ANNE OLMASAYDIM EĞER
Ben anne olmasaydım eğer...
Topuksuz ayakkabılarla da şık olunabileceğini bilmeyecektim.
Hamileliğim... esnasında 80'li kilolara kadar çıkıp kendi çapımda ilk defa bir alanda rekorumu kıramayacaktım.
O küçücük ellerle renkli kartonlardan yapılmış bir kâğıt parçasının bu kadar değerli olabileceğini öğrenemeyecektim.
Kan yapsın diye danadili haşlayıp üzerine yumurta kırıp ağzının tadına da uysun diye çikolatalı pudingle karıştırmak gibi yaratıcılığın sınırlarını zorlayan tarifler keşfedemeyecektim hiç.
Su almak için elimde kumanda ile buzdolabını açtığımda kumandayı buzdolabına koyacak kadar ya da evden çıkarken telsiz telefonu çantama atacak kadar kendimden geçmeyecektim.
Birinin canı yandığında ötekinin bu acıyı hissedebilmesinin sadece ikiz kardeşlerde olduğunu sanacaktım.
Sabahın köründe gözü kapalı mutfağa kadar gidip, süt ısıtıp yine gözü kapalı dönme yeteneğini kazanamayacaktım.
Üzümün çekirdeklerini tek tek çıkarmak için insanüstü bir uğraşa asla girmeyecektim.
Bir insanın gaz çıkarması beni bu kadar mutlu edemeyecekti.
Büyüdüğünde arkadaşlarınla birlikte partilerde Süper Anne olarak eğlenmeyi hayal edemeyecektim.
Babanla belki daha az kavga edecek ama sevginin evlat denilen başka bir boyutuna giremeyecektik.
Sevginin böylesine karşılıksız olanını hiç tadamayacaktım.
Telaşsız sevişmenin hayalini kuramayacaktım.
Annemi bu kadar çok sevdiğimi anlamayacaktım.
Annesinden zorla ayırdılar diye "Uçan Fil Dumbo!" çizgi filminde böğürerek ağlamayacaktım.
Geceleri kesintisiz uyuyacak, hafta sonunda sabahları istediğim saatte kalkacaktım ama uyandığımda yanağıma konmuş minik ellerin sıcaklığı ısıtmayacaktı yüreğimi.
Çantamda sürekli bisküvi, ıslak mendil, bir adet oyuncak, düşer bir yerin kanar diye ayıcıklı yara bandı taşımayacaktım.
Acıyı geçiren öpücüğün gücüne inanmayacaktım.
38,5 derece ateş beni de yakıp kavurmayacaktı.
Yağmur sonrası çamurlu sularda zıplamanın keyfine varamayacak, sen bir lokma daha fazla yiyesin diye kalabalığın ortasında kafamda peçete dansı yapmayacaktım.
Sen olmasaydın eğer yaşamın karmaşıklığını unutup tekrar basit yaşamayı öğrenemeyecektim.
Sen olmasaydın eğer ben asla "anne" olmayacaktım.
Bir çocuk doğduğu anda, bir anne doğarmış... Bu lafın doğruluğuna inanmayacaktım!.
annelik bir kadın yaşayıp yaşayabileceği en yüce en güzel en en ama en... mükemmel duygu. kim ne düşünüyor bilemem ama bence bir kadın mutlaka anne olmalı. hayatımda tüm zevkleri tattım sayılır. şunuda yaşasaydım dediğim şey çok az şey var şu hayatta. ama hayatı dopdolu yaşayan ben anne olduktan sonra hiçbirşey yaşamadığımı anladım.. bu kadar sosyal bir yaşamdan sonra böylesine anaç olabileceğime hayatta inanmazdım ama oldu ve iyikide oldu.. sokakta kalmış kedi yavrusuna saatlerce ağlarmı insan yaaaa evet ağlarmış.. anne olduktan sonra daha bir insan oluyosun..
şartlarını elbette senin kadar iyi kimse bilemez ama eğer hayatının değişeceği düşüncesi ile bebek düşünmüyosan sana söyleyeceğim tek bir şey var. evet hayatın toptan yekten her açıdan tam anlamıyla değişiyo... ama tüm annelerin bildiği, senin şu anda hiç bilmediğin ve anne olunca daha bebeğin karnındayken öğreneceğin kesin tek gerçek birşey varsa oda;
dünyaya getirdiğin ve geri kalan herkezin hatta senin bile canından daha öte bu can için savaşmaya başladığındır. ve şöyle dersin:
Allah ım keşke daha önce anne olsaydım....[/QUOTE]
O kadar güzel bir yazı ki gözlerim doldu okurken.
