- 17 Ocak 2020
- 28.138
- En iyi cevaplar
- 1
- 40.887
- 598
- Konu Sahibi franszkaldm
-
- #21
Herkese merhaba.. Buraya ailemden uzakta derdimi anlatabilceğim kimsem olmadığı için yazıyorum birde ailemde bir eş ilişkisi görmedim belki o yüzden, neyse başlıyorum şimdiden teşekkürler.
Üç yıldır evliyim eşimle 4 yıl da sevgiliydik üniversitede aşık oldum ona o zamandan beri onsuz bir hayat düşünmedim eşim de tanıştığımızda psikolojik olarak kötü durumdaydı hayata küsmüştü bazı sebeplerden ona çok iyi geldiğimi söylerdi beni güzel sözlerle şımartır göklere çıkarırdı ağzından prenses güzeller güzeli demeden söz çıkmazdı gerçekten arkadaşlarım özenirdi seni ne kadar seviyor diye bende bi o kadar delilik yapmışımdır onun için hala anlatır. Böyleyken diğer yandan bu güzel ilişkiye ters kavgalar vardı bunlarda eşim bağırıp çağırır çeker gider telefondan beni engellerdi bu tartışmanın orta yerinde olurdu bazen. Yan yanayken temas etmeye başladı elimi kolumu sıkıp beni ittirdiği oldu bunlar olurken ben dur napıyosun sus bağırma diye ona hakim olmaya çalışırdım sadece çok ağrıma gider saatlerce ağlardım konuşup neden böyle yaptığını sorar hep gereksiz tepki verdiğini anlatmaya çalışırdım barıştığımız an sevgilim yine beni dünyanın en güzeli mükemmeli yapar sözleriyle harikalar anlatırdı bir sonraki tartışmada telefondaysak kapatır beni engeller dışardaysak yanımdan çeker gider kaybolurdu o sap gibi kalma hissini anlatamam size.. Bi çocuğa aşılar gibi çok dil döktüm gerçekten hep anlattım eşim de çaba sarfetti bu davranışları geride kaldı çoğunlukla.. Ama benim içimdeki o fevri her an gidebilcek beni silebilcek endişesi hemde nasıl iyi günde böyle kötü günde yanımda yok düşüncesi yıllarla geçmedi.
Evlendiğimizden beri ben öfke problemi yaşamaya başladım tartışmalarda vs kendime hakim olamıyorum normalde hanfendi çok sakin tanımlanan biriyimdir çevremde bende kendimi tanıyamaz oldum bazı konularda evde canavara dönüşüyorum sanki gram tahammülüm kalmadı. Eşimin sabahları uyanamama problemi var yıllardır kendisi uyanamaz uyandırırken de beni mahveder her sabah yarım saatimi ona ayırıp üstüne saçma sapan laflarını uykumu alamadım diye suratını çekerim asla halledemedik. En baştaki tartışmalardan biri bu memlekete gidiyoruz kalabalıl sofra konuluyor benimki kalkamıyor onun ailesine gidiyoruz öğlen oluyor bi yere planımız var ama o kalkamıyor çok planımız çöp oldu böyle üniversitede dersten kaldı kalkıp sınava giremediği için. Bende kafamda böyle düşündükçe onu aciz bi insan olarak artık saygı dahi duyamıyorum galiba herşeyde direk pes eder hayatı tamamen rastgele yaşar karnı çok geniş biridir. Nolur tanımadın mı demeyin bende kendimi bu yüzden yiyorum dert hastası olucam artık
Gerçekten direk beni anlayıp nasıl da özetlemişsiniz.. Kafam o kadar karışık ki artık duygularım bile değişken bir anım bir anımı tutmuyor inanın bende yaşanması zor biri haline geldim evde. Onun bütün gün yatması dünya yıkılsa uykusunu alamadıysa bi köşede uyuklaması herşeye karşı fazla rahatlığı ilişkimiz de dahil hep bi olur gider kafası yani ufak bi ev işinden büyüğüne kadar diycem de daha çoluk çocuk ciddi bir sorumluluk yok hani bi iş söylesem inanın ya eksik yapıyor ya yanlış bende söylenip düzeltiyorum bazen beğenmiyor oluyorum artık oda biliyor ben bi iş beceremem zaten dimi bi işe yaramam ben diyor böyle duyduğumda çok üzülüyorum ona öyle hissettirdiğim içinSiz iliskiye direkt onun için sevgili olarak değil de rehabilitasyon merkezi olarak başlamışsınız. O da bunu kaniksayip devam etmiş, sorun şu ki sizin devam edecek enerjiniz ve motivasyonunuz kalmamış doğal olarak, o ise aynı devamlılığı bekliyor, çabaya, özveriye,toleransa vb. asla gerek duymadan..
