- 3 Ağustos 2017
- 6
- 1
- 86
- Konu Sahibi ebegumecimisin
-
- #1
Merhaba,
İlk kez aranıza katıldım içimi kemiren bir konuya çözüm bulabilmek için. Biraz uzun ,lütfen okuyun bir akıl verin bana.
4 kardeşiz biz ,3 kız bir erkek. Nedir bu türk ailelerin erkek çocuk sevdası anlamadım gitti.Erkek kardeşim hep çok kıymetliydi hiç kimse laf söyeleyemezdi ona hep el üstünde.Ahmet diye bahsedeyim kendisinden. Ahmet de bu kadar ilgi ve pohpohlamanın sonucunda umursamaz sorumsuz ailesini kardeşlerini önemsemeyen bir insan oldu çıktı.Kavga olurdu evde sudan sebeplerden mesela,Ahmet bağırır çağırır kapıları kırardı evde.Bizimle aynı sofraya oturmazdı ama annem eşşek kadar adamın odasının kapısına yemek taşırdı.Bizi ufacık odada 3 kız kalırdık o tek başına.Bunun gibi bir sürü şey.Neyse gel gelelim evlendik barklandık hepimiz.Ahmet bizi pek umursamadığı için karısı da pek umursamıyor haliyle, annemlere geldikleri 3 haftada bir anca benim evime gelip gittikleri zaten yok. Annemlerin durumu çok iyi değil babam günlük kazanıyor günlük yiyorlar.
Asıl sorun şu; annemlerin oturdukları evden hariç bir evleri daha vardı.bir de bir iki değerinin ne olduğunu bile bilmediğim arsaları. bir kaç ay önce annemler evlerini satmışlar parasını da olduğu gibi Ahmet'e vermişler ev alırsa önden peşinatı olsun diye.
Benim evim var krediyle aldık,halen de ödüyoruz borcunu diğer kız kardeşim ev alacağız diye 9 sene sonra çocuk yaptılar.Evinde parasında gözüm yok ama bu ev satılma meselesinden bizim haberimiz bile olmadı annemlerdeyken tesadüfen öğrendim babamın tapu işlemleri için uğraştığını. En azından bir fikir sorulsaydı,helal ediyor musunuz hakkınızı denilseydi. hiç bir şey de demedim ağzımı açıp tek kelime etmedim keşke dedim hepsini vermeseydiniz 10 milyar olsun kendinize ayırsaydınız annemlerin evi dökülüyor hiç olmassa kendinize harcardınız mutfak dolaplarınızı yaptırırdınız diye.Annem in mantık da tamamen Ahmet odaklı biz önemli değiliz yazık Ahmetler ev alsınlar diye.
Dışarda yemek yesem aklıma annemler gelirdi benim annemleri de getireyim buraya diye,annemlerin evine mutfak dolabı yaptırayım diye dolapçılarla konuşuyordum.Tatile gitsem aklım annemlerde kalıyordu.
Annemi de babamı da çok severim,annem çok fedakar çok duygusaldır hatta benim kızıma annem baktı büyüttü ben çalışırken.biz de emeği çok büyük.
ama bu ev meselesinden sonra soğuduğumu hissediyorum eskisi gibi davranmaya çalışıyorum ama içimde bir yerde bu mevzu dönüp duruyor.
Babam heralde en başından beri o ev ahmetin diye düşünüyoduki bize sorma gereği bile duyulmadı. o hün tesadüfen duymasam hiç haberimiz olmayacaktı,bu arada ahmet in durumu da gayet iyi,kötü değil yani kendi işi var. Hatta 1 ay sonra o parayla arabasını değiştirdi 80 binliralık arabaya biniyor şimdi ev de alacakmış.
Eşim bu durumu hiç bilmiyor öğrense heralde çok bozulurdu ben bile bu kadar bozulmuşken.
Anneme babama filan bu konu hakkında hiç birşey diyemem annem çok duygusal hemen üzülür ahmet e desem adım mal derdine düşmüş olur.
