- 11 Ocak 2016
- 865
- 898
-
- Konu Sahibi eliflammim
- #201
Erkek cocuklsr nsl oluyor ergenlikte. Ben hic boyle seylerle karsilasmadigjm icin. Oglum 11yasinda korktum simdi. Kiziniz icin allah yardimciniz olsun. Bi uzmandan destek alin.
Yahu bayan gitmeyin mi demiş önce konuşun sonra isterseniz uzamndan yarım alın demiş zatenkonu sahibi uzmandan yardim alarak sureci daha dogru yurutmek istiyor gitmeyin kendiniz cozun diyosunuz .
nesine hak vereyim ?
Gerçekten o kısım beni de çok rahatsız etti. Sanırsın kızı seri katil, nasıl babasının yüzüne bakıyor diyor .İşte demek ki siz sadece böyle düşünüyorsunuz,arkadaşlarının size özendiği falan yoktur belki de. Yoksa neden rahatsız olsun,gurur duyar.
Ergen kardeşim var 15 yaşında, aynı şekilde imkan olarak bir çoğundan daha iyi yaşıyor,daha iyi bir hayata sahip. Sevgilisi de var,kısıtlamıyoruz. Sizin zamanınızla bu zaman bir değil,onun yaşına yakın olduğum için anlayabiliyorum kızınızı da kardeşimi de. Bir insanı ne kadar sıkıp yasak koyarsanız size o kadar yalan söylemeye meyilli olur. Mesela ben anneme yalan söylemezken teyzemin kızları arkadaşlarıyla dışarı çıkmak için bile etütüm var diyerek yalan söylüyor. Belki de sizin dindar aile oluşunuzdan dolayı sizden çekiniyordur ama sizinde tavırlarınız yanlış. Sanal seks yanlış zaten. Ancak ne demek babasının yüzüne nasıl bakıyor? İleride evlenecek bu çocuk, seks yaptı diye o zamanda kı bakmasın babasının yüzüne? Yanlış düşünüyorsunuz. Telefonunu karıştırdığınızı ona söylemeyin,önceliğiniz doktor olsun.
Peki şimdi ne yapıyorsunuz eğitim durumu meslek varmı aileyle bu sorunları nasıl çözdünuz.Kızınıza sürekli sen mükemmelsin, hata yapmazsın, sözümüzden çıkamazsın, hep başarılı akıllı hatasızsın sana güveniyoruz ama çevreye güvenmiyoruz, oraya gidemezsin buraya gidemezsin, bu yapamazsın şeklinde mesajlar veriyor musunuz?
15 yaşındaki halimi size anlatayım. Ailesinin sözünden çıkmayan, akademik başarısı yüksek biriydim. Anne babamla aram iyiydi. Ama çoğu şeye izin vermezlerdi. Mesela arkadaşlarımla bi yerlere gitme, Okul gezisi, erkek arkadaş, (annem olabilir derdi ama babam her gün okuluma uğrar ya da tenefüslerde okulun önünden geçerdi güya çaktırmadan takip)
Kapağını siyaha boyadığım bir defterim vardı ve oraya hep ölmek istediğimi yazardım :) ailemden nefret ettiğimi falan.
Sonra bir sevgilim oldu. Ama ben şehrin en iyi lisesindeyim o lise mezunu işsiz. Kolunda jilet izi bile var. Kötü alışkanlıkları var sigara alkol kullanıyordu. 2 sene gizliden görüştüm. Aileme çok iyi oynadım, fark edilmedi. 17 yaşındayken kendisiyle yakınlaşmamız da olmuştu.
Üniversiteyi kazanınca annemi aldım karşıma konuştum sevgilim var dedim anlattım. Babana söylerimden girdi, sütümü helal etmemden çıktı. Ayrılıcaksın hemen dedi. Ona ilk ve son bir şey anlatışım oldu.
