- 13 Ocak 2020
- 42.626
- 154.637
- 32
-
- Konu Sahibi yasiyoruzsessizce
- #21
Adama da ulaşabilsem aynı şeyi söylerim. Taraflardan kıza ulaşabiliyorum şu an. Bazen insanlar içlerinde bulundukları durumu farketmeyebiliyor. Söylemek lazım.
Adama da ulaşabilsem aynı şeyi söylerim. Taraflardan kıza ulaşabiliyorum şu an. Bazen insanlar içlerinde bulundukları durumu farketmeyebiliyor. Söylemek lazım.Zorla tutmuyor ki kız yanında. Aynı hastalıklı ruh halinden adamda da var bence. Buna katlanan insan normal değildir.
Sorunun sende olduğunu bilmende bir adımdır gelişmen için. Şiddetin haklısı yoktur kadında olsa erkekte olsa kimseye şiddet uygulanmamalıdır ne fiziksel ne psikolojik şiddeti kimse hak etmez. Senin durumunda olan erkeklere karşı mücadele eden kadınlarla dolu burası nasıl sakin kalmalarını beklersinÇok linç yiyeceğimi bile bile bu konuyu açıyorum. Uzun yıllardır birlikteyiz sevgilimle. Ve uzun yıllardır benim kıskançlık krizlerim bitmiyor. Öncelikle şunu belirteyim, 26 yaşındayım. fiziken kendimi beğenmiyorum. Gerçekten güzel bir kız değilim. Kilolu değilim, ortalama bir kilodayım. Ama zayıflık güzellik veya fizik değildir. Yapısal olarak dümdüzüm, bir ara sporla kafayı yemiştim, istediğim gibi bir değişiklik olmadı. Sevgilimin de dolgun kalça ve göğüslerden hoşlandığını anlayabiliyorum, biliyorum. Bende her ikisi de yok. Çat diye söylemedi tabi ki ama anlıyorum. Benim o kıvrımlarım yok.. 56 kilo olmama rağmen yok..
Kafamda öyle bağdaştırmışım ki ne zaman dışarıda beraber yürüsek önümüzde bu tip kadınlar yürüse yerin dibine giriyorum. Onun hoşlanarak baktığını düşünüyorum. O gün bana zehir oluyor. Yada diyelim bir yere girdik çalışan çok güzel bir kız. Ezik büzük kalıyorum hemen masada. Ben olmadığımda da dışarı çıktığında çok tedirgin oluyorum aklım hep onda oluyor. Ezik gibi hissediyorum. Telefonu bozuldu birkaç ay önce. Tuşlu telefona geçti bir süreliğine. Sosyal medyayı kullanamıyor ya bir rahatım sormayın. Kızları göremez bakamaz diye, yeni telefon alma diyorum üstelik ertelemesini sağlıyorum. Oysa ki içinde olan her türlü her haltı yer biliyorum. Başka kadınları beğenip bakacak olması bile beni üzüyor. Arkadaşlarıyla ne zaman buluşsa tartışıyoruz. Sahilde yürüyüş yapmaya gidiyorlar bazen, aklıma neler geliyor tahmin edebiliyorsunuzdur. Bazen alttan alıyor bazen inanılmaz kızıyor. Böyle giderse evlenemeyeceğimizi, evlenirsek ikimize de yazık olacağını, ama değişebileceğimi umduğunu ve beklediğini söylüyor. Arkadaşları da bu durumun farkında.
Bazen çok sinirlendiğimde sertçe ittiriyorum. Hem psikolojik hem fiziksel şiddet uygulamış oluyorum aslında. Psikolojik şiddet belki de fizikselden çok daha yıkıcı biliyorum. Ne başka bir kızla konuşmasını yakaladım gördüm ne de başka bir falsosunu. Annem çok kıskanç bir kadındı, sanki onun kopyala yapıştır versiyonuyum. Aynı hareketler,tavırlar. Bilemiyorum, çok üzgünüm. İçimden başkası çıkıyor sanki, mantığım devreden çıkıyor tamamen. Öz güven eksikliği insana bunları yaptırır mı?
Bir psikiyatrist buldum, bu hafta içine randevu aldım. Birkaç kez daha almıştım ama iptal etmiştim anlatmaya bile utanıyorum çünkü.
Fakat ilk önce sizlere de sormak istedim. Bunları yaşayıp atlatan oldu mu? Sebepleri sizce neler olabilir, bana neler iyi gelebilir? Biliyorum herkes çok kızacak ama objektif yorumlara da çok ihtiyacım var. Kitap, video,makale tavsiyeleri bile bana yarar sağlayabilir belki. Teşekkür ederim.
