Kızlar selam,
Geçen hafta covid oldum, çok ağır geçirdim. Öksürük kaldı ama toparladım şükür. Covidliyken eşim baktı sağolsun, kayınvalidem bir kap yemek yapıp yersiniz diye göndermedi. Onu da geçtim sormadı bile. Eşimi aradı bir kere, onunla geçmiş olsun dileği iletti ve sesi kesildi.
Şans ya işte 2 gündür hastaymış, sabah test vermiş daha sonuç çıkmamış. Akşama anca çıkar. Ama eşim illa annem gelsin bizde kalsın diyor. İstemiyorum dedim. O benimle ilgilenmedi, ben de ilgilenmeyeceğim dedim. Çok istiyorsan sen git 10 günde eve gelme dedim.
Tartıştık, kayınvalidem beni aradı (ben hastayken tenezzül etmemiişti ama) hastyım da bilmem ne de. Geçmiş olsun yat dinlen 3 güne geçer covidsen, değilsen zaten sorun da yok dedim. Hiç yüz vermedim.
Eşim benle küstü. Ben enayi miyim sizce? 8 yıldır hep eziliyorum, eşim güya yanımda olduğu mesajı veriyor. Ama anasının en ufak bi mızırdanmasında ise onun kölesi olası geliyor. Hayır git annene onun evinde bak diyorum yok bize getireyim diyor. Neden çünkü kendi ise gidiyor, ama ben evdeyim anasına hizmet edebilirim.
Ayrıca diyorum ki; ben işsiz kaldım diye zorlanıyoruz. Bu yüzden ben covidken ne vitamin alabildik ne düzgün bir beslenme yapabildik. Mercimek çorbasına limon sıka sıka geçirdim bir haftayı. Şimdi annenin ne ilaç isteği biter ne meyve ne de et yeme isteği. Cebinde iki kuruş paran var onu da ona mı vereceksin, annen bu zamana kadar tek kuruş çıkarıp beraber yeriz dememiş insan dedim. Ölsün mü diyor. Covid oldu da ölmesi kaldı dedim. Borç bulurmuş bakarmış annesine. Oturdum hırsımdan ağladım, konuşmuyorum da eşimle küstük.
Zaten şu an onu bir kaşık suda boğabilirim.
Yeminle bıktım hepsinden!