Doğumdan sonra eşimle ipler koptu

Herkese hayırlı günler dilerim.

Nerde başlasam bilmiyorum ama bu bir iç dökme. Elbette tavsiyelerinize açığım benim de hatalarım varsa görmek isterim.


3 buçuk ay önce doğum yaptım. 2 yıllık evliyim. Doğuma kadar eşimle ufak tefek sorunlarımız olurdu ama hep konuşarak ve tatlıya bağlayarak çözerdik şiddetli kavgalarımız neredeyse olmadı. Ne zamanki doğum yaptım eşimde de bende de tahammül kalmadı birbirimize karşı. O kadar uzağız ki aynı evde yaşayan iki yabancı gibiyiz.Konuşarak halledemiyoruz direk ya kapılar çarpılıp odalar terk ediliyor ya da karşı taraf duymamazlıktan geliniyor. Ikimizde böyleyiz.

Birkaç örnek vereyim. Loğusalığı zor atlattım ya da henüz hala atlatamadım. Kaprisim hiç bitmedi eşime karşı. Sürekli herşeyden memnun olmayan biri haline dönüştüm. Sürekli eşime yakınıyorum midem ağrıyor diye. (3 aydır geçmek bilmeyen mide ağrım var. ) Doktor doktor geziyoruz ne hikmetse bir sorun bulamıyorlar. Psikologa gittim sorun sarınım benim. Çok nazlıyım. Oğlum çok zor sürekli ağlayan kucakta sakinleşen benden başkasında durmayan bir bebek. Çok yoruldum arkadaşlar tükendim resmen elim kolum kalkmıyor artık. Bende öfkemi eşimden çıkarmaya başladım. Yemek yetişmiyor, kıyafetler ya geç yıkanıyor ya da günlerce ütü bekliyor dayanamayıp eşim yapıyor. Ama öyle bir suratı var ki anlatamam size. Sanki ben zorla yap diyorum. Bir iş yapar kendi isteyerek sonra da başa kalkıyor. Evi süpürür şaka yaptığını sanarak ahh ahh ben de olmasan kim yapacak ki falan der. Veya alttan alttan annem 5 çocuğu ne güzel büyütmüş der. Oysa ben ondan iş beklemiyorum. Belki 4 4 lük değil ama herşeye yetişmeye çalışıyorum. Herkesin kapasiteside bebeğide bir degil ki. Ben de sinirlenip söyleniyorum. O da şaka yapıyorum der güler pişkin pişkin. Zoruma gidiyor sanki keyfimden işler birikiyor gibi davranıyor. Birbirimizi bir kaşık suda boğacak gibiyiz. Konuşmaya çalıştım ama sonu hep git odana istemiyorsan evden gidebilirsin ben buyum diyerek bitirdim. Artık sabredemiyorum. Sürekli eleştiriyor. Eskiden böylr değildi gerçekten ne oldu anlam veremiyorum. Siz eğer anladıysanız açıklar mısınız?

Dediğim gibi son zamanlar da iyice uzaklaştık. Eve gelir ya tv izler ya telefon oynar asla laf atmaz konuşmaz suratı beş karış bende laf atmam o yok gibi davranırım. Bazen ayna da kendime bakıyorum her yerim kusmuk, kokuyor bazen saçlarım yağlanmış ve birbirine girmiş oluyor. Oturup ağlıyorum geceleri ben eskiden bu değildim. Eşim eve gelir gelmez sarılır iltifatlar ederdi. Sürekli benimle ilgilenirdi. Ben daha bakımlıydım. Şimdi mecburiyetten yüzüme bakıyor sanki.

Acaba artık beni sevmiyor mu diyorum. Dırdırlarım, gereksiz yakınmalarım, sürekli hastayım deyişlerim onu da mi yordu ondan mı uzak davranıyor bana diyorum. Sürekli bi soğuk savaş halindeyiz. Birbirimizle pek konuşmayız konuşursak da tersleyerek soğuk bir şekilde. Evde herkes sessiz sedasız kendi görevini yapıyor. Yataklarıda ayırdık ben daha sıcak olduğu için ve oğlum her saat uyandığı için oğlumun odasında yatıyorum. Eşimin uykusu hassas uyanırsa da uyuyamaz sabah işe gidecek diye doğumdan beri ayrı yatıyoruz. Burda mı hata yaptım acaba?