Ama yine de bize haber bile vermemiş olmalarını sindiremiyorum ne yapmalıyım psikolojik destek mi alsam sizce?
İlk kez aranıza katıldım içimi kemiren bir konuya çözüm bulabilmek için. Biraz uzun ,lütfen okuyun bir akıl verin bana.
4 kardeşiz biz ,3 kız bir erkek. Nedir bu türk ailelerin erkek çocuk sevdası anlamadım gitti.Erkek kardeşim hep çok kıymetliydi hiç kimse laf söyeleyemezdi ona hep el üstünde.Ahmet diye bahsedeyim kendisinden. Ahmet de bu kadar ilgi ve pohpohlamanın sonucunda umursamaz sorumsuz ailesini kardeşlerini önemsemeyen bir insan oldu çıktı.Kavga olurdu evde sudan sebeplerden mesela,Ahmet bağırır çağırır kapıları kırardı evde.Bizimle aynı sofraya oturmazdı ama annem eşşek kadar adamın odasının kapısına yemek taşırdı.Bizi ufacık odada 3 kız kalırdık o tek başına.Bunun gibi bir sürü şey.Neyse gel gelelim evlendik barklandık hepimiz.Ahmet bizi pek umursamadığı için karısı da pek umursamıyor haliyle, annemlere geldikleri 3 haftada bir anca benim evime gelip gittikleri zaten yok. Annemlerin durumu çok iyi değil babam günlük kazanıyor günlük yiyorlar.
Asıl sorun şu; annemlerin oturdukları evden hariç bir evleri daha vardı.bir de bir iki değerinin ne olduğunu bile bilmediğim arsaları. bir kaç ay önce annemler evlerini satmışlar parasını da olduğu gibi Ahmet'e vermişler ev alırsa önden peşinatı olsun diye.
Benim evim var krediyle aldık,halen de ödüyoruz borcunu diğer kız kardeşim ev alacağız diye 9 sene sonra çocuk yaptılar.Evinde parasında gözüm yok ama bu ev satılma meselesinden bizim haberimiz bile olmadı annemlerdeyken tesadüfen öğrendim babamın tapu işlemleri için uğraştığını. En azından bir fikir sorulsaydı,helal ediyor musunuz hakkınızı denilseydi. hiç bir şey de demedim ağzımı açıp tek kelime etmedim keşke dedim hepsini vermeseydiniz 10 milyar olsun kendinize ayırsaydınız annemlerin evi dökülüyor hiç olmassa kendinize harcardınız mutfak dolaplarınızı yaptırırdınız diye.Annem in mantık da tamamen Ahmet odaklı biz önemli değiliz yazık Ahmetler ev alsınlar diye.
Dışarda yemek yesem aklıma annemler gelirdi benim annemleri de getireyim buraya diye,annemlerin evine mutfak dolabı yaptırayım diye dolapçılarla konuşuyordum.Tatile gitsem aklım annemlerde kalıyordu.
Annemi de babamı da çok severim,annem çok fedakar çok duygusaldır hatta benim kızıma annem baktı büyüttü ben çalışırken.biz de emeği çok büyük.
ama bu ev meselesinden sonra soğuduğumu hissediyorum eskisi gibi davranmaya çalışıyorum ama içimde bir yerde bu mevzu dönüp duruyor.
Babam heralde en başından beri o ev ahmetin diye düşünüyoduki bize sorma gereği bile duyulmadı. o hün tesadüfen duymasam hiç haberimiz olmayacaktı,bu arada ahmet in durumu da gayet iyi,kötü değil yani kendi işi var. Hatta 1 ay sonra o parayla arabasını değiştirdi 80 binliralık arabaya biniyor şimdi ev de alacakmış.
Eşim bu durumu hiç bilmiyor öğrense heralde çok bozulurdu ben bile bu kadar bozulmuşken.
Anneme babama filan bu konu hakkında hiç birşey diyemem annem çok duygusal hemen üzülür ahmet e desem adım mal derdine düşmüş olur.
Ama yine de bize haber bile vermemiş olmalarını sindiremiyorum ne yapmalıyım psikolojik destek mi alsam sizce?