Engelli doğan bebeğim hakkında

Allah yardımcınız olsun. Bu durumda hiç unutmamalıyız. Bakkala giderken. Piknikte. Yada bir sabah uyanınca engelli bir birey olabiliriz. O zaman çevrenizdeki insanlardan ne beklersiniz bunu düşünerek yaklaşın bebeğinize. Siz eşiniz diğer çocuğunuz biz hepimiz her an engelli adayıyız.
Üzerinde ahkam kesilecek bir konu değil belki. Sizi en çok bir engelli annesi anlar ve size yardımcı olur. Ama dedim ya ailedeki diğer fertlerin aynı şeyi birden yaşama ihtimali de var allah korusun. Rabbim yardımcınız olsun. Sıra sıra güc alacağınız kapılar açsın insallah. Öpüyorum minik kuzunuzu.
 
durumdan uzak değilim. benim de engelli kardeşim var. daha önceki yorumlarımda da belirttim. sizin cümlenizin başka bi açıklaması gelmiyor aklıma.
Yav gelmezse gelmesin.
Dünya sizin dünyanızdan ibaret değil. Size bir şey anlatılmamış, edilmemiş. Bir kelime görüp de gelip de kendi bildiğiniz gibi algılayıp saldırıyorsunuz. Aklınıza başka durum gelmiyorsa çok ilgilendiyseniz sorarsınız. Ben de istersem anlatırım, ki istemiyorum. Zaten durum anladığınızdan çok uzak. Sonradan utanacağınız yorumlar yapmayın. Olur da buraya konusunu açarsam, ki düşünmediğim bir şey değil, sizi etiketleyeceğim. Size tavsiyem, cidden bilmediğiniz bu konuyu uzatmamanız.
 
Offf çok zor bir durum konu sahibi,Rabbim yar ve yardımcınız olsun. Sizi asla tam anlamıyla anlayamam,yaşamadım yaşadığınızı ama caresizliğinizi,üzüntünüzü anlamaya çalışabilirim sadece.
Tek birşey söyleyebilirim,lütfen psikolojik destek alın. Şu an sağlıklı kararlar alamayabilirsiniz ki bu çok doğal. Biraz kendinizi toparlayıp,gerçekten ne istediģinize karar verip, doğru olanı yapacağınıza inanıyorum. Şu an çıkış yolu arıyorsunuz ama sağlıklı düşünemiyor olabilirsiniz çok üzgünsünüz zira. Hastaneyi bile dava etmeyecek kadar yorulmuş,pes etmişsiniz. Lütfen destek alın,sonra karar verin. İnanın böyle durumlarda ani sekilde alinan kararlar ciddi pişmanlık olur,ömür boyu sürebilir.
 
Çok çok zor ama sabır.
Şuan heryer toz duman nefes alamıyorsunuz hiç birşey görmüyorsunuz. Sadece siz değil başka başka durumlarda hayatının

yönünün değiştiği özellikle sağlık konularında herkes böyle hissediyor. Ama toz duman yatışmaya başladıkça görmeye

ufku görmeye başlayacaksınız ve yolunuzu bulacaksınız. Çok acılı sıkıntılı mutlaka ama illaki bir yol bir düzen oturtacaksınız
 

yahu arkadaşım durumun ayrıntısını bilmeden tabi ki istediğim şeyi anlamakta özgürüm. benim okudğum cümle 'engelli sayılabilen bi çocuğu evlat edinmek istiyorum' napıcam açıp sizin beyninizi mi okıycam hmmm evet yanlış düşünmüşüm mü diycem. siz ortaya bi cümle atarsanız insanlar da gerisini doldurur doğal olarak. olay nasıl size bişey anlatılmamışa geldi anlamadım valla.
 
Allah yardımcınız olsun. Unutmayın ki Allah kimseye kaldıramayacağı yükü vermez. Durumunuz gerçekten zor ama toparlanmanız lazım.

Bu şekilde dünyaya gelmek o yavrunun suçu değil. Sizi görmüyor ya da size tepki vermiyor olabilir ama yine de varlığınızı sıcaklığınızı hissediyordur. Yuvaya veriyim demişsiniz ama sanmayın ki gözünüzden uzak olunca yaşanmamış sayabileceksiniz. Her gün pişmanlık duyacaksınız ve inanın şuanki durumunuzdan daha kötü hissedeceksiniz. Diğer evladınızdan farklı tutuyorsunuz şuan bebeğinizi yok sayıyorsunuz ama arkanızı dönüp yuvaya bırakırsanız diğer evladınıza her baktığınızda içinize bi kor düşecek ve anneliğinizi sorgulayacaksınız.