Bi de utanarak söylüyorum birliktede olmuyoruz. Ben genelde hep bir bahane halindeyim. Aslında bahane değil ama o öyle sanıyor. Tüm gün yoruluyorum. Akşam olunca tek istediğim uyumak oluyor. Oğlum gece 12 buçuktan önce uyumuyor beş dakika da bir uyanır uyusada, 12 buçuktan sonra düzenli uyuyor. Eşim de o saatten sonra hiç olmazsa 1 saatimi ayırmamı istiyor yani benim uyumam 2 yi buluyor bu da beni yoruyor ve malesef reddediyorum. Şimdi çok pişmanım artik eşimde iyice soğudu belki de bundan kaynaklı.

Çok karışık yazmış olabilirim bebeğimle ilgileniyorum bir yandan. Bir de kafamı toplayamiyorum. 4 kez yazıp yazıp sildim bundan öncesi destan gibiydi kimseyi yormak istemiyorum en kısa hali bu. Ayrıntıya pek girmedim aslında.

Not. Bebeğimle ilgilendiğim için geç yazabilirim. Yine de tüm yorumları okuyacağım. Herkese teşekkür eder ve önerileriniz beklerim. Benim gibi zor bebeği olanlar nasıl yetişiyorsunuz herşey lütfen yol gösterin.




güncelleme sayfa 9 da

Hepsini okumadım ..
Ama Eşiniz omuzlarınızın üstündeki yükü hafifletmediği için bütün yükü omuzlarınıza yüklediği için gerçekten yorulmuş olabilirmisiniz ..
Benimde doğumdan sonra birçok sorunum oldu ..
Ama eşim ben işten gelince yemek yaparsın ben çoçuğa bakarım diyor gece o uyutuyor kendime ayıracak vaktim oluyor izinli günlerinde o çocukla ilgilenirken ben temizlik yapıyorum .
Bence herşeyi sizden bekliyor sizde hem lohusalık hemde ekstra çocuğa alışma süreci derken bubalmışsınız ..

Bu hikayede baş karakter sizsiniz. Artık bir çoğunuz var ve hayatınızı ona göre düzenleyin. Kusmuklu geZmeyin, kendinize özen gösterin. Eğer mümkünse 1-2 aylığına aileden birinden yardım isteyin. Eşinizi bu kadar ihmal etmeyin derin ben. Çünkü erkekler birden baba olamıyor, babalık zamnla öğrenilen bir şey, annelik gibi değil. Eşiniz elbette ev işlerine yardım edecek, yaptığı şakaları da duymamazlıktan gelin.

Eşinizin size yardım edip anlayis göstermesi gereken bir dönemdesiniz evet ama olaya kendi acınızdan bakarsanız , hatalarınızın farkındasınız, yani bir duş alacak kadar da mı vaktiniz olmuyor tüm gün , yada üzerinizi neden değiştirimiyorsunuz, isterseniz vakit bulabilirsiniz, bebeğiniz olmasi bunlara engel değil o zamanları bizzat yasayan biri olarak söylüyorum.
Evet gereksiz yakınma ve dırdır insanı en yakınlarından birle soğutur. Ve cinsellik evliligin olmazsa olmazıdır onu sürekli ertelemeniz aranizdaki uçurumu daha da açar.
Bence biraz toparlanıp kendinize gelin :) güzel bir duş alın, güler yüzle, en az dırdırla yaklasın esinize ..

Bebeginiz hayirli olsun, saglikli mutlu yasayin hep beraber

BIz de dogum sonrasinda cinsel sorunlar yasadik,ama kavgadir kapi carpmadir kusmektir falan olmadi. Birbirinize biraz zaman verirseniz ve sakince konusabilirseniz duzelir. Ama kapris ve naz kesinlikle bu donemde zaten cani burnunda olan insanlari birbirinden daha da uzaklastiriyor. Kolay degil eve yeni bir can katilmis,surekli agliyor ve ilgi istiyor. Ikinizin de bu hale gelmesi normal

