İnşallah kararım doğrudur bende pişman kalmak istemiyorumne pişmanlığı şükret dönmüşsün bir yanlıştan.
Haklısınız daha şimdiden yıpranmışken ileride nasıl olurdu bilmiyorum bazen hayat neşemi kaybeder gibi oluyordum bu yüzden son zamanlarda. Dediğiniz gibi maalesef insanlar hiç değişmiyor.8 senelik ilişkiyi bitirince boşluğa düşmek tabi ki normal.
Devam etseydiniz bunların çok daha fazlasını yaşayacaktınız. Evlenmeden önce sorun olup evlendikten sonra düzelen hiç görmedim, duymadım, bilmiyorum.
Bu sürekli gönül almalar sizi ne hale getirecekti evlilik süresince bir düşünün...
Evet bu bana göre de büyük bir sorundu. Özel hayatın olmaması herşeye karışılması ihtimalleri hepsi ilişkiyi yıpratıcı şeyler...Bütün bu sorunları yaşamasaydım, aileler birbirini sevseydi, nişanlım dört dörtlük olsaydı da aile apartmanı diye diretirse hiç düşünmeden ayrılırdım. Özel bir hayatım olmayacaksa, bana ayrı bir yerden ev açamayacak bir adamsa bana adam olamaz net.
İnşallah daima hayırlısı olsun hepimiz için duanız için teşekkürler. :) Mutluluğunuz daim olsun :)Düğüne 1 ay kalmamisken attım nişanı.
Çok doğru bir karar verdim , hiç pişman ololmadım.
2 çocuğum var çok mutluyum Hamdolsun.
Darısı başınıza olsun , insan biyerde mutluluğu yakalıyor :)
Evet doğru ben çok fazla emek verdim her ayrılıkta aman nasılsa barışır diye bakamadım hep bitti diye düşünüp üzülüp ağladım her seferinde.. hep korktum kaybetmekten. O yaşamıyor o bu duyguları yaşamadı benimki gibi. Psikolojik olarak çok yıprandım bu konuda. Üniversite yıllarında özellikle tektim ve çoğunluk bu konulardan ağlıyordum. Çok üzücü zor zamanlar geçirdim. Kararlı kalmam lazım her ne kadar özlesem de üzülsem de .Açıkçası benim en çok dikkatimi çeken burası oldu. Bence bu en tehlikelisi, bir şekilde kaybetme korkusu yaşamıyor ve siz sürekli emek veren taraf olacaktınız. Ne kadar yıpranacağınızı düşünebiliyor musunuz? Zaman geçtikçe iyice ayrılık korkusu yaşayan, sinmiş ve bağımlı biri olacaktınız. Bu açıdan bakınca kararlı olmanız gerektiğini düşünüyorum.
Doğru söylüyorsunuz bu şekilde düşününce gerçekten mutsuzluk gözüküyor bunlar gerçek. Bu geçirdiğim zamanlar bir hayli zor. Sabah uyanıyorum onu çok özleyip 'ne yaptım bu ilişkiyi ben mi bitirdim şimdi ' diye ağlıyorum gerçekten bu olayları yaşamak çok zormuş.Basta nasil baslarsa oyle de devam ediyor. Bitmesi hakkinizda hayirlisi olmus. Pisman olursun lafina bakmayin, mutsuz olacaginiz belli imis. Altli ustlu otursaniz bile ozgurlugunuzun olmadigi bir ortamda ne kadar mutlu olurdunuz ki? Hep alttan alan taraf siz oldugunuz icin ayni apartmanda oturma konusunda bile diretmis ve nasilsa kabul eder diye beklemis. Eger gercekten bu evliligi istese idi ayri oturmaya razi olurdu, sizden vazgecemezdi. Suan goremezsiniz ama zamanla iyi ki olmamis dersiniz.
