Bir de zaman zaman bu depresif haller tekrarlanir depresyon tedavisinde. Iyiyim dersiniz hoop ufacik bisey alasagi eder bu yuzden kesinlikle profesyonel destek lazim.
Bir de zaman zaman bu depresif haller tekrarlanir depresyon tedavisinde. Iyiyim dersiniz hoop ufacik bisey alasagi eder bu yuzden kesinlikle profesyonel destek lazim.Müge bir ara iyiydi, morali düzgündü ,enerjikti yüzü gülüyordu.Doktorun umduğu gibi çıkmaması sonrasında da özelliklede eski eşinin şaşalı bir şekilde evlenmesi ,kızın hamile olduğunu öğrenmesi onu moralmen yıktı.Eşinden çocuk sahibi olmak en büyük arzusuydu.Aslında olmaması onun için hediye ama farkında değil.Dipte hissediyor
Kendisinin hayalini kurduğu şeylere o kızın sahip olmasını hazmedemiyor.
Uçurumun kenarında gibiyim diyor.Boşluğa düşmüş.Kendi ayağa kalkmıyorsa bir yakının onu kolundan tutup psikiyatriste götürmesi destek olması lazım.
Ben konularini biliyorum evet ve agir seyler yasadigini inkar etmiuorum. Ama boyle gitmez hayat iste. Kisi kendini farkedip psikiyatriste gitmedikce baska birisinin kolundan tutup psikiyatriste goturmesinden cok verim alinabilecegini de dusunmuyorum kendi tecrubelerimden. Dr a gitmek icin BEN BU DEGILIM, BU HALIMDEN RAHATSIZIM AMA BISEY DE YAPAMIYORUM deyip biseylerin bilincine varmak lazim destek icin
Baskalari hayatlarimizi mahvetsin diye gelmedik bu dunyaya. Su an sorun ona yapilanlar degil, kocasi simdi evli bebek bekliyorlar elden bisey gelmez. O oyle bi hayat kurdu artik mugenin de kendine ait bi hayat kurmasi lazim. Su an kendinin degil baskalarinin hayatini yasiyor bir nevi. Ama herkes kendinden mesul iste kimse siz mutlu olasiniz diye biseyler yapmayacak maalesef.
rabbim yardımcınız olsun.Hayat mücadeleniz takdir edilecek gibi. Ne güzel soylemissiniz.
Bende çok Üzgünüm zor bi dönemden geçiyorum. Kendime asla acimak istemiyorum umarım da acimam
Müge'nin doktor sevgilisi vardı ne oldu onunla devam etmediler mi ?
Hayatında biri varken daha iyiydi çünkü bu kız
evet aynen katılıyorum.Müge' nin sorunu hayatının hiçbir zamanında kendisi olamamış olması bence. Kısa bir dönem çalışmışssın yanlış hatırlamıyorsam ama sonrasında hayatının ekseni hep evliliğin, çocuk hayalin ve eşin olmuş. Kocasının karısı, babasının kızı Müge var ama kendi başına kaldığında ne yapacağını bilen bir Müge yok.
Senin yaşında aldatılarak boşandığım için seni en iyi ben anlarım. Üstelik benim için boşanma bir ödüldü bu sebeple bu kadar dipte olmanı da anlarım. Ama daha sadece 28 yaşında bu kadar mücadeleden kaçmanı anlayamıyorum.
Ben de hayata geç kalmış hissediyorum ama bir boşanma, bir uzun ilişki sonrası terk edilme, üstüne çeşitli işsizlikler, iflaslar yaşadım ve ben senden on yaş büyüğüm. Ama mücadeleye devam ediyorum. Çünkü ben H' yim herşeyin öncesinde. Hep kendi ayaklarım üstünde durdum durmaya da devam edeceğim.
Bu açıdan artık seni anlamam ve hak vermem çok güç. Umarım bir an önce toparlanabilirsin.
evet aynen katılıyorum.
acısını anlayabiliyoruz onda bir sorun yok.
tamam boşandı yuvası yıkıldı.
toparlanması zaman alacak.
ama mügenin hayatındaki tek sorunu boşanması değil ki.
boşanmak tabiri caizsse tuz biber oldu.
oysa geçmişinde de hayatla mücadelesi zayıf bir insan profili varmış.
kendi yazdıklarından çıkarımım :))salt benim yorumum değil.