Üniversiteye gittim, sevgilimle hala devam ediyorduk tabi gizli. Ama ailem benim bilgisayarıma kardeşim aracılığı ile takip programı koymuş. Tüm yazışmalarım fotolarım ellerine geçti. 18 yaşında ve cinsellik yaşayan biriydim bu şekilde tüm özel yaşantımın ortalara dökülmesi yüzünden çok kötü günler yaşadım. Ailemle aramda hep daha yüksek uçurumlar oluştu giderek.
Bunları size niye anlattım, bence nasihat vermek, başkası üzerinden örnek verir gibi anlatmak falan bunlar ters tepen şeyler. Benim ailemin en baştan beri bana yüklediği ideal evlat olma görevi bana çok ağır geldi. Hata yapma hakkım yoktu ve bu beni yaşadıklarımı gizlemeye itti.
Yaşı gereği Kızınızın küfürlü konuşması, arkadaşlarıyla farklı bir dünyası varmış gibi olması normal ve geçici bana kalırsa. Beni tek korkutan şey karşı tarafa görüntüsünü falan göndermiş olması ve o kişinin yaşça çok büyük ve istismar edebilecek biri olması. Ama telefonunu karıştırdığınızı bilirse de yine kaybeden siz olursunuz.
Belli ki kızınız bir sevgili yakınlığına ihtiyaç duyuyor. Umarım okulundan falan birine aşık olur da yaşının gerektirdiğini yaşar sadece.
Bana kalırsa hormonlarının kontrolü altındaki bir ergene yapılacak şey çok az. Bir de zannediyorum ki dini açıdan da belli bir çerçeve içinde yetiştimeye çalışmışsınız. Sizinle aynı düşünmüyorsa o da bir çatışma yaratıyor. ailem baskı yapmadan namaza oruca falan yönlendirirdi ama bu bana çok baskı yapılıyormuş gibi gelirdi. İşiniz kolay değil Allah kolaylık versin.
Peki şimdi ne yapıyorsunuz eğitim durumu meslek varmı aileyle bu sorunları nasıl çözdünuz.
Biz ergen annelerine çok faydalı bilgiler
Liberalist bir aileye sahibim. Annem babam rahat insanlar. Özel hayatımı ikisiylede paylasırım. Babamla oturur erkek arkadaslarım hakkında fikir analizi yaparız. Annemle paylasırım bir seyler.Ya aslında sanırım evet biz korkardık anne babamızdan korku + sevgi ikisi vardı şimdiki ergenler korkmuyor sanırım korkma olmayınca çekinme olmuyor her şeyi yapıyorlarof bilemedim benim daha bebeğim var büyüyünce ne olacak
Böyle dertler daha büyük sinirlerim bozuluyor
Benim evladım benden korksun da istiyorum bu tir tir titresin dğeil çekinsin saygılı olsun bu anlamdan bir korku. Herkesin kendi tercihi ben böyle yetiştirmek istiyorum ama tabi ne olur bilememLiberalist bir aileye sahibim. Annem babam rahat insanlar. Özel hayatımı ikisiylede paylasırım. Babamla oturur erkek arkadaslarım hakkında fikir analizi yaparız. Annemle paylasırım bir seyler.
Nerdesin, ne zaman geleceksin su saatte geleceksin eve gibi kurallar bilmem. Gecenin 3’ünde 4’ünde çıkarım. Babam nereye gidiyorsun diyede sormaz. Anneme bi haber veririm.
Son üniversitemi ailemin yanında okudum ve aynı üniversitede flörtüm vardı onunla ailemin yaşadığı şehirde aynı evde yaşadım. Annemde babamda biliyordu. Erkek arkadaslarımıda yemeğe davet ederdi annem. Günlerce evden cıkmadığım anlarda babam hadi dışarı çık gez dolas diye baskı yapardı. 29 yasındayım hala her sey aynı ergenliğimden beri. Korku yok… sevgi mi? Sınırsız sonsuz yüksek.
Ama düsünüyorum da ergenlik zamanlarımda ailem hakkında hakaret vari konusmadım, onları atmadım, küfür etmedim. Hormonlarımın oluk oluk aktığı ergenlik zamanlarımda dolu dolu yaşadım ne yaptığımı bilen biri oldum hep.