Salmasın yav. Sonra ayrılıp başkasını bulacak onun da hayatını zehir edecek falan. Kalsın böyle bir herife olsun olanAdama da ulaşabilsem aynı şeyi söylerim. Taraflardan kıza ulaşabiliyorum şu an. Bazen insanlar içlerinde bulundukları durumu farketmeyebiliyor. Söylemek lazım.
Alnıma bu yazılmış napayım desin otursun pekiSalmasın yav. Sonra ayrılıp başkasını bulacak onun da hayatını zehir edecek falan. Kalsın böyle bir herife olsun olano da ayrı kafasız zaten, çeksin çilesini
Ne bekliyordunuz acaba? Psikiyatristten randevu alıp alıp gitmeyen bir kadına benim verebileceğim bir tavsiye yok. Şu saatten sonra gideceğinize de çok ihtimal vermiyorum, o oraya tepkileri yumuşatmak için konmuş bir dalgakıran işlevi görüyor.Fake değilim tabi ki. Böyle bir şey uydurunca elime ne geçebilir.
Sadece sizden bir tavsiye bekledim, yargı değil. Durumun ne kadar hastalıklı olduğunun farkındayım çünkü, iyileşebilmek adına, küçük bir adım olması adına.. Adama acıdım, ayrılır, nasıl duruyor,hastasın gibi gülerek yazılan yorumlar bana bir fayda sağlamıyor, ben bunların farkındayım zaten. Çok üzüldüm hemcinslerimin böyle yazmasına. Sizin arkadaşınız olsam yüzüme karşı bunları söyleyebilir miydiniz üzüleceğimi bilip bana fayda sağlamayacağını bile bile.
Destek olanlara gerçekten çok teşekkür ederim. İnanın çok iyi geliyor, kimseye anlatamıyorum çünkü. Çok sağ olun.
Benim kiskanclik sıfır ama trip amaçlı sevgililerimin karnına vurduğum zamanlar olurdu. Tam olarak "deli kıza cilve yap demişler, halıya sıçmış" hikayesi. İsin ilginci erkekler de salak, cidden cilve için yaptığımı düşünürlerdi,öyle rahatsız olmazlardi (aptal türk dizilerinden ilişki yaşamayı öğrenen bir nesil olmaktan belki, ya da çiti pıtı bir kizim- salak/çocuksu hareketleri yakistiriyor da olabilirer. Bir diğer teorim de o harekti yaptıktan sonra ne kadar sinirli de olsam kedi gibi yumusadigim için islerine geliyor olabilir)
Bir gün , 22 yaşındaydım sanırım . Çok tatlı bir sevgilimin saçını çekmiştim (wtf??) , O da 'eger rahatlayacaksan buradan da çek' diye diğer tarafını dönmüştü. Aldığım ilk ve tek tepki buydu ve beni o kadar utandırdı ki, o an karar verdim. Bu aptal ve iğrenç huydan tamamen kurtulmak için.
Yoga dersi aldım birkaç dönem, ofkeliyken kendimi sakinleştirmek için. Yoga işini bir beceremedim ama önemli olan o huyu bırakma niyetiydi ve bana cok iyi gelsi. son 7-8 yıldır ne zaman gercekten sinirlensem sadece birkaç saniye (fiziki olarak değil,ruhsal olarak) ortamı terkediyorum, içinden ona kadar sayip 'bu lafı söyledin/ hareketi yaptın. O an rahatladin. Ama hemen sonra pişman olmayacak misin?' diye düşünüyorum, genelde sakin kalmama yardımcı oluyor .
Sana da alabilecek her türlü önlemi almanı tavsiye ediyorum. Ne güzel psikologa da gidecekmişsin, durumun varsa nefes-yoga gibi eğitimler de kendini sakinlestirmene yarayabilir...
Umarım düzelirsin
Fake değilim tabi ki. Böyle bir şey uydurunca elime ne geçebilir.
Sadece sizden bir tavsiye bekledim, yargı değil. Durumun ne kadar hastalıklı olduğunun farkındayım çünkü, iyileşebilmek adına, küçük bir adım olması adına.. Adama acıdım, ayrılır, nasıl duruyor,hastasın gibi gülerek yazılan yorumlar bana bir fayda sağlamıyor, ben bunların farkındayım zaten. Çok üzüldüm hemcinslerimin böyle yazmasına. Sizin arkadaşınız olsam yüzüme karşı bunları söyleyebilir miydiniz üzüleceğimi bilip bana fayda sağlamayacağını bile bile.
Destek olanlara gerçekten çok teşekkür ederim. İnanın çok iyi geliyor, kimseye anlatamıyorum çünkü. Çok sağ olun.
Patavatsizsin KudraNe bekliyordunuz acaba? Psikiyatristten randevu alıp alıp gitmeyen bir kadına benim verebileceğim bir tavsiye yok. Şu saatten sonra gideceğinize de çok ihtimal vermiyorum, o oraya tepkileri yumuşatmak için konmuş bir dalgakıran işlevi görüyor.
