- Konu Sahibi eldevarhayat
- #1
Sevgili arkadaşlarım siz siz olun size kötü davranan insanların peşinden gitmeyin. Bana aylardır iğrenç davranan ama sevdiğini söyleyen birinin peşinden gidip buradaki tavsiyeleri onemsedigim halde kalbime yenilip hep affettim. Bir haftadır, ayrı kaldığım o kişiyle tekrar görüşüyordum. Tamam bunun için bana istediğiniz lafı söyleyin hak ettim zaten. Ellerim titriyor şu an.
Bugün işten çıkınca fenalaştım üşütmüşüm galiba eve geldim, biraz dinlendim. Saat 8 gibi bu kişiyi aradım. O da uyumuş kalmış. "Çok hastaydım anca arayabildim" dedim. "Şimdi daha iyiyim buluşup çay icebiliriz istersen" dedim. Bana inanmadı. Yalan söylediğimi, bilerek aramadigimi düşündü. O..... dedi. Daha yazamayacagim bir sürü hakaret... Şok geçirdim.
Telefonu kapattık tekrar aradı bir süre sonra. Özür dilerim dedi. Ardından benim yerimde kim olsa öyle konuşur dedi. "Özrünün hiçbir anlamı kalmadı. O laflari insan sevdigine nasil der" dedim. Offff virvir konuşuyorsun dedi. O.... dedi tekrar. Ben de patladim sonunda. Senin de bütün sevdiklerin ve yakınların öyle o zaman dedim. Burdan sonra kıyamet koptu. Anneme nasıl öyle dersin diye başladı yazıklar olsun diye devam etti. Benim namusuma laf eden adam birden dünyanın en haklı insanı oldu. Kızlar yemin ederim ki annesine bir laf etme düşüncesiyle demedim. Yanlis biliyorum ama patladim artik.
Sonunda da sinir krizi geçirdim. Mesajlar atıp "Aileni kastetmedim özür dilerim ama sen gerçekten söylesin böylesin" diye ağzıma gelen lafı saydım. Kriz geçirdim resmen. Hayatımda ilk kez bir insan beni bu hale getirdi. Sonra sakinleşip insana dönünce aradım açtı. "Seni sevmiyorum artık. Bu gece soğudum. Git hayatını yaşa. İstediğinle ol. Ben de oyle yapıcam" dedi. Paramparcayim şu an. Beni kim toplayacak? Kavgalar etsek de sevgimiz var sanıyordum. Bu kadar basit birini mi sevdim ben. En kötüsü şu an kendimi dünyanın en iğrenç insanı olarak görüyorum. Desteğe o kadar ihtiyacım var ki. Dibe vurmuş gibiyim.
Bugün işten çıkınca fenalaştım üşütmüşüm galiba eve geldim, biraz dinlendim. Saat 8 gibi bu kişiyi aradım. O da uyumuş kalmış. "Çok hastaydım anca arayabildim" dedim. "Şimdi daha iyiyim buluşup çay icebiliriz istersen" dedim. Bana inanmadı. Yalan söylediğimi, bilerek aramadigimi düşündü. O..... dedi. Daha yazamayacagim bir sürü hakaret... Şok geçirdim.
Telefonu kapattık tekrar aradı bir süre sonra. Özür dilerim dedi. Ardından benim yerimde kim olsa öyle konuşur dedi. "Özrünün hiçbir anlamı kalmadı. O laflari insan sevdigine nasil der" dedim. Offff virvir konuşuyorsun dedi. O.... dedi tekrar. Ben de patladim sonunda. Senin de bütün sevdiklerin ve yakınların öyle o zaman dedim. Burdan sonra kıyamet koptu. Anneme nasıl öyle dersin diye başladı yazıklar olsun diye devam etti. Benim namusuma laf eden adam birden dünyanın en haklı insanı oldu. Kızlar yemin ederim ki annesine bir laf etme düşüncesiyle demedim. Yanlis biliyorum ama patladim artik.
Sonunda da sinir krizi geçirdim. Mesajlar atıp "Aileni kastetmedim özür dilerim ama sen gerçekten söylesin böylesin" diye ağzıma gelen lafı saydım. Kriz geçirdim resmen. Hayatımda ilk kez bir insan beni bu hale getirdi. Sonra sakinleşip insana dönünce aradım açtı. "Seni sevmiyorum artık. Bu gece soğudum. Git hayatını yaşa. İstediğinle ol. Ben de oyle yapıcam" dedi. Paramparcayim şu an. Beni kim toplayacak? Kavgalar etsek de sevgimiz var sanıyordum. Bu kadar basit birini mi sevdim ben. En kötüsü şu an kendimi dünyanın en iğrenç insanı olarak görüyorum. Desteğe o kadar ihtiyacım var ki. Dibe vurmuş gibiyim.
