Doğumdan sonra eşimle ipler koptu

darlyda .!.:

Herkese hayırlı günler dilerim.

Nerde başlasam bilmiyorum ama bu bir iç dökme. Elbette tavsiyelerinize açığım benim de hatalarım varsa görmek isterim.


3 buçuk ay önce doğum yaptım. 2 yıllık evliyim. Doğuma kadar eşimle ufak tefek sorunlarımız olurdu ama hep konuşarak ve tatlıya bağlayarak çözerdik şiddetli kavgalarımız neredeyse olmadı. Ne zamanki doğum yaptım eşimde de bende de tahammül kalmadı birbirimize karşı. O kadar uzağız ki aynı evde yaşayan iki yabancı gibiyiz.Konuşarak halledemiyoruz direk ya kapılar çarpılıp odalar terk ediliyor ya da karşı taraf duymamazlıktan geliniyor. Ikimizde böyleyiz.

Birkaç örnek vereyim. Loğusalığı zor atlattım ya da henüz hala atlatamadım. Kaprisim hiç bitmedi eşime karşı. Sürekli herşeyden memnun olmayan biri haline dönüştüm. Sürekli eşime yakınıyorum midem ağrıyor diye. (3 aydır geçmek bilmeyen mide ağrım var. ) Doktor doktor geziyoruz ne hikmetse bir sorun bulamıyorlar. Psikologa gittim sorun sarınım benim. Çok nazlıyım. Oğlum çok zor sürekli ağlayan kucakta sakinleşen benden başkasında durmayan bir bebek. Çok yoruldum arkadaşlar tükendim resmen elim kolum kalkmıyor artık. Bende öfkemi eşimden çıkarmaya başladım. Yemek yetişmiyor, kıyafetler ya geç yıkanıyor ya da günlerce ütü bekliyor dayanamayıp eşim yapıyor. Ama öyle bir suratı var ki anlatamam size. Sanki ben zorla yap diyorum. Bir iş yapar kendi isteyerek sonra da başa kalkıyor. Evi süpürür şaka yaptığını sanarak ahh ahh ben de olmasan kim yapacak ki falan der. Veya alttan alttan annem 5 çocuğu ne güzel büyütmüş der. Oysa ben ondan iş beklemiyorum. Belki 4 4 lük değil ama herşeye yetişmeye çalışıyorum. Herkesin kapasiteside bebeğide bir degil ki. Ben de sinirlenip söyleniyorum. O da şaka yapıyorum der güler pişkin pişkin. Zoruma gidiyor sanki keyfimden işler birikiyor gibi davranıyor. Birbirimizi bir kaşık suda boğacak gibiyiz. Konuşmaya çalıştım ama sonu hep git odana istemiyorsan evden gidebilirsin ben buyum diyerek bitirdim. Artık sabredemiyorum. Sürekli eleştiriyor. Eskiden böylr değildi gerçekten ne oldu anlam veremiyorum. Siz eğer anladıysanız açıklar mısınız?

Dediğim gibi son zamanlar da iyice uzaklaştık. Eve gelir ya tv izler ya telefon oynar asla laf atmaz konuşmaz suratı beş karış bende laf atmam o yok gibi davranırım. Bazen ayna da kendime bakıyorum her yerim kusmuk, kokuyor bazen saçlarım yağlanmış ve birbirine girmiş oluyor. Oturup ağlıyorum geceleri ben eskiden bu değildim. Eşim eve gelir gelmez sarılır iltifatlar ederdi. Sürekli benimle ilgilenirdi. Ben daha bakımlıydım. Şimdi mecburiyetten yüzüme bakıyor sanki.

Acaba artık beni sevmiyor mu diyorum. Dırdırlarım, gereksiz yakınmalarım, sürekli hastayım deyişlerim onu da mi yordu ondan mı uzak davranıyor bana diyorum. Sürekli bi soğuk savaş halindeyiz. Birbirimizle pek konuşmayız konuşursak da tersleyerek soğuk bir şekilde. Evde herkes sessiz sedasız kendi görevini yapıyor. Yataklarıda ayırdık ben daha sıcak olduğu için ve oğlum her saat uyandığı için oğlumun odasında yatıyorum. Eşimin uykusu hassas uyanırsa da uyuyamaz sabah işe gidecek diye doğumdan beri ayrı yatıyoruz. Burda mı hata yaptım acaba?

Bi de utanarak söylüyorum birliktede olmuyoruz. Ben genelde hep bir bahane halindeyim. Aslında bahane değil ama o öyle sanıyor. Tüm gün yoruluyorum. Akşam olunca tek istediğim uyumak oluyor. Oğlum gece 12 buçuktan önce uyumuyor beş dakika da bir uyanır uyusada, 12 buçuktan sonra düzenli uyuyor. Eşim de o saatten sonra hiç olmazsa 1 saatimi ayırmamı istiyor yani benim uyumam 2 yi buluyor bu da beni yoruyor ve malesef reddediyorum. Şimdi çok pişmanım artik eşimde iyice soğudu belki de bundan kaynaklı.

Çok karışık yazmış olabilirim bebeğimle ilgileniyorum bir yandan. Bir de kafamı toplayamiyorum. 4 kez yazıp yazıp sildim bundan öncesi destan gibiydi kimseyi yormak istemiyorum en kısa hali bu. Ayrıntıya pek girmedim aslında.

Not. Bebeğimle ilgilendiğim için geç yazabilirim. Yine de tüm yorumları okuyacağım. Herkese teşekkür eder ve önerileriniz beklerim. Benim gibi zor bebeği olanlar nasıl yetişiyorsunuz herşey lütfen yol gösterin.

Genişletmek için tıkla...

