Eimin ailesiyle kltr farkllmz var!!!

benim problemim eşimin ailesiyle olan kültürel farklılıklarımız..

Son derece modern bir ailede, geniş ve rahat bir şekilde büyüdüm, iyi bir eğitim aldım ve ayrı bir şehirde tek başıma çalışıp, kendi ayaklarım üzerinde durup kendi paramı kazanıp kendi hayatımı yaşarken,1 yıl öncesinde severek ve isteyerek evlendim ve çok ama çok mutluyum..yalnız eşimin ailesi son derece geri görüşlü düşünüyor, anne babayla aynı evde yaşanmalı, herşeyiyle ilgilenmeli vs..gelini hizmetçi gibi gören bir zihniyete sahipler..çok farklı ve algılayamadığım, adetleri var(anne babanın yanında çocuk sevilmez, eşine ismiyle yanlarında hitap edilmez gibi..), (gerçi eşim bana bunların hiçbirini yansıtmamakta çok güzel bir evlilik yaşamaktayız..)lakin, kayınvalidem ve kayınpederim, görümcelerim eltilerim vs..biraraya geldiğimizde sürekli imalar, sataşmalar olmakta..elleri ayakları tutuyor, çok sağlıklılar allaha şükür..beraber aynı evde kalmadığımız, bambaşka hayat yaşamamız, eve gelip evde hergün yemeklerini yapıp, evlerini temizlemeler vs..tabiki bunların hiçbiri problem olmayacak detaylar olabilir tabi, ama bunu hizmetçiyim,gelinim, mecburum gözüyle bana yansıttıklarından, içim onlara hiçbir şey yapmayı kaldırmıyor ve beni nasıl bir hayat bekliyor, nasıl yani, kendimi böyle bir hayatın içine yakıştıramıyorumun cevaplarını bulamıyorum...çok tersiz ve çok ama çok ayrıyım-ayrıyız bu aileyle..(kültür, fikir, giyim, ev hayatı, eğitim vs..)
evlerimizi ayrı tuttuk, evliliğimizin düzeni bozulmasın diye çaba sarfettiğimizden daha az görüşüyoruz..
yalnız Allah katında bu kadar günahkar gibi algılanmak, anne babalarına bakmıyorlar gibi bir durumla karşı karşıyamıyım cevabını bulmak beni hasta ediyor ve çok yıpratıyor, günah işlemekten ödü kopan ben, nolduda böyle bir dünyanın içine girdim ve banbaşka bir kültürün içinde olup günahmı işliyorum diyerek kendi psikolojimi mahvediyorum..

oysa ben 30 yıldır hep böyle yaşadım, ailelerden bağımsız olabilmek için kendi başıma dimdik hayatta durdum, hayatımı gönlümce yaşamaya çalıştım..son derece mülayim, kimseyi kırmamaya çalışan, kimse üzülmesin isteyen biriyim, şimdiyse severek evlendim, eşimle aynı görüşlerdeyiz ama kendi hayatımın yönetimi hakimiyeti benim ellerimdeyken, hayat tarzım sebebiyle başkalarını üzüyormuyum???son derece saygılı yaklaşıyorum onlara..ama onların hayatı çok farklı, beniki çok farklı..benim onların istediği boyunduruğa girmemem onlarıda yıpranıyor olabilir pek tabi..ama..amaa...
mevzuyu tam derinlemesine anlatamamılş olsamda benimle aynı durumda olanların, fikirleri olanların cevabını bekliyorum..

sizinle dertleşmek istedim..
teşekkürler..

aileler ...kültür farkları ...yaşam tarzları eğitim vs vs bunların hepsi çok önemli şeyler...fakattttt bence evinin kapısını kapattın mı herşey dışarda kalır...sen eşinle mutluysan ve sevilip seviyorsan herşey yoluna girer ...saygını kaybetmemeni öneririm eşinin ailesine karşı ...başka bişeye gerek yok bence...mutluluklara.s.

canım eşinle bi sorunun yoksa bunları bence kafana takıp kendini üzme ayrıca onların işlerini yapmıyorum yada bakmıyorum diye günaha giriyormuyum diyosun hayır elleri ayakları tutyo demişsin hadi yatalak olur bi işini yapamaz o zman belki böle düşüne bilirsin ama eli ayağı tutan bi insan için günaha giriyomuyum diye düşünme kaldıki kayınvalide kayınpeder bu insanlar bakmakla yükümlü değilsin bakıp bakmamak senin vicdanına kalan bişeydir

çok doğru diyorsunuz bende biliyorum aslında ama...tek tesellim çok güzel bir evliliğimin olması..oda olmasaydı işte o zaman çok pişman ve üzgün olabilirdim..
onları ve hayatlarında biraz fazla zaman geçireyim, eve geliyorum ve ruhen hastalıklı olarak dolaşıyorum bi kaç gün..kendime gelemiyorum..bizde çözümü uzak durmakta bulduk ama dediğim gibi..en büyük korkum allah...

sen uzak durmak istiyosan dur ama eşini engelleme o zamn günah işte onlar onun annesi ve babası eşin haftada 2 kere gidiyosa sen 1 kere git

günah kısmına cevap vereyim, hayır günah falan işlemiyosunuz. siz eşinizin anne ve babasına bakmakla mükellef değilsiniz içiniz rahat olsun. aksine onlar böle yaptığınız için size günahkar diyorlarsa kendileri günah işliyorlar. karı kocanın huzurunu bozmanınkini hiç söylemiyorum.