Erkeklere bir birey ve yetişkin gibi değil de "çocukmuş gibi" davranmak illa ki elde patlar, kaç yıl geçerse geçsin..
Eşiniz değişmeyecek, siz katlanırım kabullenirim derseniz devam edin,aksi halde kendinizi kurtarın bence.
Bu arada askermi acaba nobetci dedinizde Kafama takildi onlar her an haziroldalar pek gec uyanmazlarKusura bakmayın siteyi ilk kez kullandığım için butonları kullanamadım.
Anladım üzücü olmuş ama en azından sebebi anlaşılmış eşim doktora falan asla gitmek istemez ama rutin testleri yapılmıştı normaldi.
Kafasına taktığı birşey yok çok şükür problemleri vardı ama geçmişinde kaldı artık şu an aramızdaki sıkıntılar haricinde dert edilecek birşeyimiz yok yani hayatı yaşayacağımız sıra işte böyle şeylerle evde geçiyor günlerimiz çok üzülüyorum.. Bugün benim doğum günüm mesela evdeyim eşim 24 saat nöbetçi iki gündür kavgalıyız dün iki saatten fazla tartıştık yine bi sonuca varamadık ikimizde mutsuz düşünceli gidiyoruz böyle..
Yok asker değil iyi ki mi diyim malesef mi bilemedimBu arada askermi acaba nobetci dedinizde Kafama takildi onlar her an haziroldalar pek gec uyanmazlar
Gerçekten öyle yapmak lazım ya ben yapamıyorum hiç rahat bi insan değilimBen olsam hic uyandirmam gec kaldiginida kendi anlayip bagiririsa o an hemen uyuyormus taklidi yapar gozlerimi ovalar "aaaa gecmi kaldin hayatim bosver yat asagii" der gecerimmiskin herif icin kendini yormaya degerm
Ben bu ugurda kendimi yedim bitirdim bu rahatlik seviyesine gelene kadar migren panik atak uc psikolog feda oldu. Ama artik akisindayim sonu kendisine zarar verecek hicbirseye takilmiyorum yeterki ucu ban dokunmasinGerçekten öyle yapmak lazım ya ben yapamıyorum hiç rahat bi insan değilim
kendinizden şüphe etmenizi sağlıyor ve bu çok tehlikelidir, hepimiz gelişiyoruz, dönüşüyoruz sabit kalanların manipülasyonunu hak etmiyoruz.Gerçekten direk beni anlayıp nasıl da özetlemişsiniz.. Kafam o kadar karışık ki artık duygularım bile değişken bir anım bir anımı tutmuyor inanın bende yaşanması zor biri haline geldim evde. Onun bütün gün yatması dünya yıkılsa uykusunu alamadıysa bi köşede uyuklaması herşeye karşı fazla rahatlığı ilişkimiz de dahil hep bi olur gider kafası yani ufak bi ev işinden büyüğüne kadar diycem de daha çoluk çocuk ciddi bir sorumluluk yok hani bi iş söylesem inanın ya eksik yapıyor ya yanlış bende söylenip düzeltiyorum bazen beğenmiyor oluyorum artık oda biliyor ben bi iş beceremem zaten dimi bi işe yaramam ben diyor böyle duyduğumda çok üzülüyorum ona öyle hissettirdiğim için
Kendimden şüphe ediyorum suçluyorum hiç birşeyi içimde tutamaz hale geldim söylenmiycek şeyler sarfediyorum ben sert mizaçlı ve otoriter biriyim normalde , Diyorum biraz daha şakaya vurabilsem krize dönüşmese falan.. Ama eşe anaç davranmanın yanlışlığını ben yaşayarak çok sonradan öğrendim üniversitede eşim çok maddi sıkıntı çekti ikimizde farklı sürelerde çalıştık ben çalışıyorken parası yok diye maaşımdan çekip ona da verirdim hani biz bunları çok iyi örnek olarak da anlatabilirdik ama ben ancak hata olarak anıyorum şimdi..kendinizden şüphe etmenizi sağlıyor ve bu çok tehlikelidir, hepimiz gelişiyoruz, dönüşüyoruz sabit kalanların manipülasyonunu hak etmiyoruz.
sizde sorun yok lütfen bunu fark edin önce.. sizin de yenilenmeye, enerjiye, motivasyona ve desteğe ihtiyacınız var, hepimizin var tek taraflı olması herkesi tüketirdi sizi de tüketmiş.. hatta karşı taraf öyle umursamaz bir hale gelmiş ki bunu bile idrak edemiyor.. sizin kendiniz gibi yetişkin birine ihtiyacınız var, bu kadar basit..
