Elli tane arkadaşım olacağına bir tane dostum olsun, candan olsun...

I

Interrex

Nirvana
Kayıtlı Üye
26 Mayıs 2010
2.027
1.185
658
ilkokul bitti, en iyi arkadaşım dediğim insanları bi daha görmedim bile; lise bitti yine hiç biri kalmadı geriye... lisenin son günüydü, üç yıl boyunca yediğim içtiğim ayrı gitmeyen en yakın arkadaşımla saçma sapan bi mesele yüzünden kavga ettik, beni faceden anında sildi, msnden iletişimini kesti ben şoktayım hala, yani bu kadar kolay mıydı beni silmek, artık kimseye inancım kalmadı... üniversitedeki arkadaşlarımla umarım böyle ayrılmam, çünkü geçen senelerden geriye hiç bişey kalmadı boşuna yaşamış gibi hissediyorum kendimi, ben nasıl bi insanmışım da bu yaşa kadar sağlam bi dostluk kuramamışım, kendimi sorgulamaya başladım, o kadar moralim bozukki anlatamam, gerçekten çok sağlam bi dost istiyorum sadece bi kişi yeter bana, her derdime ortak, her sıkıntıda yanımda olacak gerçek bi dost, başlarda kimseye ihtiyacım yok tek başıma paşalar gibi yaşarım, aşkım yeter bana diyodum, ama öle olmuyo işte, insanın bazen kız arkadaşlara da ihtiyacı oluyo, gerçekten çok üzgünümmafoldumben
 
ohooooo dur bakalım daha karşına kimler çıkacak
ama istediğin gibi bir dost da çıkacaktır muhakkatır üzülmene gerek yok çünkü dediğin şeyleri az çok herkes yaşıyor
artısı ne oluyor peki biraz daha olgunlaşmanı anlayışlı olmanı sağlıyor
muhakkak istediğin dost çıkacaktır karşına
 
aynen öyle bir bakıyorsunki kimse yok yanında bi sıkıntın olduğunda ya da en ufak mutluluğunu paylaşabileceğin bir arkadaşın olsun istiyorsun ama malesef olmuyor anlayabiliyorum seni canım ama üzme kendini
 
abla karşıma doğru dürüst kimse çıkmıyo, arkadaşlardan çok kazık yedim, hatta şöle söyliyim insanlardan bilerek uzaklaştım biraz da, öle şeyler gördüm ki, nese işte... üniversiteden ümitliyim, en azından şimdilik iyi gibi görünüyo ama daha bitirmeye çok var, bakalım artık hayırlısı... boshayallersmile
 
doğru olan da bu zaten; insanın 50 tane yada 10 tane dostu olmaz..
bende aynı senin gibiyim; ne ilkokuldan ne liseden hiç arkadasım kalmadı..üniversitede can ciğer oldugum lise arkadaslarım yok suan yanımda..ama üniversitede sınıftan bir kız vardı,sınıf arkadasiydik sadece disarda pek görüşmezdik,bı o var suan dostum diyebileceğim,bir de çocukluk arkadasım(onunla da yeni barıştık,senelerce kus kaldık)
çok fazla guvenmemeye başladım insanlara..kolay kolay kimseyi dostum statüsüne koymam..
 

canım aynı şey üniversite için de gecerli
sen sen ol kimseye güvenme sırrını vereceğin bir iki dost seç o kadat
yoksa yine üzülürsün...
 
Ben boyle seylerin tek tarafli olmadigini dusunuyorum. Mesela, lise arkadasin ufak bir meseleden sonra seni hemen silmis, kabullenemissin. Sen de haklisin ama senin ufak sandigin mesele karsindakini cok incitmis olabilir. Ya da senin kotu bir huyun//davranisindan rahatsizdir arkadasin, o ufak mesele bardagi tasiran sonra damla olabilir... ne bileyim; demek istedigim sey bir de karsi tarafin acisindan bakmak gerekli.
Bir insanin cevresindeki herkes kotu olmaz. Bir insanin karsisina su yasina kadar dost olmaya deger biri cikmamistir diye birsey yok. Mutlaka iyi dostluk kurabilecegin insanlar cevrende, okulunda karsina cikar. Cikar da sen birseyden kaybedersin, ya da o insani kazanamazsin. Tabii bunlari hepimiz icin soyluyorum, sadece konu acan arkadasa degil.