Kajmery34 .!.:

Öncelikle evladınızı güzel günlerde ve birlikte büyütün inşallah.
Beni yanlış anlayıp darılmayın ama ben sizi haksız buldum.
Eşiniz yine sizi kırmamaya çabalıyor. Adam konuşamıyor çünkü siz genelde barut gibi oluyorsunuz.
Konuşsak kavga olabilir ihtimali ile susuyordur. Acaba bebeğe sizden başka bakabilecek bir anneniz yada kayınvalideniz yok mu?
En azından 1-2 saat baş başa kalırsınız.

Genişletmek için tıkla...

sKsEsLsEsBsEsK .!.:

Hepsini okumadım ..
Ama Eşiniz omuzlarınızın üstündeki yükü hafifletmediği için bütün yükü omuzlarınıza yüklediği için gerçekten yorulmuş olabilirmisiniz ..
Benimde doğumdan sonra birçok sorunum oldu ..
Ama eşim ben işten gelince yemek yaparsın ben çoçuğa bakarım diyor gece o uyutuyor kendime ayıracak vaktim oluyor izinli günlerinde o çocukla ilgilenirken ben temizlik yapıyorum .
Bence herşeyi sizden bekliyor sizde hem lohusalık hemde ekstra çocuğa alışma süreci derken bubalmışsınız ..

Genişletmek için tıkla...

Aycemil .!.:

Bu hikayede baş karakter sizsiniz. Artık bir çoğunuz var ve hayatınızı ona göre düzenleyin. Kusmuklu geZmeyin, kendinize özen gösterin. Eğer mümkünse 1-2 aylığına aileden birinden yardım isteyin. Eşinizi bu kadar ihmal etmeyin derin ben. Çünkü erkekler birden baba olamıyor, babalık zamnla öğrenilen bir şey, annelik gibi değil. Eşiniz elbette ev işlerine yardım edecek, yaptığı şakaları da duymamazlıktan gelin.

Genişletmek için tıkla...

darkmore .!.:

Bebeginiz hayirli olsun, saglikli mutlu yasayin hep beraber

BIz de dogum sonrasinda cinsel sorunlar yasadik,ama kavgadir kapi carpmadir kusmektir falan olmadi. Birbirinize biraz zaman verirseniz ve sakince konusabilirseniz duzelir. Ama kapris ve naz kesinlikle bu donemde zaten cani burnunda olan insanlari birbirinden daha da uzaklastiriyor. Kolay degil eve yeni bir can katilmis,surekli agliyor ve ilgi istiyor. Ikinizin de bu hale gelmesi normal

Genişletmek için tıkla...

opshi .!.:

Inanın bunlar çoğu insanın doğumdan sonra yaşadığı şeyler. Gergin,huzursuz olmak,bakım yapamamak ve hatta kusmuk kokmak. Bebeğe ve anneye göre değişmekle beraber 6.aydan sonra biraz daha rahatlicaksiniz.
Biraz daha sabırlı olmaya çalışın. Pratik olmak işinize yarar. Kolay yemekler.bebek uyurken detaya girmeden ortalığı toplamak. Ütü için bebeği babasına bırakın siz en önemlileri olacak şekilde utuyu yapin. Yardım istemekten çekinmeyin. Ne istediğinizi ima ederek değil acikca soyleyin

Genişletmek için tıkla...

eeh .!.:

Bebekten sonra hiç bişey eskisi gibi olmuyor maalesef önce bunu kabullenmeniz gerek
Eşinle gezip tozma sinema keyfi ve benzeri şeyler hatta kişisel bakım bile zor hale gelebiliyor kendimden biliyorum
Benimde 14 aylık bi kızım var tabii olarak ona uymak zorunda kalıyorum
Ayrıca okula giden bir kızım daha var onun ödevleri ev işi yemek çamaşır bulaşık derken günün bittiğini anlamıyorum çoğu zaman
Yapamadığın yerde yetiştircem diye kendini paralama bırak olduğu kadar olsun benimde birikmiş ütüm var elbet yaparım bi ara
Eşin çok rahatsızsa bu durumdan sana bir yardımcı tutsun en azından haftada iki gün sende rahatlarsın ayrıca
Bebekli olan her kadın aynı durumlardan geçiyor önemli olan eşinin tutumu
Onlar herşey eskisi gibi kaldığı yerden devam etsinler istiyorlar ama olmuyo öyle
Bende bebeğim uyusada uyusam diye bakıyorum
Kendine biraz zaman ver düzelecektir eşinlede ağız dalaşına girme
Çok biliyosa konuşmak yerine sana yardımcı olsun lafla baba olunmuyor öyle

Genişletmek için tıkla...

KudrAlobar .!.:

Eşiniz söylense de (bence gerçekten şaka yapıyor olabilir) size yardımcı oluyor.
Bana agresif taraf sizsiniz gibi geldi. Herşeye alınan, söylenen, hastalık hastası, nazlı, bakımsız, yatak ayıran ve eşini sürekli reddeden bir kadının karşısında melek de olsa bir yerden sonra sinirleri yıpranır diye düşünüyorum.
Bir çok insan ilk aylarda zorlanır, bebekleri zordur falan filan ama annelik kadınlığınızın önüne geçmemeli.
Bebek uyuyunca beş dakikalık bir duş ya da en azından eşin gelmesine yakın biraz temizlenip üst baş değiştirmek yapılmayacak şey değil.
Ev işlerini de düzene koyun, yetişemediğiniz yerde eşinizden yardım isteyin ki ediyormuş zaten. Yani makinaya çamaşır atmak 5 sermek 10 dakika bişey. Elde yıkamıyorsunuz ya. Salmayın bu kadar kendinizi.

Genişletmek için tıkla...