ki,koskoca 1 ay var daha.3 cü çocuğumda bile son güne kadar yalnızdım,kahvaltımızı yapıp taksi çağırdık, annemlere uğrayıp çocuklarımı bıraktım,gittim hastaneye.Kalabalıkta stres kaçınılmaz son...35 haftalik hamileyim tahminen 1 ay icinde dogum yapacagim ve ailelerimizden ayri bir şehirde yasiyoruz. Son 1 ayim kaldi diye ailemi cagirdim geleli 1 hafta oldu ama simdiden pismanim.
Annem daha once şekeri yukseldiginden dolayi 3,4 gun hastanede yatti (1sene once) o gunden beri kendini seker hastasi zannediyor ve muthis sıkı bir diyeti var sabahtan kalkip kendine ekmek yapiyor hic bir ogununu atlamiyor ve kendine gul gibi bakiyor. Ancak konu bana gelince inanin umrunda bile degil kizim bisey ister misin kahvaltiyi ben hazirlayayim filan kesinlikle hic bir yardimi yok bana sadece kendine bakiyor babami da hasta olduguna oyle inandirmis ki babamda annemin etrafinda pervane.
Bu durum beni şimdiden bunaltti bana kimsenin bir yardimi olmadigi gibi ekstradan evde bir kalabalik ve iş yükü olustu 1 ay daha boyle gidebilir miyim bilmiyorum eşim aileme patlamak uzere her isimi esim ve kardeşim hallediyor evi temizliyorlar bana yardimci oluyorlar ama annemle babamin bu tavri beni gercekten strese surukluyor...
Bu arada gerek nazikce gerek sinirle uyardim bana bakmaya mi geldiniz kendinize mi diye laf bile soktum sonra pisman oldum kalplerini kiriyorum diye bi de oturdum ona agladim. Keske cagirmasaydim simdi ne yapacagim
Çok samimi söylüyorum dogur,toparlan öyle gelsinler.Cevremde çok güzel doğum anıları olan arkadaşlarım olduğu gibi evliliği catirdayanlar da var.Esim bir yandan kendi annesi ile bir yandan benimkisi ile uğraştı.Kendi yediklerinin bulasigini yikadilar (bulasik makinasinda) yorulduk dediler....akşam 6 olmuş bana çorba yapsinlarda ikinci öğünümu yiyeyim diye bekliyorum (sezeryandim çorba içindeki patatesi bile bagirsagim ceviremiyordu) KV hazır çorba yapalım dedi annem pizza söylesek yermisin ?diye sordu.Gene Allah razı olsun KV yaptı corbayi
hiç alakası yokilk çocuğum bu kadar yan çizmeye artık çağırmam. ama sezeryanda başıma ne gelecek bilmiyorum. çocuğuma kendim bakabilicekmiyim ayağa kalkabilicekmiyim. 2 saatte bir emzirmek var ya uyuya kalırsam yalnız bu işi götürebilir miyim? vb gibi sorular var aklımda. normal doğum yapsam hiç bu kadar takılmazdım ama sezeryan girince işin içine eğilip kalkamıyoruz, çocuğumuzu kucağımıza alamadık hatta yürümek eziyet diyen kadınları duyunca biraz korktum açıkçası. başıma ne geleceğini bilmiyorum şimdilik yaşayınca görücem artık.
Canım 37 hafta çalıştım.Hamileligimde tüm pencerelerim ve sokak kapım değişti.( bizim kararımız değildi) herşeyi eşimle ben hallettik .Evin temizligi,yemegi,utusu,dogum hazirligi zaten yeterince yorucuydu.Bir hafta boyunca iki günde bir çorba da pisirmeyeceklerse bence gelmeseler de olur.E Allah razı olsun,kavanozlayıp buzluğa atsaydın keşke önceden,teyzem hep der,nerde çokluk.................
ben zaten çok yatabilen biri değilim hastanede 2 gece tutuyoruz dediklerinde bile içim karardı.umarım kolay olur herşey, daha önce ameliyat tecrübesi bile yaşamadığımdan başıma ne gelecek bilmiyorum. yaşadığımda görücem artık. bakalım anlattıkları kadar abartılacak birşey varmıymış. belkide bu muydu diyip ayağa kalkarım belli mi olur :)kalkarsın hem kendi başına olunca daha rahat toparlarsın. zaten kalktıkça hareket ettikçe normale dönüyor yat yat iyileşilmez.
teşekkür ederim çok güzel moral oluyorsunuz bana. acaba toparlanmanız kaç gün sürdü? ağrıların geçmesi, doğrulabilme vs...Hiç korkma. Benimde ilk kızım sezaryen ile doğdu İnan annem olmasa bile eşim ve ben herşeyi halledermişiz. Gözün korkmasın sakın
ben zaten çok yatabilen biri değilim hastanede 2 gece tutuyoruz dediklerinde bile içim karardı.umarım kolay olur herşey, daha önce ameliyat tecrübesi bile yaşamadığımdan başıma ne gelecek bilmiyorum. yaşadığımda görücem artık. bakalım anlattıkları kadar abartılacak birşey varmıymış. belkide bu muydu diyip ayağa kalkarım belli mi olur :)
benim kendi annemde yan çizmede ustalasti.sezeryan olunca son aksam terketti.sürekli hastanede babamin hastane maceralarını anlatti.sancidan kivranirken .üzülüp daha bi moralimi bozdu.uykusuzluğa dayanamiyorum triplerine girdi.herkesin kayinvalidesi kalıyor dedi.herkesin ameliyattan düzelme süresi farklı.ben 10 günde adam gibi düzeldim.farketmeden üşüttugum icin gaz sancılarım oldu.10günden sonra daha bir normale döndüm.fakat bu seferde bebegimde gaz vardı biraz.bu sefer annem gece kalarak telafi etmeye çalıştı kendince kocam hoslanmasa da bu durumdan ses etmedi ama annem daha tripliydi bu konuda.gelme sürelerini kısalttı 40na bir kac gün kala gelmicem artık dedi.su sıralarda hasta karakterli kardeşimle uğraşıyor.bastan anlaştık bakıcam dedi.şimdi kardeşimin şahsıma yaptığı hakaretleri bos ver sen ona diye gecistirmeye calisiyor.kocamla da konusuyorum bu durumu adami durup dururken gazlamiyorum.kardesime karşı ama bilsin.kizima baktirirken hala homurdanip küfür ediyor.ona oluyorsa yani şöyle suratını hiç görmesem diyorum.ama kardeşimin bazı davranışları da müstehak annemeçok iyi anlıyorum sizi aynı sorun bende de var. insan üzülüyor bizimde en hassas zamanlarımız sonuçta. ne zaman yardıma çağırsam o gün perişan oluyorum. bende ne yapacağım hiçbir fikrim yok. sezeryan olacak ve yalnızım maalesef yardıma geliriz diyenler bir bir yan çizmeye başladılar bile. hatta bayramda sezeryan çok rahat biz normal doğurduğumuzda oturamıyorduk bile sen 2 günde ayağa kalkarsın diyen bir kayınvalidem bile var.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?