Ve son olarak şunu belirteyim kesinlikle bu bir imtihan. Resmen Allah'a diyorsunuz ki ben sağlıklı evladımı kabul ediyorum ama hasta olan evladımı kabul etmiyorum. Siz böyle derseniz Allah öbür evladınızı daha kötü hale de sokabilir bunu unutmayın lütfen..
 


Ablamın çocuğu da oksijensiz kaldı ve doktorların tek dediği bu çocuk %90 engelli olacak kendinizi hazırlayın dendi. Bir anne için ciddi travmadır. 3 yaşına kadar yürüyemedi , yemek yemesi işkence gibi idi , konuşma bozukluğu vs.vs. Sabır ,emek sevgi ve inanç isteyen bir durumdasınız , engelli çocuğa sahip olmak zor ama engelli kalacak diye bir kaydede yoktur. Yeğenim fizik tedavi aldı, annesi ''aşırı ilgi sevgi inanç'' ile çocuğuna yaklaştı. Şuan çocuk 14 yaşında hiç bir sıkıntısı yok . Yürüyor , konuşuyor bedensel ve zihinsel olarak gayet sağlıklı. Demek ki her şey doktorun dediği gibi olmuyormuş. Şuan çocuğa engelli olucak demek bile saçmadır. Normalde 1 yaş' a kadar beklenir çünkü doktorların yanılma payı yüksektir. 2 yıl sağlık kurulunda görev yaptım. Bu tarz hastalara 1 yıl süre verilir çünkü yeni doğan bebeğin nasıl bir iyileşme göstereceğini hiç bir doktor kestiremez. Size düşen, sabır ,sevgi ve inanç. Göreceksiniz o bebek Allah'ın izini ile sapasağlam olucak. Bebekten asla ve asla vazgeçmeyin lütfen. Zor ama Allah her zorlukla beraber bir kolaylık veriyor.
 
Hanımlar,
konuya mı yazacaksınız karşılıklı tartışacak mısınız?

Konu sahibesi,
Allah yar ve yardımcınız olsun, elbette yaşamayan bilemez, sizin ne hissettiğinizi, ne düşündüğünüzü asla bilemeyiz ama o sizin yavrunuz, evlat başkadır, ne olursa olsun bebeğinize sahip çıkın, bebeğinizin tedavisine devam ederken sizde bir uzman yardımı alın, yavruları engelli doğan aileler bunu kabullenmek ve yavrularına faydalı olabilmek için uzman desteği alıyorlar.
Birtakım gruplar ve dernekler var diye biliyorum, onları araştırın, inanın ki yararını görürsünüz.
 
 
İstediğinizi anlamakta özgürsünüz de istediğiniz gibi itham etmekte özgür değilsiniz. Size kaçtır durumun anladığınız gibi olmadığını ve zaten başkasının konusunda bundan bahsetmek istemediğimü söylüyorum. Hala ısrarla üste çıkmaya çalışıyorsunuz. Arkadaşın konusu da çorba oldu. Konu benim değil, ben konu sahibin uzun bir yorum yazmışım, içine de kendimden bir cümlelik örnek sıkıştırmışım, kimin haddine gelip de bana benim hayatıma bilmeden etmeden başkasının konusunda çıkarım yapıp laf etmek? Size ne? Ben buraya ne kadar yazarsam, hele de başkasının konusunda, o kadar bilebilirsiniz. Bilmediğiniz şeylere ahkam kesemezsiniz, uyarıldığınız ve biraz bir şeyler açıklandığınız halde hala devam edemezsiniz. Size ne ya benim hayatımdan, size ne? Ben arkadaşa yorum yaptım, kendi işime hayatıma yorum istemedim. İlle sert mi çıkmam gerekiyor, biraz nerede durmanız gerektiği yeri bilin.
 
Ezap arkadaşım, senden de özür diliyorum, konunun içinde ayrı bir konu oluştu.
 
Evet doktor hatası var ama mahkemeye vermeyeceğim herşey allahtan şimdi bu nasıl annelik diyenler olacaktır ama bu gerçekten çok zor durum...
Ne demek mahkemeye vermeyecegim ?? Bunu size yapan doktor musvettesini baskalarinin da canini yaksin diye rahat mi birakacaksiniz ??