Inanın bunlar çoğu insanın doğumdan sonra yaşadığı şeyler. Gergin,huzursuz olmak,bakım yapamamak ve hatta kusmuk kokmak. Bebeğe ve anneye göre değişmekle beraber 6.aydan sonra biraz daha rahatlicaksiniz.
Biraz daha sabırlı olmaya çalışın. Pratik olmak işinize yarar. Kolay yemekler.bebek uyurken detaya girmeden ortalığı toplamak. Ütü için bebeği babasına bırakın siz en önemlileri olacak şekilde utuyu yapin. Yardım istemekten çekinmeyin. Ne istediğinizi ima ederek değil acikca soyleyin

Bebekten sonra hiç bişey eskisi gibi olmuyor maalesef önce bunu kabullenmeniz gerek
Eşinle gezip tozma sinema keyfi ve benzeri şeyler hatta kişisel bakım bile zor hale gelebiliyor kendimden biliyorum
Benimde 14 aylık bi kızım var tabii olarak ona uymak zorunda kalıyorum
Ayrıca okula giden bir kızım daha var onun ödevleri ev işi yemek çamaşır bulaşık derken günün bittiğini anlamıyorum çoğu zaman
Yapamadığın yerde yetiştircem diye kendini paralama bırak olduğu kadar olsun benimde birikmiş ütüm var elbet yaparım bi ara
Eşin çok rahatsızsa bu durumdan sana bir yardımcı tutsun en azından haftada iki gün sende rahatlarsın ayrıca
Bebekli olan her kadın aynı durumlardan geçiyor önemli olan eşinin tutumu
Onlar herşey eskisi gibi kaldığı yerden devam etsinler istiyorlar ama olmuyo öyle
Bende bebeğim uyusada uyusam diye bakıyorum
Kendine biraz zaman ver düzelecektir eşinlede ağız dalaşına girme
Çok biliyosa konuşmak yerine sana yardımcı olsun lafla baba olunmuyor öyle

Eşiniz söylense de (bence gerçekten şaka yapıyor olabilir) size yardımcı oluyor.
Bana agresif taraf sizsiniz gibi geldi. Herşeye alınan, söylenen, hastalık hastası, nazlı, bakımsız, yatak ayıran ve eşini sürekli reddeden bir kadının karşısında melek de olsa bir yerden sonra sinirleri yıpranır diye düşünüyorum.
Bir çok insan ilk aylarda zorlanır, bebekleri zordur falan filan ama annelik kadınlığınızın önüne geçmemeli.
Bebek uyuyunca beş dakikalık bir duş ya da en azından eşin gelmesine yakın biraz temizlenip üst baş değiştirmek yapılmayacak şey değil.
Ev işlerini de düzene koyun, yetişemediğiniz yerde eşinizden yardım isteyin ki ediyormuş zaten. Yani makinaya çamaşır atmak 5 sermek 10 dakika bişey. Elde yıkamıyorsunuz ya. Salmayın bu kadar kendinizi.

aslında sizde yanlışınızın farkındasınız ... öfkenizi biraz kontrol altına alsanız,konuşmadan önce bir nefes alıp yatıştırın kendinizi .

Klasik yeni anne sendromu.

Hata yapıyorsunuz, hem de büyük hata.
Öncelikle çalışmıyorsunuz, anlatımızdan bunu anladım.

İlk adım olarak, aile büyüklerinden anneniz veya kayınvalideniz kim yakınınızda ve gelebilecek durumdaysa, arada bir onu çağırın size destek olması açısından.
Sonra ufak ufak bebeğinizi bu aile büyüklerine alıştırın, aman evladımdır kimseciklere bırakamam kafası yaratmayın kendinizde. İnsanız nefes almaya ihtiyacımız var.

Rutin oluşturun kendinize.
Sabah kalkınca bebeğinizle ilgilendiğiniz vakitlerden ilk fırsat bulduğunuzda kendinize de bakın.
Bırakmayın bıyıklarınızı kaşlarınızı kendi haline, ufak şeyler bunlar ama göz var nizam var, düzeni sever erkekler.