"iş bulsam ne olacak ki üç günde sıkılırım" diyor.
sıkılmayacak işte.
sabredecek çalışacak didinecek.
ee bunlar olmadan hayattan katışıksız mutluluk vs .beklemek büyük yanılgı.
böyle diplerde gezer işte.
onlarda var bende niye yok der.
hayata bakışı ile genel bir sıkıntısı var.
yeri geliyor ama herşeyi boşanmaya endeksliyor.
bilemiyorum 28 yaşında kendini bu denli salarsa çok zorlanır.
acilen silkelenmesi lazım.
"boşandım depresyonayım bu da benim en doğal hakkım "psikolojisinden sıyrılması lazım.
inşallah kelimelere takılmaz da asıl demek istediğimi anlatabilmişimdir kendisine:))
valla daha önce de sneinle benzer şeyler yazdık sevgili M meredithgrey .Hayır bir de aile yanında ve anladığım kadarıyla maddi sıkıntı da yok, boşanmasını başına kakan yok, benimki gibi " boşandın yüzümü eğdin elaleme" diye bir baba yok. E biraz da kendisini toparlaması lazım. Ben kendimi güçsüz hissederdim ama yok bu badireleri çok sağlam atlatmışım düşününce....
Savaşmak ve kuyruğu dik tutmak lazım yoksa hayatta kalmak çok zor.
valla daha önce de sneinle benzer şeyler yazdık sevgili M meredithgrey .
savaşmak ve kuyruğu dik tutmak zorunda.
ancak müge şu an duygusal olarak boşanma sürecinde.
ama ne kadar uzatırsa o kadar aleyhine.
bilmesi lazım.
biliyor gerçi de kabullenemiyor gibi.
maddi sıkıntı içinde olsa durumu değişirmiydi acaba?
o zaman ne bileyim tırnaklarını geçirirdi hayata sanırım.
illa iyi kötü bir işe tutunur,tek derdi hayatta kalmak olurdu.
böyle kendine acımakla ah la vah la geçirecek zamanı olmazdı belki de.
mugehatun demek istediklerimizi aktarabiliyoruz umarım.
ben de M meredithgrey gibi çok büyüğüm senden.
yazdıkarımız senin iyiliğin için.
genel olarak ne demek istiyoruz lütfen bunu bir düşün.
Bence sen bu bosanma olayini kendine bir kilif olarak kullaniyorsun.
Kendine bir hayat kuramayacak kadar tembelsin ve herseyi acina bagliyorsun.
Kendi sorumlulugunu bile almaktan korkuyorsun.
Burda cokca karsilastigimiz dayak yiyen aldatilan buna ragmen kocasi bosamazsa ondan vazgecemeyen kadin profilisin.Cunku buyumek isine gelmiyor.Kocan, kocan yoksa anan baban sana bakmali sana gore.
Normal bir insana onerecegim sey bir is bulup kendi evine cikmasi ve hayatini yasamasi olur.Mantikli olani budur...
Ama senin bu melankoliden cikmanin tek yolu tekrar evlenmen gibi duruyor.
biz niye isteyelim amazon kadını olmanı filan.Kızlar yazdıklarınızı tek tek okudum ama herkese tek tek cevap veremiyorum kusura bakmayın o yüzden genel bir cevap vereceğim.
Hepinize tek tek tşk ederim, her zaman yanımdasınız
Evet ben rahat büyüdüm ve şımartıldım. Ailemin biricik kızı oldum çoğu zaman. Annem & babam prenses modunda büyüttüler genelde beni. Diyorum ya kimse bana okulunu bitir işini eline al ve öyle evlen demedi.Ben okurken bile iş kaygısı gütmeyen gezip tozan bir ailenin maaşını bir ayda sırf gezmeye yemeye ve kıyafete harcayan bir tip oldum. Ailem kızsa söylense de yine de bu ehliyeti onlar verdi. Evlenirken ya bi dur iş bul filan demedi kimse. Ben para biriktirmeyi bilmem mesela, öyle çok kimsenin kahrını çekmemişimdir, evlendikten sora gördüm hayatın zorluklarını daha çok, bana göre evlendikten sora büyüdüm, size göre hala küçük bir kız çocuğu modunda olabilirim.
Ailem beni böyle şımartırken bir yandanda aşırı başarılar bekledi benden evet tembelim tembel oldum ama kimse çalışmıyorum diye beni çalışmaya da teşvik etmedi?