Elbetteki zordur engelli bir cocuk buyutmek. Ama onun size ihtiyaci var. Bu berbat dunyada onu kimsesiz birakmayin. Guclu olun. Allah yardimciniz olsun
 
Hanımlar,
birde rica edeceğim konu sahibesi karışık duygular yaşadığı için onu yargılayıp ağır sözler söylemeyin.
Herkes kolayca kabullenemeyebilir bazı şeyleri, herkesi kendimiz gibi değerlendiremeyiz, doğum süreci sonrasında yaşananlar psikolojisi alt üst olmuş, günahtır anneliğine birşey demeyin.
 

Ezap hanım; öncelikle çok çok geçmiş olsun. Allah size sabır ve güç, meleğime de şifa versin.

Şu an hem psikolojik hem de fiziksel olarak çetin bir imtihandasınız. Ama şunu unutmayın bu konuda tek degilsiniz. Ve bu durumda başta o meleğin olmak üzere herhangi bir suçunuz veya hatanız yok. Sizin durumda binlerce anne var. Açıkçası işin tıbbi boyutuna girmeyeceğim. Çünkü olay düşündüğümüzden çok daha karışık. Tüm testleri, takipleri, doğum eylemi normal olan bebeklerde bile anne karnında oksijensiz kalmaya bağlı serebral palsi (yani beyin felci) görülebiliyor. Yada sizin de düşündüğünüz gibi doğum sırasındaki sıkıntılardan olabiliyor. Tıbbi kayıtları görmeden pek birşey denemiyor ne yazık ki. Benim dr arkadaşlarımdan birkaçının da sizin gibi özel bebeği var. Dediğim gibi o kısmı eşinizle görüşerek kendi durumunuza göre değerlendirin.

Ben şu anda olayın diğer boyutuyla ilgili birkaç kelime söylemek istiyorum. Şu anki psikolojinizi tam hissedemesem de biraz anlıyorum. Benim sizin durumunuzda olan birçok hastam var. Şunu bilin ki yanlız değilsiniz. Özel çocuk sahibi ebeveynlere birbirleriyle görüşmelerini öneriyorum. Hatta vesile olduklarım oldu. Siz de öyle yapın. Bu psikolojiden ve çöküntüden çıkmanıza yardımcı olacak. Be gercekten birbirinizden güç alacaksınız.

İkinci olarak şu andaki psikolojinizle herşeyin daha kötü göründüğünün farkındayım. Ama özellikle çocuklarda tüm tıbbi çalışmalarımız tabiri caizse çok flu dur. Durum düşündüğünüz gibi çok kötü olmayabilir veya daha iyiye gidebilir. Size burada ismini söyleyemeyeceğim serebral palsili özel bir hastamdan bahsetmek isterim. Hayatta gördüğüm en fedakar anne ve babaya sahip çok şanslı bir melek. Şu an 9 yaşında ve başlangıçta yapamaz dedikleri yürümek dahil birçok şeyi başardı. Ona ve ailesine her daim dua ederim. Senin meleğin de öyle olabilir.

Aile olarak da psikolojinizin bozulduğundan bahsetmişsiniz. Deneyimlerime dayanarak şunu net olarak ifade edebilirim ki meleginiz gibi özel çocuklar güçlü evlilikleri daha da güçlendirir, zayıf evlilikleri dağıtır, bitirir. İnşallah sizinki de daha guclenenler arasında olur. Başka bir hastamın da sizdeki gibi bir abisi var. 6 yaşındaki abi o kadar olgun o kadar akıllı ve tatlı ki. Durumun farkında ve anne babaya o kadar yardımcı ki. Kardeşini hastaneye getirirken yaninda mutlaka bulunur. Aile de olayın farkında ve hocam melegimiz abisinin gelişmesini sağlayan en büyük etken diyorlar. Hem üniversitedeyken sırf özel durumda kardeşi olduğu için yokluklar içinde okuyup dr olan sınıf arkadaşım vardı. Hayatınız gerçekten zor ama iyi şekilde de etkilenebilir.

Son olarak meleginiz tarafına değinmek istiyorum. Emin olun o sizi hissediyor. Anne karnında bile isitiyorsa neden olmasın. Ve onun sana aile olarak size ihtiyacı var. Kendinizi onun yerine koyun. Evcil dostlarımızın terk edildiklerindeki kötü halleriyle ilgili bir yığın haber okuyoruz. Emin olun sizin meleginiz onlardan daha fazla hissedip biliyor. Ayrıca engelli bakım yuvası diye devletin bir kurumu yok. Ozeller olabilir ama unutmayın ki senin baktığın kadar değil yüzde birin kadar bile bakmayacaklar. Sen annesi olarak zorlanıyorsan onlar ne yapar sen düşün. Bakım evlerinde (iyilerini tenzih ederim) normal çocuklara dahi nasıl bakıldığı malum. Bir de senin meleğin gibi özel çocuklar başta aile için büyük bir sıkıntı gibi görünse bile takip eden süreçte hasta olduklarında veya Allah korusun vefaat ettiklerinde aile resmen yıkılıyor. Tahmininizden bile çok seveceksiniz.