Ve su an düsünüyorum da korku ve cekincem olsaydı sanırım herseyi yapabilirdim. Evlatlarınızı korkutarak, cekingen yetiştirerek, kısıtlayarak hicbir yere varamazsınız.
Saygı duyuyorum.Benim evladım benden korksun da istiyorum bu tir tir titresin dğeil çekinsin saygılı olsun bu anlamdan bir korku. Herkesin kendi tercihi ben böyle yetiştirmek istiyorum ama tabi ne olur bilemem
Bende kızıma evladım ne olursa olsun ne yaşarsan yasa bana söyle diyorum.seni unutma o olaydan ne yaşanırsa yaşansın kurtaracak kişi babanla benim diyorum .kimseye güvenme biz çekinmeden şöyle kızım diyorum.vana anlat ki ben s ni çekip çıkarayım o olaydan sakin yavr hicbirseyden korkma senin arkandayım ben diyorum.tehdit şantaj vs olqylarinda asla korkma bana şöyle ben seni kimseye harcatmam yavrum senin sağlığın herşeyin benim için önemli yavrum diyorum.internet ortamı çok tehlikeli yaşını ismini nerde yasadigini asla kimseye söyleme.fotograf vs. Sakin isterlerse gösterme yollama kızım alıp şantaj yapabilirler tehdit edebiirler uyanık ol kızım diyorum.karsidaki sapik olabilir aynı yaşıt gibi davranır bir katil olabilir.( Ben çok konuşurum kızımla çenem çoktur anlatır dururum)bak kızım şöyle ilur böyle olur örnek veririm sakin yavrum derim kendini asla ezdirme korkma kimseden bişey olursa annem biliyor zaten de ben bilmesem bile onların yanında evet biliyorum der arkanda dururum durumu caktirmam sen yeterli bana yalan söyleme derim hata yaptıysan bileBenim de o yaşta kızım var.Benim yetiştirilme tarzım şu yönde idi annem baskı yapardı başlarda evet ama babam her zaman başıma ne geldiyse gelsin ona söylemem gerektiğini ve her zaman arkamda olduğunu söylerdi her zaman.Hatta bir gün baya kötü bir olay gelecekti babamın bu sözü sayesinde o olaydan kurtuldum.Simdi ben de kızıma bunu söylüyorum asla korkma tehtit şantaj gibi durumlarda her zaman arkasında olduğumuzu söylüyoruz.Size benim söyleyeceğim tek öneri bu olabilir.Genel bir konuşma yapmanız ve en önemlisi güven vermeniz.
Hiçbir şey ağır gelmedi bu ideal evlat algısının ağır geldiği kadar.Kızınıza sürekli sen mükemmelsin, hata yapmazsın, sözümüzden çıkamazsın, hep başarılı akıllı hatasızsın sana güveniyoruz ama çevreye güvenmiyoruz, oraya gidemezsin buraya gidemezsin, bu yapamazsın şeklinde mesajlar veriyor musunuz?
15 yaşındaki halimi size anlatayım. Ailesinin sözünden çıkmayan, akademik başarısı yüksek biriydim. Anne babamla aram iyiydi. Ama çoğu şeye izin vermezlerdi. Mesela arkadaşlarımla bi yerlere gitme, Okul gezisi, erkek arkadaş, (annem olabilir derdi ama babam her gün okuluma uğrar ya da tenefüslerde okulun önünden geçerdi güya çaktırmadan takip)
Kapağını siyaha boyadığım bir defterim vardı ve oraya hep ölmek istediğimi yazardım :) ailemden nefret ettiğimi falan.
Sonra bir sevgilim oldu. Ama ben şehrin en iyi lisesindeyim o lise mezunu işsiz. Kolunda jilet izi bile var. Kötü alışkanlıkları var sigara alkol kullanıyordu. 2 sene gizliden görüştüm. Aileme çok iyi oynadım, fark edilmedi. 17 yaşındayken kendisiyle yakınlaşmamız da olmuştu.