Gündüz düzenini akşama taşıyın.
Eşinizi alın karşınıza "hayatım gerginiz, bebek doğdu düzenimiz alt-üst oldu, nolur birbirimize tolerans gösterelim, ben seninle ilgilenmek istiyorum ancak görüyorsun tüm gün koşturmaktan bende helak oluyorum, arada çocuğu tutsan da rahat rahat banyomu yapsam" gibilerinden bir konuşma yapın, tatlı dille, güler yüzle, sizi anlamasını sağlayın.
Dediğim gibi düzen şart, düzeninizi bulamadığınız için o ütüler birikiyor, o çamaşırlar dağ gibi oluyor.

Benim 2 tane oğlum var.
Benim de düzenim şaşıyor zaman zaman ama eşimi eskisi gibi boşlamıyorum.
Erkek neticede, eşine ihtiyacı var her anlamda.
Biz eşimle bir bardak kahveyi bile başbaşa içtiğimizde, eşim ile mutlu oluyoruz.
Çocuklar uyuduktan sonra kendimize vakit ayırmanın, iki kelam etmenin de ayrı bir güzelliği var.

Anneler farkında değiller, ancak emzirme döneminde özellikle kadınlar cinsel isteksizlikler yaşar.
Emzirme dönemini atlattıktan bir süre sonra hormonlar eski haline dönebiliyor malesef ki.
Bir çok kadında bunun farkında olmadığından, cinsel anlamda eşlerinden uzaklaşırlar.
Halbu ki yapmayın bunu, sokmayın aranıza bu şekilde bir soğukluğu.
Sonrasında olan aranızdaki ilişkiye oluyor.

Benim diyen dayanamaz (dayananlara ben bile hayret ederim) her gün eşinin gönlünü yapmaya.
Ancak haftada 2-3 gün ayırmak zor olmasa gerek.
Evde olduğunuz için kadın olarak biraz uykunuzdan feragat edebilirsiniz.
Ancak bunlar karşılıklı, siz birşeylerden feragat ederken, eşinizde birşeylerden feragat etmeli.
Atıyorum yıkanacakları makinaya atabilmeli, atla deve değil.
Bir süpürge açabilir, zor birşey değil nihayetinde.
Bir akşam sofrayı o kurabilir, maksat sizi bir nebze rahatlatmak olsun.

Konuşun, herşeyin başı iletişim.
Vurmayın kapıları, kırmayın kalplerinizi.
Bu sizin yaşadığınız yeni hayatınıza adapte olma sancıları başka birşey değil aslında.
Çocuklu hayat tabii ki kolay değil, eski rahatlık, eski düzen hiç bir zaman geri gelmeyecek.
Artık hayatınız o minicik yavrunun etrafında dönecek.
Kendinizi ona adapte edin, bebeğiniz size adapte olmayacak.

Bütün bunları bir de 2 çocukla düşünün, ben de çok zorluklar yaşıyorum.
Ama öğrendiğim birşey var, hiç bir zorluk aşılamaz değil.
Yeterki eşler arasındaki o sihirli bağ ve sevgi ekilmesin...

kendinize çeki düzen verin.. sorun sizsiniz.. bir an evvel toparlanın.. eşiniz anlatımlarınızla naif birine benziyor.. aralarda iki latife yapmış çok mu?? siz kendiniz diyorsunuz sürekli bir şikayet halindeymişsiniz.. o kadar sizi alttan almış.. sizi şaka yaptım diye düzelttiği halde kendisini memnun değilsiniz.. herkes çocuk doğuruyor herkesin çocuğu huysuz olabilir amam bunların altına sığınmayın.. sonra evlilikte cinsellik olmazsa olmaz bir kavram..özellikle erkekler için.. ne var canım bir iki gece de aralıklı olarak uykusuz kalın ne olacak.. günler geçer.. bebeğiniz büyür hepsi geçer gider.. ama aranıza bir soğukluk girdi mi onun geçmesi o sıcaklığı tekrar yakalamak işte o imkansız gerçekten.. yapmayın silkelenin ve eşinize ve kendinize daha çok vakit ayırın.. bebeğinizden sonra en azından.. saat gece 12 den sabaha kadar çook zaman var..neler neler yapmaz insan.. her gün olmasa da hafta da en azından bir iki kez kendinize zaman ayırın lütfen.

okuyamadım ya hepsini.ama ne bilim çok basit şeylerden büyüyen olaylar.kırılmalar nazlanmalar falan oyyy

Dır dır , vır vır herkesi yorar .
Hatta kusmuktan daha çok tiksindirir..
Üzgünüm ama doğurmayı siz seçtiniz.
Doğum yapınca bütün hayat böyle kayıyorsa çok fena ya

İkinizde haklısınız ama erkekler babalığı hemen idrak edemiyorlar. Bu durumlarda kadınlar kendilerini toplamazlarsa erkekler fedakarlık yapmıyor.

