10 yıllık evliyim.33 yaşındayım. 7 yaşında bir çocuğum var. Kendimi mutsuz olarak tanımlıyorum. Hatta mutsuzluğa alışkın. Evliliğim boyunca eşim bir sene dışında hiç çalışmadı. Evin ve çocuğun her türlü masrafını ben karşılıyorum. Kendisinin her hangi bir geliri yok. Ama bunu hiç bir zaman sorun etmedim. Sözünü dahi etmedim. Hiç bir zaman çalışmak için bir girişimde bulunmadı. Sanırım onu da bu duruma alıştırdım. Evliliğim süresince ufak tefek de olsa fiziksel şiddet gördüğüm de oldu. Sözel şiddette gördüm. Sindirildim .Hep alttan alan oldum. Zaman zaman yalnızlık korkusu zaman zaman çocuğum için sustum. Annem babam ayrıydı. Annemle görüşmüyorum. Babam üvey annem olduğu için onunla da yakın değilim. Evlenirken severek mi evlendim yoksa kendime ait bir yuvam olsun mu istedim hatırlamıyorum sanırım eşimi sevdiğim zamanlar oldu. Ama şuan bir aşk şeklinde sevmiyorum. İnsan olarak seviyorum. Özel anlar yasamak bana zulüm geliyor. Sinirimden aglayacak hale geliyorum .O kadar yalnızım ki hayatta konuşacak dertleşecek kimsem yok. Boşanmak istiyorum. Ama çocuğum için yanlış mı yaparım diyorum yada eşimi terk edersem doğru mu yaparım diyorum. Onun ailesi ona destek olur bu durumda ama benim hayatta kimsem yok gibi geliyor. Bunu okuyunca belki beni saf bulacaksınız ama benim yerimde olsanız ne yapardınız?
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Düşüncelerinize ihtiyacım var
- Konu Sahibi britneyyy
- Başlangıç Tarihi
- 11 Şubat 2017
- 344
- 417
- 103
- 44
Şiddet uygulayan bir babam vardı annemin yıllarca o halini gördüm ve hala dün gibi hatırlarım evlenirken eşime bana bir tokat atarsan seni bosarim dedim kendi yaşadıklarımı kızıma yasatmam şiddetin küçüğü büyüğü olmaz bunu kabullenmek hiç olmaz eskilerin bir lafı vardır çok hoşuma gider genç mezarı vardır ac mezarı yoktur diye çalışan bir bayansiniz kendi ayaklarınız üzerinde durabilirsiniz tabi bu benim dusuncem
Hergün işten gelip çocuğumu banannesinden alıyorum sonra eve geldiğimde çoğu zaman aç beklemiş buluyorum yemek çocuk ev işi yaparken ben o hiç yardım etmez ne zaman konuşsam bu halini bağırarak konuşur ve benim ailemdeki sorunları başıma kakar. Sanırım benim ondan umudumda kalmadı.
- 19 Temmuz 2016
- 172
- 232
- 18
- 34
İşte bende bilemiyorum ki neden devam ediyorum alışkanlık mi yalnız kalma korkusu mu şiddet derken yılda bir iki olmuştur. Ama taviz verdikçe artıyor sorunlar. Ben sorunlarımı sineye çektiğim halde kendisi bana çocuğum için sana katlanıyorum da diyor sanırım ben korkak bir insan oldum çıktım.
Konu zorlanmak değil sanırım korkum cocugumdan yana bende anne ve babası ayrı büyüdüm onu babasından ayırarak hata mı etmiş olurum diyorum içimden bir ses de sen de bu dünyaya bir kere geldin hiç değilse huzurlu yaşa diyor kararsızlığım bu konu yoksa zaten ona göre suçlu ben olurum ayrılmak ta kendini suçsuz günahsız görüyor yoksa ben bu evlilikte ne durumda olduğumun farkındayım
- 24 Nisan 2016
- 1.327
- 2.248
- 133
Hep derim ki sorunlu anne babam olacagına keşke boşansalardı zamanında az ter kısa giyerim ama onların geçimsizliğini çekmek çok daha zordu anlaşamadık tan sonra aynı evin içinde tahammülsüz anne babadansa ayrı mutlu anne baba herzaman iyidir Allah hakkınızda hayırlısını versin
- 12 Haziran 2009
- 3.935
- 4.319
- 158
- 24 Mart 2017
- 7
- 2
- 6
- 39
Bunu yazmak kolay geliyor belki bizlere ama düsüncelerimizi sordugun icin rahat yazacagim boşanman ve kendine cocugunla bir gelecek kurman mantikli olan degilmi
Britneyyy...43 yaşındayım ve 7 yıl oldu ayrıldım hemde iki çocuğumla...gayette rahatım mutluyum tek keşkem keşke daha önce bıraksaydım diyorum...Kolay bir süreç değil ayrılık.....ama çalışıyorsan ve tek çocuğun varsa hiç korkma..Başlayınca gerisi geliyor inan...herşey sende başlayıp sende bitiyor....çok gençsin değmeyen bir insan için yıllarını harcama derim..insanlar değişmiyorlar heleki erkekeler çok zor hiç değişmiyorlar....sadece şu soruyu sor kendine bu evliliği sürdürmek için tek neden söyle ve uygulamaya geç...bu süreçte çok ağlayacaksın isyan edeceksin çaresiz kalacaksın zorlanacaksın yorulacaksın ama bitince inan hepsine değiyor ..yeniden küllerinden doğuyorsun...Hakkın da hayırlı olsun ....
