Önceliklere herkese iyi geceler ve iyi bayramlar diliyorum. Konumda yanlış anlaşılmamak için biraz detaylı anlatacağım.
Kocamın kardeşi yaklaşık 2 yıllık evli. 2 aylık da bebekleri var. Eşimle ben her ne kadar mesafemizi korusak da özel günlerde bir araya elbet geliyoruz. Eltimi size şöyle anlatayım. Kendisi her zaman, her şeyi en iyi ben bilirim düşüncesine sahip biri. Hiç kimseden tavsiye almak istemez ve dediğim dedik biridir. Örnek vermek gerekirse yeni doğum yaptığında bebeği düzgün emmiyordu. Biz ona sürekli (30dk'da bir mesela) emzirmeyi denemesini söyledik ama kendisi 2-3 hatta 4 saat bile çocuğu emzirmeyi aklına getiremedi. Bebek açlıktan kıvrana kıvrana ağlardı. Sonuç olarak çocuk beslenemediğinden düzgünce sarılık tehlikesi atlattı. 2 hafta hastanede kaldılar.
Yani kısacası fazlasıyla bencil biri ve kendisinden bu konularda tecrübeli insanları dinlemekten aciz.
Bayramın 2. günü bize geldiklerinde kaynım, eşime bayramın 3. günü için arabayı istemiş. Bir yerlere gideceklermiş, otobüslerde, metrolarda çocuk sel sefil olurmuş vs. dedi. Eşime ben vermek istemiyorum desem de daha önceden
( daha önce 5-6 kere daha aldılar bu arada ) eşim kardeşine yine kıyamayıp verdi. Hatta arabayı vermeden önce çocuk rahat gitsin diye bizim bebek oto koltuğumuzu da arabaya taktı. Biraz tepki verdim eşime arabayı verme konusunda ama o da kardeşim ne yapayım yani vs. diyerek geçiştirdi.
Tamam buraya kadar her şey normal. Eşim bu akşam arabayı teslim almaya gitti. Oturup biraz konuşmuş kardeşiyle. 180 km yapmışlar ve kahvaltıya yemeğe gitmişler. Bütün İstanbul'u gezmişler
Buraya kadar yine sıkıntı yok. Yol parasını, km'yi, gezmelerini dert edecek biri değilim, keza eşim de öyle. Ama tahmin edin ne yapmışlar?
2 aylık bebeği evde annesine bırakıp gitmişler. Bizden arabayı isteme sebepleri bebeğin rahat seyahat etmesi. Ama bebeği evde bırakıp kendi zevkleri için o kadar yol gidip geziyorlar. Eşim bunu duyduğunda bebeği neden götürmüyorsunuz, bir anne 2 aylık çocuğunu nasıl evde yaşlı kadına bırakır da o kadar yol gider diye kızmış. Bu arada eltimin annesi de hasta biraz. Artı olarak bebek çok küçük. Yuh artık dedim bunları duyduktan sonra.
Sonuç olarak diğer olaylar bizi pek alakadar etmez. Takıldığımız nokta ''bebeğin rahatlığı bahane edilerek araba istenmesi fakat gezmeye bebeğin katılmaması, evde bırakılması.'' O zaman arabayı biz ikimiz için istiyoruz deseydiniz değil mi?
Gelen yorumlar komedi cidden. Biz de lohusalık geçirmesek tamam diyeceğiz.