Benim tavsiyem, arkadasinla aranizdaki mesele ile ve genel olarak kendin ile ilgili bir ozelestiri yapman. Kendindeki eksiklikleri gorup, degistirebilirsen arkadaslik iliskilerin daha guzel olacaktir. Ama yok, sorun illa karsi tarafta ise de boyle insanlari kendinden uzak tutarsin.
 
geçen gün bende sevgilimle aynı meseleyi konuşuodum bana "neden senin çok yakın bir arkadaşın yok nedenle herkes aynı samimiyettesin" dedi.
benim daha önceden çok yakın bi arkadaşım vardı kardeş gibiydik zaten altlı üstlü oturuyoduk. senelerce herşeyi paylaştık. herşey mükemmeldi. ama şöyle bir sorun vardı. hep onun gönlünü yapan bendim. darıldığımızda adım atan, o cam kenarına geçmek istiyo diye yerini veren sonra muhabbet olsun diye koridor tarafına oturmak istediğini söyleyince yer değiştiren, o mutlu olsun diye garip süprizler yapan, o kıskanmasın diye başkalarıyla dostluklar kuramayan, o bi rengi seviyosa o rengi sevse bile bundan vazgeçip başka bi rengi seven... bunların hepsi ama hepsi bendim...
ama en sonunda ona annemin sağlığı adına annemin kulağına gitmemesi gereken bişey söyleyip üstüne üstlük sıkı sıkı tembihlediğim halde daha aradan bikaç saat geçmesinin ardından annemin olayı duymasıyla arkadaşlığımız son buldu... eğer gelip özür dileseydi inan affederdiim ama yapmadı.
bende bir karar aldım artık yakın arkadaş yok herkesle aram iyidir sırlarımı üzüntülerimi paylaşacağım arkadaşlarım vardır bende onları dinlerim ara ara buluşur, ara ara tatillere gezilere gideriz. ancak birbirimizle uzun zaman görüşmediğimizde olur. herkes halinden memnundur=)))
 
3 kişi vardır anında haber alır hayatımda ne olursa... biri annemin kuzeni,20 senedir canım ciğerim...
biri lise arkadaşım... diğeri de lise arkadaşım...
5 kişi vardır... bi alt rütbede de kalsalar çok değer veririm onlara...
biri ortaokul arkadaşım...
ikisi lise arkadaşım...
ikisi üniversite arkadaşım...
biri lise arkadaşımın arkadaşı...
daha alt rütbede olan bir kısım vardır bir de... çok sevdiğim,herşeylerine koştuğum,onlarla gülüp onlarla ağladığım... aynı şekilde onlar da bana tabiki...
çok kalabalık bir arkadaş çevrem var mesela... çok arkadaşa sahibim aslında... ama gerçek arkadaş benim için önemli olan...
şunu söyleyeyim ünv de arkadaş seçimine dikkat et... öıkar ilişkisine dayanır arkadaşlıklar genelde...
 

Başak resmen beni tarif etmişsin, benim çevremde de ne ilkolkuldan, ne liseden ne de üniversiteden kimsekalmadı. hep en yakınım dediğim insanlar beni sudan sebeplerle hayatlarından çıkardılar; kimisini de ben çıkardım: hatta en yakınım dediğim üniversite arkadaşlarım ile son sene mezun olacağım yıl koptum 3 seneden sonra şimdi iş hayatındayım yine en samimi olduğumu düşündüğüm iki arkadaşım var yakınımda. ama yine öyle şeyler görüyorum ki sanki bu aradığım dostluk değil. değer verdiğim ve gösterdiğim kadar değer göremiyorum.. çoğu zaman da o kadar düşünüyorum ki tesadüf değildir elbette mutlaka bende bi sorun var, bunun üzerine arkadaş ilişkilerimde çok daha temkinli ve daha özverili olmaya çalıştıkça üzülen ben oluyorum yine.. benim de tek bir ömürlük dostum olsun yeter. ama nerdeee artık bu durumu kabul edip yüzeysel arkadaşlıklarla yetinmem gerektiğine inanmaya başladım.
 







tek benmişim gibi düşünüyordum. kimseye güvenmemek gerek diyorum ama genede güveniyorum işte çok kayıplar yaşadım artık kayıp vermeye o kadar alıştımki duygularım körelmiş gibi. bütün gün evdeyim . evde olmakta can sıkıntısı yaratıyor kendimi artık bitkisel kürlere kitaplara uğraşlara verdim. gitgide geçmişimdeki bütün insanlardan canımı yakan herkezden nefret ediyorum.
Ama üzülmeyelim elbet bir gün gerçekten iyi bir arkadaş çıkacaktır buna inanıyoruum.
 