Düşüncelerinizi sormamın nedeni nesnel bir gözle bakacağınızı düşünmem . Mantıklı olan kendime bir hayat kurmam doğru diyorsunuz. Acı yada zorluk yaşanacağını kendi anne babamdan da biliyorum. Kamu da çalışıyorum yani iş güvencem de var ama zamanla sanırım kafama vurula vurula sinmişim. Dediğiniz gibi tüm bu günler bitince huzur dolu olmaya o kadar heves ediyorum ki. Bir an önce huzura kavuşmak tek isteğim. Çok teşekkür ederim mesajlarınız için. Sanırım yapmam gereken kendime acımayı bırakıp uygulamaya geçmek dediğiniz gibi.
- 11 Kasım 2011
- 1.856
- 632
- 163
adamın çekilecek bir yanı yokmuşki. bir de bence çocuğa kötü örnek. hem çalışıyorsunuz hem ev işi hem çocuk bütün yük sizde ohh ne ala. ben çalışmıyo diyince evde çocuğa bakıyor ve en azından yemek yapıyo diye düşündüm ama adam bildiğimiz tek hücreli gibi yaşıyor. boşayın gitsin çocuğunuzuda tam gün olan bir okula verin yaşayıp gidersiniz mis gibi. çocukta huzurlu olur. ben şahsen işim yokken bile gözüm hiçbirşey görmemişti. 5 ay yoktu eşim evi terk etmişti ve biz daha mutluyduk. sonra döndü yalvar yakar tabi bende babamı erken yaşta kaybettiğim için kızım baba sevgisini yaşasın istedim ki benim eşim gerçekten kızımızla çok ilgilenir bazen benden bile iyi bakar. onun için affettim neredeyse 3 yıl geçti ama yine bir falsosu olsa gözüm görmez. çünkü o rahatlığı yaşadım ve yanlız kalmaktan korkmuyorum. o dönem hem maddi sıkıntı hemde kızımın atlattığı ağır bir hastalık olmuştu hepsini tek başıma göğüsledim şimdi herşey daha kolay geliyor gözüme. eşimde bunun farkında olduğu için ona göre davranıyor. Allah yardımcınız olsun. daha özgüvenli ve daha mutlu olacağınıza kalıbımı basarım.
Çok teşekkür ederim mesajınız için bende çocuğum babası ile büyüsün dedim yıllardır ama takdir edersiniz ki insan huzursuz mutsuz olunca evi bile hapis gibi geliyor. En kısa zamanda bende yeniden bir hayat kurup mutlu olmak istiyorum. Mutsuz bir evliliği yaşamak çok zor Allah düşman başına vermesin.
Neden saf bulalim canim. Bir evliligi bitirmek cok zor biliyorum ama. Esin cocuguna guzel bir ornek oluyor mu sence? Onun disinda korkularinin sebebi galiba kendi anne babanin arasindaki iliskiden kaynaklaniyor. Ama korkacak birsey yokki, hayatin boyunca bakmakla hukumlu oldugum tek kisi evladin ki birde sözlü ve fiziksel siddette varmis. Cocugun bu durumlara hic tanik oldumu? Eger tanik oluyorsa sadece annesiyle yasamasi daha hayirli olabilir. Ayrica senin kimseye ihtiyacin yok belli. Cok bunalirsan buradan yazarsin konusuruz
Küçükken şahit olmuştu ama hatırlamıyor. Büyükken olduğunda şahit olmadı. Kendimi çoğu zaman kullanılıyor gibi hissediyorum. Dediginiz gibi korkum küçüklükten geliyor. Sizce insan bunun için uygun zamanı mi beklemeli en kısa zamanda diyip harekete mi geçmeli okulu var çocuğumun. Bunu da bilemiyorum. Ayrılmak istediğime eminim. Bu adam hiç çalışmayacak gibi hissediyorum her iş yük bende. Çocuğum babasını seviyor. Icimde ask gibi bir sevgi de yok. Acaba her evli aşık mi ki diyorum içimden ama bana karşı hiç bir sorumluluğunu da yerine getirmiyor. Teşekkür ederim mesajlarınız için.
