- 30 Aralık 2012
- 1.410
- 1.752
- 208
Ben sizin dediğiniz herşeyi vs psikolojik durumdur vb şeyleri çok iyi biliyorum
Haa tabi taşınma vs şeyler yapılır mıydı inanın yakınından ev tutmak hiç aklımıza gelmedi bu evin derdi ile uğraşmaktan.
Ama mümkün mertebe zanenettiginiz ben sadece 3 saat gittim aslında tam o değil ama her dk şu kadar durduk yazmak istemedim
Bu bebise dıe yazmışım ben hem tlf yaziom hem de oğlum kucagimdayken yazdim o yizden karisiklik oluyor .
Daha sonra şuan bebeğim yaklaşık 3 aydır yanımda zaten sadece işe gitme saatim hariç ayrı kalmıyoruz
Gece de beraber yatıyoruz hem esim hem ben .
Biliyorum yaptığım haksızlık hepiniz haklısınız hiç birşey demiyorum ama inanin en ufak aklıma çözüm gelmedi o zaman
Ne valide gelip bizde kalmak istio
Biz eşimle onlarda kalırdık ama bu hergune endeksleyemedik arada kar kis zamanı mecburiyetten ayrı kalırdık
Haa bende zaten konu acmamdaki asıl amaç bnm şuan gelecek bi param var ona araba alıp bebegimi getirip gotureyim mı ise devam ederek
Yoksa is den temelli çıkayım mı dıe sormak istedim
Tabi ben bütün olan durum artık içimde bi acı olduğu için hep bunları dokuyorum
Hangi anne istemez evlat kokulu bi uyku zannettiğiniz kadar gaddar biri değilim
Haa acı soğan kuru ekmek doğru ama olmadı işte olamadı doğrusu oldurtmadilar siz siz olun eş denilen mahluğa para verip simartmayin fazlasini ister hep hiç rahatindan ödün vermez
Ve bugün resti çektim işi bırakıyorum dıe alttan girip üstten çıktım artık haftada dört gün k validem bakiodu çocuğa o sürede de araba alıp tamamen bebegimi getirip goturecem ddm yoksa isden ayrılacam ddm
(Şuan 3 aydır bebeğim yanımda tamamen sadece mart gibi k validem evine dönmek istio ben aynı durumları yaşamak istemediğimi fazlasıyla anlattim)
Ayrıca oğlumla bağımız şükürler olsun iyi
Ben isden geldiğim dk onunla ilgilenirim yatana kadar hiç peşimi bırakmaz her dk ilgim onda ve o da bunu istio vs vs bir suru seyy
Kızlar size birşey danışmak istiyorum.
Ben evleneli 6 sene oldu . Bu sırada bir yıl bir yerde çalıştım. Daha sonra şuan 3,5 senedir de bir yerde çalışıyorum. Martta iki yaşına girecek bir oğlum var.esim de asgari ücretten azıcık fazla olan bi yerde çalışıyor .
Demem o ki benim bebise k validem bakio. Benim işim nedeniyle ve k valide evi uzaklığı sebebiyle evladım bir senedir onlar da kalıo. Biz işten çıktık mı hemen onlara gidiyoruz 6 gibi, 9 gibi geri eve geliyoruz bebegim orda kalıyordu .
K valide 2 ay önce belinden ameliyat oldu bizdeler bebeğim de bizde ve k peder ikisi ben isdeyken bebeğime bakio. Ben gelince ilgileniyorum. Ama bn bu bebisin yanımda olmasına o kadar alıştım ve istiyorum ki işi bırakmayı düşünüyorum .
(K valide hep bizde kalsın diyeceksiniz ama o istemiyor rahat edemezmis iyilesince bebegimide alıp k pederle eski düzene devam yani .)
Benim gibi işi bırakan var mı . Ben yoruldum bu durumdan evladimi kendim büyütmek istiyorum . Bu benim en doğal hakkım..