Bu dönemler gerçekten zor sanki insana şöyle geliyor mutlu bir evlilik olacaktı da ben elimle ittim ve o büyük boşluk hissi yeni bir insanla nasıl yaparım hissi gerçekten çok zor şuandabence haklısın olayı dramatize etmeden düşününce iyi ki diyeceksin. Ben de nişan attığım için iyi biliyorum bu psikolojiyi. Allah yardımcın olsun ama gelecekten haber var : hepsi geçecek
Bu dönemler gerçekten zor sanki insana şöyle geliyor mutlu bir evlilik olacaktı da ben elimle ittim ve o büyük boşluk hissi yeni bir insanla nasıl yaparım hissi gerçekten çok zor şuanda
Merhaba, bu konuda pişmanlık duyduğum için buraya yazmak istedim. 6 yıllık bir ilişkimiz vardı son 8 ayı nişanlıydık ve geçen gün tamamen bitti. Sebepleri ise birikmişti aslında,
ilk başta ailem ailesine ısınamadı onun ailesi olumsuz bir şey demese de her şey olur biter olur biter onu alırız bunu alırız diyorlardı olumlu konuşuyorlar fakat soğukluk vardı. Neyse ben ailemi zorla ikna ettim nişanlandık. Nişan günü dahi problemli geçti o günüm zehir oldu diyebilirim hem onun ailesi hem de kendi ailem de hatalıydı. Bu süreçler içerisinde ailem devamlı onun doğru insan olmadığını mutlu olamayacağımızı hayat tecrübelerine göre konuştuklarını söylemiş ve ben gözardı edip ' hayır o iyi biri biz mutlu oluruz ' bağırıyor ve onları bastırıyordum. Bunun harici benim nişanlımla ilişkim de devamlı tartışmalar oluyordu ve ben kendimi devamlı gönül alan biri olarak buluyordum onu bırakamıyordum o ise ayrılıyordu devamlı. 'olursa olur olmazsa sen bilirsin' düşünce yapısına sahip bir insandı ve ben hep idare ettim. Hep o mu suçluydu? Hayır elbet bende suçluydum ama çoğunluk gönül alan konumundaydım ve bir kere bile ayrılmadım. Aklımda hep şüphe vardı acaba ayrılsak uğraşır mı benim için. Bunların yanı sıra iyi özellikleri de gerçekten iyidir. Yalan söylemez, eğitimime ve sağlıma çok önem verir. (psikolojik sağlığımı unuttu ama sanırım:)) evden işe işten eve bir insandır ve gerçekten dürüst bir kişiliğe sahiptir neyse o. ama bu olumsuz özellikleri beni ziyadesiyle yıprattı ve son zamanlarda artık hiç bir şey yapmaya isteğim kalmamıştı ne gelinlik bakmak, ne eşya seçmek... İyi ve mutlu hissetmiyordum zaten ailem de pek istekli değildi her şey birleşti. Onun ailesi de nişanlılık sürecinde (kesinlikle maddiyatta değilim onlarda bilip kabul ederler) hediye dahi almadılar, gelmediler, ailemi çok fazla aramadılar. Ben geleneklere fazla takılan bir insan değilim fakat nihayetinde genç bir kızım ve heveslerim oluyor bunlar çok gerçekleşmedi. Mesafeler bir hayli uzaktı ama artık her şey kolay... Bunların üstüne birde aile apartmanında altlı üstlü oturacağımızı söyledi.Öncesinde kiralık eve ikna olmuştu fakat aramızda tartışma geçince yine aile apartmanı dedi ve seçenek bırakmadı. Açıkcası ben kaldıracak bir yapıya sahip değilim bunu. Neyse ben ertelemek istediğimi ama onu çok sevdiğimi şuan hazır hissedemediğimi söyledim. Açıkcası korkuyordum. Bana biraz zaman vermesini istedim o da veremem ya bu tarihte olur ya da biz hiç olmayız dedi ayrıldık. Bu süreçte onun da ayrılmakta zorlandığını farkettim konuştuk bitti konuştuk bitti... En konuşmamızda nolur bu tarih kalsın biz ayrılmayalım dedi ama aile apartmanında yine ısrar etti ve babamı ikna etmek için aradı babamda zaten olumsuz olduğu için tam bitirmedi ama beklemesi gerektiğini söyledi kızım işe başlasın bir dedi. O da beklemenin hayır getirmeyeceğini söyleyip helallik aldı kapattılar ve burada bitti. Kendimi çok büyük boşlukta hissediyorum ayrılık olsun istemedim ama olaylar buraya geldi. Acaba pişman olur muyum diye çok korkuyorum. Bana o vedalaşırken pişman olacağımı hayatını mahvettiğimi söyledi. Bilmiyorum çok üzgünümbu arada ailemde onun hakkında bir hayli olumsuz çünkü ailemin yanında da bir kere benden ayrıldığını söyledi bu yüzden ailem ona kızgın.Ben ise onu devamlı özlüyorum...
çok uzun oldu kusura bakmayın...