Ben arkadaşım da olsanız söylerdim çat çat yüzünüze.
Ne bekliyordunuz acaba? Psikiyatristten randevu alıp alıp gitmeyen bir kadına benim verebileceğim bir tavsiye yok. Şu saatten sonra gideceğinize de çok ihtimal vermiyorum, o oraya tepkileri yumuşatmak için konmuş bir dalgakıran işlevi görüyor.
Ben arkadaşım da olsanız söylerdim çat çat yüzünüze.
Beni böyle seviyollaPatavatsizsin Kudraoyle cat cat soylenir mi
Tedavi ol..ve tedavi olana dek sevgiline yaklasma.Çok linç yiyeceğimi bile bile bu konuyu açıyorum. Uzun yıllardır birlikteyiz sevgilimle. Ve uzun yıllardır benim kıskançlık krizlerim bitmiyor. Öncelikle şunu belirteyim, 26 yaşındayım. fiziken kendimi beğenmiyorum. Gerçekten güzel bir kız değilim. Kilolu değilim, ortalama bir kilodayım. Ama zayıflık güzellik veya fizik değildir. Yapısal olarak dümdüzüm, bir ara sporla kafayı yemiştim, istediğim gibi bir değişiklik olmadı. Sevgilimin de dolgun kalça ve göğüslerden hoşlandığını anlayabiliyorum, biliyorum. Bende her ikisi de yok. Çat diye söylemedi tabi ki ama anlıyorum. Benim o kıvrımlarım yok.. 56 kilo olmama rağmen yok..
Kafamda öyle bağdaştırmışım ki ne zaman dışarıda beraber yürüsek önümüzde bu tip kadınlar yürüse yerin dibine giriyorum. Onun hoşlanarak baktığını düşünüyorum. O gün bana zehir oluyor. Yada diyelim bir yere girdik çalışan çok güzel bir kız. Ezik büzük kalıyorum hemen masada. Ben olmadığımda da dışarı çıktığında çok tedirgin oluyorum aklım hep onda oluyor. Ezik gibi hissediyorum. Telefonu bozuldu birkaç ay önce. Tuşlu telefona geçti bir süreliğine. Sosyal medyayı kullanamıyor ya bir rahatım sormayın. Kızları göremez bakamaz diye, yeni telefon alma diyorum üstelik ertelemesini sağlıyorum. Oysa ki içinde olan her türlü her haltı yer biliyorum. Başka kadınları beğenip bakacak olması bile beni üzüyor. Arkadaşlarıyla ne zaman buluşsa tartışıyoruz. Sahilde yürüyüş yapmaya gidiyorlar bazen, aklıma neler geliyor tahmin edebiliyorsunuzdur. Bazen alttan alıyor bazen inanılmaz kızıyor. Böyle giderse evlenemeyeceğimizi, evlenirsek ikimize de yazık olacağını, ama değişebileceğimi umduğunu ve beklediğini söylüyor. Arkadaşları da bu durumun farkında.
Bazen çok sinirlendiğimde sertçe ittiriyorum. Hem psikolojik hem fiziksel şiddet uygulamış oluyorum aslında. Psikolojik şiddet belki de fizikselden çok daha yıkıcı biliyorum. Ne başka bir kızla konuşmasını yakaladım gördüm ne de başka bir falsosunu. Annem çok kıskanç bir kadındı, sanki onun kopyala yapıştır versiyonuyum. Aynı hareketler,tavırlar. Bilemiyorum, çok üzgünüm. İçimden başkası çıkıyor sanki, mantığım devreden çıkıyor tamamen. Öz güven eksikliği insana bunları yaptırır mı?
Bir psikiyatrist buldum, bu hafta içine randevu aldım. Birkaç kez daha almıştım ama iptal etmiştim anlatmaya bile utanıyorum çünkü.
Fakat ilk önce sizlere de sormak istedim. Bunları yaşayıp atlatan oldu mu? Sebepleri sizce neler olabilir, bana neler iyi gelebilir? Biliyorum herkes çok kızacak ama objektif yorumlara da çok ihtiyacım var. Kitap, video,makale tavsiyeleri bile bana yarar sağlayabilir belki. Teşekkür ederim.
Vallahi yapardım. Ayrılma bulmuşsun seni çeken birini, başkası çekmez bu halini sevgilisiz kalırsın sürüm sürüm sürünürsün derdim"Salmasın yav. Sonra ayrılıp başkasını bulacak onun da hayatını zehir edecek falan. Kalsın böyle bir herife olsun olano da ayrı kafasız zaten, çeksin çilesini "
Şu yorumu gerçekten arkadaşınıza yapıp karşısında güler miydiniz? Ne olursa olsun, kişi ne kadar kötü olursa olsun kimse bu tarz konuşmayı hak etmez. Ben oh iyi yapıyorum mis gibi zehir ediyorum oh ne güzel demiyorum ki böyle bir yorum yapıyorsunuz. Sadece çözüm arıyorum. Bazen insana bir söz bile öyle iyi gelir ki. İnşallah kalbiniz bir gün yumuşar. Ve inşallah size kimse böyle davranmaz. İyi geceler.
