Engelleyemediğim Kötü Düşünceler...

EvCadisi .!.:

Kızlar sizde de oluyor mu bilmem ama...ben bazen inanılmaz karamsar oluyorum....ve bir faarkına varıyorum ki büyük acılar yaşayan birinin yerine koymuşum kendimi ve hayatımdaki insanları...ne bileyim birinin eşi şehit oluyor...hemen aklıma eşimin şehit olacağı geliyor...gözümde canlanıyor sanki...
ya da kötü bir hastalığa yakalandığını duysam birinin bana da olacakmış gibi geliyor...var mı benim gibiler aranızda...ne dersiniz bana...

Genişletmek için tıkla...

Ben de bazen engelleyemediğim kötü düşünceler içine dalıyorum ama benimkiler genelde yaşadığım kötü olayların etkisinden kurtulamama ve sorunların içine battıkça boğulma gibi oluyor. Yani kötü bir durum yaşıyorum, sorun geçiyor ama durmadan o durumla ilgili kötü şeyler düşünmekten kendimi alıkoyamıyorum.

EvCadisi .!.:

Kızlar sizde de oluyor mu bilmem ama...ben bazen inanılmaz karamsar oluyorum....ve bir faarkına varıyorum ki büyük acılar yaşayan birinin yerine koymuşum kendimi ve hayatımdaki insanları...ne bileyim birinin eşi şehit oluyor...hemen aklıma eşimin şehit olacağı geliyor...gözümde canlanıyor sanki...
ya da kötü bir hastalığa yakalandığını duysam birinin bana da olacakmış gibi geliyor...var mı benim gibiler aranızda...ne dersiniz bana...

Genişletmek için tıkla...

bu şekilde aynısını ben de yaşıyorum zaman zaman. önceden daha sık yaşardım psikologa gitmeye başladıgımdan beri daha az yaşar oldum. duyduğum kötü , üzücü olaylardaki karakterlerin yerine hemen kendimi ve sevdiklerimi ya da sevdiğimi oturtup sonra da gerçekten yaşamış gibi oturup ağladığım hatta olduğunu hayal ettiğim günleri biliyorum. sağlıklı bir durum değil bence bu.
ben yapım gereği olduğunu düşünüyordum bunun ama sanırım öyle bir şey de değil. bu tür şeyler aklınıza geldiğinde daha pozitif şeyler düşünmeye çalışsanız iyi olacak sanırım.
yaşadığınız olayların bilincinizde bıraktıgı etkiyle bunu yapıyor olabilirsiniz siz de. ben o sebepten yaptıgımın farkına vardım...

bende de oluyor bu..
.empati ve vicdan duygularımız çok gelişmiş sanırım ...

cANIM tamamen iyiliiğin için soluyorum.Bi psikolağa danıssan iyi olur canım.Sadece destek amaclı belkıde 2 ay bıle yeter.Cunku okb yani obsesif bozukluk böle baslıyor.ALLAH koruusn eğerkı ılerlerse bu dusunceler sureklı beynını işgal ederse takıntı halıne gelıyor ve OKB teşhisi konuyor.Ben bir OKB yaşamış bırı olarak soluorum.opuldunn

çok tşk. ama bu işi doktorsuz halledemezmiyiz. kendimi çok yanlız hissediyorum. sorunlarımı paylaşabileceğim hiç arkadaşım dostum yok. belkide bu yüzden oluyor. eşim oğlum ve ben. eşinlede herşeyi konuşamıyorsunki. arkadaşım olabilecek biri yokmu........

ya gerçekten bende bu durumdan şikayetçiyim takıntı haline geldi ben de son zamanlar bu..nasıl kurtulabiliriz acaba bundan ?

ben duyduğum okuduğum haberlerin etkisinde kalıyorum bu da yetmezmiş gibi eşim tel.i biraz geç açsın ayy kesin başına bişiy geldi diyip bunalıyorum. köpeğim öksürse halsiz dursa ölücek diye düşünüp ağlıyorum ve çok sık tansiyonum yükseliyor. azıcık sinirleniyim. kafamdaki seneryoları düşününce hayatım alt üst oluyor ne yapsak ki.. psikoloğa da gittim. ona da sinir oldum gitmem ki bir daha birde çok asosyalim

Ben doktor değilim ama bu bahsettiğiniz anksiyeteye benziyor , ben de üniversite döneminde yaşamış ve tedavi olmuştum ...Dönem dönem tekrarlar , hatta her seferinde farklı endişeler de eklenerek büyür benimki...Ama artık öğrendim ve tanıdım kendimi , yine atak dönemi deyip geçiyorum .ılaç çok kullandım çünkü ve artık kullanmak istemiyorum...