Evet önceden bi pasifik vardı sanmayın ki işe gitmek için yanıp tutustum ben lohusa da 40 gün ayrılacam dıe ağladım ama hiç birşey elimden gelmedi ve bebeğim küçük hasta olmasın aman dıe dıe getirip götürmek için araba yok iş l valideye uzak dıe dıe çok heba ettim evladımi ben bilmiyorum zaten bi yüzden vicdan azabı var.Bravo. Sakin sozunuzden donmeyin. O bebek sizin evinizden bir daha cikmasin. Esiniz hayir demis, gulmus gecmis, bilmem ne yapmis. Bakin, esiniz bugun var yarin yok. El olur, baska birini bulur gider. Dunya bu belli mi olur? O cocuk sizin kaniniz, sizin yavrunuz. O sizden hic bir zaman gitmeyecek, hic bir zaman el olmayacak. Yatiriminiz cocugunuza olsun, esinize degil. Asla pasif kalmamaniz gereken, ilerde buyuk pismanliklar yasamaniza engel olacak seyler yapmaniz gereken bir konu bu. O cocuk sizin. Sizde kalacak. Gerekirse gunde 3 saat yolda gecsin. Cocugunuzla baginiz anca yeni olusmaya baslamis. Gec kalinmislik var. ama zararin neresinden dönulse kardir
Bence haksızsınız. Kv'deniz destek olmasa evinde de bakmazdı sonuçta. Düzenini bozmak zorunda değil. O sizin çocuğunuz ve bütün sorumluluğu anne ve babasında. Bundan sonrada ilk önceliğiniz oğlunuz olmalı bence. Her kararı ilk önce onu düşünerek ve yanınızdan ayırmadan yapmalısınız.K validem de var suç hiç bu konuda destek değil neymiş ben bakivereyim dedi durdu kendi annem abimin bebeğine onların yanına gitti ama bnm k valide hiç bir şekilde kılını kiprdartmadi. Tamam bnm için evinden olması gerekmez ama insan biraz dişini sikmaz mı ki bn isteyken evd3 yanlız olacak iş yaptirmam yemek vs yaptirmAm aç ye iç derim ama o bana bu konuda gelmem ddi durdu
Yabancı ya bakıcı olarak korktum guvenemedim kızlar bnm bebeğim yemek konusunda mız mız zaten bisey yapar dıe korktum en azından k validem kendi kanından dıe birşey demedim
K validem de var suç hiç bu konuda destek değil neymiş ben bakivereyim dedi durdu kendi annem abimin bebeğine onların yanına gitti ama bnm k valide hiç bir şekilde kılını kiprdartmadi. Tamam bnm için evinden olması gerekmez ama insan biraz dişini sikmaz mı ki bn isteyken evd3 yanlız olacak iş yaptirmam yemek vs yaptirmAm aç ye iç derim ama o bana bu konuda gelmem ddi durdu
Yabancı ya bakıcı olarak korktum guvenemedim kızlar bnm bebeğim yemek konusunda mız mız zaten bisey yapar dıe korktum en azından k validem kendi kanından dıe birşey demedim
Yazdıklarınızı okurken gözlerim doldu, zira 1 ay önce ben de çok benzer şeyler yaşadım. 3 yaşındaki kızım babasıyla evde kaldı, ben doğuma gittim, 2 gece uzak kaldık. İlk ayrı kalışımız. Her gün yanıma geldi, uyumadan önce, sabah uyandığında görüntülü konuştuk ama o 2 gün gözlerindeki o buruk bakış var ya, hiçbir dikiş acısı o bakışın acısını veremez. Hastane odamdan ayrılıp eve giderken suratındaki ifade... Eve döndüğümde bir yabancılaşma mı dersiniz, kızgınlık mı, küskünlük mü, bir şey vardı... Birkaç günde geçti çok şükür. Bir travma yaratmaması için onunla bol bol konuştuk, sevdik, yanında olduk. Buna rağmen o 2 günün etkisi vardı. O yüzden bu konu çok içimi acıttı. Bu hayat tarzının hiçbir bahanesi olamaz.Bu konuya ne yazılır bilmiyorum. Çocuğumdan ilk defa doğuma giderken ayrı kaldım. Kızıma eltim bakacaktı amcasıyla gidecekti, babasının iş yerine götürdüm. 4 yaşına girmesine 2.5 ay vardı. İki gece ayrı kalacaktık ama onu oraya bırakışımı asla unutmam. O bakışı, gülümsemesine rağmen ayrılma korkusu, sesinin titreyişi. "Anne hastaneden yarın geliceksin değil mi," bir soru değil, geri döneceğimi bilme onaylanma arzusuydu. Akşam yengesiyle geldi, sabah doğumdan çıktığımda oradaydı. Kardeşinin ardından beni odaya gönderirlerken aklımda sadece kızım vardı. Ne hissetti kardeşini görünce, beni göremeyince korktu mu? Nitekim tahmin ettiğim gibi de oldu. Odaya girer girmez gözüm ilk kızımı aradı, yüzünde dehşete kapılmış bir ifade vardı. O gün hiç yanıma yaklaşmadı. Sanki bir yabancıymışım gibi bakıp durdu. Yerimden kıpırdayamadığım halde gel anneciğim yanıma yat, öpeyim çok özledim dememe rağmen sadece öpmeme izin verdi, öpmedi. Sanırım artık annesi olmadığımı düşündü. Akşama doğru gittiler. Fakat o gün dişlerimi birbirine vurdıracak kadar fiziksel acı çekmeme rağmen kızımın o yabancıya bakar gibi bakışlarından daha beter bir acı hissetmedim. Sezeryanlı olduğum halde geceleri aldım koynumda yatırdım. Gecelerce annemi istiyorum diye ağladı uykusunda. Sarıldım buradayım dedim, itti yine annemi istiyorum dedi. Her gece 10 dakikada bir uyanıp yanında olduğumu idrak edene kadar sayıklayıp durdu. Dikişlerime mi tekme atmadı, uyku sersemi elleriyle yüzüme mi vurmadı... 4 yaşındaki çocuk annesini kaybetme/paylaşma duygusu ile bu denli sarsıldıysa sizin çocuğunuzu düşünemiyorum.
E sağol ya. ALIŞMIŞ.Ama bn bu bebisin yanımda olmasına o kadar alıştım
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?