Şimdi oturup derin bir nefes alın ve olayları farklı yönden düşünmeye çalışın. Ben bu konuda size ve ailenize güveniyorum, lütfen sizde kendinize güvenin.
 

üste çıkılacak alta geçilecek bi durum değil. engelli kardeşi olan bi birey olarak yazıyorum ben. orda gördüğüm cümle hakkında yorum yapmamı engelleyecek ne var? forum burası farkında mısınız? kimsenin hayal dünyasını da beslemek zorunda değilim ben kusura bakmayın
 
uzaktan nasılda kolay herşey..
eminim atıp tutanlar kendi başlarına gelse aynısını hissederlerdi..

bir buçuk aylık bir anne olarak bebeğime bakmakta çok zorlanıyorum..
gazlı bir bebek ve sabah akşam çığlık çığlığa ağlıyor...
kaç gündür deli gibi ağlıyorum..

düşünün ki bu annenin durumunu.. nasıl ağlamasın üzülmesin..
bence ne olursa olsun bebeğinizi bakıcıya bırakmayın...
bazen biz bile kendi bebeğimize tahammül edemezken bakıcı nasıl tahammül etsin..

Allah şifa versin bebeğinize sizede sabır versin...
lütfen ona daha sıkı sarılın.. minicik bedenin size çok ihtiyacı var...
benim yerimede öpün koklayın..
 
Beni gerçekten anlamıyorsunuz düşünsenize bir bebeğiniz var sadece nefes alıyor
Ama nefes alıyor işte, asıl önemli olan da o, yaşıyor, bir can taşıyor.. İnsan bu durumdaki bir kediyi bile sokağa barınağa terk etmeye kıyamaz. Neler yaşayacak o yurtta yavrucak, nelerden mahrum kalacak? Şimdi psikolojiniz bozuk, tamam anlıyorum, ama psikolojik durumunuz düzelecek elbet. Çok pişman olacağınız şeyler yapmayın lütfen şimdi..

Ömrü ne ise yanınızda olsun, annesinin gölgesinde yaşasın, siz onun ömrünü uzatmaya çalışın. Kolay değil biliyorum ama annesiniz.

Ben de mosmor doğmuşum, hem de evde. Boynuma kordon dolanmış, çok geç nefes almışım. Ben de sizin evladınız gibi olabilirdim. Bir yurda bırakılma ihtimali kanımı donduruyor

Ayrıca sağlıklı olan evladınız, siz, eşiniz, göz açıp kapayıncaya kadar sadece nefes alıp veren bir insana dönüşebilirsiniz, tek bir kaza ile.. Kazaya bile gerek yok, küçücük bir kan pıhtısı bile buna sebep olabilir. Örneklerini gördüm çevremde de.. Olmayacak durumlar değil. Altınızı bile bir başkası almak zorunda kalabilir daha bu yaşınızda, yanlış bir tedavi, bir ev kazası, trafik kazası, pıhtı, inme, beyin kanaması ve daha pek çok sebepten eliniz ayağınız tutmaz hale düşebilirsiniz. Hiç birimizin yarını sağlıklı olacak diye bir garanti yok.

Ayrıca engelli bir çocuğu olan tek anne de siz değilsiniz. Sizin gibi annelere destek olan dernekler var. Sosyal hizmetler var. Uzmanlar var. Lütfen çabalayın biraz. Sosyal destek gruplarında biraz destek arayın lütfen.

Ayrıca psikiyatristiniz depresyon ya da başka tanı koydu mu? Tedaviniz sürüyor mu? Bunları yanıtlamadınız..

Ayrıca lütfen çocuk sahibi olmak isteyenler, olacaklar, çocuğunuzun engelli olma ihtimalini göze alamıyorsanız, gidin sağlıklı bir çocuk evlat edinmeye çalışın, doğurmayı göze almayın. Hamilelikte, doğumda her şey olabilir. Tabi ki umudumuz hep sağlıklı çocuklar olması ama ne yazık ki bu ihtimal hep var
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…