öyle bir şeyki bu..yıllardır çalışan ve kariyeri yerinde olan biriyim, 1 ay önce kendime kafa izni vermek ve dinlenmek başka şeylere fırsat yaratmak için işyerimden ayrıldım..hemen yorumlar başladı, artık eve gelip evin temizliği yemeği hallolmalı, hergün gidilip gelinilmeli...vs..vs..doğru olabilir, yapılabilirde..

ama benim dünyam bu değil ki..

dünyalar o kadar küçükki, muhabbetler sınırlı, dedikodular belirli, hayatlar aynı,eltiler, kayınlar, görümceler,onun busu fazla benim şuyum eksik, o bunu aldı ben bunu aldım, o bulaşıkları yıkamadı bende oturdum, geldi, gelmedi, hizmet etti, etmedi.. vs..vs....

çalışmadığıma, işten ayrıldığıma bi tek bu yüzden çok üzüldüm..

boğulduğumu hissediyorum..

yorumlarını için çok teşekkür ederim..

bazı aileler öle. ama ben size bir şey söyleyeyim, kul köle olsanız da yaranılmıyor bölelerine. o yüzden hiç kasmayın yapmadım falan diye.

Sana ihtiyaçları yokmuş zaten, snei böyle kabul etmemeleri zaten yanlış çünkü eşin seni bu şekilde kabul etmiş.sen eşini dinle bence.çünkü eşin onlara gerekli cevabı verir.

evin ayrı sonuçta, kimse, kimsenin evinin işini yapmakta zorunda değil.sende kendini zorunlu hissetme..sadece saygını kaybetme onlara karşı..güzel yanıda eşinin senin tarafında olması...mesafeli ol onlara karşı..sen eşinle mutlu olmaya bak gerisi boş işler...

neden günah psikolojisine sokuyosun kendini bu konuda araştırma yaptınmı bilmiyorum ama kayınvalide ve kayınpederin gelini üzerinde dinende hiç bir hakkı yok yani bakmakla yükümlü değil ama eşin bakmakla yükümlü diye biliyorum kızlar yanlışsam beni düzeltin.. böyle okudum ben hep ilmihallerde

benzer durumlari ben de yaşadım hala da yaşıyorum ve baş etmesini öğrendim ben batılıyım eşim doğulu doğu kökenli arkadaşlar alınmasınlar olemik yaratmak değil niyetim ama kültür farklılığı var tabii ki bunu inkar edemeyiz ben bağımsız büyüdüm büyükşehirde tek başıma yaşadım tam 5 sene ondan sonra evlendim meslek hayatımın yanı sıra yine eğitimime devam eden biriyim eşimle üniversitede tanıştık 1. sınıfta o kendini yetiştirmiş biridirbu tarz durumları aşmış ama sülalesi ve ailesi dar çevrede yetşmiş ve hala geleneklere bağlılar hala çocuk gibi izin almamız her konuyu danışmamızı beklerler kısa kollu giydiğim için kınarlar ve bunu yüzüme söylerler üstelik gayet derli toqlu giynen biriym ama batar gene de ne bileyiim dünyaya bakışımız tümden farklı onların hayatı o ayıq bu ayıq aaaa elalem ne der üzerine kurulu biz eşimle büyükşehirde yaşıyoruz onlardan uzaktayız allahtan da bir araya geldiğimizde ise açık açık fikirlerimi söylemekten çekinmem insanların birbirlerini olduklarını gibi kabul etmeleri gerektiğini söylerim müdahalelerine ise gereken cevabı gerektiği gibi kibarca veririrm ama bu yüüzden adım edeqsize saygısıza çıktı o kadar kibarca cevaq verdiğim halde onlara boyun eğmediğim için büyüklerini saymıyo diyorlar kaynanam başta olmak üzere ama eşim neyin ne olduğunu biliyor benim kimseye durduk yere tek kelime ceva vermeyeceğimi de biliyor ve söylemişsem mutlaka yeri ve zamanı çoktan gelmiştir de söylemişimdir bunu da biliyor o yüzden hiççççç takmıyorum kafaya onlar bana uysun ben onlara uyamam o zaman kendi kültürlerinden birini alsalarmış oğullarına devir değişti bu kafalar da değişmeli herkes herkesin hayatına burnunu sokmamalı artık...sende boşuna kafana takma doğru bildiğinden şaşma..

sadece olduğun gibi davran niye kasıyorsun kendini.sen onlara uymak zorunda değilsin onlarda sana, hizmetçilik meselesine gelince sen yapmak istemessen kimse yaptıramaz .evde işlendim yorgunumda gidince uzan divana sen iste ayağına suyu.laf söylerlerse sööylesinler kendi problemleri.yada sık gitmessin oldu .eşinde problem çıkarmıcağa benziyo. hayır demeye başla biran evvel