Psikyatristten çok psikoloğa ihtiyacınız olduğunu düşündüm. Böyle yaşanmaz, hem size hem sevdiğinizi sandığınız insanlara zulüm. Değişmek isterseniz başarırsınızÇok linç yiyeceğimi bile bile bu konuyu açıyorum. Uzun yıllardır birlikteyiz sevgilimle. Ve uzun yıllardır benim kıskançlık krizlerim bitmiyor. Öncelikle şunu belirteyim, 26 yaşındayım. fiziken kendimi beğenmiyorum. Gerçekten güzel bir kız değilim. Kilolu değilim, ortalama bir kilodayım. Ama zayıflık güzellik veya fizik değildir. Yapısal olarak dümdüzüm, bir ara sporla kafayı yemiştim, istediğim gibi bir değişiklik olmadı. Sevgilimin de dolgun kalça ve göğüslerden hoşlandığını anlayabiliyorum, biliyorum. Bende her ikisi de yok. Çat diye söylemedi tabi ki ama anlıyorum. Benim o kıvrımlarım yok.. 56 kilo olmama rağmen yok..
Kafamda öyle bağdaştırmışım ki ne zaman dışarıda beraber yürüsek önümüzde bu tip kadınlar yürüse yerin dibine giriyorum. Onun hoşlanarak baktığını düşünüyorum. O gün bana zehir oluyor. Yada diyelim bir yere girdik çalışan çok güzel bir kız. Ezik büzük kalıyorum hemen masada. Ben olmadığımda da dışarı çıktığında çok tedirgin oluyorum aklım hep onda oluyor. Ezik gibi hissediyorum. Telefonu bozuldu birkaç ay önce. Tuşlu telefona geçti bir süreliğine. Sosyal medyayı kullanamıyor ya bir rahatım sormayın. Kızları göremez bakamaz diye, yeni telefon alma diyorum üstelik ertelemesini sağlıyorum. Oysa ki içinde olan her türlü her haltı yer biliyorum. Başka kadınları beğenip bakacak olması bile beni üzüyor. Arkadaşlarıyla ne zaman buluşsa tartışıyoruz. Sahilde yürüyüş yapmaya gidiyorlar bazen, aklıma neler geliyor tahmin edebiliyorsunuzdur. Bazen alttan alıyor bazen inanılmaz kızıyor. Böyle giderse evlenemeyeceğimizi, evlenirsek ikimize de yazık olacağını, ama değişebileceğimi umduğunu ve beklediğini söylüyor. Arkadaşları da bu durumun farkında.
Bazen çok sinirlendiğimde sertçe ittiriyorum. Hem psikolojik hem fiziksel şiddet uygulamış oluyorum aslında. Psikolojik şiddet belki de fizikselden çok daha yıkıcı biliyorum. Ne başka bir kızla konuşmasını yakaladım gördüm ne de başka bir falsosunu. Annem çok kıskanç bir kadındı, sanki onun kopyala yapıştır versiyonuyum. Aynı hareketler,tavırlar. Bilemiyorum, çok üzgünüm. İçimden başkası çıkıyor sanki, mantığım devreden çıkıyor tamamen. Öz güven eksikliği insana bunları yaptırır mı?
Bir psikiyatrist buldum, bu hafta içine randevu aldım. Birkaç kez daha almıştım ama iptal etmiştim anlatmaya bile utanıyorum çünkü.
Fakat ilk önce sizlere de sormak istedim. Bunları yaşayıp atlatan oldu mu? Sebepleri sizce neler olabilir, bana neler iyi gelebilir? Biliyorum herkes çok kızacak ama objektif yorumlara da çok ihtiyacım var. Kitap, video,makale tavsiyeleri bile bana yarar sağlayabilir belki. Teşekkür ederim.
Anlamıştım ben de esprili yaklaşıp sormuştum zaten:) Daha dün böyle bir konuyu bir kardeş abisinin nişanlısı için açmıştı. Kıskançlığı arşa değmiş çok kişi var yani.sevgilisi için iyi tabi ki, zaten bu anlatılan gerçekse sevgilisi de psikyatriye gitmeli okurken daraldım niye uzun yıllardır çekiyor anlamış değilim.
son zamanlarda sazanca atlayıp destan yaptığım konular fake çıktı ondan kendimce espirili bir yaklaşım yaptım, ciddi olan mesajım ilk yorum olarak duruyor