İşin uzmanı olarak yazıyorum.
Kendi büyüttüğümüz çocuklarımız dahil olmak üzere 13 yaş üzeri hiç bir bireyi, kendisi istemediği sürece değiştirip düzeltemeyiz.
Kişi kendindeki eksiği, hatayı fark edip düzeltmeyi kendisi isteyecek,
aksi halde değişim imkansız.
İşin 2.derece mağdurlarından biri olarak yazıyorum ve ilk defa özelimi bu kadar açıyorum.
Neden? Derseniz size çok üzülüyorum da ondan.
Mümkün olsa da size yardım edebilsem.
Biz (kardeşimle ikimiz) küçükken de babam; kızdığında, işler yolunda gitmediğinde,
rahatı kaçtığında anneme ağzına geleni söyleyip onu aşağılıyordu şimdi de...
Tek fark gençken hızını alamayıp anneme vurduğu da oluyordu artık onu yapamıyor.
Böyle bir değişim sizin için yeterliyse,
buyrun arayın kocanızı.
Anneme noldu? Derseniz anti depresan kullanıyor.
Mutsuz, tükenmiş ve babama hiç tahammülü yok.
Artı psikolojik olarak normal olmadığının yakın çevremizdeki herkes farkında.
Kardeşinle sana noldu? Derseniz, çok şükür okuduk, mesleğimizi elimize aldık,
kendimizi kurtardık ama çocukluğuma dair hiç mutlu aile anım yok.
Bunun ne kadar acı olduğunu anlatmaya kelimeler yetmez.
Üzgünüm daha fazla yazamayacağım.