Üniversiteyi kazanınca annemi aldım karşıma konuştum sevgilim var dedim anlattım. Babana söylerimden girdi, sütümü helal etmemden çıktı. Ayrılıcaksın hemen dedi. Ona ilk ve son bir şey anlatışım oldu.
Üniversiteye gittim, sevgilimle hala devam ediyorduk tabi gizli. Ama ailem benim bilgisayarıma kardeşim aracılığı ile takip programı koymuş. Tüm yazışmalarım fotolarım ellerine geçti. 18 yaşında ve cinsellik yaşayan biriydim bu şekilde tüm özel yaşantımın ortalara dökülmesi yüzünden çok kötü günler yaşadım. Ailemle aramda hep daha yüksek uçurumlar oluştu giderek.
Bunları size niye anlattım, bence nasihat vermek, başkası üzerinden örnek verir gibi anlatmak falan bunlar ters tepen şeyler. Benim ailemin en baştan beri bana yüklediği ideal evlat olma görevi bana çok ağır geldi. Hata yapma hakkım yoktu ve bu beni yaşadıklarımı gizlemeye itti.
Yaşı gereği Kızınızın küfürlü konuşması, arkadaşlarıyla farklı bir dünyası varmış gibi olması normal ve geçici bana kalırsa. Beni tek korkutan şey karşı tarafa görüntüsünü falan göndermiş olması ve o kişinin yaşça çok büyük ve istismar edebilecek biri olması. Ama telefonunu karıştırdığınızı bilirse de yine kaybeden siz olursunuz.
Belli ki kızınız bir sevgili yakınlığına ihtiyaç duyuyor. Umarım okulundan falan birine aşık olur da yaşının gerektirdiğini yaşar sadece.
Bana kalırsa hormonlarının kontrolü altındaki bir ergene yapılacak şey çok az. Bir de zannediyorum ki dini açıdan da belli bir çerçeve içinde yetiştimeye çalışmışsınız. Sizinle aynı düşünmüyorsa o da bir çatışma yaratıyor. ailem baskı yapmadan namaza oruca falan yönlendirirdi ama bu bana çok baskı yapılıyormuş gibi gelirdi. İşiniz kolay değil Allah kolaylık versin.
Kızlar cocugunuz varmı bilmiyorum ama çocuk olunca inanın farklı düşüneceksiniz.Hiçbir şey ağır gelmedi bu ideal evlat algısının ağır geldiği kadar.
Liseyi 2.likle bitirdim.
17 yaşımda üniversiteye başladım, sevgilim oldu, cinsel hayatım da. Eğitim, meslek ve aile hayatımda istediğim her şeyi elde ettim.
Hiçbiri de psikolojik olarak iyi evlatlık kadar yormadı beni.
Üstelik sonradan fark ettim ki streslendiğimde stresimin, öfkelendiğimde öfkemin altında hep bu algı var.
Oysa ben sadece insanım, bu kadar. Yaşadıklarınız çok tanıdık. "Sana güvenimiz tam, senlik bir şey yok ama çevre çok kötü." cümlesinden nefret ediyorum.
2 oğlum var, büyük 12 yaşında. Bazen görüyorum ki ebeveynlik babadan oğula, anadan kıza geçen bir şey.Kızlar cocugunuz varmı bilmiyorum ama çocuk olunca inanın farklı düşüneceksiniz.
Dediklerinize saygı duyuyorum ama bazen inanın onalr gibide davranıyoruz ( ailemiz gibi) hayat böyle davrandiriyor bazen
Bende anne olunca anneliği sorguladım.2 oğlum var, büyük 12 yaşında. Bazen görüyorum ki ebeveynlik babadan oğula, anadan kıza geçen bir şey.
Bunu fark ettiğim an anneliğimle ilgili birçok şeyi değiştirdim. İşte o zaman oğullarım da ben de daha mutlu olduk.