Bence kendinizi cok birakmissiniz. Saçlarınızı boyatin evde giymek icin sık esofmanlar alın bebek uyuduğunda duş alın evdeki isler icin plan yapın. Mide ağrılarınız da stresli ruh halinizde azalacaktır. Gule gule büyütün bebeğinizi

darlyda .!.:

Herkese hayırlı günler dilerim.

Nerde başlasam bilmiyorum ama bu bir iç dökme. Elbette tavsiyelerinize açığım benim de hatalarım varsa görmek isterim.


3 buçuk ay önce doğum yaptım. 2 yıllık evliyim. Doğuma kadar eşimle ufak tefek sorunlarımız olurdu ama hep konuşarak ve tatlıya bağlayarak çözerdik şiddetli kavgalarımız neredeyse olmadı. Ne zamanki doğum yaptım eşimde de bende de tahammül kalmadı birbirimize karşı. O kadar uzağız ki aynı evde yaşayan iki yabancı gibiyiz.Konuşarak halledemiyoruz direk ya kapılar çarpılıp odalar terk ediliyor ya da karşı taraf duymamazlıktan geliniyor. Ikimizde böyleyiz.

Birkaç örnek vereyim. Loğusalığı zor atlattım ya da henüz hala atlatamadım. Kaprisim hiç bitmedi eşime karşı. Sürekli herşeyden memnun olmayan biri haline dönüştüm. Sürekli eşime yakınıyorum midem ağrıyor diye. (3 aydır geçmek bilmeyen mide ağrım var. ) Doktor doktor geziyoruz ne hikmetse bir sorun bulamıyorlar. Psikologa gittim sorun sarınım benim. Çok nazlıyım. Oğlum çok zor sürekli ağlayan kucakta sakinleşen benden başkasında durmayan bir bebek. Çok yoruldum arkadaşlar tükendim resmen elim kolum kalkmıyor artık. Bende öfkemi eşimden çıkarmaya başladım. Yemek yetişmiyor, kıyafetler ya geç yıkanıyor ya da günlerce ütü bekliyor dayanamayıp eşim yapıyor. Ama öyle bir suratı var ki anlatamam size. Sanki ben zorla yap diyorum. Bir iş yapar kendi isteyerek sonra da başa kalkıyor. Evi süpürür şaka yaptığını sanarak ahh ahh ben de olmasan kim yapacak ki falan der. Veya alttan alttan annem 5 çocuğu ne güzel büyütmüş der. Oysa ben ondan iş beklemiyorum. Belki 4 4 lük değil ama herşeye yetişmeye çalışıyorum. Herkesin kapasiteside bebeğide bir degil ki. Ben de sinirlenip söyleniyorum. O da şaka yapıyorum der güler pişkin pişkin. Zoruma gidiyor sanki keyfimden işler birikiyor gibi davranıyor. Birbirimizi bir kaşık suda boğacak gibiyiz. Konuşmaya çalıştım ama sonu hep git odana istemiyorsan evden gidebilirsin ben buyum diyerek bitirdim. Artık sabredemiyorum. Sürekli eleştiriyor. Eskiden böylr değildi gerçekten ne oldu anlam veremiyorum. Siz eğer anladıysanız açıklar mısınız?

Dediğim gibi son zamanlar da iyice uzaklaştık. Eve gelir ya tv izler ya telefon oynar asla laf atmaz konuşmaz suratı beş karış bende laf atmam o yok gibi davranırım. Bazen ayna da kendime bakıyorum her yerim kusmuk, kokuyor bazen saçlarım yağlanmış ve birbirine girmiş oluyor. Oturup ağlıyorum geceleri ben eskiden bu değildim. Eşim eve gelir gelmez sarılır iltifatlar ederdi. Sürekli benimle ilgilenirdi. Ben daha bakımlıydım. Şimdi mecburiyetten yüzüme bakıyor sanki.