Ya tabi yazması kolay bize ama yazdıklarına bakılırsa ayrılmakla doğru karar vermişsin evlilik bu şakası Yok geri dönüşü zor... aile apartmanında oturmak bile bence tek başına ayrılık sebebi buna seni zorlayamaz... ailesinin dizinden ayrılmak istemiyorsa evlenmesin bir kat yukarıda oturacaksa hiç çıkmasın aynı evden.Merhaba, bu konuda pişmanlık duyduğum için buraya yazmak istedim. 6 yıllık bir ilişkimiz vardı son 8 ayı nişanlıydık ve geçen gün tamamen bitti. Sebepleri ise birikmişti aslında,
ilk başta ailem ailesine ısınamadı onun ailesi olumsuz bir şey demese de her şey olur biter olur biter onu alırız bunu alırız diyorlardı olumlu konuşuyorlar fakat soğukluk vardı. Neyse ben ailemi zorla ikna ettim nişanlandık. Nişan günü dahi problemli geçti o günüm zehir oldu diyebilirim hem onun ailesi hem de kendi ailem de hatalıydı. Bu süreçler içerisinde ailem devamlı onun doğru insan olmadığını mutlu olamayacağımızı hayat tecrübelerine göre konuştuklarını söylemiş ve ben gözardı edip ' hayır o iyi biri biz mutlu oluruz ' bağırıyor ve onları bastırıyordum. Bunun harici benim nişanlımla ilişkim de devamlı tartışmalar oluyordu ve ben kendimi devamlı gönül alan biri olarak buluyordum onu bırakamıyordum o ise ayrılıyordu devamlı. 'olursa olur olmazsa sen bilirsin' düşünce yapısına sahip bir insandı ve ben hep idare ettim. Hep o mu suçluydu? Hayır elbet bende suçluydum ama çoğunluk gönül alan konumundaydım ve bir kere bile ayrılmadım. Aklımda hep şüphe vardı acaba ayrılsak uğraşır mı benim için. Bunların yanı sıra iyi özellikleri de gerçekten iyidir. Yalan söylemez, eğitimime ve sağlıma çok önem verir. (psikolojik sağlığımı unuttu ama sanırım:)) evden işe işten eve bir insandır ve gerçekten dürüst bir kişiliğe sahiptir neyse o. ama bu olumsuz özellikleri beni ziyadesiyle yıprattı ve son zamanlarda artık hiç bir şey yapmaya isteğim kalmamıştı ne gelinlik bakmak, ne eşya seçmek... İyi ve mutlu hissetmiyordum zaten ailem de pek istekli değildi her şey birleşti. Onun ailesi de nişanlılık sürecinde (kesinlikle maddiyatta değilim onlarda bilip kabul ederler) hediye dahi almadılar, gelmediler, ailemi çok fazla aramadılar. Ben geleneklere fazla takılan bir insan değilim fakat nihayetinde genç bir kızım ve heveslerim oluyor bunlar çok gerçekleşmedi. Mesafeler bir hayli uzaktı ama artık her şey kolay... Bunların üstüne birde aile apartmanında altlı üstlü oturacağımızı söyledi.Öncesinde kiralık eve ikna olmuştu fakat aramızda tartışma geçince yine aile apartmanı dedi ve seçenek bırakmadı. Açıkcası ben kaldıracak bir yapıya sahip değilim bunu. Neyse ben ertelemek istediğimi ama onu çok sevdiğimi şuan hazır hissedemediğimi söyledim. Açıkcası korkuyordum. Bana biraz zaman vermesini istedim o da veremem ya bu tarihte olur ya da biz hiç olmayız dedi ayrıldık. Bu süreçte onun da ayrılmakta zorlandığını farkettim konuştuk bitti konuştuk bitti... En konuşmamızda nolur bu tarih kalsın biz ayrılmayalım dedi ama aile apartmanında yine ısrar etti ve babamı ikna etmek için aradı babamda zaten olumsuz olduğu için tam bitirmedi ama beklemesi gerektiğini söyledi kızım işe başlasın bir dedi. O da beklemenin hayır getirmeyeceğini söyleyip helallik aldı kapattılar ve burada bitti. Kendimi çok büyük boşlukta hissediyorum ayrılık olsun istemedim ama olaylar buraya geldi. Acaba pişman olur muyum diye çok korkuyorum. Bana o vedalaşırken pişman olacağımı hayatını mahvettiğimi söyledi. Bilmiyorum çok üzgünümbu arada ailemde onun hakkında bir hayli olumsuz çünkü ailemin yanında da bir kere benden ayrıldığını söyledi bu yüzden ailem ona kızgın.Ben ise onu devamlı özlüyorum...