,,üniversitede bin beteri oluyor ben sana diyim çeşit çeşit insan var,lise gibi aynı şehrin huyunu tüyünü bildigin insan değil ki .. seni kullanıp kenara atmaya çalışanlar olacak hem de 1. sınıfta aman diyim arkadaşım dostum diye kanma ben çok acılar çektim bu yüzden
 
yok ablacım, kimseye kolay kolay güvenmem, sadece lisede deil her ortamda öyle insanlar gördümki anlatsam "bu kadar da olmaz" dersiniz; az çok tanıyorum insanları, herkesle aram iyidir, arkadaşlarım da vardır ama mesafeyi korurum; sadece bazen görüp özeniyorum, yediği içtiği ayrı gitmeyen her derdi paylaşan dostları görünce...
 
canım çok iyi anlıyorum seni bende şimdi düşündüğümde okadar çok pişmanlıklarım var ki hatalı olan bendim ama bunu yeni anlıyorum ilkokuldan çok yakın dostlarım vardı ortaokulu birlikte okuduk lisede de sırf ayrılmamak için aynı okulu yazdık fakat farklı sınıflara ayrılmıştık okulun ilk günü sınıftan bi kızla tanıştım yeni taşınmışlardı okulda kimseyi tanımıyordu arkadaş olduk aynı sırada oturmaya başladık sonra tanıdığım herkesle onuda tanıştırdım çevresi genişlesin yanlızlık çekmesin dedim başta çok güzeldi kocaman bi arkadaş grubumuz olmuştu sonradan tartışmalar çıkmaya başladı sanki arkadaşlarım onu kabul etmiyormuş dışlıyormuş gibi hissettirdi bana ilkokul arkadaşlarımla konuştum iyi biri oldugunu anlattım ama olmadı...1 ay sonra bi baktım o eski dostlarımdan kimse yoktu yanımda hep onları suçlu buldum araya soğukluk girdi o eski dostlarımla sadece aramda kuru bi slm kaldı :gitme: aradan 2 yıl geçti lise son sınıfa kadar çok iyiydik sonradan tartışmalar başladı işi bitmişti benle çevresi genişmişti yaptıklarını yeni yeni anlıyorum lise biteli 4 yıl oldu hala görüşüyoruz ama yalancı bi dostluk bizimkisi bunu biliyorum kim için ne için gerçek dostlarımla aramı açmışım şimdi görüyorum :çok üzgünüm:
 
üniversitede arkadaş edinmek birilerine güvenmek çok daha zor ben daha bu yıl öğrendin insanların iç yüzünü birbirlerinin arkalarından konuşup yüzüne güldüklerini...oysa lisede ilkokulda böle miydik hepimiz saftık masumduk daha güzeldi arkadaşlıklar
 
Hiç unutmuyorum ben çok saf bir kızdım o zamanlar. Giyinmesini süslenmesini bilmezdim, hatta şu destekli sütyenleri bile üniversitedeyken yurtta kızlardan görmüştüm annem olacak kadın beni dövmekten,hakaret etmekten bunları göstermedi, bilmiyordum birçok şeyi...Neyse...

O zaman benle kimse konuşmazdı sınıfta, derse girerdim aa herkes biribiryle konuşuyor benle konuşan yok 2 ay oldu 3 ay oldu sonunda kendim gibi birilerini buldum ama diğer sınıf arkadaşlarım hepsi biribiryle muhabbeti var benle yok.

Sonra neyse giyinmeyi de öğrendik, büyüdük serpildik, süslemeyi de öğrendik, güzel kız olduk. Yurttan saolsunlar iyi niyetli kızlarla ortamlara da girdik(bar değil kesinlikle),okul faaliyetlerine katıldık, kendimizi gösterdik..

ınanır mısınız o sınıfta veya yurtta benim yüzüme bakmayan insanlar ay şekerim nasılsın deyip yanıma yanaştılar. Gelmediğim zamanla rbenim yerime imza atmalar, istemeden desr notu vermeler...

O zaman dedim ki bu insanoğlu ne kadar şerefsiz. Herşey ye kürküm yee.ıki güzel giyindik iki çevremiz oldu diye neyse ağzımı bozmayayım şimdi..

Bu sefer ben ne yaptım ben onlarla oynadım ben onları kullandım. Belli etmedim hiç yüzlerine güldüm, ay şekerim falan dedim sonuna kadar kullandım onları...

Arkadaşlıkta kimseye güvenmeyeceksin ama güvenmediğini de belli etmeyeceksin hep tetikte durmak lazım...