kadınların en büyük hatası bu bence, erkekleri annelerinden devralmak.. eş değil ana rolünü üstlenmek.. tabii bu iyi niyetinizin, anaçlığınızın sömürülmesi gerektiğini göstermiyor o yüzden kendinizden şüphe etmeyi bırakın, bunu yapınca gerisi gelecektir zaten. siz de insansınız ya neden sürekli siz çabalayıp uğraşacaksınız?Kendimden şüphe ediyorum suçluyorum hiç birşeyi içimde tutamaz hale geldim söylenmiycek şeyler sarfediyorum ben sert mizaçlı ve otoriter biriyim normalde , Diyorum biraz daha şakaya vurabilsem krize dönüşmese falan.. Ama eşe anaç davranmanın yanlışlığını ben yaşayarak çok sonradan öğrendim üniversitede eşim çok maddi sıkıntı çekti ikimizde farklı sürelerde çalıştık ben çalışıyorken parası yok diye maaşımdan çekip ona da verirdim hani biz bunları çok iyi örnek olarak da anlatabilirdik ama ben ancak hata olarak anıyorum şimdi..
Evet bilmiyorum inanın sizin gibi burdaki farklı görüşlerin önemi yüksek benim için ben uzun bi süre eşimi sabahları uyandırmanın beni ne kadar yorduğunu bildiğim halde bunu yapmaya devam ettim , normal bir karı koca arasında tartışmalar ne şiddetde olursa normaldir benim mutsuzluğum kendi abartım mı ciddi sorunlarımız olduğu için mi hep benzer şeyler devam ediyor gibi cevapsız sorularla baş edemiyorum artık, görüştüğüm psikolog ilişkimde çok yalnız kalduğımı ama farkındalığımın da yüksek olduğunu söylemişti nasıl taşıyorsunuz bu yükü ? Diye sormuştukadınların en büyük hatası bu bence, erkekleri annelerinden devralmak.. eş değil ana rolünü üstlenmek.. tabii bu iyi niyetinizin, anaçlığınızın sömürülmesi gerektiğini göstermiyor o yüzden kendinizden şüphe etmeyi bırakın, bunu yapınca gerisi gelecektir zaten. siz de insansınız ya neden sürekli siz çabalayıp uğraşacaksınız?
yerinde bir soru sormuş sizin cevabınız ne oldu peki? taşımak zorunda mısınız bu yükü? bu kısacık hayatta değecek mi gerçekten?Evet bilmiyorum inanın sizin gibi burdaki farklı görüşlerin önemi yüksek benim için ben uzun bi süre eşimi sabahları uyandırmanın beni ne kadar yorduğunu bildiğim halde bunu yapmaya devam ettim , normal bir karı koca arasında tartışmalar ne şiddetde olursa normaldir benim mutsuzluğum kendi abartım mı ciddi sorunlarımız olduğu için mi hep benzer şeyler devam ediyor gibi cevapsız sorularla baş edemiyorum artık, görüştüğüm psikolog ilişkimde çok yalnız kalduğımı ama farkındalığımın da yüksek olduğunu söylemişti nasıl taşıyorsunuz bu yükü ? Diye sormuştu
Cübbeli noldu başa geçti mi ? Biri ölmüştü sankiçok şükür muhafazakar cenahtan kadın kafasını anlamaya yönelik bir yorum gelmiş . Malesef erkekler deliye bakıp delirttim mi diye sormuyor. -Deli kelimesi bir metafor sözüm meclisten dışarı.
Evet muhtemelen çünkü bende istikrarlı davranamadım hiç daha dün konuştuğumuzda bırak istedğim zaman uykum yettiği zaman kalkarım dedi yine bende denediğimzde iki gün boyunca uyumuştu, şaka değil, onu hatırlattım böyle bi ev düzeni istemediğimi söyledim kabul etmediğim için uyandıracağımı da biliyor tabi..Bu saatten sonra değişeceğini sanmıyorum ya olduğu gibi kabul edin ya da yolları ayırın yapacak bir şey yok. Sizin yerinizde olsam uyandırmaya çalışmazdım kaçta kalkarsa kalksın. Şu an sizin kaldıracağınıza da güvendiği için bu kadar rahat davranıyor muhtemelen.
Annesi bile şaşırdığına göre eskiden bu kadar geç uyanmıyormuş. Bu da size güvendiği sonucunu çıkarıyor. Mesela lisede ben de annemi delirtirdim, kalkmazdım çünkü ben kalkana kadar geleceğini bilirdim. Üniversiteye gidince mecburen kendim kalktım.Evet muhtemelen çünkü bende istikrarlı davranamadım hiç daha dün konuştuğumuzda bırak istedğim zaman uykum yettiği zaman kalkarım dedi yine bende denediğimzde iki gün boyunca uyumuştu, şaka değil, onu hatırlattım böyle bi ev düzeni istemediğimi söyledim kabul etmediğim için uyandıracağımı da biliyor tabi..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?