çok uzun oldu kusura bakmayın...
Merhaba, bu konuda pişmanlık duyduğum için buraya yazmak istedim. 6 yıllık bir ilişkimiz vardı son 8 ayı nişanlıydık ve geçen gün tamamen bitti. Sebepleri ise birikmişti aslında,
ilk başta ailem ailesine ısınamadı onun ailesi olumsuz bir şey demese de her şey olur biter olur biter onu alırız bunu alırız diyorlardı olumlu konuşuyorlar fakat soğukluk vardı. Neyse ben ailemi zorla ikna ettim nişanlandık. Nişan günü dahi problemli geçti o günüm zehir oldu diyebilirim hem onun ailesi hem de kendi ailem de hatalıydı. Bu süreçler içerisinde ailem devamlı onun doğru insan olmadığını mutlu olamayacağımızı hayat tecrübelerine göre konuştuklarını söylemiş ve ben gözardı edip ' hayır o iyi biri biz mutlu oluruz ' bağırıyor ve onları bastırıyordum. Bunun harici benim nişanlımla ilişkim de devamlı tartışmalar oluyordu ve ben kendimi devamlı gönül alan biri olarak buluyordum onu bırakamıyordum o ise ayrılıyordu devamlı. 'olursa olur olmazsa sen bilirsin' düşünce yapısına sahip bir insandı ve ben hep idare ettim. Hep o mu suçluydu? Hayır elbet bende suçluydum ama çoğunluk gönül alan konumundaydım ve bir kere bile ayrılmadım. Aklımda hep şüphe vardı acaba ayrılsak uğraşır mı benim için. Bunların yanı sıra iyi özellikleri de gerçekten iyidir. Yalan söylemez, eğitimime ve sağlıma çok önem verir. (psikolojik sağlığımı unuttu ama sanırım:)) evden işe işten eve bir insandır ve gerçekten dürüst bir kişiliğe sahiptir neyse o. ama bu olumsuz özellikleri beni ziyadesiyle yıprattı ve son zamanlarda artık hiç bir şey yapmaya isteğim kalmamıştı ne gelinlik bakmak, ne eşya seçmek... İyi ve mutlu hissetmiyordum zaten ailem de pek istekli değildi her şey birleşti. Onun ailesi de nişanlılık sürecinde (kesinlikle maddiyatta değilim onlarda bilip kabul ederler) hediye dahi almadılar, gelmediler, ailemi çok fazla aramadılar. Ben geleneklere fazla takılan bir insan değilim fakat nihayetinde genç bir kızım ve heveslerim oluyor bunlar çok gerçekleşmedi. Mesafeler bir hayli uzaktı ama artık her şey kolay... Bunların üstüne birde aile apartmanında altlı üstlü oturacağımızı söyledi.Öncesinde kiralık eve ikna olmuştu fakat aramızda tartışma geçince yine aile apartmanı dedi ve seçenek bırakmadı. Açıkcası ben kaldıracak bir yapıya sahip değilim bunu. Neyse ben ertelemek istediğimi ama onu çok sevdiğimi şuan hazır hissedemediğimi söyledim. Açıkcası korkuyordum. Bana biraz zaman vermesini istedim o da veremem ya bu tarihte olur ya da biz hiç olmayız dedi ayrıldık. Bu süreçte onun da ayrılmakta zorlandığını farkettim konuştuk bitti konuştuk bitti... En konuşmamızda nolur bu tarih kalsın biz ayrılmayalım dedi ama aile apartmanında yine ısrar etti ve babamı ikna etmek için aradı babamda zaten olumsuz olduğu için tam bitirmedi ama beklemesi gerektiğini söyledi kızım işe başlasın bir dedi. O da beklemenin hayır getirmeyeceğini söyleyip helallik aldı kapattılar ve burada bitti. Kendimi çok büyük boşlukta hissediyorum ayrılık olsun istemedim ama olaylar buraya geldi. Acaba pişman olur muyum diye çok korkuyorum. Bana o vedalaşırken pişman olacağımı hayatını mahvettiğimi söyledi. Bilmiyorum çok üzgünümbu arada ailemde onun hakkında bir hayli olumsuz çünkü ailemin yanında da bir kere benden ayrıldığını söyledi bu yüzden ailem ona kızgın.Ben ise onu devamlı özlüyorum...
çok uzun oldu kusura bakmayın...