Herkesle meraba meraba olmak iyidir ama samimi olmamamk gerek, Hemen birden herşeyini anlatamamak,paylaşmamak gerek..Arkadaşlıkta bıçak sırtı aslında. Ne çok soğuk ne çok laçka ortası işte :))

Çok güzel bir laf var çok muhabbet tez ayrılık getirir...Öyle samimi olanlara da boşa özenme derim hayatım.. Bazıları kendini dışarı karşı mikemmmel göstermeyi çok sever. Ben de çok gördüm dışardan can ciğer ama kız yanından kalkınca hemen dedikodusunu yapan, kuyusunu kazan...Her elele tutuşanlar birbirini çok seven süper sevgili olmadığı gibi..

Hiç de kafanı takma arkadaş da bulursun dost da bulursun..Ahhh daha ne güzel günlerin olacak... Üniversite hayatı iyisiyle kötüsüyle o kadar güzel ki :)) O günlere geri dönsem keşke
 
Son düzenleme:
Haklısın ablacım, hatta insanları küçük gören, kendini bi halt sanan o kadar insan varki, ama ilginçtir böle tipler ayın 5inde atm önünde sıraya giriyo, baba parasıyla hava atıyo, kendileri gibi olanlarla araları çok iyiymiş gibi gezip tozup, arkasını dönünce elli tane laf sayan karaktersiz insanlar var malesef...
 
23 yıllık çocukluk dostum var(kız), 11 yıllık 2 lise arkadaşım var(biri kız biri erkek). Her derdimde yanımdalar bir lafımla koşar gelirler. Bu 3 ünü hiçbirşeye değişmem. Onun dışında üniversite dönemine kadar olan arkadaşlıklarım var o üçü kadar olmasa da samimi olduğum yanlarında eğlendiğim 4-5 kişi. Üniversiteden bir 15 arkadaşım falan var beraber tatile gittiğimiz geceleri çıktığımız az çok bişeyleri paylaştığımız. Bu 15 kişiden sadece birini kendime yakın görüyorum (erkek), onun dışında çok bağlı değilim onlara ama o bir kişi de en önce bahsettiğim 3 kişi kadar derin dost değildir benim için. Üniversiteden sonrası hepten yalan zaten. Söylemek istediğim şu ki lisenin sonuna kadar adam akıllı bir dost edinemediyseniz ondan sonra da edinemezsiniz. Hayatın acı gerçeği bu. Bi yerlerde hep yalan olacaktır. Çünkü sonradan kurulan hiçbir dostluk çocukluktan gelen dostluk kadar köklü olamaz.
 
20 yaşındaym ilkokulda ki arkadaşlarımla hiç görüşmem faceden bir görüşürdüm o kadar ortaokuldada samimi arkadaşlarım vardı okul bitti arkadaşıkta bitti yine faceden görüşürdüm ama facemi artık kapattım lisede bir iki tane oldu ama oda bitti konuşmuyoruz hiç üniversitede 5 arkadaştık inanırmısız yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmezdi tüm sınıf bize özenirdi bibrimizin arkasını hep toplardık yemek bile yediğimizde paramız az olsa bile ortaya paralarımızı koyardık ne kadar varsa ona göre yerdik ama 5 arkadaştan 2 tanesi kaldı okul bitti görüşemedik doğru düzgün görüşmek istesek bile diğer arkadaşların işi vardı hep gelmiyolardı biride bana kırıldı bana msj çekmş ara diye beni bende duymadım meğrse kankam dediğim kişi çok kötüymüş ama duymadım telefonu msjları gördüğüm an aradım msjlar attım ama açmadı bana kırılmıştı ertesi gün evini aradım iyi misin diye ama kırgındı bana haklı ama bilerek yapmadım görmedim ki msjları beni tanıyodu arıcağımı bilir ama görmedim bu yüzdende kankamla aram bouk umarım düzelir çünkü yeri bende ayrı onun o yüden gerçek arkadaşın dostun nerden çıkıcağı belli olmaz..
 
al bir köpek dost neymiş gör.. üzülme insanlarla dost olupta.. sadece tsnışık olmak biraz arkadas olmak yeter...
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

B
  • Kilitli
çok derdim var nolur yardım edinnn
2 3
Yorumlar
47
Görüntüleme
1K
Bbyyss
18 - 24 Ağustos 2025 Haftalık Burç Yorumları
2 3
Yorumlar
48
Görüntüleme
268
Nhessa
  • Kilitli
Arkadaş gerekli mi ?
5 6 7
Yorumlar
128
Görüntüleme
3K
Mune
P
  • Kilitli
Eşimin ailesi beni istemiyor mu?
4 5 6
Yorumlar
100
Görüntüleme
3K
accessdenied
14 - 20 Temmuz 2025 Haftalık Burç Yorumları
2 3
Yorumlar
56
Görüntüleme
1K
Nhessa
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…