Ben konunun dinamiğini çözdüm sanırım. Konu sahibinin eşinin ailesinde böyle bir gelenek var. Doğan çocuklara onlar bakıyor yatılı. Konu sahibinin eşi babalık yapmayı bilmiyor, çocuğa zaten uzak. Misafirlikten misafirliğe görüyor.
Konu sahibi eşinin ve ailesinin bu tutumu karşısında pasif kalmış. Kreş diyene yaşı küçük, bakıcı diyene ayy hayatta olmaz, yakına taşının diyene de yok eşim istemiyor diyor. En tahammül edemediğim insan davranışı. Bir konuyu çok dert ediyor gibi görünüp aklı selim çözüm yollarının her birine bahanesi olan insan.
Eş istemiyor diye ayrı evlerde yaşanıyor, kaynana istemiyor diye kendi evine dönüyor ama tek lafı geçmesi gereken kişi olan “anne” sessizce bir köşede izleyip sonra da EN DOĞAL HAKKIM diye ağlıyor. Kendi çocuğundan “bir süredir birlikteyiz ben çok alıştım bu bebişe” diye bahsediyor.
Konu sahibi kendine gelsin artık. Bu konu aşırı derecede sinirimi bozduğu için başka yorum yapmıcam.