Birkac aya evlenir merak etmeyin..bu iliskinin yuz goz oldugu yıprandigi net..Daha mutlu olursunuz belki de zamana birakin biten bitmis..Hep gonul alan taraf sizken karsidakinin cok da sevmedigi ortada..Merhaba, bu konuda pişmanlık duyduğum için buraya yazmak istedim. 6 yıllık bir ilişkimiz vardı son 8 ayı nişanlıydık ve geçen gün tamamen bitti. Sebepleri ise birikmişti aslında,
ilk başta ailem ailesine ısınamadı onun ailesi olumsuz bir şey demese de her şey olur biter olur biter onu alırız bunu alırız diyorlardı olumlu konuşuyorlar fakat soğukluk vardı. Neyse ben ailemi zorla ikna ettim nişanlandık. Nişan günü dahi problemli geçti o günüm zehir oldu diyebilirim hem onun ailesi hem de kendi ailem de hatalıydı. Bu süreçler içerisinde ailem devamlı onun doğru insan olmadığını mutlu olamayacağımızı hayat tecrübelerine göre konuştuklarını söylemiş ve ben gözardı edip ' hayır o iyi biri biz mutlu oluruz ' bağırıyor ve onları bastırıyordum. Bunun harici benim nişanlımla ilişkim de devamlı tartışmalar oluyordu ve ben kendimi devamlı gönül alan biri olarak buluyordum onu bırakamıyordum o ise ayrılıyordu devamlı. 'olursa olur olmazsa sen bilirsin' düşünce yapısına sahip bir insandı ve ben hep idare ettim. Hep o mu suçluydu? Hayır elbet bende suçluydum ama çoğunluk gönül alan konumundaydım ve bir kere bile ayrılmadım. Aklımda hep şüphe vardı acaba ayrılsak uğraşır mı benim için. Bunların yanı sıra iyi özellikleri de gerçekten iyidir. Yalan söylemez, eğitimime ve sağlıma çok önem verir. (psikolojik sağlığımı unuttu ama sanırım:)) evden işe işten eve bir insandır ve gerçekten dürüst bir kişiliğe sahiptir neyse o. ama bu olumsuz özellikleri beni ziyadesiyle yıprattı ve son zamanlarda artık hiç bir şey yapmaya isteğim kalmamıştı ne gelinlik bakmak, ne eşya seçmek... İyi ve mutlu hissetmiyordum zaten ailem de pek istekli değildi her şey birleşti. Onun ailesi de nişanlılık sürecinde (kesinlikle maddiyatta değilim onlarda bilip kabul ederler) hediye dahi almadılar, gelmediler, ailemi çok fazla aramadılar. Ben geleneklere fazla takılan bir insan değilim fakat nihayetinde genç bir kızım ve heveslerim oluyor bunlar çok gerçekleşmedi. Mesafeler bir hayli uzaktı ama artık her şey kolay... Bunların üstüne birde aile apartmanında altlı üstlü oturacağımızı söyledi.Öncesinde kiralık eve ikna olmuştu fakat aramızda tartışma geçince yine aile apartmanı dedi ve seçenek bırakmadı. Açıkcası ben kaldıracak bir yapıya sahip değilim bunu. Neyse ben ertelemek istediğimi ama onu çok sevdiğimi şuan hazır hissedemediğimi söyledim. Açıkcası korkuyordum. Bana biraz zaman vermesini istedim o da veremem ya bu tarihte olur ya da biz hiç olmayız dedi ayrıldık. Bu süreçte onun da ayrılmakta zorlandığını farkettim konuştuk bitti konuştuk bitti... En konuşmamızda nolur bu tarih kalsın biz ayrılmayalım dedi ama aile apartmanında yine ısrar etti ve babamı ikna etmek için aradı babamda zaten olumsuz olduğu için tam bitirmedi ama beklemesi gerektiğini söyledi kızım işe başlasın bir dedi. O da beklemenin hayır getirmeyeceğini söyleyip helallik aldı kapattılar ve burada bitti. Kendimi çok büyük boşlukta hissediyorum ayrılık olsun istemedim ama olaylar buraya geldi. Acaba pişman olur muyum diye çok korkuyorum. Bana o vedalaşırken pişman olacağımı hayatını mahvettiğimi söyledi. Bilmiyorum çok üzgünümbu arada ailemde onun hakkında bir hayli olumsuz çünkü ailemin yanında da bir kere benden ayrıldığını söyledi bu yüzden ailem ona kızgın.Ben ise onu devamlı özlüyorum...