Boşanınca şok yaşadılar ve maalesef her zaman yanımda olan ailem öyle yanımda olmadı. Her gün laf yiyorum annemden, babam daha merhametli ama yeri gelsin o da acımıyor. Belki başkası duysa o lafları umrunda olmaz ama ben kaldıramıyorum.
İstediğiniz gibi bir amazon kadını değilim yani. Ben korkudan kaydıraktan kaymayan bir kız çocuğuydum. Annesinin yanında put gibi oturan yaramazlık yapmayan sessiz sakin olan ve giderken uyuyakalan kucaklarda taşınan kızdım.
Küçük yerdeyiz ve okuduğum bölüm kötü bi bölüm. Benim iş ayırtetmeyip garsonluk kasiyerlik filanda olsa yapmam lazım. Ama buna asla izin vermezler nasıl olsun? Bilmemkimin kızı kasiyerlik mi yapıyo yani hemde boşanmış gelmiş? Büyük şehirde yaşamıyoruz.. bunlar dezavantajım. İş bulamamak ve kafama göre davranamamak...
Bana diyosunuz ya melankoli seviyorsun. Hayır sevmiyorum. Siz benim geyik yapan eğlenceli kahkaha atan hallerimi biliyor musunuz? Ben ünideyken ortamın aranan kızıydım çünkü müge gülerdi eglenmesini bilirdi ve tartışsamda kırılsam da kötü seyler yasasamda en azından yoluma bakabılıyordum. Şimdi yapamıyorum. Şuan için yapamıyorum en azından. Çünkü kapana kısılmış kalmış gibiyim.İşlere başvuruyorum bir şeylere niyet ediyorum deniyorum filan filan olmadıkça ve ğstüste geldikçe dibe çöküyorum. Bayılmıyorum kendini jiletleyen müslüm baba fanı gibi takılmaya. Ama içimdeki hüzün bu.
Terapiye başladım. Terapi ne zaman işe yarar bilmiyorum. Yardım alıyorum ve yapabileceğim şeyleri yapıyorum. Yine de her sabah uyandığımda keşke böyle olmasaydı diyorum.
Ben hastalara, çocuklara acımıyorum. Acımak benım ıcın kötü bir kelime.Acınmak ancak pisliklere yakışır. Ben onlara üzülüyorum, dua ediyorum hatta elimden gelen yardım varsa ediyorum. Elbetteki benden kötü durumda olan insanlar var ama bu durum beni teselli etmiyor.
Aaa müge bak o da boynuzu yemiş ve cocuklu, hadi kalk göbek at, senin cocugun yok dıyemıyorum. Cocugum olsa belkı daha amazon kadını olurdum belkı sebeplerım olurdu umutlarım olurdu. Hastanelki bir hastanın yaşama umudu ve savasma sebebi var. Sende savaş bi seyler için diyorsunuz ama ben dunya barısı hasta cocuklar yada english home daki bir takım ıcın savasacak gucu bulamıyorum ıcımde. Bapayım?Almışlar sankı ıcımden.
Evet şımarığım ve eleştirilmeyi aevmiyorum. Eleştiriye bayılan varmı? Ama beni eleştiri kamçılamaz, sen bana egoist şımarık güçsüzsün dedin diye ben kalkıp hayır öyle değilim demem evet belki öyleyimdir der oturur ağlarım.
Belki bir gün yazarım bir kitap ve siz okursunuz :)
Siz okusanız yeter zaten.
Bu arada ben çokkere yazdım ama gene yazıcam.
Tüm günümü tv karşısında esra erol izleyerek geçirmiyorum. Melankoli yapmıyorum, bunu bi bilin.
Kızlar yazdıklarınızı tek tek okudum ama herkese tek tek cevap veremiyorum kusura bakmayın o yüzden genel bir cevap vereceğim.
