Ben inanılmaz sinirli bir insanım (öyle ki trafikte laf atan adamın yoğun trafikten faydalanıp inip de camını indirecek, karakolluk olacak kadar). Sonra diyorum ki sen napıyorsun? Pişmanlığım oluyor elbet ama damarıma basıldığında çevreye zarar veriyorum. Şöyle ki psikolojik tedavi de gördüm, arkadaşım yanımda vefat edince doktor aileme bunu önerdi ben de kabul ettim. Kullandığım bir takım ilaçlar oldu onlar bende daha da fazla sinir yaptı. Sonra kendimi iyi hissettim bıraktım psikoloğu da ilacı da. Psikolog her zaman her şeye çözüm olamıyor maalesef ki (boşanma, şiddet, ölüm gibi durumlar dışında tabi) olay insanın kendinde bitiyor.
Şöyle de bir şey var duygusal olacağıma sinirli olurum daha iyi. Yani duygusal olmayı tercih etmezdim. Kendim daha çok kırılırdım, kendime yapardım yani. Sinir bazen insanı güçlü kılar çevren seni ezemez senin yanıtından tavırından çekinir ancak duygusal insan daha fazla ezilir her zaman. Demiyorum ki tabi vur, kır, parçala ama duygusal olmaktansa ölçülü sinirli olmak daha iyi.
' vb.
