Merhabalar, önceden açmıştım durumumla alakalı konular. 1 yillik bir evliliğim var ve şu an yaşadığım şeylere inanamıyorum olduğum duruma
Eşimle kötü şeyler yaşadık 3. Kişiler yüzünden.Baba evine geldim geri döndüm ikna etti bi sekilde sözler vererek gelip aldılar beni . Esim ve ailesi beni ailemden koparmaya calisiyolardi. Gorumcemin esime attigi mesajlari gördüm her şeyi yuttum sabrettim ÇÜnku 8 aylık hamileydim. Birgun anneme kahvaltiya geldim olaylar vardı zaten eve dönmedim aradim esimi biseyler söyledim yolun açık olsun dedi, ben değer görmek istedim kendini ispat etmesini ama yapmadı. Eve gitmiş amcasi babami aradi falan kötü konuşmalar oldu kaldı öyle. Eşim kimseyi karistirtmadi bitirdim dedi herkese. Zaten zehir gorumcem herkese bağırıp çağırmış siz karismayin diye. Ben 1 hafta gecti eşime yazdim inanın çok çabaladım neler yaptım yuvam kurtulsun diye çünkü cocugumuz olcakti. Ben o cehennem binasına dönmeyi göze aldım o beni götürmeyi göze almadı yüzlerini yere egmisim ya. Neyse bekledim doguma kadar gelmedi doğum yaptım 2. Gun hastaneye geldi gordu gitti. Wptan engeli kaldırmıştı. Konuşuyoduk ama cocuk icin bi tek. Ben para istedim 2 gün sonra amacım çocuğu için bisey yapmasaydı, kavga ettik bi suru hakaret söz ve engelledi, 2 ay olcak iletişim yok bisey yok. Içim içimi yiyor sağlığım gitmiş anneyim ve guclu olmalıyım ama haksızlıklar bitiedi beni. Dava açmadım yapamadım onu bekledim ben kim ne derse desin ama olay nerelere geldi. Şimdi gitmek istesem de gidemiyorum yorgunum bitkinim. O süreç beni korkutuyo ya iyice kötü olursam cocuguma yetemezsem diye düşünüp duruyorum. Kimi dua et sabret diyo, kimi neredeyse yuzume tükürecek ama tek bildiğim kimsenin beni anlamadığı Rabbim kimseye yaşatmasın. İnsan yaşayınca çok zor çok. Cekismeli dava acicam acarsam ama neler yasicam daha neler gorucem bilmiyorum