Hepinize tek tek tşk ederim, her zaman yanımdasınız
Evet ben rahat büyüdüm ve şımartıldım. Ailemin biricik kızı oldum çoğu zaman. Annem & babam prenses modunda büyüttüler genelde beni. Diyorum ya kimse bana okulunu bitir işini eline al ve öyle evlen demedi.Ben okurken bile iş kaygısı gütmeyen gezip tozan bir ailenin maaşını bir ayda sırf gezmeye yemeye ve kıyafete harcayan bir tip oldum. Ailem kızsa söylense de yine de bu ehliyeti onlar verdi. Evlenirken ya bi dur iş bul filan demedi kimse. Ben para biriktirmeyi bilmem mesela, öyle çok kimsenin kahrını çekmemişimdir, evlendikten sora gördüm hayatın zorluklarını daha çok, bana göre evlendikten sora büyüdüm, size göre hala küçük bir kız çocuğu modunda olabilirim.
Ailem beni böyle şımartırken bir yandanda aşırı başarılar bekledi benden evet tembelim tembel oldum ama kimse çalışmıyorum diye beni çalışmaya da teşvik etmedi?
Boşanınca şok yaşadılar ve maalesef her zaman yanımda olan ailem öyle yanımda olmadı. Her gün laf yiyorum annemden, babam daha merhametli ama yeri gelsin o da acımıyor. Belki başkası duysa o lafları umrunda olmaz ama ben kaldıramıyorum.
İstediğiniz gibi bir amazon kadını değilim yani. Ben korkudan kaydıraktan kaymayan bir kız çocuğuydum. Annesinin yanında put gibi oturan yaramazlık yapmayan sessiz sakin olan ve giderken uyuyakalan kucaklarda taşınan kızdım.
Küçük yerdeyiz ve okuduğum bölüm kötü bi bölüm. Benim iş ayırtetmeyip garsonluk kasiyerlik filanda olsa yapmam lazım. Ama buna asla izin vermezler nasıl olsun? Bilmemkimin kızı kasiyerlik mi yapıyo yani hemde boşanmış gelmiş? Büyük şehirde yaşamıyoruz.. bunlar dezavantajım. İş bulamamak ve kafama göre davranamamak...
Bana diyosunuz ya melankoli seviyorsun. Hayır sevmiyorum. Siz benim geyik yapan eğlenceli kahkaha atan hallerimi biliyor musunuz? Ben ünideyken ortamın aranan kızıydım çünkü müge gülerdi eglenmesini bilirdi ve tartışsamda kırılsam da kötü seyler yasasamda en azından yoluma bakabılıyordum. Şimdi yapamıyorum. Şuan için yapamıyorum en azından. Çünkü kapana kısılmış kalmış gibiyim.İşlere başvuruyorum bir şeylere niyet ediyorum deniyorum filan filan olmadıkça ve ğstüste geldikçe dibe çöküyorum. Bayılmıyorum kendini jiletleyen müslüm baba fanı gibi takılmaya. Ama içimdeki hüzün bu.
Terapiye başladım. Terapi ne zaman işe yarar bilmiyorum. Yardım alıyorum ve yapabileceğim şeyleri yapıyorum. Yine de her sabah uyandığımda keşke böyle olmasaydı diyorum.
Ben hastalara, çocuklara acımıyorum. Acımak benım ıcın kötü bir kelime.Acınmak ancak pisliklere yakışır. Ben onlara üzülüyorum, dua ediyorum hatta elimden gelen yardım varsa ediyorum. Elbetteki benden kötü durumda olan insanlar var ama bu durum beni teselli etmiyor.
Aaa müge bak o da boynuzu yemiş ve cocuklu, hadi kalk göbek at, senin cocugun yok dıyemıyorum. Cocugum olsa belkı daha amazon kadını olurdum belkı sebeplerım olurdu umutlarım olurdu. Hastanelki bir hastanın yaşama umudu ve savasma sebebi var. Sende savaş bi seyler için diyorsunuz ama ben dunya barısı hasta cocuklar yada english home daki bir takım ıcın savasacak gucu bulamıyorum ıcımde. Bapayım?Almışlar sankı ıcımden.
Evet şımarığım ve eleştirilmeyi aevmiyorum. Eleştiriye bayılan varmı? Ama beni eleştiri kamçılamaz, sen bana egoist şımarık güçsüzsün dedin diye ben kalkıp hayır öyle değilim demem evet belki öyleyimdir der oturur ağlarım.
Belki bir gün yazarım bir kitap ve siz okursunuz :)
Siz okusanız yeter zaten.
Bu arada ben çokkere yazdım ama gene yazıcam.
Tüm günümü tv karşısında esra erol izleyerek geçirmiyorum. Melankoli yapmıyorum, bunu bi bilin.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?