Açıkçası ben de ileride çocuk istemeyen bir insanım şimdiden de söylüyorum sevdiğime ama olur da o istiyorum derse onuun elinden bu güzel duyguyu asla alamam.
Hem olduğunda benim onu her şeyden üstte tutacağımı biliyorum.
Herkesin gönlüne göre versin Allah'ım ..
Herkese güzel, enerjik ve mutlu bir gün olsun.
Kızlar, bugün benim hiç halim yok, sabah yataktan çok zor kalktım. Bir kaç gece yeterli uyumadım onun da etkisi vardır mutlaka ama tiroid hormonunun yetersizliği de iyice halsiz bıraktı. Doktor ayakta nasıl duruyorsun bu değerle diyor ama ben yokmuş gibi davranıyorum mümkün olduğunca. Canımın kıymetini bilmem genelde, kendimi de dinlemem ama hiç enerjim kalmamış artık.
İlacımın dozunu artırdık inşallah kısa sürede toparlarım, bakalım.
Sizlerle olmak bana iyi geliyor, iyi ki varsınız kızlar.
Geçmiş olsun canım ihmal etmemek gerek sağlık konularını ben de son ana kadar hiç üstüne düşmem ama zamanında almak gerekli önlemleri.
Herkese Günaydın...
çocuk hakkında yazan arkadaşın konusunu yanlış yere yazmasından ve mesaj sayısınında az olmasından ötürü yorum yapmayacağım siz gerekli açıklamaları yapmışsınız ama hikayenin gerçek olduğuna pek inancım yok benim...
24 yaşındayım ve bende sadece anne olmak için evliliğe sıcak bakıyorum hemde belki olmama ihtimaline karşın.
bu düşünce aklıma geldikçe isyan ediyorum yaşadıklarıma... ama Allah büyük diyorum inş olucak diyorum ve öyle yaşamıma tutunuyorum.
üniversite ilk senemde iett şoförünün biri kediyi ezmemek için öyle bir frene abandıki ben kasık bölgemi demirlere çarptım...
hikayenin devamı kılcal damar çatladı + sol yumurtalığa baskı yaptı + ve kanın temizlenmesi için amelliyat oldum...
tabiki doğurganlık yüzdende diğer insanlara göre azaldı...
ama inançlıyım evleneyim hiç korunmıcam. hayatta en çok istediğim şeye kavuşmak içinde elimden geleni maddi - manevi yapıcam...
şimdi geçelim diyete
kaçamaklarım ufaldı sanırım iyi yolda ilerliyorum. dün dişimi hallettik onun için teeee 21de yemek yedim biraz rahatsız oldm geç yemekten ama yapacak birşey yok
Çok geçmiş olsun inşallah hiç bir sorun yaşamadan bebeğini kucağına alırısn.
çok sağolun kızlar yorumlarınız için.zaten sabah tartıldım -1300 görünce öyle bir çığlık atmışım ki bütün ev halkı uyandı noluyor diye.malum hırsız olayından dolayı çok tedirginiz,ben çığlık atınca hepsi kalkmış kötü bişey oldu sandılar,ayy çok üzüldüm onları da öyle telaşlı görünce :) koştular hemen noldu falan diye ayy çok kilo vermişim dedim,beni paralayacaklardı vallahi :))))
ama bakın kızlar vallahi burada ve kitapta yazan herşey gerçekten çok doğru hatta kitabı okudukça uleen bu dukan falcı gibi hakikaten ne dese çıkıyor falan demeye başladım :)
birkaç günlük duraksamam çok canımnı sıkmıştı,nerde yanlış yaptım diye düşünüp durdum.bir haftadır hem öğle yemeklerimi falan yemedim yani eksik beslendim hem de yulaf kepeğimi yiyemedim,dolayısıyla bağırsaklarım da durmuştu, bu sebeple duraksadım sanırım.ama gerçekten kitapta da diyor ya pes etmeyin sakın bunlar olağan süreçler diye sonra yine hızla vereceksiniz diyor ya hakikaten öyleymiş.burdan uzun duraksamalar yaşayıp pes etmeye yaklaşan arkadaşlarıma sesleniyorum aman diiim sakın pes etmeyin canlarım yaa,bakın vallahi canlı canlı örneğini yaşadım.kaç günlük duraksamam bir anda toplu olarak gitti.
kızlar bu arada bugün spor salonunda doktor kontrolüm var,bakalım yağ kütlelerimin ne kadarından kurtulmuşum,çok heyecanlıyım :)))
Haklılar ya nasıl bir korkmuşlardır
Tebrik ederim çok güzel bir sonuç almışsın gerçekten.