Acaba artık beni sevmiyor mu diyorum. Dırdırlarım, gereksiz yakınmalarım, sürekli hastayım deyişlerim onu da mi yordu ondan mı uzak davranıyor bana diyorum. Sürekli bi soğuk savaş halindeyiz. Birbirimizle pek konuşmayız konuşursak da tersleyerek soğuk bir şekilde. Evde herkes sessiz sedasız kendi görevini yapıyor. Yataklarıda ayırdık ben daha sıcak olduğu için ve oğlum her saat uyandığı için oğlumun odasında yatıyorum. Eşimin uykusu hassas uyanırsa da uyuyamaz sabah işe gidecek diye doğumdan beri ayrı yatıyoruz. Burda mı hata yaptım acaba?

Bi de utanarak söylüyorum birliktede olmuyoruz. Ben genelde hep bir bahane halindeyim. Aslında bahane değil ama o öyle sanıyor. Tüm gün yoruluyorum. Akşam olunca tek istediğim uyumak oluyor. Oğlum gece 12 buçuktan önce uyumuyor beş dakika da bir uyanır uyusada, 12 buçuktan sonra düzenli uyuyor. Eşim de o saatten sonra hiç olmazsa 1 saatimi ayırmamı istiyor yani benim uyumam 2 yi buluyor bu da beni yoruyor ve malesef reddediyorum. Şimdi çok pişmanım artik eşimde iyice soğudu belki de bundan kaynaklı.

Çok karışık yazmış olabilirim bebeğimle ilgileniyorum bir yandan. Bir de kafamı toplayamiyorum. 4 kez yazıp yazıp sildim bundan öncesi destan gibiydi kimseyi yormak istemiyorum en kısa hali bu. Ayrıntıya pek girmedim aslında.

Not. Bebeğimle ilgilendiğim için geç yazabilirim. Yine de tüm yorumları okuyacağım. Herkese teşekkür eder ve önerileriniz beklerim. Benim gibi zor bebeği olanlar nasıl yetişiyorsunuz herşey lütfen yol gösterin.

Genişletmek için tıkla...

Çok yorucu bir süreçtesiniz kızım büyürken inan hiç uyku uyumadım bir sene hemde hiç düzene gitmedi sabahlar kadar uyumazdı bebeğim ama eşimle yataklarımızı ayırmadık bebeğim uyuyana kadar salonda vakit geçirdm işe gitmesine 5dk da kalsa yanına yattım evet bakımsızdm rahatsızdm koktum ama eşimden hiç uzak olmayı tercih etmedm bnmde ütülerim çok bekledi eşimin kızdığı söylendiğide oldu ama inan geçiyor hepsi sıkma canını sakın

Depresyonda mısınız? Eşinizi geçtim kendiniz için temiz durmanız gerekir. Sürekli hastalık psikolojisindesiniz sanırım. Cinsel ilişki de yok. Bence iyi bir psikologa gidin ve yardım alın.

O minicik bebege yazik degil mi?
Aranizdaki iletisimi onun hatrina bari duzeltin.
Kisisel bakima eskisi gibi saatler ayiramiyoruz ama bir dus almak o kadar sorun degil.
Banyo isini evde tekken bile halledebilirsin.
Ben oglumu ana kucaginda dus kabinin yanina koyup onunla muhabbet ede ede yikanirdim,aglasa da bi sac yikama bi liflenme surse surse 10 dk suruyor hizli olunca.
O kadarcik aglasa bisey olmaz, en azindan anne mutlu olur temiz olur.
Yemek icin en iyisi buzlukta haslanmis nohut, kuru fasulye borulce,kasap kofte vs bulundurup iki dk da cozdurup sipsak yemekler uretmek, yanina da bir corba bitti gitti.
Ev temizligine esin yardim etsin, icin rahat etmiyorsa bi sling al, koy bebegi icine, supurup silmek o zaman cok kolay, hemen bebekte o gurultude mis gibi uyur.
Sikayet konusuna gelince..
Kimse kimsenin stres topu degil, birbirinizde toksik etki birakmaya hakkiniz yok, bence sikayet etmeyi azalt, midenin agrisina esinin yapabilecegi ne var mesela? En fazla agri kesici icersen suyunu getirir o kadar.