çok uzun oldu kusura bakmayın...
Nisan attığı için pişman olan hiç duymadımMerhaba, bu konuda pişmanlık duyduğum için buraya yazmak istedim. 6 yıllık bir ilişkimiz vardı son 8 ayı nişanlıydık ve geçen gün tamamen bitti. Sebepleri ise birikmişti aslında,
ilk başta ailem ailesine ısınamadı onun ailesi olumsuz bir şey demese de her şey olur biter olur biter onu alırız bunu alırız diyorlardı olumlu konuşuyorlar fakat soğukluk vardı. Neyse ben ailemi zorla ikna ettim nişanlandık. Nişan günü dahi problemli geçti o günüm zehir oldu diyebilirim hem onun ailesi hem de kendi ailem de hatalıydı. Bu süreçler içerisinde ailem devamlı onun doğru insan olmadığını mutlu olamayacağımızı hayat tecrübelerine göre konuştuklarını söylemiş ve ben gözardı edip ' hayır o iyi biri biz mutlu oluruz ' bağırıyor ve onları bastırıyordum. Bunun harici benim nişanlımla ilişkim de devamlı tartışmalar oluyordu ve ben kendimi devamlı gönül alan biri olarak buluyordum onu bırakamıyordum o ise ayrılıyordu devamlı. 'olursa olur olmazsa sen bilirsin' düşünce yapısına sahip bir insandı ve ben hep idare ettim. Hep o mu suçluydu? Hayır elbet bende suçluydum ama çoğunluk gönül alan konumundaydım ve bir kere bile ayrılmadım. Aklımda hep şüphe vardı acaba ayrılsak uğraşır mı benim için. Bunların yanı sıra iyi özellikleri de gerçekten iyidir. Yalan söylemez, eğitimime ve sağlıma çok önem verir. (psikolojik sağlığımı unuttu ama sanırım:)) evden işe işten eve bir insandır ve gerçekten dürüst bir kişiliğe sahiptir neyse o. ama bu olumsuz özellikleri beni ziyadesiyle yıprattı ve son zamanlarda artık hiç bir şey yapmaya isteğim kalmamıştı ne gelinlik bakmak, ne eşya seçmek... İyi ve mutlu hissetmiyordum zaten ailem de pek istekli değildi her şey birleşti. Onun ailesi de nişanlılık sürecinde (kesinlikle maddiyatta değilim onlarda bilip kabul ederler) hediye dahi almadılar, gelmediler, ailemi çok fazla aramadılar. Ben geleneklere fazla takılan bir insan değilim fakat nihayetinde genç bir kızım ve heveslerim oluyor bunlar çok gerçekleşmedi. Mesafeler bir hayli uzaktı ama artık her şey kolay... Bunların üstüne birde aile apartmanında altlı üstlü oturacağımızı söyledi.Öncesinde kiralık eve ikna olmuştu fakat aramızda tartışma geçince yine aile apartmanı dedi ve seçenek bırakmadı. Açıkcası ben kaldıracak bir yapıya sahip değilim bunu. Neyse ben ertelemek istediğimi ama onu çok sevdiğimi şuan hazır hissedemediğimi söyledim. Açıkcası korkuyordum. Bana biraz zaman vermesini istedim o da veremem ya bu tarihte olur ya da biz hiç olmayız dedi ayrıldık. Bu süreçte onun da ayrılmakta zorlandığını farkettim konuştuk bitti konuştuk bitti... En konuşmamızda nolur bu tarih kalsın biz ayrılmayalım dedi ama aile apartmanında yine ısrar etti ve babamı ikna etmek için aradı babamda zaten olumsuz olduğu için tam bitirmedi ama beklemesi gerektiğini söyledi kızım işe başlasın bir dedi. O da beklemenin hayır getirmeyeceğini söyleyip helallik aldı kapattılar ve burada bitti. Kendimi çok büyük boşlukta hissediyorum ayrılık olsun istemedim ama olaylar buraya geldi. Acaba pişman olur muyum diye çok korkuyorum. Bana o vedalaşırken pişman olacağımı hayatını mahvettiğimi söyledi. Bilmiyorum çok üzgünümbu arada ailemde onun hakkında bir hayli olumsuz çünkü ailemin yanında da bir kere benden ayrıldığını söyledi bu yüzden ailem ona kızgın.Ben ise onu devamlı özlüyorum...
çok uzun oldu kusura bakmayın...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?